....Δεν του πήρε παρα μόνο τρία λεπτά της ωρας για ν αποφασίσει . Ετσι λοιπόν χωρις βιασύνη ταχτοποιεί κάπως το δωμάτιο και με αργές κινήσεις ψαχουλεύει ξεχασμένες εφημερίδες πάνω στο σκονισμένο ράφι, με το αριστερό του χέρι τινάζει την θρονιασμένη σκόνη η οπόια βέβαια ετράπη εις φυγή με ατακτο τρόπο . Γύρω και παντού συννεφα αιωρούνται . Σε λίγο η σκόνη δίνει
χώρο στην ορατότητα και αποκαλύπτει το πρόσωπο του ήρωα μας με το βλέμμα του να τρέχει στις αράδες της εφημερίδας και ορθιος οπως ειναι αργά αργά διασχίζει -σχεδόν μηχανικά- το δωμάτιο πρός την πλευρά του παράθυρου. Σταματά πλάι στο τραπεζάκι , ακουμπα την εφημερίδα και με το δεξί του χέρι τραβά και απελευθερώνει την καρέκλα που ειχε χωθεί στα σπλάχνα του τραπεζιού . Η πλάτη του εχει ηδη γίνει ενα με την πλάτη της καρέκλας , η εφημερίδα αναπαυεται στο τραπέζι , ενα μικρό τραντζιστορ μισογερμένο δίπλα στην φρουτιέρα τραβά την προσοχή του.. Μέ τ ακροδάχτυλά του επαναφέρει το ραδιοφωνάκι στην ισοροπία του. Το πρόσωπό του λάμπει καθώς το σούρσιμο των λέξεων του εκφωνητή τα τραγούδια και το ζουρζούρισμα του ηχου συμπλήρωναν την συντροφιά του... επειτα από κάποιες προσπάθειες σταθεροποιεί τον ηχο ! Καθησμένος πλάι στο παράθυρο ταξιδεύει στις διαθέσεις της μουσικής....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου