Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

... Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι .... !!!

   Τώρα  που  η  στρόγγυλη  μπάλα  φιγουράρει  αδιάκοπα    και  κοσμεί   το  παγκόσμιο  τεραίν  του  ποδοσφαίρου  ,  διάφοροι  συνειρμοί  κοινωνικού  περιεχομένου   αλλάζουν  συνεχώς  πάσες  μεταξύ  τους  ,  πλέκουν  την   γνωστή  σε  όλους  μας ...  κατεβασιά --  ετσι  θαρρω  πως  την  λέγαμε  πάλαι  ποτέ  στις  αξέχαστες  αλάνες της  γειτονιάς  μας ---  πατούν   στην  μικρή  περιοχή  και  τότε  ειναι  που  τα  συναισθήματα  μας  πάλλονται  ανάλογα  με  την  έκβαση  της  προσπάθειας  .
     Με   μία    βαθύτερη  ανάγνωση  των  όσων  συμβαίνουν  εντός  των  γραμμων  του  αγωνιστικού  χώρου   διαπιστώνει  κανείς   ομοιότητες  της  καθημερινής  μας    σχόλης     ....   Να..!!! .....    Για  δες  πως  ο  ποδοσφαιριστής   προσπαθεί  ,  τριπλάρει , ελίσσεται , μοιράζει   την  μπάλα  σε  συμπαίκτη ....  ??   Μήπως  το  ίδιο  δεν  συμβαίνει   η  τουλάχιστον  χρειάζεται  να  συμβαίνει    και  στην  ζωή  μας  ??
    Ομαδικό   πνεύμα   και  αυτοσυγκέντρωση ! Στιγμές  της  ζωής  μας  κάθε  μια   φαντάζει  σαν  ξεχωριστή  φάση  ....  Αλλοτε  αμφισβητούμενη  ,  άλλοτε  επίμαχη  ,  και  άλλοτε   οριακή !!!  ¨Οσο  κι  αν  το  ριπλεϊ  απορροφά  τις   ψευδαισθήσεις  μας  ,  κι  επαναφέρει  χωροταξιακά  την  αλήθεια   των  προθέσεων  μας  ,    συναισθήματα  χαράς  φόβου   και  αγωνίας   σμιγουν  στο  πρόσωπο  στο  βλέμμα  ,  πάλλονται   και  αναπηδούν  οπως  ακριβώς  αναπηδά   η  μπάλα    πριν   προσκρούσει  στις  παλάμες  του  τερματοφύλακα  και  αγγίξει  το  πλεκτό !!!  
   Και  ύστερα  η  αγωνία  του   πριν  το  πέναλτι!!!  Ο  φόβος  ζωγραφισμένος  στό  πρόσωπό  του , συσπάσεις   ομοιες    με  αυτές  που  φυτρώνουν  και  στο  δικό  μας  πρόσωπο  καθώς  στεκόμαστε  εμπρός  στο  ταμείο  της  εφορίας  !  Με  λυγισμένα  γόνατα   ζυγιάζουμε  την  ισορροπία  μας  , οπως  και  ο  τερματοφύλακας  , το  βλέμα  συγκεντρωμένο   και .... τσοοουυυυπππ!!!    Η  εκτίναξη  μας  αγκαλιά  με  την  εκτίναξη  της  μπάλας  και  κατά   κόσμο  των  λογαριασμών  !!!
     Η  μοίρα  του  τερματοφύλακα   να  γεννά  συγκινήσεις ...! Το  ποδόσφαιρο  εντός  των  γραμμών  αποτυπώνει   την  αλληγορία  της  ζωής ....  !!!  Πόσες  και  πόσες  αποκρούσεις    ,  αλλοτε  σωτήριες  άλλοτε  όχι  ,  πόσες  επεμβάσεις  για  να  μείνει  αλώβητη  η  εστία  μας --  οπου  εστία  συμπληρώστε  κατα  το  δοκούν  ---  εχουμε    προβεί   ως  ... τερματοφύλακες ???
      Θαρρώ  ομως  πως   τώρα  εστω   στο  λεπτό  των  καθυστερήσεων καλό  ειναι   ν  απολαυσουμε   σε  ριπλέί   το  ποίημα   του  ΤΑΚΗ  ΚΑΡΒΕΛΗ   .....  Ο   ΦΟΒΟΣ   ΤΟΥ  ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ    από  την  συλλογή    ....  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  Ο  ΠΕΡΣΙΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ   ........    Στιγμή   1988
   .......   Χιλιάδες  μάτια  σε  καρφώνουν .  Δύο  τα  δικά  σου  .  Τι  κι  αν  σταυροκοπηθείς    κι  αφήσεις   ανάμεσα   από  σένα   και  την   μπάλα  ,  που  ρουφάει  τα  μάτια  σου  ,  μικρό   σταυρό   για  φυλαχτό .    Αυτή  θ  ακολουθήσει  την  πορεία  της .  Εσύ  στηλώσου  όσο  μπορείς  στα  πόδια  σου .
          Εισαι   το  ελάφι   που  ακροβατεί   πάνω    στην  τεντωμένη   χορδή   των  νεύρων  μας    κι  εκείνο  τρέχει    μες  το  δάσος  ,  και  το  φοβίζει    του  ανάλαφρου    τρεχαλητό    η  αντήχηση  .
       Θα  περάσει ???  Δεν  θα  περάσει ??
   Αυτή  η  αγωνία  μας  κρατάει    τώρα  στη  ζωή  .  Ομως   εσύ   σφιξου   στον  φόβο  σου  .  Πόνταρε  ακόμη  στον  νόμο  των  πιθανοτήτων    που   σ  έχουνε  τυλίξει    σαν  μια   τεράστια   αράχνη .   Γιατί  ,  νεαρέ  μου     μονομάχε  ιππότη    της  νέας  μας   ζωής  ,  κάθε  κατευθυνση   ειναι  πιθανή .
     Μέχρι  την  ύστατη  στιγμή    όλα   πουλιούνται   και  όλα  παίζονται  . Μονάχα  ο  φόβος  δεν  πουλιέται   και  δεν  παίζεται.  Ο  φόβος   της  στιγμής   αγχόνης  που  καλπάζει  .  Ο  φόβος   να  σαι  μόνος   μες   στο  γήπεδο   αρένα   και  να  σπαθίζουν   γύρω  σου   αναρίθμητα    μάτια  στιλέτα .
    Ο  φόβος  ν  αντικρίσεις   τον  φόβο  σου  ..........Τακης  Καρβελης

                                                                      .... Κυριάκος   Σάμιος
      
     

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

.... Καλοκαίρι και ο ... Μεσημεράς ...!

Επεφτε  λίγο  βαρύ   ,  έπρεπε  ομως   να  μαζέψει  τα  κουράγια  του  ,  γιαυτό  και  ανασήκωσε  τους  ώμους  του  ,  οι  αναταράξεις   που  δέχεται  το    φορτίο   αναγκάζει  το   σακί  ν  αλλάξει  πλευρό .  Μια  μικρή  ανακούφηση   πηρουνιάζει  το  σώμα  του . Εχει  ελαφρως  γείρει  προς  τα  εμπρός  και  το  βλέμμα  του  προσηλωμένο   σχεδον  καρφωμένο  μπροστά .
     Καλοκαίρι  και  ο  Μεσημεράς   του  παραμυθιού   χαμένος    στα  δρομάκια   του  Ναυπλίου    μοιράζει  τα  βήματα  του   σε  πλακόστρωτους  δρόμους  και  στα  ντυμένα  με  την  ταλαιπώρια  τους    σκαλοπάτια ... !   Στα  παλαιότερα  χρόνια  φόβος  και  τρόμος  ,  τώρα  αλλιώς  τα  πράγματα  .....  !    Σκαστός  απο  τις  παραδόσεις  των  παπούδων  και  γιαγιάδων  απολαμβάνει  λίγο  την  ξεγνασιά  του    μη  εγκαταλλείποντας  βέβαια   τον  σάκο   με  το  φορτίο .
   Μόνο  που  αυτήν  την  φορά  ο  σάκος  με  το   φορτίο   εχει  μεταφορική  έννοια  !  Τον  κουβαλά  εντός  του  και  όσο  να  πείς  του  παρά  ειναι  βαρύ  και  ασήκωτο .
   Ωστόσο   τα  βήματά  του  τον  φέρνουν  σ  ενα  πεζούλι  .....
 .....   ας   σταθω  για  λίγο  εδώ..... 
   Κοντοστέκεται  ...  το  μετανιώνει  ...    και  με  την  άκρη  των  ματιών  του   αντιλαμβάνεται  οτι  εκείνη  την  στιγμή  αδειάζει   ενα  καλόβολο  παγκάκι ...  ....  Ωρρρρραίααααα......  κάθησαααα..   !   Αν  και  Μεσημεράς  τα  βλέφαρα  του  βαραίνουν  ,   φαίνεται  πως  το  γεγονός  οτι  ειναι  σκαστός  από  τις   αφηγήσεις  μετράει  αλλιώς ,  δεν  παυει   να  βλέπει  ν  ακούει  ,  να  νιώθει .
     Ενα  τρυφερό   αεράκι   διώχνει  την  νύστα  από  τα  βλέφαρά  του  και  την  θέση  της  παίρνει μια  παθιασμένη  διάθεση  για   αγρύπνια  κι   εμπλοκή  στα   δρώμενα  των  κανονικών  ανθρώπων .
       Μα  πως  ???  Με  ποιό  τρόπο   ???   Παρατηρούσε  οσο  γίνεται  διακριτικά  το  πλήθος  των  ανθρώπων  που  έρρεε  κατά   διαστήματα    και  άφηνε  την  σκέψη  του  να  πλάθει τα  δικά  του  σενάρια    ολικής  ...  εμπνεύσεως .
     Ενα  απο   αυτά  τον  θέλει   ανάμεσα  στους   διαβάτες   ν '  ακολουθεί    το  ρευμα   των   πεζών  χαζευοντας    πότε  δεξιά  πότε  αριστερά  ,   ο   χρόνος  άπλετος    εμπρος  του  και  τα  χρώματα  της  πόλης  τέτοια  που  μαγνητίζουν    και  την  πιο  δύστροπη  ματιά .
       Ωρα   αιχμής   και  η  αντηλιά  της  καθημερινότητας  προσκρούει   στα  καλλίγραμα    γυαλιά  ηλίου  ,  η  πανδαισία    των   χρωμάτων  φιλτράρεται  γλυκά  γλυκά   και  καταλαγιάζει   τρόπο  τινά  στα  κύτταρα  .
        Στα   επόμενα   λεπτά  η  προσοχή    του  σκαλώνει    σ  ενα  σχηματοποιημένο  ανθρωποπηγαδάκι    ακροβωλημένο  και  σε  εν  θερμώ  λειτουργία .  Πλησιάζει  .  Δροσερές  κουβέντες  , απόψεις  για  όλα , απλόχερη   κριτική  , διαφωνίες , και  σκόρπια  συγνώμη , φωνές  διαπλεκόμενες  στον  αέρα  , αναψοκοκκινισμένα  πρόσωπα  , αντανακλάσεις  που  αναβλύζει   ο   εν  λόγω   ανθρωποπυθμένας  !
    Στάθηκε  για  λίγο  ,  προσπάθησε  να  διακρίνει  το  κεντρικό  θέμα   πλην  όμως  η  αρχή  η  μέση  και  το  τέλος   , κουβάρι    μπλεγμένο  .  Θάρρεψε  σε  κάποια  στιγμή   και  πήγε  ν  αρθρώσει  και  αυτός  κάτι  .... οταν   ενα  ξαφνικό  χτύπημα    στην  πλάτη  τον  επαναφέρει  στην  πραγματικότητα , δηλαδή  εκτός  σεναρίου .
   Ετσι  ο  Μεσημεράς   κρατώντας  στα  χέρια  την  στρογγυλή  μπάλα   που  ξέφυγε  από  την  πιτσιρικαρία   συνεχίζει και  κυκλοφορεί  ανάμεσά  μας    ως  κανονικός  άνθρωπος  και  απολαμβάνει  την  από-δραση  του  από  τις  παραδόσεις   του  παππού  και  της  γιαγιάς ....! 
                                                                               ... Κυριάκος    Σάμιος
      

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

...... Είναι το ρούχο της ανεμελιάς και της ελευθερίας τους .....!

Τετράδιο με ράγες.......κυριάκος σάμιος......: ...φαβέλες ....οπου η σκόνη της φτώχειας ανα...: ....  Βραζιλία  , Αργεντινή , Κολομβία ! Σπίτια  ασουβάντιστα  τοποθετημένα   ατάκτως  λες  και  τα  εχει  σπείρει  χέρι  τρεμάμενο    στις  πλαγιές  του  βουνού  ...Από-γιομα !  Λίγα   μέτρα  πιο  πέρα  ο  ηλιος  χρυσίζει   με    την  απο-φώνηση  του  τις  παραλίες  Κοπα  Καμπάνα  και  παρα  δίπλα   Ιπανέμα  ... !
   Το  ίδιο  συμβαίνει  και  στις  γειτονικές  φαβέλες .  Βλέπεις  ο  ήλιος  δεν  κάνει  διακρίσεις  , αγκαλιάζει  τους  πάντες  !  Το  ποδοβολητό  της  πιτσιρικαρίας   ηχοί  στις  παραγκούπολεις  και  η  σκόνη  της  ανεμελιάς   πυκνώνει   και  σχηματοποιεί  στον  ορίζοντα  σινιάλα   ζωής .
    Μία  απρόσεκτη  στραβοκλωτσιά   αναγκάζει  το  αυτοσχέδιο  τόπι    να  πάρει  την  δική  του  κατρακύλα  προς  την  αμμουδιά  ...  Παιδιά   ξυπόλητα  με  κουρεμένα  κεφάλια  βουτηγμένα  στο  χαμόγελό  τους    εν  μέσω  επιφωνημάτων  ΩΩΩΩΑΑΑΑΑΑωωωωΩΩΩΩΑΑΑ... απογειώνονται  πίσω  από  το  αυτοσχέδιο  τόπι   τ  οποίο  συνεχίζει  να  κυλιέται  με  φόρα  προσκρούωντας   σε  ντενεκέδια  , ξυλοκατασκευές,  μισοπαρκαρισμένα  παλαιάς  κοπής  αυτοκίνητα  , και  οτι  άλλο  αφημένο  παράτερο  αντικείμενο  κοσμεί   την  γειτονιά  .... 
     Σε  λίγο    ενας  μικροεκκολαπτόμενος   αμμόλοφος   κόβει  την  φόρα  στο  αυτοσχέδιο  τόπι  , γεγονός  που  συγκεντρώνει  την  πιτσιρικαρία   τώρα  πια  στην  παραλία !  Τρεχαλητό  και  λαχάνιασμα  αποζημειώνεται  ,  η  ομάδα  συμπληρώνεται  ,  γίνεται  τρόπο  τινά  μικτή  . Το  τόπι  στήνεται  και  το  εναρκτήριο  λάκτισμα   δίνει σήμα  για  το   διπλό  , και  ο  αγώνας  συνεχίζεται ... !
       Βραζιλία,   Αργεντινή  , Κολομβία  !  Φαβέλες ... !   Χρώματα  θλίψης  ,  πως   να  στριμώξεις   τ  όνειρο  .  Αντιθέσεις  που  σε   χαρακώνουν  ,  η  ξυπολυσιά  το  χαμόγελο    το  ποδοβολητό  της  φτώχειας  και  στο  βάθος   ισχνή   η  φιγούρα  της  ελπίδας   να  χορευει      στους  γυμνούς   τοίχους    της  παράγκας   από  τοίχο  σε  τοίχο .!
       Το  πέπλο  της  κυματίζει   πάνω   από  τα  ξυρισμένα   κεφάλια   των  μικρών  παιδιών   που   τρέχουν    στούς   δρόμους   της    γειτονιάς  .
      Τρέχουν  σχεδον  ημίγυμνα    αφου  το  μόνο   ρούχο   που  διακρίνει    κανείς   επάνω  τους    ειναι  το  ρούχο  της  ανεμελιάς  και  της  ελευθερίας  τους .......! 
                                                                                                          Κυριάκος   Σάμιος










..... Καμώματα μιας κραυγαλέας ανισότητας ... !!!

Πως  ειναι  οταν  κρατάς  φυλαγμένες   στην  κρύπτη  των  ονείρων  σου   πακεταρισμένες  στιγμές  τυλιγμένες  με  " κορδέλα "  βυθισμένη  στην  ζάλη  μακρινών  χιλιομέτρων???  Πως  ειναι   οταν  με  αργες  προσεχτικές  κινήσεις  προσπαθείς  να  ξετυλίξεις  το  περιτύλιγμα   .  χωρίς  να  διαταράξεις   την  ηδη  διαταραγμένη  ισορροπία   του  περιεχόμενου ???
    Εικόνες  και  χρώματα  , μυρωδιές  , και  θόρυβοι , μποτιλιάρισμα  , ανθρώπινες  δράσεις  ,  αγώνας  για  επιβίωση  ,  κραυγαλαίες  ανισότητες , κοινος  παρονομαστης   ζωγραφισμένα  χαμόγελα  σε  ηλιοκαμένα  πρόσωπα  !
     Βραζιλία  !  Ριο  Ντε  Ζανειρο !!!  Το  ταξι  στοιχισμένο    στην  πολύβουη   διαδρομή  ,  και  μεις   χαμένοι   στην  μετάφραση μιας  καινούργιας   καθημερινότητας  ρουφάμε  ηχους χρώματα  και  μυρωδιές  ,  καθως  και  την  φιλότιμη  προσπάθεια  του  ταξιτζή   για  ν  αποσπάσει  σχετικές  πληροφορίες  σε  ότι  αφορά  τον  σκοπό  της  επίσκεψης  μας .
      Τα  Πορτογαλέζικα  και  κυρίως  τα Ισπανικά    της  Μαρίας  δίνουν  πάσα  στην  κουβέντα  , όμως η  σωρευμένη  κούραση  από  το  εναέριο  ταξίδι  μας  δεν  μας  επέτρεπε  για  πλάτιασμα   και  φλυαρία ,  ειπώθηκαν  τα  βασικά  .   Τα  βλέφαρα  βαρυά ! Σύμμαχος   στην   αγωνία  μας για  το  καινούργιο  τοπίο    και  ο  ουρανός  ,  αφου  σύννεφα  πυκνώνουν  και  σχεδόν  παίζουν κρυφτούλι   με  την  τεράστια  αγκαλιά  του  Χριστού    που απο  το  1931  με  τόση  νηφαλιότητα  και  υπομονή  μοιράζει  απο  τήν  κορυφή  του  βουνού Corcovado .  Μια  αγκαλιά  που  νιώθεις  πως  ακολουθεί  το  βήμα  σου .
      Συχνά  πυκνά   απο  αυτην   την  αγκαλιά  φαίνεται  πως γλυστρούν ??  Ξεφεύγουν ??  Διαφεύγουν ??  Δεν  έχει  ομως  σημασία  η  λέξη  οσο  εχει  το  συμβάν ,  η  πραγματικότητα  που  δεσπόζει  σκόρπια  στους  πρόποδες  του  βουνού  , ξεχυλίζει  και  απλώνεται    σε  Κοπα  Καμπάνα   και  Ιπανεμα  ,  πλάει  στην   αμουδιά  της  παραλίας ,  στις  γειτονιές  με  τις  παραγκες  και  τα  αυτοσχέδια   ασουβάντιστα    σπίτια  ατάκτως τοποθετημένα  ,λες  και  τα  έχει  σπείρει  χέρι   τρεμάμενο   σε   πλαγιές του  βουνού .
   Η  καθημερινότητα   παλαντζάρει  ! Απο  την  μια  οι  φαβέλες   οπου  οι  άνθρωποι  βιώνουν  σκληρές  συνθήκες  επιβίωσης ,  εφευρίσκουν   απίθανους  τρόπους   προκειμένου  να  κερδίσουν   το  στοίχημα  της  ζωής  ,  και  από  την  άλλη   οι  γειτονιές  με  τα  ηλεκτροφόρα  καλώδια  και  την  ιδιωτική  φρούρηση  !  Μια  κραυγαλαία  ανισότητα   που  η  μυρωδιά  της  σου  τρυπά  τα  ρουθούνια !
     Η  ώρα  περνά    και  το  ταξί  θαρρω  πως  πλησιάζει  στον  προορισμό  μας .  Κόπα  Καμπάνα , ενας  παράλληλος  δρόμος  πριν  την  παραλία  , οι  φωναχτές  σκέψεις  του  Αντλαντικού  ,  σμίγουν  με  τις  σκέψεις  μας   .
    ....  Το  νου  σου  τις  βαλίτσες  ...  μη  ξεχάσουμε  ...   Η  Μαρία   μου  θυμίζει   επίσης  ... πλήρωσε  τον  ταξιτζή  μέσα  στο  ταξι  ... πριν  βγούμε  εξω ...  Με  τόσα  που  είχαμε  ακούσει  και  είχαμε  διαβάσει  πως  να  μην  παγιδευθείς  στην  υπερβολή ???
    Στο  βουητό  του  Ριο  Ντε   Ζανειρο   προστείθεται   και  η  δική  μας  λαλιά  !
  Η  διαφορετική  γλώσσα  κυρίως  η  γοργή  προφορά  σε  συνδιασμό   με  τους  ήχους   που  γεννά η  καθημερινή  σχόλη  των  ανθρώπων   ,  σε  λεωφόρους  πλατείες  και  παραλίες  ,  συνθέτουν  ενα  πέπλο  μουσικής   παραδομένο  στο  αεράκι   .  Αποσβολομένοι  από  το  λίκνισμα   του  πέπλου καθως  αιωρείται   απο  γειτονιά  σε  γειτονιά  απο  φαβέλα  σε  φαβέλα  πετα  πάνω  από  το  σύμβολο  του  ποδοσφαίρου   το  Μαρακανα  τρυπώνει  στο  τρενάκι  που  αναριχάται  στην  κυριολεξία   από  την  φιδίσια  διαδρομή  προς την  Santa   Teresa  ,  για   ν   αφεθεί  στα  πολύχρωμα  σκαλοπάτια   της  περίφημης  Escadaria  Selaron  .
    Ολως  περιέργως  τούτες  τις  μέρες  στριφογυρίζουν  στο  μυαλό  μου   παρόμοιες  εικόνες ...!
 Ξετυλίγω  το  περιτύλιγμα   των  μακρινών  χιλιομέτρων  .
   Τώρα  λοιπον  που  η  μπάλα   περιμένει  το  εναρκτήριο  λάκτισμα   ερχονται  κατά  νου  τα  καμώματα  μιας  κραυγαλέας  ανισότητας  !!!  
                                                                             ....  Κυριάκος  Σάμιος

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

...Εστω και ανορθόγραφα .... !

 Αν  όχι  ολα  τα  παραμύθια  σχεδόν  όλα    εχουν  την  ίδια  αρχή   και  σχεδόν  το  ίδιο  τέλος .....και  ζήσαμε    εμείς  καλά   και  αυτοί  καλύτερα .... " Εμείς "  και " αυτοί " ,  " καλά " , " καλύτερα " ... !!! Πως  ερμηνεύει  κανείς  τα  " εμείς " , "αυτοί " , " καλά " , " καλύτερα "  άπτεται  στην  υποκειμενική  του  οπτική  γωνία   και  αντίληψη !  Ομως  για  την  ευρυθμη  λειτουργία  της  ιστοριούλας  , προσπερνώ  τις  συμπληγάδες , και  πατω  στην  αντιπέρα  όχθη  .  Εκεί  οπου   τα  παραμύθια  καταλήγουν  σε  λυπημένο  τέλος .
   Κι  ενω  ο  μανδύας  της  θλίψης  μας  τυλίγει  ολο  και  κάτι  συμβαίνει  ενα  αεράκι  ισως  έρχεται  για  να  διώξει  το  γκρίζο  χρώμα   που  μας  κυριεύει .
   Ενα  αεράκι  έρχεται  και  ξεδιπλώνει  τον  χάρτη  της  πόλης !  Ποιάς  πόλης ???  Τ  όνομα  δεν  εχει  και  τόσο  σημασία , οσο εχουν  οι  απεικονήσεις ,  τα  σχέδια , τα  χρώματα , οι  βλέψεις  ,  οι  προτάσεις  .   Με  την  ιδιότητα  του  επιβάτη  κρατώ  σφιχτά  στο  χέρι    εισιτήριο  και  ελπίδα  προχωρώ  στον  διάδρομο    και  ρίχνω  μια  ματιά  στα  περιξ .
      Το  λεωφορείο  δοκιμάζει  νέα  στροφή  ,  πλησιάζουμε  στην  είσοδο  της  πόλης  του  Αργους, πιάνω  κουβέντα  με  τον  διπλανό  μου .  Είπαμε  αρκετά  εννοήσαμε  ακόμη  περισσότερα .
-----   Δικαίωμα  στην  πόλη ???
------  Ναί  δικαίωμα  στην  πόλη   εχουν  όλοι  οι  πολίτες ...
-----    Οταν  ο  σχεδιασμός  των  πόλεων  γίνεται  χωρίς  τους  πολίτες.......καταλαβαίνεις ?
------   Βάλε  πως  υπάρχουν  φορές  που  στρέφεται  εναντίον  τους .....αυτό  δεν  σ  ανησυχεί  ?
 ------   Και  βέβαια  με  ανησυχεί  ...!!!  Να  ξέρεις  ομως  πως  σε  πόλεις  που  συμβαίνει   αυτό  ....
 ------  Ποιο   εννοείς ??
------   Αυτό  που  λες  ...  οταν  ο  σχεδιασμός  των  πόλεων  στρέφεται  εναντίων  των  πολιτών ...τότε  ανθίζουν  και  τα  κινήματα  της  πόλης  ..  ομάδες  αλληλοβοήθειας στις  γειτονιές ,   μικροί  πυρήνες    δράσεων  που  αναζωπυρώνουν  εναν  άλλο  πλούτο , τον  πλούτο  της  ανθρωπιάς .
      Ανακυκλώσαμε  κι  άλλες  κουβέντες ,  σκόρπιες  σκέψεις  που  αφορούν   το  δικαίωμα  στην  πόλη ,  και  γενικότερα  το  εννοιολογικό   "  κρυμένο  "  κείμενο  που  ρέει  κάτω  από  την  φράση  Πόλη--  Δήμος .
       Τα  χιλιόμετρα  λιγοστεύουν  το  ίδιο  και  οι  πιθανότητες    κύριας  διαφωνίας  μας   αφου  και  οι  δυό  μας   καταλήξαμε  πως  οι  πολίτες  δεν  ειναι αριθμοί !  Επομένως   και  αν  τον  Δήμο   τον  εκλάβει  κανείς   σαν  άθροιση   αριθμών   σίγουρα  ειναι  σε  λάθος  οπτική  γωνία .  Γιατί   Δήμος  ειναι  μια   ανθρωπογεωγραφία    όπου  πολίτες    συμμετέχουν   ,  δρούν ,  παράγουν  και  δημιουργούν ,  αποφασίζουν    για  το  μέλλον  τους !
     Το   λεωφορείο  αφήνει  πίσω  μας  το  Αργος   και  το  βλέμμα  πέφτει   στο  επιβλητικό  Παλαμήδη   που  αρχίζει  να  φαίνεται  μπροστά  μας  ,  η  εμφάνιση  του  πυροδοτεί   καινούργιο  κύκλο   ερωτημάτων  τα  οποία  φέρνουν   στον   νού  την   τύχη  και  το  ριζικό   Δημόσιων  χώρων  οπως  Καραθώνα  και  άλλων  δημόσιων  χώρων !
       Τούτη  δω  την  στιγμή   δεν  ξέρω  πως  μου  ρθε  ενιωσα  την  επιθυμία   να  ζητήσω  συγνώμη   από  τον  διπλανό  μου  , να  τρέξω  στον  οδηγό  , να  τον  πείσω  για  μια  ολιγόλεπτη  σταση  και  γρήγορα  γρήγορα  να  κατέβω    με  κουβαδάκι  μπογιά  και  σχετικά  εργαλεία  , και  σε  χρόνο  ρεκορ   στον  πρωτο  μανδρότοιχο   γραψω  εστω  και  ανορθόγραφα  .......    ΟΧΗ  ΑΛΛΑ  ΠΟΛΙΤΗΡΙΑ  .....
     Ετσι  κι  εγινε !!!  Ενας  πλαδαρός  ψίθυρος   απλώνει τα  πλοκάμια  του  απο  θέση  σε  θέση  στο  εσωτερικό  του  λεωφορείου  . Μερικοί  θαρρω  πως  ειπαν   οτι  αυτό  έμοιαζε   με  σύνθημα ! Ειναι  λέει  ενα  σύνθημα  με  φωνή  ! ΄Αλλοι  πάλι  υοθέτησαν  και  αντάλλαξαν  μια  ειρωνική  γκριμάτσα , και  ηταν  η  στιγμή  που  το  λεωφορείο  προσπερνούσε  το  άγαλμα  του  Καποδίστρια  για  να  πάρει  την  τελευταία  στροφή   .
      Σε  λίγο  οι  επιβάτες   γλυστρούν  και  χώνονται  στα  στενοσόκακα  του  Ναυπλίου !
    Το  αν  πέρασαν  αυτοι  καλά  κι   εμείς .... καλύτερα  ειναι  το  περιεχόμενο   μιας  άλλης  ιστοριούλας.... !  Ευχομαι  κι  ελπίζω   ιστοριούλας  χωρίς ...λυπημένο  τέλος !!!
 
                                                                               
    

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

.... Λαθραίες σκέψεις συνέχεια !!!

Δεν  ειναι  μόνο  οι  δρόμοι  που  εχουν  την  δική  τους  ιστορία ,  αλλά  και  οι  άνθρωποι   που  βαδίζουν   πέρα  - δώθε  πάνω   στούς  δρόμους  ,  ο  καθένας  σέρνει  το  προσωπικό  του   φορτίο  .
Μοναδική  ξεχωριστη  διαδρομή  ,  ξεχωριστή  ιστορία  προβάρει  τα  καινούργια   ρούχα  της  ,  καθρεφτίζεται  στο  πλήθος  και  ανατροφοδοτεί  την  ενέργεια  .  Ετσι  δικαιολογείται  η  ποικιλία  των  χρωμάτων   που  περιλούζουν  τα  πρόσωπα   τους.
     Ομως  οι  ιστορίες  αλλιώς  ζυγιάζονται    στην  μπάρα  της  νύχτας ! Απο  την  μιά  η  μουσική  με  το  μελωδικό  κάλεσμα   απο  την  άλλη  η  φλύαρη  διάθεση  του  μπαρμαν  ν  αγκιστρωθεί  από  τον  εσωτερικό  μονόλογο , κυρίως  όμως ο  συνδιασμός  των  δύο  προξενεί  στο  πίσω  μέρος  του  μυαλού     στιμιαίο  μποτιλιάρισμα !
      Και  λέω  στιγμιαίο   γιατί  τα  επόμενα  λεπτά  όλως  περιέργως    μια  λαθραία  σκέψη   έρχεται   σαν  υπνοβάτης  περπατώντας    στις  μύτες   σουλατσάροντας  στο  ξυλό-στρωμα  της  μπάρας !
Μιά  σκιά   που  γράφει   σαν  φιγούρα   του  καραγκιόζη    πάνω  στο  λευκό  πανί , πάνω  στο  λευκό  της  σκέψης .  Προσπαθώ   να  διακρίνω  τπότιτλους   μα  πάντα    μου  ξεφεύγει   κάποια   λέξη  κι  αν   καμιά   φορά   προφθαίνω   , χάνω  την  σύνδεση   των  υπολοίπων  ,  χάνω  την  σειρά  των  νοημάτων .
       Βέβαια  ... !  Λες  και  παρατηρώ  την  φιγούρα   να  δρασκελίζει   την  ελικοιειδή  μπάρα  και   εν  μέσω  νεφών  στα  όρια  της  ζάλης  να  ελίσεται  ανάμεσα  σε  μισοάδεια  και  μισογεμάτα  ποτήρια   συλλέγοντας  την  γύρι  της  νύχτας ....
       Και  ύστερα  το  καταστάλαγμα ....  η   σοδειά  της νύχτας  πακεταρισμένη   σε  μοναχικά  σφηνάκια   παρατεταγμένα  ατάκτως  ....
     Με  τρομάζουν   οι  εκκρεμότητες  /  οι  άσπροι  τοίχοι   και  άηχοι  τίτλοι / τ  άδεια  βλέμματα  /  του   διπλανού /  νοικιασμένα  ψέματα / ισως /   δεν  ειναι  οι  σκέψεις παροδικές /  των  ονείρων  μας  οι  εμμονές /   αχνές  γραφές  πάνω  σε  λίστα /   γραμμένες   με  πένα  όμοια  αρτίστα / ....
                                                                    
                                                                 ......  Κυριάκος  Σάμιος