Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

..... Καμώματα μιας κραυγαλέας ανισότητας ... !!!

Πως  ειναι  οταν  κρατάς  φυλαγμένες   στην  κρύπτη  των  ονείρων  σου   πακεταρισμένες  στιγμές  τυλιγμένες  με  " κορδέλα "  βυθισμένη  στην  ζάλη  μακρινών  χιλιομέτρων???  Πως  ειναι   οταν  με  αργες  προσεχτικές  κινήσεις  προσπαθείς  να  ξετυλίξεις  το  περιτύλιγμα   .  χωρίς  να  διαταράξεις   την  ηδη  διαταραγμένη  ισορροπία   του  περιεχόμενου ???
    Εικόνες  και  χρώματα  , μυρωδιές  , και  θόρυβοι , μποτιλιάρισμα  , ανθρώπινες  δράσεις  ,  αγώνας  για  επιβίωση  ,  κραυγαλαίες  ανισότητες , κοινος  παρονομαστης   ζωγραφισμένα  χαμόγελα  σε  ηλιοκαμένα  πρόσωπα  !
     Βραζιλία  !  Ριο  Ντε  Ζανειρο !!!  Το  ταξι  στοιχισμένο    στην  πολύβουη   διαδρομή  ,  και  μεις   χαμένοι   στην  μετάφραση μιας  καινούργιας   καθημερινότητας  ρουφάμε  ηχους χρώματα  και  μυρωδιές  ,  καθως  και  την  φιλότιμη  προσπάθεια  του  ταξιτζή   για  ν  αποσπάσει  σχετικές  πληροφορίες  σε  ότι  αφορά  τον  σκοπό  της  επίσκεψης  μας .
      Τα  Πορτογαλέζικα  και  κυρίως  τα Ισπανικά    της  Μαρίας  δίνουν  πάσα  στην  κουβέντα  , όμως η  σωρευμένη  κούραση  από  το  εναέριο  ταξίδι  μας  δεν  μας  επέτρεπε  για  πλάτιασμα   και  φλυαρία ,  ειπώθηκαν  τα  βασικά  .   Τα  βλέφαρα  βαρυά ! Σύμμαχος   στην   αγωνία  μας για  το  καινούργιο  τοπίο    και  ο  ουρανός  ,  αφου  σύννεφα  πυκνώνουν  και  σχεδόν  παίζουν κρυφτούλι   με  την  τεράστια  αγκαλιά  του  Χριστού    που απο  το  1931  με  τόση  νηφαλιότητα  και  υπομονή  μοιράζει  απο  τήν  κορυφή  του  βουνού Corcovado .  Μια  αγκαλιά  που  νιώθεις  πως  ακολουθεί  το  βήμα  σου .
      Συχνά  πυκνά   απο  αυτην   την  αγκαλιά  φαίνεται  πως γλυστρούν ??  Ξεφεύγουν ??  Διαφεύγουν ??  Δεν  έχει  ομως  σημασία  η  λέξη  οσο  εχει  το  συμβάν ,  η  πραγματικότητα  που  δεσπόζει  σκόρπια  στους  πρόποδες  του  βουνού  , ξεχυλίζει  και  απλώνεται    σε  Κοπα  Καμπάνα   και  Ιπανεμα  ,  πλάει  στην   αμουδιά  της  παραλίας ,  στις  γειτονιές  με  τις  παραγκες  και  τα  αυτοσχέδια   ασουβάντιστα    σπίτια  ατάκτως τοποθετημένα  ,λες  και  τα  έχει  σπείρει  χέρι   τρεμάμενο   σε   πλαγιές του  βουνού .
   Η  καθημερινότητα   παλαντζάρει  ! Απο  την  μια  οι  φαβέλες   οπου  οι  άνθρωποι  βιώνουν  σκληρές  συνθήκες  επιβίωσης ,  εφευρίσκουν   απίθανους  τρόπους   προκειμένου  να  κερδίσουν   το  στοίχημα  της  ζωής  ,  και  από  την  άλλη   οι  γειτονιές  με  τα  ηλεκτροφόρα  καλώδια  και  την  ιδιωτική  φρούρηση  !  Μια  κραυγαλαία  ανισότητα   που  η  μυρωδιά  της  σου  τρυπά  τα  ρουθούνια !
     Η  ώρα  περνά    και  το  ταξί  θαρρω  πως  πλησιάζει  στον  προορισμό  μας .  Κόπα  Καμπάνα , ενας  παράλληλος  δρόμος  πριν  την  παραλία  , οι  φωναχτές  σκέψεις  του  Αντλαντικού  ,  σμίγουν  με  τις  σκέψεις  μας   .
    ....  Το  νου  σου  τις  βαλίτσες  ...  μη  ξεχάσουμε  ...   Η  Μαρία   μου  θυμίζει   επίσης  ... πλήρωσε  τον  ταξιτζή  μέσα  στο  ταξι  ... πριν  βγούμε  εξω ...  Με  τόσα  που  είχαμε  ακούσει  και  είχαμε  διαβάσει  πως  να  μην  παγιδευθείς  στην  υπερβολή ???
    Στο  βουητό  του  Ριο  Ντε   Ζανειρο   προστείθεται   και  η  δική  μας  λαλιά  !
  Η  διαφορετική  γλώσσα  κυρίως  η  γοργή  προφορά  σε  συνδιασμό   με  τους  ήχους   που  γεννά η  καθημερινή  σχόλη  των  ανθρώπων   ,  σε  λεωφόρους  πλατείες  και  παραλίες  ,  συνθέτουν  ενα  πέπλο  μουσικής   παραδομένο  στο  αεράκι   .  Αποσβολομένοι  από  το  λίκνισμα   του  πέπλου καθως  αιωρείται   απο  γειτονιά  σε  γειτονιά  απο  φαβέλα  σε  φαβέλα  πετα  πάνω  από  το  σύμβολο  του  ποδοσφαίρου   το  Μαρακανα  τρυπώνει  στο  τρενάκι  που  αναριχάται  στην  κυριολεξία   από  την  φιδίσια  διαδρομή  προς την  Santa   Teresa  ,  για   ν   αφεθεί  στα  πολύχρωμα  σκαλοπάτια   της  περίφημης  Escadaria  Selaron  .
    Ολως  περιέργως  τούτες  τις  μέρες  στριφογυρίζουν  στο  μυαλό  μου   παρόμοιες  εικόνες ...!
 Ξετυλίγω  το  περιτύλιγμα   των  μακρινών  χιλιομέτρων  .
   Τώρα  λοιπον  που  η  μπάλα   περιμένει  το  εναρκτήριο  λάκτισμα   ερχονται  κατά  νου  τα  καμώματα  μιας  κραυγαλέας  ανισότητας  !!!  
                                                                             ....  Κυριάκος  Σάμιος

Δεν υπάρχουν σχόλια: