...Κάτι σαν μικροί Λάζαροι ...!!!

...Είναι  ν  απορείς    , στο  μεταίχμιο  , στο σύνορο  του παραμυθιού και της ζωής , ακροβασία πάνω σε νοητή γραμμή  πάνω σε νοητή κλωστή .  Παραπατάμε  το  σώμα  μας  εκκρεμές  , γέρνουμε  χωρίς  δίχτυ  προστασίας , με το βλέμμα  καρφωμένο  μπροστά ... Ταλαντευόμαστε  αλλά  βαδίζουμε  πάνω σε μακρινά  ανείπωτα  χιλιόμετρα  πάνω στην κλωστή βήμα--βήμα  ,  με  την κοφτερή σκέψη μας  ροκανίζουμε  αποστάσεις  και  με  την φαντασία μας δίνουμε  μορφή  και  σχήμα  στην απουσία ....Προσδοκούμε  αναστάσιμες  στιγμές ζωής   κάτι  σαν  μικροί Λάζαροι  ! 
   Μέρα  με  την  μέρα  αφήνουμε  τα  χνάρια  μας  με  λέξεις , φράσεις ,  να  ρέουν  και να σμίγουν  άλλοτε  με κύματα  της θάλασσας και άλλοτε  με της λησμονιάς το νερό !  Και είναι  αυτή  η γάργαρη εκβολή των συναισθημάτων  που  έρχεται  ν  απαλύνει  και  να σβήσει  την αλμύρα  του ονείρου μας  ..!    Ναι ! ... Κάτι  σαν  μικροί  Λάζαροι  !!
                                                                         ....κυρ...σαμ...