Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

.... Κύλισε ο χρόνος αδελφέ μου ... !!!

.....   εγκαινιάζω το καινούργιο μου  μολύβι και αφήνω την γραφή  να διοχετευει  τα χνάρια της στην ηχώ της απ--ουσίας σου ...!
Εγκαινιάζω το καινούργιο μου μολύβι  και η στράτα του  περπατησιά   νοτισμένη με  βροχόνερα  ξεδιπλώνεται  και σμίγει με την αλμύρα των δακρύων ....  Ο  νους  μου τρέχει  πίσω απ το γέλιο  και την φωνή σου ... Αδελφέ μου Αργύρη .. !!!
   Εγκαινιάζω   το  καινούργιο μου μολύβι  με την  μελαγχολική πάχνη  να φυγαδευει  τα ρινίσματά του ,  αποτυπώνοντας ετσι τον πόνο ψυχής  και τις γραμμές  που ρυτιδώνουν την ενηλικίωση  του κενού  της θλίψης  που αφησε  πίσω  το   απροσδόκητο  φευγιό σου ....
  Εγκαινιάζω το καινούργιο μου μολύβι  τώρα που κύλισε  ο χρόνος αδελφέ μου Αργύρη    για  δες  σαν το νερό , από Δεκέμβρη  σε  Δεκέμβρη ... !!!  Την  Κυριακή  λοιπόν  18  Δεκέμβρη  στην Αγία  Ειρήνη  ( Νεα Κίος )  ανταμώνουμε  φίλοι σου και συγγενείς , ενώνουμε   την σκέψη μας  κάτι σαν ζεστό μαξιλαράκι !.... Κύλισε ο χρόνος αδελφέ μου ...!!......
           
      

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Χρόνια Πολλά Περού ....!!!

Συννεφόκαμα πάνω απο την ανοχύρωτη πόλη  και οσο να πεις αυτό επηρεάζει σε διαφορετικό βέβαια βαθμό  το τεμπο της διάθεσης μας . Ανθρωποι διαφορετικων ηλικιών ,βαγονάκια πάνω σε ράγες διακλαδίζουν  την περπατησιά τους , και ζωντανευουν  τους γηραιούς πεζόδρομους . Ομορφη πινελιά  τα περάσματα συμπαθέστατων τετραποδων  με τους σπιρτόζικους ελιγμούς  τους  παρεμβάλλονται στον βηματισμό των ανθρώπων  μεταφέρουν κι αυτά τις δικές τους εγνοιες .
   Ο  Περού ενα χαριτωμένο  σκυλάκι   δεν θα μπο΄ρούσε να λείψει  από αυτό το προσκλητήριο . Αν και νεοεισελθείς  στην συντροφιά εχει καταφέρει  να μας μαγέψει  με το βλέμμα του  και την γλώσσα του σώματος . Να και τούτη τη στιγμή  που βλέπει τα δάχτυλά μου να χορευουν σάμπα  στα πλήκτρα του υπολογιστή  στέκει στην ράχη του καναπέ και αφ υψηλού   σαρώνει με την ματιά  του  την σκέψη μου . Για δες  πως αφουγκράζεται  τα γραφόμενά μου και κουνα την ουρά του  σαν χέρι μαέστρου που διευθύνει  την μελωδία της ευτυχίας !!!Λες και καταλαβαίνει πως αυτές οι αράδες γράφονται  με αφορμή τα γενέθλια του , λες και καταλαβαίνει πως απόψε  , 23 Σεπτέμβρη συμπληρώνει  εναν χρόνο σκυλίσιας ζωής . Ωωω!!!  Τι  σύμπτωση ..!!!  Σταματώ για δευτερόλεπτα  και  τον παρατηρώ για λίγο  με πλησιάζει  τα μικροσκοπικά ποδαράκια του  τον φέρνουν  πλάι μου  στο δεξί ακρο της καρέκλας  επιλέγει την θέση οκλαδόν και βυθίζεται στα δικά του ονειροδρόμια !!!
    Γύρω του σκόρπια τα παιχνίδια του , μπαλάκια , το αγαπημένο του κόκκαλο, το λουκανικάκι , και η  κοτούλα που σκούζει  τα εχει ολα  σε αναμονή ..  Οπλισμένος με υπομονή  ο Περού απολαμβάνει  τον  υπνάκο του , ενω τα δάχτυλά μου συνεχίζουν  το πιλαλυτό  στα πλήκτρα του λάπτοτ . Νιώθω την ανάσα του . Και ειναι αυτή που  δίνει τέμπο  στην συγγραφική  περιπέτεια Και ειναι αυτή που  ακολουθεί τα βήματα μου . Και ειναι αυτή που ηρθε για να μείνει .....!!!  Χρόνια  Πολλα  Περού  !!!
                        κυρ...σαμ...

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

.. Σημείωμα απο το πρόγραμμα ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ και άλλες αφηγησεις -- ΚΙΑΝΑ 2016

 .... Εν τω μεταξύ  το < ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ > απαγκιάζει στα δρώμενα του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ  αλλά και στις καρδιές μας .Ωστόσο η ζοφερή επικαιρότητα  των αφηγημάτων που περιλαμβάνονται  στον ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ  της Ελλης Παπαδημητρίου  αλλά και σε άλλες μαρτυρίες γυναικών  μας κεντρίζει  το ενδιαφερον .
    Θαρρώ  πως όσο ανάγκη γέλιου και να εχουμε  η  σπορά του υγρού θανάτου  σε αθώες ψυχές  επισπευδει την ανάγκη συλλογισμού . Ως κοινωνία εχουμε απόμακρυνθεί  από τις κοινές ιστορίες .
  Υπάρχουν άραγε συλλογικοί μύθοι . Εχουμε θέση για ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ ??
    Σκέψεις φτερουγίζουν  μέσα μας  πλην όμως έχουν αξία  και χρησιμότητα  εαν κι  εφόσον  το ανθρώπινο περιβάλλον  διακατέχεται  από << υγεία συλλογικού αισθήματος >> . Ετσι λοιπόν το τσερνίκι μας  απομακρύνεται  από την ακτή  και αφήνεται  στις διαθέσεις  των κυμάτων  του ΚΟΙΝΟΥ ΛΟΓΟΥ .
    Αφηγήσεις απλών ανθρώπων  φωτίζονται θεατρικά  και αφορούν  το τρίπτυχο  ΜΙΚΡΑΣΙΑ , ΚΑΤΟΧΗ , ΕΜΦΥΛΙΟ . , Ετσι λοιπόν η δια - σπορά  της θεατρικής  πραμάτειας  μας  συνεχίζεται  από αυλά σε αυλή !
   Πρώτη παρουσίαση έγινε στην αυλή  του ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ  στον τόπο που το δικαιούται . Μια παράσταση για εναν ΛΟΓΟ  μια βραδιά  γεμάτη συγκίνηση  και συμβολισμό !!!
  Απόψε  επαναλαμβάνεται στην αυλή του ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ  , αναβιώνουμε την μνήμη . Αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία από μαρτυρίες απλών ανθρώπων που μια θάλασσα  χαρμολύπης τους εχει ξεβράσει  σ ενα κοινό  τόπο..
Τόπο  που διαθέτει  λόγο. ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ .
                                                                             Κ.Σ.

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

καμένο χαρτί ...καμένοι αιώνες ... !!!

Σε  μισοκομένο χαρτί
σημειώνω
κομένες μικρες λέξεις
ενώνω
Τις πάω απο εδώ
τις πάω απο εκεί
μου λείπει πάντα η αρχή.
Κι αν πεις πως βρίσκω
την  άκρη
χάνομαι στου ονείρου
τον χάρτη.
Ειναι κανείς εδώωωωω
εεεδδδωωω..... εεεδδδωωωωω
μου απαντά μια ηχώ.
πιάνομαι από την βουή
των ανθρώπων την φωνή .
Πλάθω χρωματιστές
εικόνες
καμένο χαρτί καμένοι
αιώνες .... !!!
          ...κυρ...σαμ..

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

... Αποζητώ την μέθη ...!!!

...Αποζητώ την μέθη
οπως ο βοσκός ψάχνει  τρόπο να φυλαχθει από ξαφνική καταιγίδα
Αποζητώ την μέθη
οπως ο βιαστικός επιβάτης το δρομολόγιο της φυγής
Αποζητώ την μέθη
οπως ο συγγραφέας την τύχη του ήρωα του
Αποζητώ την μέθη
οπως ο άστεγος  τις νύχτες εκλιπαρεί τ  άστρα
Αποζητώ την μέθη
οπως ο γέροντας το  εγγονάκι του
Αποζητώ την μέθη
οπως το χελιδόνι την άνοιξη του
Αποζητώ την μέθη
οπως η  φωτιά το νερό
Αποζητώ την μέθη
οπως η αλήθεια το ξέφωτο της
Αποζητώ την μέθη
οπως ο  παλαιικός τοιχος το ιστορικό του
Αποζητώ την μέθη
οπως το μηρμίγκι  ψάχνει την φωλιά
οπως το σπουργίτη  φλερταρει το ψίχουλό του
Αποζητώ την μέθη
οπως  ο φάρος τον ναυαγό
οπως το ποτάμι τον πηγαιμό
Αποζητώ την μέθη
οπως τα όνειρα  τον προορισμό
σε ονειροδρόμια του νου
Αποζητώ την μέθη
σε χιαστί ταξίδια  χωρίς ελιγμό
Αποζητώ την μέθη ......... !!!
   κυρ....σαμ....



Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

... ριχτάρια χαρμολύπης ...!

....   και ειναι οι σιωπές ...οι γεμάτες σιωπές υγρές κουρτίνες ριχτάρια  χαρμολύπης  απορροφούν τις δονήσεις  του πόθου ..!
.....  Στέκομαι μπρος  στον καθρέφτη  βουλιάζω  στην γκριμάτσα  του χαμόγελου , νιώθω  την αλμύρα των δακρύων  μου να καδράρει  την στιγμή του ναυαγιου .  Με  τ  ακροδάχτυλά μου διαταράσσω  για λίγο  τα πλήκτρα  , και με αργές κινήσεις καρφιτσώνω  λέξεις φράσεις ...  ας ειναι ... αυριο πάλι .. ερωτας.. αγάπη .. νιώθω...!!!
                                                                        ....  κυρ...σαμ..

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

...ονειρα ευφλεκτα κι ελπίδες...!!!

...Εσύ που ήσουν άραγε ??
οταν το αεράκι σκόρπισε τ όνειρο
εγινες αστεράκι ολόφωτο επώδυνο
εσύ που ησουν άραγε??
Οταν ο ήλιος  έσπερνε  ηλιαχτίδες
όνειρα ευφλεκτα  κι ελπίδες ....
Εσυ που ησουν άραγε ??
Οταν ξαφνικά  ξέσπασε  μπόρα
μουσκίδι  τ όνειρο  σ  ανηφόρα
καινούργια  φτερά  άλλη ζήση
ονειροδρόμια  νέα πτήση ??
Εσύ που ησουν άραγε ??
        ...κυρ...σαμ..

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

...οι αποχωρισμοί δεν εχουν πατρίδα ... !

.....  Με  ρωτας Θωμαίς ?? Χμ!  ..Χμ!   Το παραθυρόφυλλο  ανάλαφρα  κλειστό , και το φως του ήλιου  να διαπερνά  τις γρίλιες .  Εδω στον τόπο που γεννήθηκα , προσπαθω  να ταιριάξω  τα κομμάτια  που λείπουν από το παζλ της ζωής .
  Τό φάντασμα της εταιρείας  η απρόσμενη  δυσάρεστη εκπληξη  συμπυκνωμένος εφιάλτης  έρχεται και ξανάρχεται .  Με ρωτάς Θωμαίς να σου πω για τα παιδικά μου χρόνια . Στιγμές που λαμπυρίζουν  μέσα στον χρόνο .
   Να ! .. ¨Οπως  αυτή η μικρή  ηλιαχτίδα ! .. Την βλέπεις?? Δες την ! .. Δες την καλύτερα !  Παρατήρησε  πως τρυπώνει στις γρίλιες . Γύρευε  από πόσο μακρυά έρχεται !  Κι όμως  ειναι εδώ για να μας θυμίζει γλυκειά μου Θωμαίς  το φως και την ελπίδα !
   ¨Οταν ξεχυλίζουν οι αποχωρισμοί  όλοι μας εχουμε ανάγκη  απ  αυτήν την ηλιαχτίδα .
    Στεριανοί ναυαγοί , δραπέτες  από τον χάρτη , ασύνοροι πολίτες κόσμου  όλοι μας .
 Με ρωτάς Θωμαίς κι εγώ κλέβω λίγο απο την ζεστασιά σου καθώς σε κοιτώ και σε φαντάζομαι δασκάλα εκεί στην Βραζιλία . Εκεί στην Ελληνική κοινότητα  αιχμάλωτη  και πυρπολυμένη  απο τα φλογερά διψασμένα  μάτια των παιδιών .
   Οι  αποχωρισμοί  δεν έχουν πατρίδα .. !!! 
                                                                          ...κυρ....σαμ...

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

.... Θα τα πούμε ... ???

....το  ραντεβού στο ιδιο σημείο , θες η απλοχεριά  του παρκιν , θες η απέχθεια στο μποτιλιάρισμα , θες  το ενα , θες το άλλο,  το σημείο συνάντησης σταθερό . Ετσι   για  μια  ακόμη φορά   το κόκκινο  καντετ   ροκανίζει  τα χιλιόμετρα που τυλίγουν την παραλιακή  , θαλασσινό αεράκι φρεσκάρει το πρόσωπο  ανακατευει  οτι πανάλαφρο  υπάρχει στα πίσω  και στα μπρος  καθίσματα , στα πίσω και στα μπρός του μυαλού  μου .  Μόλις  προσπερνώ  τον ομιχλώδη  σχηματοποιημένο καλόγηρο που  χορευει συχνά πυκνά στον χαμηλό ορίζοντα , μυρωδάτη φρεσκαδούρα  αποκαιδια εργοστασιου  που δραπετευουν και σμίγουν δυστυχως  με τον καθαρο αέρα  και πάλι δυστυχώς με οτι αυτό συνεπάγεται .  Παραλιακή  ετσι εχει ταξινομηθεί  στην  καθημερινή γλώσσα  ο δρόμος που ξεδιπλώνει τα περίπου εξι και κάτι  χιλιόμετρα ,. Παραλιακή  Νέας Κίου -- Ναυπλίου .. !!!.
    Καθε φορά που  περνώ    αυτην την γκριζόχρωμη  καμάρα  χαμηλώνω λίγο το γκάζι του αυτοκινήτου -- η  ορατότητα δεν βοηθα -- και προσεχτικά  επανέρχομαι χωρις να το επιδιώκω  στην δική μου αιθαλομίχλη  που θαρρω πως εχει κατασκηνώσει  καιρό τώρα στο  < δάσος > του μυαλού  μου  !!!
  Οι σκέψεις μου  τρέχουν χιαστί  και πως ν αποσώσω  ενα ακόμη  μποτιλιάρισμα .......  Ωστόσο  ο αδελφός μου  με περιμένει  στο γνωστο σημείο  και αυτό ειναι κάτι .!!!
 Ρίχνω μια ματιά στο ρολόι  μου  ,  ησυχάζω ,    σε δυό λεπτά    θα ειμαι   εκεί . Πέρνω την τελευταία στροφή  αφήνω πίσω το κτήριο της Νομαρχίας .  Τόπος  γεμάτο μνήμες  κυρίως για τον αδελφό μου ... !  Τέλος  πάντων ! Ελατώνω ταχύτητα  βγάζω φλας  και παρκάρω  δίπλα στο λιθόκτιστο  κτήριο της ΔΕΗ .... Ενα μικρό αλσύλιο απέναντι μου  καδραρισμένο με  τσιμεντένια πεζοδρόμια  , ελάχιστος κόσμος πηγαινοέρχεται  η βιασύνη  εκδηλη στα πρόσωπα κυρίως ομως  στην περπατησιά τους , ολοι τους εκτός από ενα   αργόσυρτο τέμπο  κάτι σαν υστερόγραφο  καρφιτσωμένο στην ράχη της  γενικότερης βιασύνης .. Εγώ πάντα καθησμένος στην θέση του οδηγού  παρακολουθώ  και διακρίνω  ενα χέρι να αιωρείται στον αέρα  και να μέ χαιρετα ...  ηταν του αδελφού μου .  Ανταποδίδω με χαμόγελο ....Τελειώνω το τσιγάρο μου  παραμερίζω κάποια σκόρπια  ψώνια -- μικροπράγματα -  απο την πλαινή θέση  του συνοδηγού και με το χέρι μου ανοίγω την πόρτα ..
  ___   Περίμενες  αρκετή ώρα ??
 ____  Οχι ... πέντε λεπτά .. δεν τους εχω πει οτι θα ερθεις  για να τους κάνουμε εκπληξη ...
 ____  Καλά εκανες ...
 Ελέγχω από τον καθρέφτη  την κίνηση  βρίσκω ευκαιρία και στρίβω  , στο  δρόμο πια της επιστροφής ....Ο  αγέρας τωρα λες και οπισθοχωρεί ..
___  Να δούμε θα σε γνωρίσει??
Το βλέμμα μου  μοιρασμένο  στην οδήγηση  αλλά και με την άκρη των ματιών μου  παρατηρώ την αντίδραση  του αδελφού μου ...
___  Υπάρχει  τέτοιο ενδεχόμενο ??  Μου  απαντά μ εκπληξη  και σκάει ενα χαμόγελο  για ν απαλύνει  λίγο το βάρος της αγωνίας μας ... Με την κουβέντα  φθάνουμε στην γέφυρα   περνάμε την πλατεία  ... διάσπαρτα σινιάλα  πότε δια κλήσεως της κεφαλής και πότε  δια νευματος  φίλοι γνωστοί  σπανίως  βρισκόμαστε  γιαυτό και η θέρμη  τους...
    Διασχίζουμε  τους δρόμους που  κάθε άλλο παρά  στενοσόκακα   μπορει να τους χαρακτηρίσει κανεις ,  εχουν το πλατος τους !!! Σε λίγο η σκιά του φιλόξενου δένδρου  υποδέχεται την άφιξη μας .
  ____  Κλειδιά ... τηλέφωνο .. !   Προπέτασμα  στην ξεχασιά ?? Συνήθεια ??  Πάντα κάνω την σχετική υπενθύμιση ... Φαίνεται πως κρίνω από τον εαυτόν μου , αφηρημάδα  και αγχος .. !!!
 Αφήνουμε πίσω  τον μεταλλικό   ηχο  της   πόρτας του αυτοκινήτου  και πεζοί  πια  περνάμε προσεχτικά  το πεζούλι  που χωρίζει την  εισοδο του σπιτιού , χαριτολογώντας  μοιραζόμαστε κάμποσα αστεία  -- αστείρευτη  παιδική μνήμη --   το γέλιο μας  < σημαδούρα >  γιαυτό και μας  προλαβαίνουν  πριν καν  αγγίξουμε το χερούλι  της εισόδου ....
   Ο  πατέρας μου και η μητέρα μου  αθροιστικά  συμπληρώνουν και οι δύο    ... 181  χρόνια !!!  Και αυτό που σου   ΄ρχεται  στο μυαλό  ειναι μια καλοπροέραιτη  διαίρεση   για να ξεδιαλύνει  ακριβοδίκαια  τα χρόνια τους .  Αλλά  μήτε  η  αντιπαθέστατη αυτή αριθμητική πράξη  βοηθά --- θα μου πείτε πως να βοηθήσει  αφου  ειναι βουτηγμένη στον αρνητισμό ? -- γιατί  τα χρόνια μοιράζονται ως εξης ... 91 ο πατέρας μου  και 90  η μητέρα μου .. !  Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του  βυθισμένος  σε αχαρτογράφητες  σκέψεις  σημαδεμένος  με απώλεια ακοής --  λάφυρο  από  στρατό -- αγαπημένη συνήθεια  του πατέρα μου ..   Σκύβω  και του μιλώ δυνατά στό καλό του αυτί ...
____  Σήκω  εχουμε  επισκέψεις ....
____  Ποιόοο???    Κλασσική  απάντηση του  σε οτι τον ρωτα κανείς ..
    Ο  αδελφός  μου  χαμογελαστός  του γνεφει  με το χέρι του
____  Ααααα!!!  ... Εσύ  εισαι ... ηρθες  με  τον  Αργύρη ?  Αλλη  σταθερή ερώτηση  κάθε φορά   αυτό  γίνεται 
___  Ωραία  ... ,!  Λέω από μέσα μου .. το  τεστ  επιασε  ... και  όσο  ο πατέρας  μου     εξιστορεί  με δυνατή φωνή τις ιδιες ιστορίες  μπερδευοντας  συχνά την σειρά των γεγονότων   ολο και περισσότερο η μητέρα μου θυμώνει ... ..
____  Σταμάτα  πια  το  ζάλισες το παιδί ... ολο  τα ιδια  του λές ... !!! 
    Το  κουβεντολόι   σαν τροχος  που γυρίζει  στο απώτερο παρελθόν  ιστορίες από το στρατό  , για την χειρομβοβίδα  που εσκασε  δίπλα του ,  τους φίλους του ,  το Τσιρίγο , τις παράγκες της πλατείας  και άλλες  στιγμές  που συντροφευουν την σκέψη του ..
  Η  επόμενη κίνηση μου  ειναι  να δώσω την σκυτάλη στη ν Βασιλειάδου , τον Αυλωνίτη , τον Ρίζο , τον Βέγγο , !  Ετσι κι έγινε , ανοίγω την τηλεόραση  ρυθμίζω να παίζει χαμηλόφωνα -- το δυνατά δεν εχει νόημα --  βρίσκω το ανάλογο κανάλι , εξηγώ  να μην το αλλάξουνε ,  πέφτουν   χαιρετισμοί ...
____  Θα  φύγεις;  με τον Αργύρη ... ??  .
___ Ναί  ... θα τα  πουμε πάλι ...  Ακαριαία  απάντηση του αδελφού μου
 ___  Καλά ...    Τον  κοίταξε   κι εριξε το βλέμμα  στο  πάτωμα  για να φυγαδεύσει το στιγμιαίο βούρκωμα ....
____  ....    Θα  τα πούμε ???   .... Αθόρυβη σκέψη συννεφάκι ..!
  Το πόμολο της πόρτας  στροφάρει  τα κλειδιά του αυτοκινήτου  στην παλάμη μου  και το πεζούλι  υποδέχεται για μια ακόμη φορά  τον δρασκελισμό μας .  Σε  λίγο   το κόκκινο   καντετ   στρίβει προς την πλατεία  για να βγεί  στον παραλιακό δρόμο . Παραλιακή Νεας Κίου -- Ναυπλίου   ετσι εχει ταξινομηθεί .  Στην παρέα μας προστέθηκε  μια  ανεπιθύμητη   φωναχτή σκέψη   σαν σκιά   γαντζωμένη στο νού ... Μια  κοινή  φωναχτή  σκέψη ...
 ------  .... Θα τα πούμε ???
                                                  ....κυρ...σαμ...

 
    

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

....<<, εκτος αν πατρίδα ειναι .... >> .... Σκόρπια μουσκεμένα ΓΙΑΤΙ..... !!!


......   << ...πρέπει να καταλάβεις
οτι κανένας δεν βάζει  τα παιδιά του σε μια  βάρκα
εκτός αν  το νερό ειναι πιο ασφαλές από την ξηρά
κανένας δεν καίει τισ παλάμες του
κάτω από τρένα , ανάμεσα  από βαγόνια
κανένας δεν περνά  μέρες και νύχτες  στο   στομάχι
ενός φορτηγού
τρώγοντας  εφημερίδες
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδευει
σημαίνουν  κάτι παραπάνω  απο ενα ταξίδι .
Κανένας δεν σέρνεται
κάτω από φράχτες
κανένας  δε θέλει να τον  δέρνουν
να τον λυπούνται
κανενας δε διαλέγει  τα στρατόπεδα προσφύγων ....

......θέλω  να γυρίσω στην πατρίδα
αλλά η πατρίδα ειναι το στόμα ενός καρχαρία
πατρίδα ειναι η κάνη ενός όπλου
και κανένας δε θα  αφηνε την πατρίδα
εκτός  αν η πατρίδα  σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές
εκτός αν η πατρίδα  σου έλεγε να τρέξεις  πιο γρήγορα
να  αφήσεις πίσω τα ρούχα σου
να συρθείς στην έρημο
να κολυμπησεις  ωκεανούς
να πνιγείς
να σωθείς
να πεινάσεις
να εκλιπαρήσεις
να ξεχάσεις την υπερηφάνεια ........
 ............... >> 
    Απόσπασμα   από το ποίημα << Κανένας  δεν αφήνει την πατρίδα του , εκτός αν  πατρίδα ειναι το στόμα ενός καρχαρία >>  της Κενυάτισσας  Ουαρσαν   Σάιρ  ...

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

...προσεχώς....!!!

..Με  σχισμένο παπούτσι
θλιμένο μεθύσι
κομμένο το φως
περπατω  τ όνειρο
σε φιλμ προσεχώς

Αλλάζω διάδρομο
ρεσάλτο παράτολμο
η νύχτα πλακώνει
το χθες στην οθόνη
δες πως τελειώνει

Εικόνα  αλλάζει
σταγόνα  και στάζει
ντανιαζει στο πανί
 απλώνει και πάλι
μα η  αλήθεια θα φανεί

Ωρα  μηδεν σε όλα
και το διάλλειμμα αργει
ανώνυμη καραμπόλα
σ επωνυμη διαδρομή

Μέρος δευτερο  εκεί
στο πανί και η φωνή
δίπλα καποιος  κάτι λέει
ακούει βλεπει κλαίει
η ζωή του σε ριπλέει

Κουρνιάζω στον διάδρομο
η ανάσα μου εκκρεμές
ονοματάκι επώνυμο
φιλμάκι ημιτελές .....
                              ....κυρ...σαμ...



Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

.... οπου υπάρχεις ..... και αν υπαρχεις ... !!!

.....   τραβώ το συρτάρι  και με το χέρι μου  ψάχνω  τα στοιβαγμένα  χαρτιά
κάπου στο βάθος ξετρυπώνω  το νεύμα σου ...το καθρέφτισμα του
 ηλιοβολή   λιωμένη   σε διαδρόμους  επιστροφής ...όπου υπάρχεις ...
 και αν υπάρχεις ... επέστρεφε ... !!!

  
Τραβώ το συρτάρι  και  το φέγγος του  χθεσινοβραδινού  ονείρου  πυγολαμπίδα
 που κολυμπά  στο φλύαρο  σκοτάδι .. πυγολαμπίδα νοτισμένη  από την αλμύρα των δακρύων .!!!. 
 Και είναι αυτή η μελωδία ... ο  κυματισμός της  ξεβράζει  λέξεις  και φράσεις σπαράγματα .. όπου υπάρχεις  και αν υπάρχεις .. επέστρεφε .. !!!   
                                   ....   κυρ  .. σαμ ..

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

....μποτιλιάρισμα απουσίας ... !!!

.....οχι  δεν ηταν σχεδιασμένο   μήτε ειχε προηγηθεί κάποιο ισως  τρiκ  μαγικό ! Συνέβη...!!!  Κι εφόσον    το φτερούγισμα  της συγκεγκριμένης μελωδίας  ενσωματώνεται γλυκά  γλυκά στον  αέρα οι αισθήσεις  λούζονται  με τα χρώματα και την θαλπωρή του αγγίγματος  της ψυχής !!!
   Τ  ακροδάχτυλά μου  χορευουν  πάνω στα μαυρα πλήκτρα  του υπολογιστή  . Η μέθη της θλίψης τυλίγει  τις αράδες  που γεννά  η σκέψη . Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σε  ατραπούς  , και χωματένιους  δρόμους, χάνομαι στον μπουχό  καί  την σκόνη που αφήνει ο βηματισμός των δαχτύλων μου . Στρεφω το βλέμμα  μου ψηλά νιώθω  τα   σύννεφα να αιωρούνται ν αλλάζουν θέση και σχήμα !!!  Βουνό η σκέψη μου !!!... Σε λίγο μια υγρή  δέσμη  γλυστρά και χαρακώνει το πρόσωπο μου . !  Μια υγρή καυτή στάμπα απλώνει  και πέφτει στους πρόποδες της ! Πιάνομαι  από την μελωδία , ανασηκώνω  τους ώμους , πλέκω τις παλάμες των χεριών  μια δυο φορές  και ορθιος πια  κατευθύνομαι  στο παράθυρο που βλέπει  προς τον δρόμο ! .  Το μελωδικό φτερούγισμα . ακολουθεί βήματα και σκέψη . !  Με τους αγκώνες στηριγμένος στο ηδη ανοιχτό παράθυρο  παρακολουθώ  την βιασύνη των περαστικών ...μποτιλιάρισμα  απουσίας ... !!
   Το  βλέμμα μου  χώνεται  και χάνεται ταυτόχρονα . !  Οσο  βαθαίνει το κενό   νιώθω  πως δεν θλίβομαι  αλλά συνθλίβομαι ....!!!  .Στέκομαι  για λίγο  ασάλευτος ! Τρυπώνω στην βουή  που αφήνουν  οι ψίθυροι  και ο αγέρας  , για  δες  πως αναμαλιάζει τις καλοσυνάτες  κυρίες ...για  δες πως υφαρπάζει  τις ματιές  καθως διασταυρώνουν τα θέλω τους ...!  Για δες  πως το μποτιλιάρισμα  απουσίας   απορροφα  τα  << κορναρίσματα >>   της ψυχής   καθώς  αυτή  γευεται το   αγγιγμα  της  μουσικής ....!
                                .....  κυρ ... σαμ ....

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

...αραγε πως τιθασεύονται οι άγκυρες ???

.....  αραγε  πως τιθασευονται  οι άγκυρες ?? ... Σκουριασμένα  χνάρια  και το μελάνι  δεν φτουραει  μπρος   στο  αγκυροβόλι  της πληγής .. !  Πόνος  ψυχής !!! Η ανάσα μου καυτή  κοσμεί  τον θολό καθρέφτη ... την ακούω !!! Νιώθω το βλέμμα μου  να διαπερνά την υγρή κουρτίνα των δακρυων , αφήνομαι στην πρόκληση  της γκριμάτσας , απλώνω το χερι μου και με την τρεμάμενη παλάμη μου  προσπαθω  ν αποσώσω  χώρο μια σταλίτσα τόπο   πάνω στον ηδη πνιγμένο  από την ανάσα μου  καθρέφτη .. !  Οι θερμοκρασίες μνήμης στο ...κόκκινο! Σαν κύματα  της θάλασσας  στροβιλίζονται , αναδιπλώνονται  και αγκυροβολούν  στο σώμα και στην ψυχή ... Σε  μια ακρίτσα σε μια γωνιά   τραβώ γραμμές  καμπύλες  κύκλους  σε λίγο  μια  αχνούφαντη αγκυρα  ανατέλει  απο τ απομεινάρια της ανασαιμιάς μου .. και στο πλάι μια νοτισμένη  από την αλμύρα της θάλασσας  υγρή  σκέψη ... αραγε πως τιθασεύονται οι άγκυρες ???
                                        ....κυρ...σαμ....

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

....στην ουρά της διαδρομής ...!!!


.....  ο  ουρανός  δείχνει τις γκριμάτσες του , σύννεφα  ζαρωμένα  αλλάζουν σχήμα και θέση .
Από τα χείλη  μου   κρέμονται  λέξεις ....τρεμάμενα χείλη ...τρεμάμενες λέξεις .  Η  απουσία  βαθαίνει  οσο να  πείς  το  κενό  μαυρη τρύπα . ... Τραβώ  γραμμές   σε λευκή κόλα , ψάχνω λεζάντα για το σκίτσο .... απείθαρχο δάκρυ σφραγίζει το γνήσιον ! Κλείνω τα μάτια  και με παρακολουθώ , οι πατημασιές μου  σημάδια  σε διαδρόμους απο λιωμένα ηλιοβασιλέμματα ...Περπατω ..... το  βήμα  μου  αργό ...οπως  αργά και βασανιστικά κυλά   η σκέψη ...και στην ουρά της διαδρομής το κενό , τωρα  πια ... μαυρη  τρύπα !!! 
                                                      ...κυρ....σαμ...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

...ημιθανή κεραμίδια !!!


......  λες  και οι  νότες παρακολουθούν  το τέμπο της βροχής ... οι  εικόνες  γλυστρούν  εμπρός μου  , μαυρόασπρο  φιλμ με λαξευει ...το δάκρυ  μου ανήμπορο ν αντισταθεί ...καίει .. κυλά ..  το πρόσωπο μου  ζεματά  και το ραδιόφωνο  επιμένει ,  οι μελωδίες του  σταλαγματιές  που γλύφουν  ημιθανή κεραμίδια ... στάζουν   στην λίμνη των ονείρων μου ... γύρω μου παντου υγροί  απείθαρχοι κύκλοι ...!!!
                                   ....κυρ..σαμ..