Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

... Οπου η φωνή σμίγει με την μελωδία των ευχών..!

..  Και ο χρόνος γλυστρά μέσα από τα δάχτυλά μας , η  ανημποριά της παλάμης  να συγκρατήσει  τις σταλαγματιές των  δευτερολέπτων  αυγαταίνει  τον εκολαπτόμενο εκνευρισμό .  Σθεναρό ανάχωμα  ενα χαδάκι στον  χαριτωμένο Περού το σκυλάκι που μοιράζει την ανυπομονησία του για την απογευματινή έξοδο του. Τα βλέματα συναντώνται στον αέρα  και οι υπότιτλοι  χαραγμένοι στα  δυό σπινθιροβόλα μάτια του .. << ... εντάξει αφεντικό  σε λίγο .. περιμένω .. >>  . Ετσι κι έγινε . Σε  λίγο κυκλώνουμε   το τετράγωνο της γειτονιάς  ευχαριστος περίπατος  με την σβελτάδα του Περού  να διακόπτεται από  σκόρπια μικρά διαλλείμματα  ελέω μυρωδιών, και την ουρίτσα του να αιωρείται στον αέρα  τόσο  όσο  που θύμιζε    βέργα παθιασμένου μαέστρου . !  Βλέπεις η χαρά δεν κρύβεται . Συμβαίνει και στούς ανθρώπους ! Η χαρά και η θλίψη , ανεστραμένα είδωλα !  Ενα μίγμα συναισθημάτων  που για κάποιους λόγους  < ανθοφορούν >  κάθε φορά που  βρισκόμαστε απέναντι  στ οπισθόφυλλο του χρόνου . Στην γειτνίαση του παλιού με του καινούργιου . Παράδοση και παραλαβή ! Ξετυλίγονται αναδρομές, απολογισμοί , γεγονότα με διαβαθμίσεις κατά το δοκούν , ημερολόγια , συμβάντα , μια χιονοστιβάδα  που άλλοτε μας πνίγει και άλλοτε μας χαροποιεί ! Κι εδώ ζητώ ταπεινά συγνώμη , επιτρέψτε μου  να χαράξω μ ια παυλα  στην σκέψη μου σαν κι αυτές που χρησιμοποιούμε  τις φορές που κόβεται η λέξη  για να συνεχίσουμε  στην επόμενη σειρά . Μόνο που από τα σωρευμένα  << ημερολόγια >>  κάποια σου <<κόβουν την ανάσα >> .  Αναμοχλεύω το πιθάρι της λήθης  και τραβώ  στην τύχη στιγμές που σκιαγραφούν  γκριμάτσες  ανωνύμων    ανθρώπων . 
     Βράδυ! Ο ήρωας της ιστορίας μας αναμετριέται  με το παιχνίδισμα της νύχτας , ροκανίζει τον χρόνο του  μουτζουρώνοντας λευκές κόλλες  με διάφορες σκέψεις , διόλου α-διάφορες ομως  για το είναι του .  Οταν καταλαγιάζει η νύχτα τα δευτερόλεπτα βαραίνουν  Την επόμενη μέρα στο γραφείο του  αντικρίζει τα ίδια πρόσωπα ,   ο κυρ  Κώστας με το πυκνοδασωμένο  μουστάκι  θα του φέρει  τον ίδιο καφέ ,  ο ιδιος λαχειοπώλης θα << παίξει >>  με τα νευρα του , ο ιδιος ταχυδρόμος θ ακουμπήσει στο πεζούλι  την σχεδόν ίδια αλληλογραφία . , και ο ιδιος θα χωθεί πίσω από τα χαρτιά του  εως ότου το ρολόι δείξει  περασμένο μεσημέρι .  Οι υπόλοιπες κινήσεις  χαραγμένες σαν καθημερινό δρομολόγιο .  Ξέρει καλά την διαδρομή προς το σπίτι . 
    Μετά από κάμποση ώρα , μέσα στο δωμάτιο του  επικρατεί ημιφως !  Αραγε πόσο είχε κοιμηθεί ? Εχει ήδη απογευματιάσει για τα καλά .  Το κεφάλι του θαρρείς πως το βαράνε    καμπαναριά !  Αρκετά καντάρια βάρος . Καταφεύγει στο κρύο νερό , πλένει το πρόσωπό του  , στέκεται μπρος στον καθρέφτη  δοκιμάζει  νωχελικά δυό τρείς γκριμάτσες  και κάνει σαν να  ακούει βήματα . Βήματα μέσα του, γύρω του , παντού ,  μα και   πουθενά .. !  Κι ενα σφύξιμο στο στομάχι ηρθε  σαν απαρχή  μιας ρυθμικής ανησυχίας .  Νοιώθει πως ο εγκέφαλος χωρίζεται στα δύο , αργοπεθαίνει ??  Αυτοκτονεί ?? Η κάποιος τον σκοτώνει ??   Κάνει δυο βόλτες , προχωρει προς το ντουλάπι  με τα φάρμακα , και με το τρέμουλο του χεριού του  καταγκρεμίζει  τα κουτάκια , ξεχωρίζει ένα ημισκισμένο  πολύχρωμο , το παρατηρεί για λίγο , και με μια απότομη βίαιη κίνηση , και με σφιγμένα  χείλη  τα κάνει θρίψαλα  μέσα στην χούφτα του .. Ετσι καθώς  στρέφει το βλέμμα του προς το παράθυρο  αποφασισμένος με  όση δύναμη του  μένει  τρέχει γοργά το ανοίγει λύνει την χούφτα του , και κραδαίνοντας  ρίχνει τα χάπια στην κρύα σκοτεινιά της νύχτας !!! Με το τρέμουλο στην ραχοκοκκαλιά του  λουσμένος στον ιδρώτα και το βλέμμα αγκυστρωμένο στον έναστρο ουρανό  ξεκινα  ν  απαγγέλει  : ..... <<  Αυτός εκεί / ο συγκεκριμένος  άνθρωπος / είχε μια συγκεκριμένη  ζωή / με συγκεκριμένες πράξεις/ . Γιαυτό/ και / η συγκεκριμένη κοινωνία/ για τον συγκεκριμένο σκοπό / τον καταδίκασε / σ εναν αόριστο θάνατο. ! /.  
     Και απο τότε η φωνή του σαν ηχώ  σμίγει  με την μελωδία  των ευχών  που σαν  αποδημητικά πουλιά  φτερουγίζουν και αναζητούν  ζεστή αγκαλιά !!!
                                                                            ... κυρ..... σαμ...
   

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

Εδω αδελφέ μου ειναι αλλιώς .... !!!

18 Δεκέμβρη 2015 -- 18 Δεκέμβρη 2017 ! Δύσκολος μήνας ο Δεκέμβρης ! Τούτες τις μέρες θαρρεις πως η απουσία το κενό  βαθαίνει πιότερο  λες και ειναι  καυτό υγρό που κοχλάζει  εντός  μου , ερχεται και σμίγει με τήν περιπέτεια  της υγείας μου   αναμετριέται με τις αναθυμιάσεις της μνήμης .  Ο  χρόνος κυλά  σ ενα ρυάκι με φιδίσια διαδρομή , απλώνει τα πλοκάμια του  από πάνω μέχρι κάτω , χώνεται βαθιά στα κύτταρα  και με ζώνει με  βλέμματα , φωνές , δάκρυα αλλά και  χαμόγελα  !
  Ζόρικα τα πράγματα ! Εδώ αδελφέ μου ειναι αλλιώς .
   Η  μάννα και ο πατέρας  βιώνουν τα βαθιά γεράματά τους  με ότι αυτό συνεπάγεται . Φυσική φθορά μας λέει ο γιατρός !   Μην ανησυχείς ομως κάνουμε ότι μπορούμε , είμαστε κοντά τους  κυρίως ο Πέτρος !   Εξω φυσάει , παντού αγέρας  σφυρίζει  και σκορπά  το σινιάλο μου . Ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεση του και να στο παραδώσει  με το νι και με  το σίγμα !!!
   Εδώ αδελφέ μου ειναι αλλιώς !
   Μην έχεις άγχος για τον Παναγιώτη και την Νίκη , και οι δυό τους σταθερές αξίες !  Νιώθουμε υπερηφάνεια και καμαρώνουμε για την διαδρομή τους .
  Ζόρικα τα πράγματα αδελφέ μου Αργύρη !  Η πάχνη των Χριστουγέννων  με βρίσκει  σ ενα μεταβατικό στάδιο  να παλεύω  το θηρίο μέσα μου . Το αντάμωμά μας στον έναστρο ουρανό   δείχνει να παίρνει αναβολή . . Δεν ξέρω για πόσο . Ισως για λίγο , ισως για ..... δεν με απασχολεί !!!  Παράξενο ακούγεται αλλά ειναι μια πραγματικότητα που την βίωσα και  συνεχίζω να την βιώνω . , η ίδια η ασθένεια - καρκίνος-  ειναι ο πιο καλός γιατρός   << δάσκαλος και φίλος >>  Μή γελάς αδελφέ μου ... αλήθεια σου λέω .. Ξέρεις γιατί ???
  Γιατι  σε κάνει να εισαι υπάκουος , γίνεται αφορμή να δοκιμάσεις τους φίλους σου . , να φροντίζεις και ν  αγαπας τον εαυτόν σου ,  Ν  αλλάξεις τρόπος ζωής ,  να προσέχεις την διατροφή σου ,  ν  αλλάξεις συνήθειες  να συγχωρείς τους πάντες , να συνάψεις ειρήνη με το σώμα σου ., να χαμογελάς .  Να βλέπεις την ζωή  από άλλη οπτική γωνία   κυρίως  να την εκτιμήσεις ως δώρο  !!!
  Ζόρικα τα πράγματα αδελφέ μου !  Εδώ εινα αλλιώς !
 Πώς? Κάτι  με ρωτάς ??  Ναι  ... Πως ειμαι τώρα ???
   Θα σου πω  οτι το πάλεψα  και το παλευω ! Αν το νίκησα ??  Δεν ξέρω για πόσο , ισως για λίγο , ισως για πάντα , οπως σου είπα και πριν  δεν με απασχολεί .Πάντως  αν τον νίκησα  τ οφείλω στην συγκινητική  θετική σκέψη και παρουσία των συγγενών και φίλων μου γνωστών και αγνώστων  που ομολογουμένως  η ζεστή αγκαλιά τους , το χαμόγελό τους , η χρήσιμη  συμβολή τους  δυνάμωναν και δυναμώνουν τα κουράγια μου .Αν τον νίκησα ?? Τ  οφείλω στις αλλεπάλληλες δημιουργικές απο-δράσεις  ειτε επί σκηνής ειτε επί χάρτου ,  κυρίως όμως  στην συνεχή φροντίδα της Μαρίας που από την πρώτη στιγμή  στάθηκε με  αγάπη και ψυχραιμία  στο πλευρό μου . Για όλους αυτούς τους λόγους  θεωρώ τον εαυτόν μου τυχερό  και απίστευτα ευλογημένο ! Ναι το πάλεψα και το νίκησα ??  Δεν ξέρω για πόσο  ισως για λίγο .. ισως για πολύ ..ισως για πάντα  .. δεν  με απασχολεί .. !
     Εδω  αδελφέ μου ειναι αλλιώς τα πράγματα .! Ειναι και κάτι ακόμα που εχει συμβάλλει  τα μέγιστα  με την παιχνιδιάρικη παρουσία του .. ! Η  << εισβολή >> του ..Περού ! Βέβαια δυστυχώς  δεν πρόλαβες να τον γνωρίσεις , ηρθε σχεδόν αμέσως  μετα από το  ξαφνικό    απροσδόκητο φευγειό  σου ! Μπήκε για τα καλά στην συντροφιά μας ! Ομως   σταματώ εδώ γιατί θαρρω πως σε κουράζω . ..
Περισσότερα  από κοντά  .. όποτε  ... και όταν  .. !!!   Προς το παρών σου στέλνω σκέψη και χαμόγελο !
  Ζόρικα τα πράγματα αδελφέ μου Αργύρη .. !Φυσάει παντού , μέσα  κι  έξω  !
                                                                                  ....  κυρ.....  σαμ...  

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

...Στις ράγες του ονείρου .. !


.......Με χρώματα της ίριδος
  στην  ρίζα του απείρου 
γλυστρω μεθώ και χάνομαι 
στις  ράγες του ονείρου

Πρώτο βαγόνι πρώτη σειρά
με εισιτήρια δανεικά
πλανόδιος συνεπιβάτης 
της θλίψης μου ο χάρτης 

Στην  μέθη  μου επάνω 
λαθευω το νούμερο 
κι  ευθύς αλλάζω πλάνο 
πυξίδα χάρτη διαβατήριο 
ελπίζω νά βρω εισιτήριο

Παρ  όλο τούτο το τρεχειό 
δεν κατάφερα να δω  
απ τα κουρτινάκια τ ανοιχτά 
τα όνειρά μου τα γιορτινά 

Πρώτο βαγόνι η χαρά 
με εισιτήρια δανεικά 
Πάνω σε χάρτες τα ταξίδια 
σκέψεις φευγάτες 
ζητούν στασίδια ......!
           κυρ...σαμ...

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

...Οταν έρχονται τα σύννεφα ..... !!!

    .......  Οταν έρχονται τα σύννεφα  πυκνοί  συλλογισμοί  λικνίζονται  παιχνιδίζοντας στον αέρα  και ξετυλίγοντας το νήμα  μιας μελωδίας  .  Μιας μελωδίας  γνώριμης που  σκιαγραφεί   μελλοντικές  και μή μελλοντικές  απουσίες ... Βρίσκει τρόπο και απλώνει μεταλλάσεται , γίνεται  ιστός αράχνης  με δαιδαλώδη διάθεση ...  Νιώθω την αναχαίτησή της να κερδίζει έδαφος , αλλάζω τέμπο στον βηματισμό και πιάνομαι από την <<μύτη >> του μολυβιού  που σύρεται  στις ράγες του τετραδίου ......!!!  κυρ...σαμ...

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Αναμίτες καπεταναίοι...!!!

.... Την θάλασσα  μπορείς και την συνηθάς
    μέσα σ  ενα μήνα .
   Συνηθάς το μπότζι
  και δεν συνηθάς το κύμα .

Κάτω από τον ίδιο ουρανό
το βαπόρι  στην τρικυμία
κινείται  με πολλούς τρόπους
κινείται και απ  τους ανθρώπους .

Θυμάμαι τους καπεταναίους  στο Χάι  Φόγκ.
Μέσα τους έκρυβαν κάτι μαγικό
ρόμπες μεταξωτές φορούσαν
ξυπόλυτοι ίσια περπατούσαν .

Κάπνιζαν τεράστια τσιμπούκια
γεμάτα όπιο με άρωμα φουντούκια
Στην παραλία περίμεναν να φορτώσουν
τα νησιά  του Ειρηνικού  να οργώσουν .

Παράξενα πλεούμενα  καίκια
χωρίς μπούσουλα μα ρότα ίσια .
Τ  όνομά τους  ηταν λέει
Αναμίτες καπεταναίοι

Τούς σίφωνες  χτυπούσαν
με τετράγωνα μαχαίρια
εξόρκιζαν  τους ανέμους
ο  τρόπος τους μαγεία .
Με δυο  γυαλιά  στα δάχτυλα
και το ύψος ως το τρία .

Βουτάγανε με το γυαλί
σε  αστέρια τ  ουρανού .
Στο ΄Αλφα του μεγάλου Ταύρου
στο ΄Αλφα του αετού
Αλτάιρ Αλφεραντ
και άλλοτε στο Μιζάρ

Αναμίτες καπεταναίοι
τ όνομά τους ηταν λέει
του μεσαίωνα αστρονόμοι
μεγάλοι ποιηταί
Στην τροχιά της γης των ανθρώπων
και των αστέρων των ερώτων .....
                    κυρ...σαμ...

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

... Στην σκιά μιας αλλιώτικης...μετακόμισης .. !!!

 ...Αποξηραμένες λέξεις  αποκτούν  την πρότερη τους  δροσιά και ζωντάνια , όποτε  και όταν  βρίσκω καταφύγιο  στον συναυλιακό  οίστρο των τζιτζικιών , στην ομπρέλα  του πλάτανου  που χρόνια τώρα  δεσπόζει στην πλατεία Συντάγματος  στο Ναυπλιο ! Πολυκαφενείον ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ  ! Ναυπλιο !
   Κάτω από αυτήν την ομπρέλα  τα πρωινά   απλώνουν το δίχτυ  τους και αλιεύουν ιδέες ,όνειρα , τοποθετούνται επι χάρτου , ανταμώνουν , και κουμπώνουν  ιστορίες αληθινές, ζωντανές , ιστορίες ανθρώπινες .   Οταν ομως <<πλακώνουν >> και σε πλακώνουν  οι παραβιάσεις εναέριου χώρου  αναδύονται  δυσκολίες και εμπόδια . Πως ν  αντιμετωπισθούν ?? Αδυναμία αναχαίτησης !
    Παρόλα  αυτά  παραμένω συγκεντρωμένος  στα δέοντα  και τις απαιτήσεις μιάς ακόμη  μετακόμισης . Σμήνη  από εμβόλιμες  παρεμβάσεις  στον << εναέριο χώρο του μυαλού >>, απειλούν την συγκέντρωση της σκέψης μου .  Αφορμές και ερεθίσματα  αναπηδούν κάθε φορά που ντανιάζω το χαρτομάνι , αδέσποτα << πνευματικά τέκνα >> , νιώθω   το χαμόγελό τους , και ξαναζώ τις μεταμεσονύχτιες  στιγμές σύληψης .
     Παραμερίζω την σκόνη του χρόνου , κόντρα στις οδηγίες  των γιατρών μου  περί  << μη συγκίνησης >>  , << χαρά, χαρά , χαρά .. >>  ,, ηρεμία και πραότητα >>  << οχι υπεραισιόδοξος οχι  απαισιόδοξος >>  << ποιότητα ζωής >> κλπ  κλπ ...  Γιατί πέραν  των άλλων εχω να κουμαντάρω κι εναν καρκίνο --- και δεν εννοώ ζωδιακό προσδιορισμό -- Εναν καρκίνο  που σουλατσάρει μεταξύ συκωτιού και σπλήνας ...!  Δυστυχώς τον  << παντρευτηκα >> και πορευομαι  με μάχιμη διάθεση και θετική αυρα , οξυγόνο ζωής που απορέει  από  την θερμη αγκαλιά ενός δικτυου  φιλίας   που με πολύ αγάπη  στάθηκε και στέκεται  δίπλα  μου  παράγοντας ετσι συγκίνηση και ελπίδα   για συνέχεια .  Στην προσπάθεια  αυτοίασης μου και θεραπευτικής περιπέτειας  αρχηγός ο άνθρωπός μου  η Μαρία .  Με πρωτοβουλίες της που αποδίδουν  και τη  συνεχή παρουσία της δικαίως      γευεται τον τίτλο του μαέστρου ...!
  Κάπως  έτσι η ζωή  συνεχίζεται οπως και η μετακόμιση μου . Παλεύω  γεμίζω  χαρτοκιβώτια , το πρακτικό μέρος __ φόρτο-- ξεφόρτο --  το έχουν αναλάβει  αγαπημένοι μου φίλοι  Θοδωρής και Παναγιώτης .  Κάπως έτσι ανακαλύπτω  και τα σκόρπια  << πνευματικά μου τέκνα >>   και αυτό μου δίνει ιδιεταιρη χαρά , αφού  η συντροφιά τους με χαροποιεί  και μου δίνει ερεθίσματα  για εξευρεση τρόπου  περαιτέρω επικοινωνίας .
    Κάτω από τον συναυλιακό οίστρο των τζιτζικιών  η κουβέντα μας με την καλοσύνάτη  κι ευδιάθετη Λιάνα  εξελίσσεται  μ επίκεντρο   μέρος από τα πνευματικά τέκνα  που << επέστρεψαν >> οχι βέβαια ως άσωτοι υιοί , αλλά  ως αγωγιάτες  χαράς και ικανοποίησης !
    Η μνήμη  ξετιλύγεται  με χιούμορ και χαμόγελο , οπως και οι ιδέες  για το μέλλον  και την  << αποκατάσταση >>   των  πνευματικών   τέκνων .
   Και όλα αυτά  κάτω από την  σκιά μιας  αλλιώτικης.... μετακόμισης !!!
                                                                   .....κυρ...σαμ...

   

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

... Δοκιμασία .. !!!

          Λευκά
        κάτασπρα κελιά
       βλέμμα παγωμένο
       η σιωπή μιλά
       ψιθυριστά .

     Ποιος άραγε θυμάται
    την  ώρα  αυτή και ο Θεός κοιμάται .
   Πύρινη φωτιά το βλέμμα
   τρέχει στην λεωφόρο του κανένα
   με τον τίποτα  επιβάτη
   βουτιά  κάνει σε άδειο χάρτη.

   ¨Ήθελα πολύ  να πιω
    απ  το  δικό σου όνειρο
    μα έγινε η φωνή νερό
   και  μ  έπνιξε στ  όνειρο .

   Λόγια υγρά
   ψιθυριστά
   λόγια  χαράς  ντυμένα
   πέφτουν  τα  κάτασπρα κελιά
   δοκιμασία η χαρά
  χαμόγελο   και λευτεριά
  γίνονται πια ένα .

  Λευκά
  κάτασπρα κελιά
  κάτασπρα περιστέρια
  με λαβωμένα τα φτερά
  ορφανισμένα από χαρά
  θλιμμένα
  πετούν  ψηλά . !
               κυρ...σαμ...
  



  

.... Ας είναι .. !!!

               ..Ας  είναι ... !!!

  Σήμερα  είπα πως θα  ρθώ
  μα  έφθασε αργά το σήμερα
                         ας   είναι ....
 Για τον ερχομό αυτό ξεκίνησα
                         να  γράφω
μα σκάλωσε η  πένα σε μολυβένιο
                          βράχο ...
                          ας  είναι .....
υφάδι μέθυσο γοργό χορεύει
   τώρα  μπάλο
μ  αφήνιασαν  οι  αράδες   στον
 πηγαιμό  επάνω
                       ας  είναι ...
Σήμερα χάραξα θαρρώ
όνειρο  κι  ελπίδα
μα  ράγισε  τ  όνειρο
κι  ορφάνεψε  η ελπίδα
                      ας  είναι  ... !!!
       .....  κυρ...σαμ...


Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Ποτέ δεν θα φωνάξω ... !!!

     Εξω  φυσάει ! Ο αγέρας ανοίγει το << παραμύθι >> . Το φως  ξετυλίγεται και εισβάλλει , το ίδιο και η ανάσα της νύχτας εισβάλλει και ξετυλίγεται στούς πανύψηλους  λευκούς τοίχπους .
  Μόλις και μετά βίας  διακρίνω κηλίδες ζωής . 
 Ποτέ δεν θα φωνάξω  ζήτω ο θάνατος , αλλά θα κοιτάξω αυτόν τον ιδιο θάνατο κατάματα  με αυτό το βλέμμα που μοιραζόμαστε την ζωή απλόχερα .

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

...Στο χέρι μας ειναι και θα υπάρξει .. !!!

Ισως μια μέρα  ο πρώτος  πρωινός περίπατος  μας  < σκοντάψει >  σε βαρετά  ανταμώματα  γνωστών , φίλων, συναδέλφων ,  συν-ανθρώπων  κυρίως ανθρώπων  με χίλιες  δυό  διαφορετικές  συνήθειες ...Οποτε  και οταν συμβεί αυτό  απολαυστε  την στιγμή  δώστε  χώρο  στον συνομιλητή σας .. Τραβηχτείτε σε σκιερό μερος  και  καλή σας τύχη ....!
____   Σε  βλέπω από  μακρυά ... ειναι... δεν  ειναι..  Τι  γίνεσαι  βρε  ψυχή ???
____  Και  να  που  ειμαι ... και  σύ  ομως  δεν εχεις αλλάξει  πολύ ...
___     Πολλά  τα  χρόνια  φίλε μου .....
____  Μη  τα  σκαλίζεις  αστα...
____   ... Δεν τα  σκαλίζω ...
____  ΑΑ!!  Μπράβο   μη τα  σκαλίζεις  γιατί  η σκόνη τους θα μας πνίξει ..
____   Το  δράμα  ειναι  πως  αργήσαμε  φίλε μου ,  την σκόνη  του  χθες  μαδήσαμε ...
___      (  Γέλια  )  Πάνω  σε  αυτήν την σκόνη  οι διαδρομές μας  σημάδια...
___  Αλλοτε προς  αποφυγή  και αλλοτε  οδηγοί  και συμβουλάτορες ....
___  Ελα  φίλε μου  στοπ  οι φιλοσοφίες  κερνάω  καφεδάκι ....
___  Καφεδάκι  ωραία θα ηταν  ομως δεν εχω χρόνο  φίλε μου  πρέπει να προλάβω  Τράπεζες  και ΔΕΗ ... αλλη  φορά  ...
____    Ελπίζω  να  υπάρξει αλλη φορά !
____  Στο  χέρι μας ειναι  και  θα υπάρξει ....!


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

. ζητούμενο η λιακάδα της αλήθειας ... !!!

..και οταν ο θόρυβος κωπάσει  , λέξεις καταλαγιάζουν  στον πυθμένα  του λεξικού .  Κουρνιάζουν διπλωμένες στα δύο  , μή και  τις ανακαλύψουν  επιδοξοι λαθραναγνώστες .   Την ιδια στιγμή  καλοθελητές  αγέρηδες σαρώνουν  οτι κινείται  το βουητό   δίνει  τροφή  στο κρυσφήγετό τους  , και τότε ειναι που  σύμφωνα και φωνήεντα  αναθαρρύνουν  και  βουτούν  στο << βουη--τό  >>  με τον ζήλο και την θέρμη  ναυαγο--σώστη  που ρίχνεται στην θάλασσα και   περισυλέγει  τον ναυαγό ..!!! Ενα  βουη-τό  που διαθλάται  στον πυθμένα  φωτογραφίζοντας  την αγωνία των λέξεων  που πασχίζουν ν  αποδώσουν το νόημα  των γεγονότων .Ωστόσο στην πανοραμική θέα  της καθημερινότητας μας   διακρίνει κανείς  καλημέρες ραντισμένες με την πάχνη των γιορτών . Καλημέρες  καρποσταλ  μοιράζονται σε ανώνυμα πλήθη  , ανυποψίαστα  χαμόγελα  ζωγραφισμένα  με βιασύνη  κοσμούν  το πηγαινέλα των ανθρώπων . Και από την άλλη οι αγέρηδες  επιμένουν  στο σάρωμα , ομως επί ματαίω ...  Αδυνατουν  να κάμψουν  την λαμποκοπή των λέξεων  και την  λιακάδα της αλήθειας που κρύβουν  στα ενδότερα τους ....
                                                     ...κυρ...σαμ...