Το << Θήτα >> από το Αγα(θ)ονήσι ... !!!

Η ώρα  απαγκιάζει  στην φωλιά των λεπτοδεικτών ηδη  έχει φουλάρει  από δευτερόλεπτα  και οδεύει  προς  ενα ακόμη  από-γιομα . Παραλία! Λιγοστοί εως ελάχιστοι  θαμώνες , μετ  εμποδίων  γράφονται  τούτες εδώ οι αράδες . Ισως να φταίει ο υπερβάλον  ζήλος του γκαρσονιού  σε συνδιασμό  με την επιμονή του  στο άσχετο ερωτηματολόγιο , τ οποίο βέβαια με πετά έξω  από την σκέψη που κουβαλά το μυαλό . Με βγάζει  από την πορεία  οπως  συνήθως λέγεται στην γλώσσα  των μηχανόβιων . Ευτυχώς ανώδυνο  << τρακάρισμα>> .
    Ομως  επανέρχομαι και το ημερολόγιο , μου  τσιγκλά την μνήμη . Ρατσισμός και φασισμός  λέξεις ανεπιθύμητες . Ανατρέχω στο μπαουλάκι της ιστορίας  και αφουγκράζομαι  την μυρωδιά που αναδύεται απο συμπεριφορές  και πράξεις  που κάθε άλλο τιμούν το ανθρώπινο είδος . Αγαθονήσι ! Ξανά στο ίδιο έργο θεατές ,  τα κύματα της θάλασσας  ξεβράζουν    ανθρώπινες ψυχές ! Το << θήτα >> απο το Αγαθονήσι  σημάδι θανάτου .
   Τρέχω . Μεθώ  απ το άρωμα και την ορμή των λέξεων που  περιγράφουν   τέτοιου είδους καταστάσεις .Πέφτω , βουλιάζω  στον βυθό τους . Σηκώνομαι , πιάνομαι  απ  τον  ψίθυ

ρο  οπως αυτός γλυστρά  από την λιγοσύνη  της χαραμάδας, σπαρακτικός θρήνος τα λόγια Σύριου πρόσφυγα  μόλις φθάνει στα Ελληνικά παράλια :

   << .....  Θάλασσα δώσε μας αγάπη , μη στέλνεις τα κύματά σου εναντίον μας . 
                Είμαστε Σύριοι  στ  ορκίζομαι  η ιστορία μας ειναι λυπητερή .
               Αφήστε μας να έχουμε ειρήνη , μόνο αυτό θέλουμε .
                 Κοίτα τι μας συνέβη . 
                Υπάρχουν παιδιά στις βάρκες που είναι οι αναμνήσεις μας οι ζωές μας .....>> 

Μα πριν καλά καλά εξατμισθεί και η τελευταία απόχρωση  του σπαρακτικού θρήνου , ενας  κουρνιαχτός από θορύβους περιστυχίζει τα περιξ .  
     Η προσπάθεια  τακτοποίησης  καρεκλοκαθισμάτων  σε πειθαρχιμένη σειρά δεν μπορούσε να μην με αφήσει αδιάφορο.  Ετσι να  μαι  πάλι  έξω από την ρότα  του μυαλού . Κλείνω το σημειωματάρι , ανασηκώνομαι λίγο  για να ξεμπλοκάρω  το κασκολ  από το κάθισμα , επανέρχομαι στην θέση μου , και αντιλαμβάνομαι  πάνω στο τραπέζι οτι υπάρχει  ενα σημείωμα . Φαίνεται πως θα είχε ξεφύγει από τις σελίδες του ημερολόγιου . Το περισυλλέγω  μ ευλάβεια αφου το περιεχόμενό του προήλθε από τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τα νερά του Αιγαίου . Τότε το Φαρμακονήσι .. !  Τώρα εκ νέου το Αγαθονήσι ..! Χωρις καθυστέρηση  ξεκινώ το φρεσκάρισμα της διαδρομής :
         ......    Η βάρκα γέρνει μαζί με την ελπίδα , ανθρώπινες ψυχές γίνονται βορρά των κυμάτων . Αλίμονο !  Ο υγρός θάνατος παραμονεύει στον βυθό . Κατάνυξη περισυλλογή !  Κλείνω τα μάτια  η σκέψη μου αλλάζει πλευρό . Ονειρεύομαι . Αναζητώ στασίδι και ...ιώδιο  τόσες πληγές πως να επουλωθούν ??
     Λέω να τρέξω δυο λέξεις στο λευκό χαρτί , έτσι κάτι σαν ξεμούδιασμα του θυμικού . Η οχλαγωγή  τους κυματάκι  απλώνει  θεριεύει και γεννά φράσεις όπως :
   Φαρμακονήσι !
   Φουσκωτό  ! 
    Φυγή  !
   Φαγητό !
   Φωτιά !
   Φαρμακείο ! 
   Φονεύω !
    Φόβος !
    Φιλία !
    Φως ! 
    Φτάνει πιά !!!!
Είπα να τρέξω δυό λέξεις στο λευκό χαρτί  μα  μ  έβγαλε το κύμα στο σύνδρομο του < Φ >. !
                                                                                                          ....  κυρ..σαμ..