Μάρτιος 2017 ! Υποβάλλομαι επειγόντως σ εγχείρηση . Τα γεγονότα καταιγιστικά ! Οι γιατροί αποφάνθηκαν πως πάσχω από << διηθητικό αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου .. >> . Αιτία και αφορμή να γνωρίσω αρχικά ( Νοσοκομείο Αγ. Σάββας , Νοσοκομείο Μεταξά ) για να καταλήξω στην Ογκολογική κλινική Αγ. Ανάργυροι Νέα Κηφισιά . Και κάπου εδώ προβάλλει η ανατολή του ήλιου, διαπερνά τις τεράστιες τζαμαρίες και αγκαλιάζει όλη την πτέρυγα της λεγόμενης βραχείας νοσηλείας .
Τί κι αν η ώρα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το ν αγγίξει το μεσημέρι . Η δική μου ανα - πνοή δευτερόλεπτα πριν από το τέλος της χημειοθεραπείας μου , ρυμουλκείται από τα κουράγια που αντλώ , καθώς τα διάφορα προσεχώς στιγμιότυπα της ζωής μου μπαινοβγαίνουν στην σκέψη μου . Παρατηρώ τις στάλες από το διάφανο σωληνάκι και το προσομοιάζω σε ψιλόβροχο χρήσιμο στην ανθοφορία της ζωής ! Αβίαστα μου έρχονται στο νου τα λόγια της φίλης μου ... << ...Και να θυμάσαι Κυριάκο πως κάθε γουλιά δηλητήριο που πέφτει είναι για το καλό σου .. >> Ερωτήματα και απορίες . Είναι ?? Ωστόσο γυρίζω σελίδα και σαν υπότιτλοι ταινίας τα ενθαρρυντικά βλέμματα και τα χαμόγελα των φίλων μου δίνουν δύναμη και υπομονή . Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω σε μελλοντικά σχέδια , θεατρικές αποδράσεις , διάφορα πρόσωπα παρελαύνουν νοερώς μπροστά μου . ¨Όλα τους βουτηγμένα στην φρεσκάδα κι έτοιμα ν αναλάβουν δράση .
Κάποια στιγμή με την άκρη των ματιών διακρίνω πως το << κολατσιό >> μου πιάνει πάτο ! ¨Ήρθε το τέλος .... η χιουμορίστικη ατάκα συνθηματικό για την απαλλαγή μου -- αποκαλωδιοποίηση -- και την αποχώρηση μου κατά τι φορτωμένος ενδοφλεβίως . Η πεταλουδίτσα στο χέρι ανοίγει τα φτερά της προς το παρόν . Το δάχτυλο της καλοσυνάτης νοσηλεύτριας πιέζει την είσοδο της ενδοφλέβιας διαδρομής του << κολατσιού >> μου . Τέλος για σήμερα ! Η επόμενη κίνηση της προβλεπόμενη , να σταθεροποιήσει το βαμβάκι εφαρμόζοντας το με μικρή λωρίδα λευκής γάζας . Το απρόβλεπτο και ταυτόχρονα ιδιαίτερα συγκινητικό και ευχάριστο φαίνεται πως το κράταγε και αυθορμήτως βγάζει από την τσέπη της ένα μαρκαδοράκι χωρίς σκέψη τραβά γραμμούλες στην επιφάνεια της λευκής γάζας . Έτσι ένα σκιτσαρισμένο χαμογελαστό πρόσωπο αποτυπωμένο στην γάζα ήρθε για να μου θυμίζει την ανατολή της ζωής με αισιόδοξη οπτική γωνία . Μια κίνηση χίλιες λέξεις ! Μια εικόνα χίλια νοήματα ! ...
Ζυγιάζω την ισορροπία μου δοκιμάζω τα βήματά μου , νιώθω να μου κρατά το χέρι ένα σκιτσαρισμένο χαμόγελο ! Σε λίγο αφήνω πίσω το ηλιόλουστο τεράστιο δωμάτιο έως την επόμενη φορά ..... !
Ανασύρω αυτό το σημείωμα για να υπογραμμίσω πως ο καρκίνος είναι δάσκαλος και φίλος ! Όσο << φάλτσα >> κι αν ηχεί στ αυτιά μας ισχύει ... Όπως επίσης ισχύει και η ρήση του Άλμπερτ Αϊνστάιν << ... Η γνώση είναι προσωπική εμπειρία , όλα τα άλλα είναι απλώς πληροφορίες .. >>
Ναι ! Η ζωή βλέπεται και αλλιώς !!!
.... κυρ ... σαμ ...
