./. Πως έγινε και γλίστρησε η λέξη πως έγινε και τρύπισε την σελίδα Βούτηξε στην ρωγμή και κατακρημνίσθηκε στις παρυφές του ρήγματος όπως αυτό ακολουθεί την κατακόρυφη φιδίσια διαδρομή ... Πως έγινε η συσσωρευμένη αυτή ενέργεια να καταλαγιάζει στον βυθό του τετραδίου με ράγες εκεί όπου ποικίλες ρωγμές ανταμώνουν και τροφοδοτούν τις ραδιοφωνικές μας περιπλανήσεις ... Τα ταξίδια και τις απο-- δράσεις ... Πως έγινε και ορφάνεψαν οι δρόμοι από καλημέρες , καλησπέρες , χαίρεται , αντίο... Πως έγινε και σώθηκε το πολυκαιρισμένο σημείωμα κάτι σαν νυχτόβια χαρτοπετσέτα ξέρετε από αυτές που απορροφούν την υγρασία των ονείρων μας .. Κάθε που πέφτει η νύχτα σαρώνουν την σκέψη μας . Συλλέγουν στιγμές απομεινάρια νυκτοσιάς .. Κάτι σαν χαρτοπετσέτα που αποφεύγει το βλέμμα του σερβιτόρου και παραδίδεται στις διαθέσεις της πένας . Μεταμορφώνεται έτσι σε μαξιλαράκι για τα όνειρα προ--κεχωριμένης νυκτός ...!!! ( από χειροποίητη έκδοση -- ευχάριστη έκπληξη φίλων -- συλλογή ποιημάτων με τίτλο : Ημιθανη κεραμίδια ...) ....κυρ ... σαμ....
Ο χειμώνας είναι εποχή που για πολλούς ανθρώπους ταιριάζει << γάντι>> στην ψυχολογία τους . Κι αν ρωτηθούν ν απαριθμήσουν τα γιατί και τα διότι , φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουν να ιεραρχήσουν την σκέψη τους , ώστε να δικαιολογηθούν . Από την μια η βροχή με το ακατάπαυστο ψίθυρο της , από την άλλη οι λευκές χαριτωμένες μπάλες του χιονιού με το λίκνισμα τους , σχεδόν διπλοβελονιά πλέκουν λευκό πέπλο . Ένα πέπλο που με την σειρά του κουρνιάζει πάνω στην ραχοκοκαλιά της πόλης και τού χωριού . Και τα δύο μαζί συνθέτουν το ανεξερεύνητο τοπίο των απαντήσεων . ..... κυρ .... σαμ...
Στιγμές από πρόβα θεατρικής ομάδας Α.Φ.Τ. δια χειρός του Γιάννη που παρατηρεί , παρακολουθεί , και αποτυπώνει με το δημιουργικό μολύβι του τις συναντήσεις μας . Αποδρομώ ! ... Γιατί τ όνειρο καλά κρατεί .. !!! Ειναι κατανοητό σε πρώτη ανάγνωση ότι μέσα στον αδιαφανή χώρο των φυλακών , όταν διοχετεύουμε ερεθίσματα , εργαλεία που προάγουν την εξάσκηση της επικοινωνίας , συμβάλλουν ώστε οι συμμετέχοντες να διεκδικήσουν εκ νέου την φαντασία . Κυρίως όμως συμβάλλουν ώστε να κτίσουν γέφυρες αναγκαίες και χρήσιμες για την κοινωνική τους επανένταξη . Παράλληλα βοηθούν στην αντίληψη του τρόπου που βλέπουν γενικότερα τον κόσμο . Στο μεσοδιάστημα που παρεμβάλλεται ανάμεσα στο ... κρατούμενος έγκλειστος της φυλακής .. έως το καλλιτέχνης έγκλειστος της τέχνης , εκείνο που προέχει είναι ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας , να μας παραπέμπει σε κάτι σαν εργαλείο ψυχαγωγίας , γυμναστήριο συναισθημάτων ... ! Τι πιο ανθρώπινο από το να μας δίνεται η ευκαιρία όχι να παίξουμε θέατρο , αλλά να παίξουμε με το θέατρο .. ! Υστερόγραφο : Η δημοσίευση των σκίτσων επώνυμα , επιθυμία του ίδιου του καλλιτέχνη , τον ευχαριστώ θερμά για την εικαστική συμβολή του στην ομάδα μας .. ! ... κυρ .. σαμ ..
Χαρτόκουτα γεμάτα σκέψεις τυλιγμένες . Χαρτόκουτα στοχευμένα από βέλη του χρόνου ανασύρονται αυτοβούλως στην επιφάνεια της λίμνης . Εξ αντανακλάσεως αποκωδικοποιώ τους ομόκεντρους κύκλους που καδράρουν τ ομοίωμα της καλλίγραμμης μέθης . Το ψευδεπίγραφο κάτοπτρον ηχώ στην αγχωμένη σκέψη . Δεκανίκι του φόβου έρχεται ν απογειώσει τις σποραδικές εσωτερικές φωνές . ¨Όνειρα έχω , ώμους δεν έχω ν αντέξουν στον χρόνο το προσδόκιμο τέμπο της ζωής . Ζυγιάζω το βλέμμα της απειλής και αναζητώ -- ευτυχώς βρίσκω - ασπίδες φερέγγυες . Σφίγγω τα χείλη ...! Προσεχώς για να έχω .. !!
Έλα ρε μάνα να τα πούμε .... ¨Έλα , στάσου να σου φέρω το μπαστουνάκι σου ..... Αααα ρε μάνα όλο στην κουζίνα το ξεχνάς . Περίμενε μισό λεπτό , οοοοριιιστε και το μπαστουνάκι σου . Κάθισε ωωωωπππαα !!! Μια χαρά ! Πες μου τι κάνει η παρέα εκεί πάνω ? Χιονίζει καμιά στάλα ?? Εδώ? Εδώ όλα καλά μην έχεις έννοια . Ο Πέτρος , η Δέσποινα , η Μαρία . Τα Χριστούγεννα ήρθαν και τα παιδιά από την Σύρο , τα εγγόνια , τα δισέγγονα , πάντα ρωτούσες για όλους ! Αααα! Και το σκυλάκι μας μάνα , ο Περού ! Τον θυμάσαι ? Τώρα που σου γράφω στέκει δίπλα μου κουλουριασμένος !! Και γι αυτόν, ρωτούσες ..! Τι κρατώ στα χέρια μου ?? Ναί ! Σωστά μάντεψες είναι το τετράδιο σου. Το ξεφυλλίζω . Είναι αυτός ο αέρας που φυσάει . Μπρος - πίσω , μπρος πίσω . Ανεμοδέρνει τις σελίδες του και όχι μόνο . ¨Έλα μη συννεφιάζεις τώρα , δεν είναι τίποτα . Δεν είναι δάκρυ ! Σκουπιδάκι! Ενα σκουπιδάκι είναι ρε μάνα ! Από τον αέρα . Από τον αέρα που φέρνει στον νου το βλέμμα σου . Α ρε μάνα ακούω την φωνή σου , το σούρσιμο των ποδιών σου . Έλα μην συννεφιάζεις πάλι . Αλήθεια σου λέω , ενα σκουπιδάκι μπήκε στα μάτια μου . Ααααα! Στάσου να σου διαβάσω κάτι από αυτά που έγγραφες . Θυμάσαι ? ¨Όλα ατάκτως στοιχισμένα , λαβωμένα βέβαια από την μάστιγα της ανορθογραφίας . Όχι ρε μάνα . Μη ζητάς συγγνώμη δεν φταις εσύ .. ¨Άκου λοιπόν μάνα: << Ψάχνω να βρω μες την ζωή και σ ένα καταλήγω πως τα ωραία στη ζωή πάντα κρατάνε λίγο .
Και με σπασμένα τα φτερά μπορεί ο αετός ν αντέξει Στην πιο μεγάλη θύελλα μονάχος θα παλέψει .
¨Ήθελα να περπατήσω μήπως λίγο και χαρώ . Να γνωρίσω και τον κόσμο στο χωριό που κατοικώ .. ! >> ... Μα γιατί δεν με πιστεύεις ρε μάνα , δεν ειναι τίποτα . Σκουπιδάκι από τον αέρα είναι ... ...Να.... Για δες .... !... ¨ Έφυγε ... ! κυρ... σαμ ...
..Θες το ρίγος του ανεξήγητου , οι συνειρμοί , το βύθισμα .. Εκεί όπου καταλαγιάζει το απόσταγμα των εμπειριών της ζωής . Θες το υγρό που κυλάει μα η ροή του προσφέρει ρότα στις σκέψεις , σκέψεις χάρτινα καράβια που πλέουν σε μια θάλασσα από μελάνι , πλέουν κόντρα στην δίνη των κυμάτων ! ¨Όλα ρευστά ! Κι εσύ μένεις ασάλευτος . Δεμένος στο κατάρτι τυλιγμένος με τον υγρό θυμό των κυμάτων . Κλείνεις τα μάτια και μαντεύεις τον τελειωμό του εφιάλτη , παρακαλάς πως ζεις έναν εφιάλτη . ¨Όσο ο χρόνος ισοπεδώνει αυτό το παρακαλετό , και αργεί να διευκρινιστεί το τοπίο , συνεχίζεις ακινητοποιημένος στο κατάρτι . Σχεδόν ακαριαία οι σειρήνες γύρω σου επιβεβαιώνουν το εφιαλτικό αυτό πέρασμα από το φως στο σκοτάδι , και από το σκοτάδι στο φως ..! Όταν ανταμώνουν τα στοιχεία της φύσης βιάζονται πιο θα παραβγεί περισσότερο . Ο αγέρας σφυρίζει καθώς η βροχή αφήνεται στον χορευτικό ρυθμό του χιπ-- χοπ !!! Κι εσύ αγκαλιά με το κατάρτι συνεχίζεις δεμένος, παρ όλο που τα μάτια σου παραμένουν κλειστά , τολμάς και λύνεις το κουβάρι της φαντασίας σου , συνομιλείς με αγαπημένα πρόσωπα , αντλείς δύναμη , κουράγιο ! Και είναι αυτή η ανεπαίσθητη επαφή , η στιγμιαία αύρα που σαν αστραποβόλημα απαλαίνει τον εφιάλτη . ! κυρ σαμ
Κλείνουν τα μάτια μου όχι από νύστα αλλά από την γλύκα του ονείρου . Κι αν τ ανοίξω ? Πάει..! Απ την σχισμή του σκοταδιού τρέχει .... στάζει... τ όνειρο ..! Κλείνουν τα μάτια μου όχι από το θάμπος αλλά από το πάθος του ήλιου και την εμμονή του στο σουλατσάρισμα . Για πόσο ?? Σήμερα ? Αύριο? Για τόσο όσο ... Κλείνουν τα μάτια μου όχι από νύστα αλλά από την γλύκα του ονείρου .. Για δες πείσμα ... !
Παρακολουθώ διακριτικά το πείσμα της κορδέλας που αρνείται να υποβληθεί στην δοκιμασία περιτυλίγματος . Προβάλλει ελιγμούς και δεν πειθαρχεί στις εμπνεύσεις των δαχτύλων του χεριού μου . Ωστόσο τα όμορφα χρώματα σαν λιωμένα ηλιοβασιλέματα τυλίγουν το μικροκαμωμένο κουτί . Το κουτί των ονείρων ! Με αυξημένη την προσοχή μη ταράξω το εσωτερικό του φέρνω δύο στροφές και καταπιάνομαι τελετουργικά με αυτό που λένε << συσκευασία >> . Συσκευασία ονείρων !!! Δεν θέλει και πολύ να καταλυθεί η ευθραστη ισορροπία του περιεχομένου . Γιατί όσο να πεις από αρχαιοτάτων χρόνων τα όνειρα φημίζονται για την ιδιότητα του εύθραυστου , του απρόβλεπτου , του απροσδόκητου , του απρόσιτου , του ανεκπλήρωτου .. ! Είναι μακρύς ο κατάλογος ! Θα μπορούσα να παραθέσω περισσότερα βαγόνια -- ιδιότητες - που σύρονται πίσω από την ατμομηχανή που λέγεται όνειρο . Στέκομαι όμως στην αποβάθρα υπομονετικά , όπως το ίδιο υπομονετικά στέκει καρφιτσωμένο στο πέτο του σακακιού μου το σημάδι -- σινιάλο -- αναγνώρισης ...! Ένα τριαντάφυλλο νοτισμένο από την υγρασία των δακρύων και την εξαέρωση των βημάτων του γηραιού και παλαιού πλέον χρόνου .. ! κυρ.... σαμ....
