Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Τρεις ξένοι στην ίδια πόλη .. !!!

Κάθε φορά  που ο ημεροδείκτης βυθίζεται στην  Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα  μ ε να μαγικό τρόπο  ζωντανεύουν  σκέψεις όπως  αυτή που λέει  ότι   τα ομορφότερα πράγματα λέγονται σαν παραμύθι  η ακόμη  αλήθειες και ψέματα  σουλατσάρουν στην ζύμη του παραμυθιού .  Τούτη την στιγμή  όπου η  γενικευμένη  αστροσύναξη  ευχών  συναγωνίζεται στην λάμψη  τους  αληθινούς αστέρες τ  ουρανού ,   ο  < φακός > της πένας  συλλαμβάνει  διάφορα  στιγμιότυπα,  το  καθένα κρύβει την δική του αξία .
   Τρεις άγνωστοι   , και θαρρώ  άγνωστοι σε όλη την πόλη , φανερά κατάκοποι , κρατούν στα χέρια τους μικρές αποσκευές , σταματούν  και με περισσή ευγένεια  ξεδιπλώνουν την αγωνία τους .
____  Καλή σας  μέρα !  Παρακαλώ μια πληροφορία ...
____  Ευχαρίστως αν γνωρίζω ... 
------ Χάσαμε τον δρόμο ποιο δρόμο  ..το  άστρο ..!!!
____  Το  α σ τ ρ ο ...?? !!
_____   Ναι το άστρο , αυτό που θα μας οδηγήσει στην Φάτνη .  Θέλουμε να μάθουμε σε ποια χώρα  βρισκόμαστε ..!

 Διάχυτο ξάφνιασμα  λούζει  το πρόσωπο μου και όχι μόνο . Κλάσματα του δευτερολέπτου μεσολαβούν   μέχρι να επανέλθω . 

_____   Εκ π λ η κ τ ι κ ό ..! Δηλαδή  με όλο  το θάρρος είστε  οι κ.κ. Μάγοι ???
 Χαμογελούν   και  κουνούν καταφατικά τα κεφάλια  τους   απατώντας έτσι με την γλώσσα του σώματος ,  και ταυτόχρονα  σκύβουν πάνω σ έναν πελώριο χάρτη . Στα πρόσωπα τους η αγωνία ζωγραφισμένη .  Μια  κλειστοφοβική δέσμη  φαίνεται να κινείται απειλητικά στον περίγυρό  τους . Όλοι τους  στα πρόθυρα του πανικού .

____   Να ... !  Στο  σημείο αυτό χάσαμε  επαφή   με το άστρο .
_____  Όχι . Μάλλον  εδώ  . Βλέπεις  το σημάδι ? 

Μια  μικρή μεταξύ τους διαφωνία , κάτι σαν προέκταση του πανικού ,  μου δίνει το ερέθισμα να παρέμβω . Σκύβω κι εγώ με την σειρά μου πάνω στον χάρτη  και με το δάχτυλό μου δείχνω  σ ένα  σημείο .

 _____   Να..!  Εδώ  βρίσκεσθε τώρα . Και η χώρα λέγεται Ελλάδα ! 
_____    Αλήθεια ???  Ελλάδα !  Στην χώρα του πολιτισμού , στην χώρα των θαυμάτων ?  Μα  εδώ φαντάζομαι  ότι θα μένουν  αρκετοί συνάδελφοι Μάγοι ! Διαφορετικά πως εξηγείται χώρα των θαυμάτων ? Ευκαιρία να βλεπόμασταν  αλλά δεν έχουμε χρόνο . Ψάχνουμε επειγόντως την φάτνη ..!
____   Ακούστε κ.κ. Μάγοι ! Σε ότι αφορά την φάτνη ... υπάρχουν  αρκετές .. ξέρετε  όμως ...
_____   Όμως ..?  Τι θέλετε να πείτε ...!
-------  Όμως  κ.κ. Μάγοι  είναι από διαφορετικό υλικό  και περιεχόμενο .  Υπάρχουν  διάσπαρτες  σε γειτονιές  και σπίτια  της διπλανής μας πόρτας .  Υπάρχουν φάτνες που είναι ορατές  δια γυμνού οφθαλμού , αλλά  και φάτνες  που βλέπονται μόνο με τα μάτια της ψυχής . 
   
Τα  βλέμματα  των τριών διασταυρώνουν την εύλογη  απορία .

____  Σεβαστέ μου κύριε  τα λέτε  τόσο....
_____  ... Τόσο  περίεργα ?? Σας προτείνω να οδηγήσετε  τις καμήλες  σας  προς τις γειτονιές της πόλης .Στα  σκοτεινά δρομάκια , εκεί όπου ανθρώπου μάτι δυσκολεύεται  ν  αντικρίσει  τις εικόνες . Όχι βέβαια  από το σκότος , αλλά  από  το ακραίο περιεχόμενό τους .  Να!  Για  δείτε ,  εδώ παρά  δίπλα , υπάρχουν  συνάνθρωποι  που καραδοκούν  και << ψαρεύουν >>  στους κάδους απορριμάτων . 

Όσο το παραλήρημα  μου  ξεδιπλώνετε  οι τρείς ξένοι , δώστου και δώστου , βουτούν και ξαναβουτούν  σε παχύρρευστο μελάνι , το εκτελών  χρέη  κονδυλοφόρου  τεράστιο μαγικό  πούπουλο , και σημειώνουν  με τρεμάμενη  γραφή  ότι προλαβαίνουν  από τα λεγόμενά μου .

_____  Περιδιαβείτε  στούς πεζόδρομους , όπου ξημεροβραδιάζονται  σε παγκάκια  άστεγοι και άνεργοι , ροκανίζουν τον χρόνο  και πνίγουν τον θυμό και τον πόνο τους  στην μπυροθεραπεία  με την γνωστή φυσική κατάληξη .
____  Σεβαστέ μου κύριε !  Εμείς  ψάχνουμε  την συγκεκριμένη φάτνη . ¨Έχουμε ειδική αποστολή .. !
____   Μα και αυτά που σας λέω είναι συγκεκριμένα .  Βέβαια παρόμοια μαγευτικά τοπία  βρίσκει κανείς  ανά τον κόσμο .  Κυρίως όπου ανθούν δυστυχώς πόλεμοι , και όπου ευδοκιμούν  καταυλισμοί προσφύγων ! Τίς  πληροφορίες αυτές σας δίνω , μια και ανταμώσαμε  σε αυτήν την χώρα , σε αυτό το  μαγικό  σταυροδρόμι .....

Απόκριση δεν  εισέπραξα , παρά μόνο  ένα   << υπηρεσιακό >>  χαμόγελο κατανόησης ,στην σκιά του οποίου  πρόλαβα  να καρφιτσώσω  κάποιες λιγοστές λέξεις  του Τάσου Λειβαδίτη  αλλιευμένες  από
την  Συμφωνία  αρ.  1  .
     
<<........   Μα  μάγοι και προφήτες δεν υπάρχουν  πιά.  Μόνο  τα διπλανά ανθρώπινα  χέρια που λίγο  ελαφραίνουν  τη δυστυχία .  Το νού μας  στο παιδί . Αλλά να , που λάσπη  στο σπίτι  από χάρτινους τοίχους  υπάρχει βασιλικός , μία λάμπα  για το μωρό  και μια Παναγία  που κρατάει  τη ζωή  στα χέρια της  και\ χαμογελάει ... Θε  μου  πόσο ηταν όμορφη, σαν ενα  φωτισμένο  δένδρο μια παλιά νύχτα Χριστουγέννων...... >>  

Σας  ευχαριστώ για τον χρόνο σας ! Καλή τύχη ! Και τολμώ  να σας πω  Χρόνια καλά !  Χρόνια πολλά ..!!!    
                                                         .....κυρ....  σαμ...


                          
    

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Ατιτλα-- Αδέσποτη γραφή ....!!!

Στην  ορθοπεταλιά   επάνω σπάει το ρόδι 
η τύχη  σκόρπια  στις παρυφές  της ανηφόρας .
Φωταγωγία? Σήμανση?  Εσφαλμένη  εντύπωση ?
Η   μήπως  οφθαλμαπάτη ?
Στο σκοτάδι ζυγιάζεται η λάμψη της αλήθειας .. !

------------------......---------------------------------

Πολλές οι πόρτες  ανοιχτές 
στ  ακροδάχτυλα του αγέρα .
Ανοιγοκλείνουν  απ  το  χθές 
μαριονέτες  σε πρεμιέρα .

Καθώς  τα  νήματα  κινώ 
περνώ απ  την μια  μα δεν χωρώ .
Φθάνω αργά , το νωρίς πουθενά 
στο  παρα πέντε η φωνή μου 
στο καί  πέντε η ζωή μου ...!!!

---------------........  --------------  

Μια  ανάσα απ την γή 
δροσερό κρυστάλλινο  νερό 
μ   αόρατος φράχτης  ορθώνει τείχος
Ο  ουρανός στα δύο 
εισβάλλει  με καταιγίδα .
Προσάναμα για τα βοσκοτόπια 
η χαρά της αγελάδας . 
Αγουροξυπνημένος βοσκός 
τρίβει το πρόσωπο του . ...!

---------.........------------------

Άνθρωπος στο ασανσέρ 
και βασιλικός  στην γλάστρα .
Ξεχείλισε η μυρωδιά  
ο  ουρανός  και τ  άστρα . 
Γέρνει το νερό από την μιά 
και από την άλλη  η πίκρα  
το  άρωμα  στέκει ορθό  
και αυτό είναι όλη  η προίκα ...! 
------------........ -------------------

Το  δένδρο στέκει ασάλευτο 
απουσία  αγέρα  δεν  κινείται φύλλο .
 Στάσιμη και άυπνη  σκιά  
που  και  που  απλώνει 
ανοίγει σαν ομπρέλα .
 Τοκετός .
Περαστικοί γεύονται  τους καρπούς
της γέννας .
Ηλιογεννημένη  σκιά 
Ηλιογέννητος   τοκετός ..!    
------------.........------------------

Μακρόσυρτοι  διάδρομοι 
χρωματιστά χαμόγελα 
σκόρπια παντού . 
Χαμόγελα  σε άσπρες μπλούζες 
στάζουν ζωές 
από χέρι σε χέρι 
χειμώνα  καλοκαίρι .

Πεταλουδίτσες υγρές
δίνουν τροφή, δίνουν ελπίδα 
στο προσδόκιμο  ζωής 
στήνουν παγίδα .

Έξω η φύση  αγαλλιάζει   
μέσα  ο  νους  οργιάζει .
Μακρόσυρτοι διάδρομοι 
τρέχουν  εμπρός 
ηλιόλουστοι διάλογοι 
πνιγμένοι στο φως .....!
---------  ........  -----------

Σε  τρέχω μέσα στο μυαλό 
σκορπάς ενίοτε πανικό .
Ηλιόλουστο  στασίδι 
τροφή δίνεις στο παιχνίδι .

Σε  βλέπω τώρα που γελάς 
όμορφος γλυκός μπελάς 
το έχουν αυτό οι μούσες 
γεννούν σιωπές δονούσες ....!!!
-------------...........  ------------------------

Να  που  οι   στάλες της βροχής  
χάνουν  του χορού  το βήμα 
στροβιλίζονται  στις διαθέσεις του αγέρα .
Αστραπόβροντο  θράσος 
σχίζει  το σκούρο φόντο τ  ουρανού .
Από την σχισμή των ματιών 
ξακρίζει  μουσκίδι πια τ όνειρο .
Εκκολαπτόμενη  λίμνη δακρύων 
σωρευμένες στιγμές  με κυματώδη  ρυθμό 
και βαθύνοια  διάθεση  
αναμετριούνται με τ άστρα του ονείρου ...!!!
                          ... κυρ ... σαμ ...
             

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Απο Δεκέμβρη σε Δεκέμβρη .. !!!

  2015----  2018  !  Από  Δεκέμβρη  σε  Δεκέμβρη . Ρημαγμένες  ατάκες αναζητούν  καταφύγιο . Σιωπηλή και μοιραία διαδρομή  της πένας . Έντρομα  δευτερόλεπτα  σπέρνουν  τον χρόνο  σε παραμυθένια λιβάδια , εκεί όπου η οπλή  του α- λόγου  διαταράσσει  και αναγκά- ζει  τα λαμπιόνια  των Χριστουγέννων  σ  ένα τρελό   αναβοσβήσιμο . 
    Έφιππος  ο Δεκέμβρης   καλπά-ζει . Το ίδιο και ο Περού  χάνεται  στις μυρωδιές . Ναί ! Είναι  το σκυλάκι  που δεν πρόλαβες να γνωρίσεις . Η οσμή της μνήμης σου  δέλεαρ  για τον Περού . Το χαριτωμένο σκυλάκι  ήρθε  λίγο  μετά  το απροσδόκητο  φευγιό σου .  Το  πηγαινέλα  των ψυχών .   
    Αδελφέ μου  τούτη την στιγμή  χαράσσω  πάνω στην πάχνη  των Χριστουγέννων , το νεύμα μου , το σινιάλο μου ,  την αγκαλιά μου , κι ελπίζω  να χωρέσει  όλη την παρέα εκεί πάνω .
       
  Λοιπόν αδερφέ μου 
 Στον χάρτη  επάνω 
 σκόρπιες εικόνες  .
 2015 --2018 Δεκέμβρης
 Μακραίνει ο χρόνος 
 βαθαίνει ο πόνος .
 Μικραίνουν  οι ελπίδες 
 στον χάρτη επάνω 
νωπές κουκκίδες. 
 Λένε  πως οι ψυχές 
 κλαίνε  γελούν  σαν
 ψηλά  πετούν . 
Νιώθω αδελφέ 
 το γέλιο το κλάμα 
μείγμα ρευστό 
σε  κάδρο  αντάμα . 
Μην έχεις έννοια για εδώ 
και το έξω ρημαδιό . 
Η οσμή της μνήμης σου 
γομολάστιχα  στην λήθη σου .. ! 
                   ... κυρ ...σαμ..

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Το ζύγιασμα .. !

Κάθε  που το μικροσκοπικό  αρτιμέλητο   κιβώτιο  του ασανσέρ   με κατεβάζει , τρόπο τινά  με προσγειώνει  στην έξοδο , το βλέμμα μου  χάνεται  στις ιδιόχειρες ανακοινώσεις  που κοσμούν  τα πλευρικά  του .  Δευτερόλεπτα  απομένουν  έως ότου ο μεταλλικός θόρυβος της πόρτας  περάσει  και γίνει παρελθόν . Κάτι που δεν συμβαίνει  με το αθεράπευτα  γλυκό αεράκι  που  με ακολουθεί  και είναι αυτό που μου εμφυσεί  και ζυγιάζει  τον βηματισμό  στην επί  χάρτου  περιπλάνηση .  
    Αναμοχλεύω το μελάνι , και ω του θαύματος  αναδύονται   μυρωδιές και αρώματα  φρεσκοτυπωμένου   βιβλίου .   Αναρωτιέμαι !  Καινούργια  Μούσα??  Η  μήπως εσφαλμένη  εντύπωση ??  Τί  από τα δύο ? Η τίποτα  από τα δύο ?   Για εκείνο που είμαι βέβαιος  είναι  ότι  όποτε τα συγκεκριμένα  ερωτήματα μπλέκονται  στην σκέψη μου , σχεδόν αυθόρμητα  μου βγαίνει από τα τρεμάμενα χείλη  η φράση : .. Άλλη  ερώτηση ??
     Καλό?  Η  κακό ?  Διλήμματα που  με περιστοιχίζουν  και δίνουν τροφή  για τον δρόμο . Κάτι σαν θρεπτικό κολατσιό  τυλιγμένο  σε πάνινη  καρό  πετσετούλα  με τον αριστοτεχνικό αυτοσχέδιο  κόμπο  να δεσπόζει  στο πάνω μέρος .  Ο περίτεχνος   τρόπος λυσίματος  προσδίδει  γλύκα  και αχαλίνωτη  προσμονή .  

       Ο  χρόνος τρέχει και παρασύρει τις μέρες , τις νύχτες . Την επομένη  καινούργια  αλλιώτικη μέρα .   Καφεδάκι  απαλή μουσική  και πρωινό αγνάντεμα  στο μισο--ξύπνημα  της πόλης . Σπρώχνω λίγο τον χρόνο προς  τα  εμπρός  μη και  βαρύνει  η  σκέψη  προς τα πίσω  και γείρει  το φορτίο της .  Τότε αλίμονο , πως  να ξεδιαλύνεις  τα ευθραστα  από τα μη  ευθραστα ΄.
   Το  ζύγι της  αλήθειας  είναι λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά .
                                               ...κυρ...  σαμ...

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

.. Στου έρωτος την λίμνη .. !

     Το  άρωμα  της βροχής  αναζωπυρώνει  
     παραμυθένιους  ατραπούς . 
     Λες και απο-πλανιέται ο νους .
     Αποφλοιωμένη γεύση στα χείλη 
     βαφτίζει το τρέμουλο της φωνής .
     Λέξεις  σε πλάγια γραφή 
     απλωμένες  σε νήμα  ερωτοτροπούν 
     με  τ  αδύναμα  μανταλάκια 
      συνομιλούν .
     Στάζουν τα χείλη 
     μπουγάδα εν κρυπτώ 
     στου έρωτος  την λίμνη ...! 
                    ...κυρ..σαμ ...

Αργολικές Ειδήσεις: Στη Φυλακή της πορτοκαλιάς κάθε Τρίτη αυτοσχεδιάζο...

Αργολικές Ειδήσεις: Στη Φυλακή της πορτοκαλιάς κάθε Τρίτη αυτοσχεδιάζο...: Είναι ήρεμος, στωϊκός, παρέα με τον σκύλο του. Αν μιλήσεις μαζί του αντιλαμβάνεσαι και αισθάνεσαι ότι είναι ένας άνθρωπος σεμνός, μειλί...

Μελιστάλαχτη απουσία....!

 Πυκνώνουν  οι  μέρες καθώς  ο Δεκέμβρης  καταβροχθίζει  τα σκαλοπάτια  της φυγής  του .  Και είναι αυτό το πύκνωμα  που κάνει τις νύχτες  ν ασφυκτιούν  και ν  αποζητούν  χαραμάδες  κόκκοι ελπίδας . Την επομένη  στρέφω  το βλέμμα  μου  προς τα επάνω . Προσκλητήριο  απόντων . Άυλα  χαμογελαστά  πρόσωπα  τραμπαλίζονται  στο πολύχρωμο  θόλο  του ουράνιου τόξου ! Η  θέα  του   θεά!!! Σιωπηλή μεν , λαλίστατη δε .. !  Μελιστάλαχτη σιωπή !  Μελιστάλαχτη  απουσία !!!
    Ας  είναι .. !           κυρ...σαμ...

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018

Ναί ! Η ζωή βλέπεται κι αλλιώς .. !!!

Ανασύρω  αυτό το σημείωμα  μέσα από το πλήθος  των  σελίδων που φυλλομετρώ στο μυαλό μου , και κάθε τόσο  προστρέχω   να  απαγκιάσω  .  Τούτη την φορά  το μεταίχμιο   της νύχτας   έρχεται να  κουμπώσει την  από καιρού επιθυμία μου που δεν είναι άλλη από το  να  σκιαγραφήσω  κάποιες στιγμές που σε οδηγούν σε ατραπούς περίσκεψης και σε χώνουν για τα καλά  στην δεξαμενή  ερωτημάτων και αναζητήσεων ....  Κάποιες στιγμές που σε  κάνουν  θερμό  υποστηρικτή της άποψης πως η  ζωή  βλέπεται και αλλιώς !  Και όλα αυτά όχι βέβαια κατά πληροφορίες , αλλά έπειτα από βιωματική εμπειρία μέσα από  την πρόσφατη περιπέτεια υγείας  που  ήρθε για να με διδάξει  ναι πιστέψτε με  πως  η  ζωή  βλέπεται και αλλιώς ! 
          Μάρτιος  2017 ! Υποβάλλομαι επειγόντως σ  εγχείρηση . Τα γεγονότα καταιγιστικά ! Οι γιατροί αποφάνθηκαν πως πάσχω από << διηθητικό  αδενοκαρκίνωμα  παχέος εντέρου .. >> .  Αιτία  και αφορμή  να γνωρίσω  αρχικά  ( Νοσοκομείο Αγ. Σάββας , Νοσοκομείο  Μεταξά ) για να καταλήξω στην Ογκολογική κλινική Αγ. Ανάργυροι Νέα Κηφισιά .  Και κάπου εδώ  προβάλλει η ανατολή  του ήλιου,  διαπερνά τις τεράστιες τζαμαρίες  και αγκαλιάζει όλη την πτέρυγα της λεγόμενης βραχείας νοσηλείας . 
     Τί  κι αν  η ώρα  βρίσκεται  σε απόσταση  αναπνοής  από το ν αγγίξει  το μεσημέρι . Η δική μου ανα - πνοή  δευτερόλεπτα  πριν από το τέλος  της χημειοθεραπείας  μου , ρυμουλκείται  από τα κουράγια που αντλώ , καθώς  τα διάφορα προσεχώς  στιγμιότυπα  της ζωής μου  μπαινοβγαίνουν  στην σκέψη μου .   Παρατηρώ τις  στάλες  από το διάφανο  σωληνάκι  και το προσομοιάζω  σε ψιλόβροχο  χρήσιμο στην ανθοφορία της ζωής !  Αβίαστα μου έρχονται στο νου τα λόγια  της φίλης μου ... << ...Και να θυμάσαι  Κυριάκο πως κάθε γουλιά δηλητήριο που πέφτει  είναι για το καλό σου .. >>  Ερωτήματα και απορίες .  Είναι ??  Ωστόσο  γυρίζω σελίδα και  σαν υπότιτλοι ταινίας  τα ενθαρρυντικά βλέμματα και τα χαμόγελα των φίλων μου δίνουν δύναμη  και υπομονή .  Κλείνω τα μάτια  και ταξιδεύω  σε μελλοντικά σχέδια , θεατρικές αποδράσεις ,  διάφορα πρόσωπα παρελαύνουν  νοερώς μπροστά μου . ¨Όλα  τους βουτηγμένα στην φρεσκάδα  κι έτοιμα ν αναλάβουν  δράση . 
   Κάποια στιγμή με την άκρη των ματιών   διακρίνω  πως το  << κολατσιό >>  μου  πιάνει  πάτο !  ¨Ήρθε  το τέλος ....  η χιουμορίστικη ατάκα  συνθηματικό  για την απαλλαγή μου -- αποκαλωδιοποίηση --  και την  αποχώρηση  μου κατά τι φορτωμένος ενδοφλεβίως .  Η πεταλουδίτσα στο χέρι  ανοίγει τα φτερά της  προς το παρόν .  Το δάχτυλο της καλοσυνάτης νοσηλεύτριας  πιέζει  την είσοδο  της ενδοφλέβιας  διαδρομής του << κολατσιού >> μου . Τέλος για σήμερα !  Η  επόμενη κίνηση της προβλεπόμενη , να σταθεροποιήσει το βαμβάκι  εφαρμόζοντας το με μικρή λωρίδα  λευκής γάζας . Το απρόβλεπτο και ταυτόχρονα ιδιαίτερα  συγκινητικό και ευχάριστο  φαίνεται πως το κράταγε  και αυθορμήτως  βγάζει  από την τσέπη της  ένα μαρκαδοράκι   χωρίς σκέψη  τραβά γραμμούλες  στην επιφάνεια  της λευκής γάζας . Έτσι ένα σκιτσαρισμένο  χαμογελαστό  πρόσωπο  αποτυπωμένο στην γάζα  ήρθε για να μου θυμίζει  την ανατολή της ζωής με αισιόδοξη οπτική γωνία .  Μια κίνηση χίλιες λέξεις ! Μια εικόνα χίλια νοήματα ! ...
     Ζυγιάζω την ισορροπία μου  δοκιμάζω τα βήματά μου , νιώθω  να μου κρατά το χέρι ένα σκιτσαρισμένο χαμόγελο ! Σε  λίγο  αφήνω πίσω   το  ηλιόλουστο τεράστιο δωμάτιο  έως την επόμενη φορά ..... !   
         Ανασύρω αυτό το σημείωμα  για να υπογραμμίσω  πως ο καρκίνος είναι δάσκαλος και φίλος ! Όσο  << φάλτσα >> κι αν ηχεί  στ αυτιά μας  ισχύει ...  Όπως επίσης ισχύει και η ρήση  του Άλμπερτ  Αϊνστάιν   << ... Η γνώση είναι προσωπική εμπειρία , όλα τα άλλα είναι απλώς πληροφορίες .. >> 
  Ναι !  Η  ζωή  βλέπεται  και αλλιώς !!! 
                                                                                ....  κυρ ... σαμ ...

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Απάγκιο σε ελπιδοφόρα λιμάνια ..!

Είναι  φορές που τα όνειρα  που βλέπουμε  ακολουθούν  τα πρώτα  βήματα της ημέρας .  ¨Αλλες πάλι  σαν αερικά  σφυρίζουν  στο μυαλό μας . Ο βηματισμός  τους  θαρρείς πως  μοιάζει   με  την  αχαρτογράφητη  ρότα μοναχικής  σχεδίας .  Μεσοπέλαγα  αναμετριέται  με τα κύματα  της  καθημερινότητας . Η σχεδία των ονείρων μας  καρυδότσουφλο  χορεύει  στα λιμνάζοντα  νερά  των ευσεβών  πόθων μας .  Κι  έτσι  όπως  γέρνει  και  σπαρταρά  πάνω  στην  υγρή  ράχη  της θάλασσας , νομίζει κανείς  πως πρόκειται  για πίνακα  ζωγραφικής  αναρτημένο  σε τοίχο  την στιγμή  σεισμικής  δόνησης . Το  πελαγίσιο  αλμυρίκι  επιδεινώνει  το κούνια  μπέλα της σχεδίας , γεγονός  που επηρεάζει  και την παλινδρόμηση  του φορτίου.  Η σχεδία των ονείρων  μας περισυλλέγει  στιγμές  ανθρώπινες ,  αναζητά  απάγκιο  σε  ελπιδοφόρα λιμάνια .. !  Όπως  αυτό   που αρχίζει να  αχνοφαίνεται  παρ   όλη  την  ομίχλη  και το πύκνωμα  της .  
  Ευσεβείς πόθοι  η μήπως  ονειρική  οφθαλμαπάτη ??
                                                             κυρ...σαμ...

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Διαθλώμενες αλήθειες ... !!!

Όπως  και   να χει  το πλήθος   τσιμπολογά  από τις διαθέσεις  που εκπέμπουν  τα πρόσωπα  των ανθρώπων .   Βλέμματα που συγκρούονται στον αέρα , αναποφάσιστα βήματα , παράλληλες διαδρομές του μυαλού ,  όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά  επιβεβαιώνουν το σκεπτικό  που ανεμοδέρνει κατά καιρούς  το είναι μας , ανατρέφει την απόλυτη σιωπή , δηλαδή  αναζωπυρώνει την προέκταση  της ησυχίας .  Κάθε που εκδηλώνεται αναζωπύρωση  ακολουθεί και η ζεστασιά της . Στην συγκεκριμένη περίπτωση μας  ποια ησυχία  και ποια σιωπή  είναι ικανή  ν  αντιπαρατεθεί   στους θορύβους  και στις κραυγές  ΄που μας κατακλύζουν .  Ποια ησυχία  και ποια σιωπή  μπορεί ν απορροφήσει  τις στάλες της ανυπομονησίας  που μας διακατέχει , και της βιασύνης  που  έχει μπολιαστεί  πλέον  στην περπατησιά μας . 
       Κοιτώ το ρολόι μου  και οι λεπτοδείκτες μεγεθύνουν  τον χρόνο .   Το προχωρημένο της ώρας  επιδεινώνει  το βάθος της σιωπής !
      Η  λακκούβα  διευρύνεται  και η βουτιά στον βυθό  της  αποκτά διαστάσεις ρίσκου αλλά και πρωτόγνωρης  εμπειρίας .  Το  κολύμπι  στα  βαθιά  κρύβει απρόβλεπτες  εξελίξεις , και διαθλώμενες   αλήθειες !   Όλα  είναι  χρήσιμα  στο διάβα μας , αρκεί να εστιάσουμε  τον προβολέα της προσοχής μας  σε θετικές παρενέργειες .
  Οι  γωνίες που βλέπουμε ... !
  Οι  γωνίες που παρατηρούμε ... !
   Οι  γωνίες  που συν--υπάρχουν  με τις α-- γωνίες  μας ... ! 
                                                               .....  κυρ...σαμ...

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Χειροποίητη έκδοση ..!


Δέκα αδέσποτες στιγμές ....!!!

   Αδέσποτη   γραφή   σκόρπια.   Ζηλεμένη  ακαταστασία.  Όλα  εν  θερμώ !!!  Επιστρέφω στην ζωή ??   Για  πόσο ?? ... Αδιάφορο ..!   Σκιάζομαι αν  η  αδέσποτη γραφή μου  βρει στο << ψαχνό >>  τα λιθαράκια του Κοντορεβιθούλη που οδηγούν σε  φιλόξενη χωματένια αυλή ..! 
             (  1  )
Στην  σκιά του πλατάνου 
τ  άστρα  αλλάζουν πλάνο .
Γυμνή η νύχτα χορεύει
πιάνει βροχή  στασίδι γυρεύει ..... 

           (  2 )
Σκόρπιες  ψιχάλες παντού
σημάδια  οδηγοί
χελιδόνια και γλάροι
στ  ουρανού το ακρογιάλι ....
          (  3 )
Ορφανεμένοι χάρτες 
στον τοίχο .
Απώλειες με οξύ  ήχο 
οροσειρές τα όνειρα 
γέρνουν  από το βάρος .
Χιόνια τα χρόνια 
λιώνουν  και απορρούν
στις εκβολές του ποταμιού ....
          ( 4 )
Ακούω την ορχήστρα των 
     τζιτζικιών 
μελίσσι  καλλίφωνο
σε γιορτή  λουλουδιών ....
        ( 5  )
Μέσα  από την τρύπα
είδα  και είπα :
της χελώνας η γέννα
είναι  Αχίλλειος  πτέρνα ....

        (  6 )
Χιόνια τα χρόνια και λιώνουν
Λιώνουν και μας λιώνουν .
Ποτάμι το λιώμα 
σμήνη χελιδόνια .
Της άνοιξης  σεντόνια 
απλώνουν όμοια  αλώνια ......
          (  7 )
Πλατανόφυλλο  στον αγέρα 
πέφτει  κατά  γης 
Τρόμος στο σπουργίτη 
τίναγμα  φυγής ....
        ( 8 )
Τρέχει η  χελώνα 
σπάει το φράγμα 
η  άργητα συντρίμμια.
Πλακώνουν τα σωστικά 
άλλοι τα λένε  συνεργεία 
άλλοι της φύσης  μαντεία ......
        (  9  )
Μικρό το σύννεφο
και πως να χωρέσει  το γκρίζο τ  ουρανού ?
Κεραυνοί διαμελίζουν σε κομμάτια  και θρύψαλα . 
Το  περίσσευμα κατ ολισθαίνει
Αγωγιάτες του Δήμου  εργάζονται νυχθημερόν .
Σε  λίγο η σκουπιδιάρα στρίβει 
και ακολουθεί  τις οδηγίες  αδέσποτων σκυλιών .
Το  γάβγισμα τους οδηγός παρκαρίσματος 
αλλά και τρόμος για τα περιστέρια !
Η  ειρήνη  εν διωγμώ  !!!.......... 
          (  10  )
Ήρθε  και ο σκυλάκος  
στο τσιμεντένιο πρεβάζι .
Η  αδέσποτη μοίρα του 
δεν διαφέρει  διόλου 
από την αδέσποτη  σφαίρα 
όπως  αυτή εξοστρακίζεται
στα  πανύψηλα  ανθρώπινα  τείχη ..... 
                       .....  κυρ... σαμ ....

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

Α-τιτλα .. αδέσποτα !!!

  Οι  ανταύγειες  του ήλιου 
  παίζουν κρυφτούλι  
 με τους δείκτες του ρολογιού .
 Η  ώρα τώρα πια λάμπει .
Το καμπαναριό  θριαμβολογεί 
με κωδωνοκρουσίες.
Οι  διαβάτες παρασύρονται
και σταυροκοπιού ντε  .
Τόση  αφηρημάδα ...!
                 κυρ...σαμ   


Χρωματιστές ελπίδες 
σε  μανταλάκια εύθραυστα .
 Κρέμονται  από μια κλωστή 
του ηλιοβασιλέματος . 
Ο  αγέρας  χορεύει 
στάζουν χειμώνες  στο μπαλκόνι ....
                         κυρ...σαμ...

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

Το εισιτήριο ... !!!

  Γραμμένο  πίσω απ το εισιτήριο 
  με  καινούργιο στυλό 
  λέξεις και ήχοι 
  σωστό συλλαλητήριο  ...
  Η βουή όλο και  πυκνώνει 
  γίνεται  μελάνι , αργά κυλά 
  το εισιτήριο  οργώνει ....
  Μου  λείπει  χαρτί 
  μου λείπει  πυξίδα .
  Το  γυρίζω  αλλιώς 
  την θέση μου είδα . 
   Θαμώνες τα πως 
  αιώνες τα ίδια ...... 
                    ...κυρ...σαμ..

Του φεγγαριού το μάννα ....!

       Σου  στέλνω  με το γράμμα 
       του  φεγγαριού  το  μάννα 
       αν  μ  αγαπάς   να  το  χεις 
       τις νύχτες μη κρυώσεις ..

      Στην πρώτη την σελίδα 
      σου γράφω πως σε είδα 
      να περπατάς  εμπρός μου 
      μα  ήταν στ  όνειρό μου 

      Θα  βρεις  μες  το  γράμμα 
      του  μαχαιριού το τραύμα
      καθρέφτης μες την τρέλα μου 
      κάνε  κάτι  γέλα μου ...

      Σου  στέλνω   μ  ένα  γράμμα 
       του  μελανιού το κλάμα 
      πλεούμενα οι λέξεις 
       θάλασσες οι σκέψεις ..

      Στην τρίτη την σελίδα 
      την χαμένη μας  νησίδα 
      ν  απλώνει   σ   όλο  το  χαρτί 
      πυξίδα μου  ψυχή μου  εσύ ....

      Στην  επόμενη  σελίδα 
       του  φεγγαριού   κηλίδα 
     πέφτει στο κενό 
     άπιαστο  όνειρο  
     καθημερινό ......
                   ...κυρ...... σαμ... 

Στα όρια του ευζην .. !!!

         Ανάμεσα  στο   < ευ>  και  < ζην >
        στα όρια του ευζην
        παρεμβάλλεται  μια  λίμνη  
        κι  ένα καραβάκι  μνήμη ...

      Δεν  είναι  σκέψεις παροδικές 
      των ονείρων μας  εμμονές 
      γραμμένες  μένουν σε μια λίστα 
      με πένα  όμοια  αρτίστα ..

      Στέκομαι  μπρος  στην  βιτρίνα 
       ντρέπομαι για τούτα και για  κείνα .
      Παπαγαλία η ζωή κυλά 
       φλυαρία χωρίς  ιδανικά ...

      Με τρομάζουν οι εκκρεμότητες  
      των αλλοδαπών το δράμα  και οι αθλιότητες 
       Οι  άηχοι τίτλοι  τ  άδεια  βλέμματα 
      το βιολί  με τα τρύπια  κέρματα .....
                                       ...κυρ..σαμ.. 

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Το Σάββατο πατέρα ... !!!

Το  Σάββατο  πατέρα !!!
Ανταμώνει  η σκέψη  φίλων και συγγενών ...
Ανταμώνει το νεύμα ....
Ανταμώνει  η ευχή  όλων  για την ανάπαυση  της ψυχής σου ..
Το  Σάββατο  πατέρα ο ουρανός θα είναι αλλιώς ...
Μη σε τρομάξει το φτερούγισμα ...
Το  Σάββατο πατέρα ανταμώνουμε στην Θεομάνα  Νέας Κίου ...
 Πέρασαν  κιόλας  σαράντα ημέρες .. !
Ελπίζω κι εύχομαι να περνάς καλά   εκεί πάνω  με όλη την παρέα ...!!!
                          ...κυρ...σαμ..

Ο Κωστάκης...ο Κωστής...ο Κώστας ... !!!

Μάλλον πιο εύστοχη θεωρώ την σειρά :  Ο  Κωστάκης ..ο  Κωστής που δεν πρόλαβε να γίνει Κώστας !!!  Δυστυχώς έφυγε νωρίς !  Γρήγορα πέρασε ο καιρός και ο ήλιος  μας βρίσκει  λίγες μέρες πριν το μνημόσυνο του .  Σάββατο  στην  Θεομάνα Νέας Κίου . Δυο λόγια , κάτι σαν υστερόγραφο καταθέτω  αφιερωμένα στον Κωστάκη που δεν πρόλαβε να γίνει Κώστας .  Γειτονόπουλο . Το πατρικό σπίτι  σχεδόν απέναντι με το δικό του . Το  γεγονός ότι το φευγιό του  συνέπεσε  με το αντίο του πατέρα μου  , βαραίνει  πιότερο  το μελάνι . Το κέλυφος της ψυχής  παραμένει αλώβητο  από τον χρόνο .  Γιαυτό και η απόσταση  που δημιουργείται  από την παλινδρόμηση των φράσεων ... έφυγε νωρίς καθώς και την ... πλήρης ημερών  μηδενίζεται . Όπως και νάχει  ο πόνος παραμένει  η θλίψη παραμένει το κενό παραμένει . Βεβαίως σε διαφορετικά μεγέθη .  Ναι τον θυμάμαι στην προσφυγική γειτονιά μας . Ήσυχος , αθόρυβος , με το ποδήλατό του , πολλές φορές  με το μοτοσακό ( παπάκι )  διασταυρώνονταν  οι πορείες μας στο δρόμο .  Εγώ πεζός  και αυτός σοβαρός  βουτηγμένος  στην σκέψη του , μια αδιόρατη  μελαγχολία  ζωγραφισμένη  στο πρόσωπο . Δύσκολα παιδικά χρόνια όπως   και τα δικά μας .  Ο Κωστάκης που δεν πρόλαβε να γίνει Κώστας .   Πολλές φορές ένιωθα  την επιθυμία  να μιλήσουμε , να πούμε  κάτι παραπάνω  από το τυπικό χαίρεται ,  καλημέρα . Το ίδιο  φαντάζομαι  να ένιωθε  και αυτός .  Είναι γεγονός πως στις μικρές κοινωνίες οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας σημαδεύουν  περισσότερο την καθημερινότητα μας . 
      Στις μικρές κοινωνίες  το φιλικό περιβάλλον  ειναι το γιατροσόφι της  μοναξιάς . Δυστυχώς μπορεί οι ορθοπεταλιές της ζωής να ρουφούν  ανηφόρες αλλά καμιά φορά μένουν  από πετάλι  !  Και  τότε αλίμονο ! 
       Ναι..!  Θα  τον θυμάμαι τον Κωστάκη που δεν πρόλαβε να γίνει Κώστας  με την ήσυχη  περπατησιά του , παρουσία αθόρυβη , διακριτική, καλοσυνάτη ! 
        Ελπίζω  κι  εύχομαι να περνά καλά εκεί πάνω και με την υπόλοιπη παρέα της γειτονιάς ...της γειτονιάς των αγγέλων ..!  
                                           κυρ...σαμ...

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

.. Στην χοάνη του εικοσάλεπτου .. !

 Σε  δωμάτιο ερμητικά κλειστό , λες και μου  έχουν  μπλοκάρει  την σκέψη .  Τρόποι διαφυγής  αδύναμοι .  Σπρώχνω το μελάνι . Μάταια! Δεν στεριώνω συλλαβή . Τρίβω το πρόσωπο μου  με την παλάμη , και με μισοκλεισμένα μάτια  ταξιδεύω , από τόπο σε τόπο ..!  Παλλόμενη  η συγκέντρωση προσοχής μου  και συνάμα ελλειμματική δεν ανταποκρίνεται  στα βασικά καθήκοντα . Αλλού και αλλού ! Ψαχουλεύω τον τοίχο  μήπως και βρώ  κάποια κρύπτη , έστω  μια δίοδο  προς το ξέφωτο .  Δεν είναι πρωτόγνωρο . Μου συμβαίνει !  Όποτε και όταν μου συμβαίνει  παραμερίζω  τα σκόρπια χαρτιά που συντροφεύουν  σημειώσεις πρόχειρες , κάτι σαν αντίδοτα της λήθης .  Οριοθετώ  όσο γίνεται  τον χρόνο  ώστε ν  αποπλεύσουν  οι νεότοκες  σκέψεις.
        Στην χοάνη του εικοσάλεπτου πως να χωρέσουν οι αναταράξεις του νού .!  Ωστόσο  σημειώνω την ημερομηνία σαν αντίποινα του χρόνου : 15--08--18  ασπίδα σε πιθανή μελλοντική άνοια .  
       Το  ξεκίνημα με βρίσκει  να τραμπαλίζομαι  ανάμεσα σε  δύο φράσεις  οι οποίες  στριμώχνονται   με βιασύνη στην μύτη  του μολυβιού .  Ενα ραδιοφωνάκι χρωματίζει την ερμητικότητα  της ατμόσφαιρας . Τα δάχτυλά μου ασυναίσθητα  κλώθουν με το μολύβι διάφορα παιχνιδίσματα . Αυτό διαρκεί λίγο .  Και λέω λίγο γιατί αμέσως μετά  η μολυβένια γραφή  καθελκύει  στην θαλάσσια  περιοχή  της πρώην λευκής κόλας , λέξεις , φράσεις, και διαδρομές λόγου .  Σ  ελάχιστα δευτερόλεπτα απογειώνομαι  λες και φύτρωσαν φτερά στην  ράχη της μνήμης . 
       Και  νά  μαι  τώρα  στα  χνάρια   του Ικάρου . Χιλιόμετρα  κάθετα  πάνω από την γή , φύλλο αιωρούμενο , σκαλωμένο  στο συννεφόκαμα .  Κι  έτσι  πως με ταξιδεύει  από μέρη σε μέρη μια περίεργη  μυρωδιά  αποπνικτική  αναδύεται από παλαιικούς  χάρτες << φορτωμένους >>  με χιλιάδες  ληγμένες διαδρομές .   Και  όλα αυτά μου μοιάζουν  σαν  κονιορτός  σε σχήμα μανιταριού , λες και σκιτσάρει  την ηφαιστειογενή άναρθρη  σκέψη  ντυμένη  στα χρώματα της λάβας .  Ο αγέρας  με γυροφέρνει  παρασύροντας με  σε άγνωστα  χιλιόμετρα  ενώ που και που  φροντίζει  με τους στροβιλισμούς  του  ν  απορροφά  την πλήξη του ονείρου . 
       Μια φιλόξενη χαραμάδα οδηγεί το βλέμμα μου  στον ημιγερμένο πίνακα  με τα κορίτσια της συγνώμης . Τα κορίτσια με παχυλούς γλουτούς . Τα κορίτσια με το ζωντανό χαμόγελο !
    Το  σφυροκόπημα του αγέρα  κι  ένας τεράστιος ήλιος  απεγκλωβίζει  το σκάλωμα της γραφής . Απεγκλωβίζει  στιγμές αποθηκευμένες , συρτάρια που ανοιγοκλείνουν  με κωδικούς απαλλαγμένους  από ψυχρούς αριθμούς .  Αρκεί  μόνο  η θέρμη  και η ζεστασιά των αισθήσεων για να  απελευθερωθούν  ώστε  ν  αναπνεύσουν   διώχνοντας έτσι  τα σκοτάδια του δωματίου .. 
!                                                                                       ....κυρ...σαμ...

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Στην σκιά του καλοκαιριού .. !

....  Μου  περιγράφεις το καλοκαίρι 
      σαν ρούχο  επιθυμητό στο σώμα σου .
     Το στένεμα παίρνει  αναβολή 
     παχιά τα λόγια
     μεγάλες κουβέντες .
    Σε  ακούω .. !!!
     Φουριόζος  ο αγέρας  γαζώνει με κυματισμούς
     την ορχήστρα των τζιτζικιών .
     Τώρα  πια 
    άφωνη και βουβή 
    η σκιά του καλοκαιριού ..!
                         ...κυρ... σαμ..
    
                           
                                                           Τα σύννεφα  φλυαρούν  απρόβλεπτα 
                                                           οι στάλες βροχής πέφτουν 
                                                          Η γη περισυλλέγει  την διαδρομή  τους.
                                                          Τα ποτάμια υποδέχονται  την ροή ,
                                                           το άλογο μόλις και προλαβαίνει 
                                                            το πλατσούρισμα των ποδιών του .. !
                                                                                       ...κυρ..σαμ..

Σάββατο 28 Ιουλίου 2018

Τούτες τις πένθιμες στιγμές .. !!!

 Λένε πως η συν-τετριμμένη γραφή  δεν διαφέρει διόλου  από τους  διαμελισμένους κόκκους  βουτηγμένους σε καυτό μελάνι, ικανό να σκιαγραφεί  μώλωπες της κοινωνίας .  Τούτες τις  πένθιμες στιγμές  το μόνο που ταιριάζει  είναι περισυλλογή  στοχασμός και απέραντη σιωπή .  Τούτες τις στιγμές πληθαίνει πιότερο  ο ουρανός  από το φτερούγισμα  των ψυχών που χάθηκαν στο φονικό διάβα της φωτιάς .
      Η  μυρωδιά του θανάτου  σκόρπια . Δεν αντέχεται  άλλο . Αποκαΐδια  αιωρούμενα  αναμειγνύονται  στην λάμψη του φεγγαριού .  Συν-άνθρωποι μας δοκιμάζονται  με τον πιο ακραίο τρόπο . Αθώες ψυχές  σ ένα φλογερό πάρτι , φτερουγίζουν  πια  καί  γίνονται ένα με τ  άστρα  τ  ουρανού .  Εκείνου του ίδιου ουρανού που με τόση απλοχεριά και ευχαρίστηση   απολαμβάνουμε  εμείς .
     Στερεύουν  τα λόγια . Σώνεται  η λεξικοδεξαμενή . Το  αχ  διάσπαρτο  κοσμεί  την ανάσα . Σιωπές  λαμπαδιασμένες, βουβό κλάμα . Αποκαΐδια . Ανθρώπων έργα . Σαρωτικές φλόγες  σβήνουν  την δίψα τους καταβροχθίζοντας  ανθρώπινες ψυχές . Το παιχνίδι της εισπνοής και εκπνοής , συννεφόκαμα  παντού . Μέσα κι έξω . Μέσα μας κι έξω μας .   Λέξεις  αδύναμες  καταρρέουν  υγροποιούνται  και  απεγνωσμένα κολυμπούν  στην λίμνη των δακρύων .  Ναι  στερεύουν τα λόγια και πως να σβήσεις τον πόνο και την θλίψη .. !
    Καλοπιάνω τον αγέρα  μήπως  και μου κάνει το χατήρι .  Αφήνω στις διαθέσεις του  λέξεις ντυμένες στα λευκά , λέξεις  ορμώμενες  από  ανομολόγητους τόπους  της ψυχής .  Δεν μπορεί , κάπου θα βρεί τα σιωπηλά κρυσφηγετά των αθώων ψυχών .
  Ωστόσο  τώρα που γράφονται τούτα τα λόγια νιώθω να με περιστοιχίζουν τα βλέμματα των αδικοχαμένων  συν-ανθρώπων μας , να με κοιτούν  και  να  μου μιλούν  ακατάπαυστα, ν απαντούν σ  ερωτήματα μου , και να μου εκθέτουν το παράπονο τους  :
 --- Αν  έχω θυμό ??  Και βέβαια έχω . Είμαι λίγο θυμωμένη ... τόσες ψυχές ... Εμείς τα τελευταία μας λόγια ,τελευταίες λέξεις τα   πλέξαμε  μια δυνατή αγκαλιά .. Μια δυνατή σφιχταγκαλιασμένη  στιγμή .. Έτσι φύγαμε .. ! Έπειτα είναι  κι αυτή η αινιγματική  σκιά του δαχτύλου  που μας κουνάτε .. Την νιώθουμε σαν προσβλητικό ριχτάρι .. ταράζει τον ύπνο μας κυρίως  στα μικρά αγγελούδια .. το κούνημα του δαχτύλου εκκρεμές ντροπής ..  Αγκαλιαστείτε  και αλλάξτε τον κόσμο ! Κάντε  το .. !  Μάθετε ν αντιλαμβάνεστε  ένα μέρος από τον πόνο  και τον φόβο του άλλου . 
    Καταλαγιάζω την σκέψη μου !  Μια  απανθρακωμένη αγκαλιά χίλιες λέξεις . Αποφλοιωμένη  πια η θλίψη  απ ασφαλίζει  με μιας  χρώματα και αρώματα  διόλου  συμβατά με την  ανάλαφρη καθημερινότητα μας.  Συνάνθρωποι , δεν αντέχεται άλλο .  Συναισθήματα  σε βίαια  ακραία δοκιμασία  μας  περνούν δια πυρός και σιδήρου .. Ο απόηχος  της  έκρηξης  και η ζωή  εν βρασμώ ψυχής ! Εναπόκειται στην αντίληψη μας  και στην διάθεση μας  κατά πόσο μπορούμε  να τιθασεύσουμε την φλόγα  της παρόρμησης μας  ώστε να παύσουμε πια να δημιουργούμε μώλωπες στο μέτωπο της κοινωνίας . Μη γελιόμαστε η απόσταση από το  η ζωή  εν βρασμώ ψυχής  στο η ζωή  εν  τάφω   είναι αμελητέα , και για ν ακριβολογώ  μηδενική ..!  Εσωκλείω την ευχή  για καλό κατευόδιο  και την ταπεινή συγγνώμη  μου ..!
                                                                                             κυρ... σαμ...

    
 

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Η παρέα επάνω μεγαλώνει .. ! .. Α ν τ ι ο πατέρα ..!!! !!!

 Αυτοί που φευγουν και αυτοί που μένουν ..! Από το << μπαμπά μην τρέχεις >>  στο καλοτάξιδο αγεράκι .. !  Κρατώ το χέρι σου , σφίγγω την παλάμη σου  και από το βάθος μου  βγαίνει  η ευχή και προτροπή  ..Δύναμη .. !  Αραχνούφαντη κεντημένη η φράση σου  μόλις και μετά βίας  ξεμυτίζει  απ'ό τα τρεμάμενα χείλη σου .. <  εν  τάξει .. >> . Και ήταν  σαν να μου έλεγες  < πήγαινε και μη στενοχωριέσαι , ολα εντάξει >>   Κι εγώ στεκόμουν όρθιος προσπαθώντας  ν αποτυπώσω  την έκφραση σου , την στάση του σώματος σου , την εικόνα σου οπως ησουν χαλαρός  και βυιθισμένος  στο ταξίδι σου , στο ταξίδι της επιστροφής . Το τέμπο της αναπνοής σου χαρτογραφούσε ανηφοριές και κατηφοριές .   Προσπαθούσα ν αποτυπώσω την ηρεμη στιγμή .  Τέτοια  που να μπορώ  νατην  κουβαλώ  οσο πιο ανώδυνα γίνεται ! ... Γίνεται ?????
    Α  ρε  πατέρα  καλό δρόμο   χαιρετίσματα  στην παρέα .. που ολο και μεγαλώνει  εκει πάνω .. !   Ας έχεις καλό ταξίδι . ! Ο αποχαιρετισμός σου θα γίνει στην Θεομάννα ( Νέα Κίος ) ώρα 6.00μ.μ. Ομως από τις 5.00μμ  θα είμαστε εκεί  για το τελευταίο σου αντίο .
    Α  ρε  πατέρα η παρέα ολο και μεγαλώνει εκεί πάνω ..!  Ομορφο αεράκι  ας συντροφευει το αντάμωμά σου  με την αγαπημένη σου Στέλλα και τον Αργύρη μας .. !

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

Ειιι .. ! Σεις οι απ έξω μ ακούτε .??

Ειναι κάτι στιγμές  που η φωνή του ανθρώπου  γίνεται λάφυρο  της σαρωτικής  διάθεσης του αέρα . Φωνήεντα, σύμφωνα , φθόγγοι ,  σημεία στήξης , απορρυθμίζονται κι έτσι το νόημα των λέξεων  διαθλάται .  Κάποιες άλλες στιγμές  όμως  η δύναμη του περιεχομένου και των εννοιών   παραμένει αλώβητη  και σθεναρή  σε κάθε λογής  τυφώνα .  Τά λόγια του αέρα  μεταλάσσονται σε λόγια του .. α-γέρα ! Η διαφορά στον τονισμό  αυτομάτως  γεννά αισιόδοξους συνειρμούς (  α- γερά ).
    Οταν η φωνή του ανθρώπου φιλτράρεται  << .. ανάμεσα  στις  γραμμές >>  που οριοθετούν  φυλακές  της Αργολίδας  τα λόγια αποκτούν ιδιέταιρο βάρος και αξία , η χρησιμότητα τους  εχει αποδειχθεί  πως αγγίζει τον κόσμο της φυλακής . Το ερώτημα ειναι κατά πόσο αγγίζει και την έξω κοινωνία ! Κι  εδώ ειναι αναγκαία  και μάχιμη  ευχή  μας !
     Φοιτητές και φοιτήτριες   που βρίσκονται στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών  του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου  Σχολής καλών τεχνών , τόλμησαν ερευνητική βουτιά στην ιστορία των φυλακών  Αργολίδας .   Κολύμπισαν στα βαθιά νερά της έρευνας , κι έφεραν στην επιφάνεια  μνήμες , στιγμές , πληροφορίες , από το απώτερο παρελθόν των φυλακών της Αργολίδας  αλλά και την σκληρή  καθημερινότητα των κρατούμενων ! 
   <<  Ανάμεσα  στις γραμμές .. >>  ξεπηδούν μνήμες , πολιτισμός , κι εκπαίδευση   των εγκλείστων ανθρώπων   που απαρτίζουν την μικροκοινωνία των φυλακών .   Των ανθρώπων που για κάποιο λόγο , κάποια στιγμή  της ζωής τους  έσπασαν το φράγμα της νομιμότητας  !  Στιγμιαίο  λάθος ??  Ισως .. !
    Θαρρώ  πως εμείς που αυτοχαρακτηριζόμαστε  << εξω >>  κοινωνία  χρειάζεται  να διανύσουμε  την απόσταση  απο το ύπάρχω  στο συν-υπάρχω !!!  Οι έγκλιστοι των φυλακών ειναι κάτι παραπάνω  από τους ανθρώπους  της διπλανής  μας πόρτας .. ! Υπάρχουν πλην όμως  δεν συν-υπάρχουν .. ! 
      Δεν  ξέρω πως και γιατί κάθε φορά  που  παρόμοιες αράδες  σουλατσάρουν  στις λευκές σελίδες του σημειωματάριου μου , μια δέσμη ηλιοβολής  αφήνει την σκιά της  και συνοδεύει την σκέψη μου .  Ανάμεικτα συναισθήματα φτερουγίζουν  απανταχού  σαν αποδημητικά πουλιά  που ασθμαίνως  αναζητούν την άνοιξη τους . 
    Ειχα την τύχη να μοιραστώ την ξεχωριστή συγκινητική  ατμόσφαιρα οπως αναδύθηκε στο Βουλευτικό  Ναυπλίου  από τους φοιτητές και φοιτήτριες  των μεταπτυχιακών σπουδών  του  Πανεπιστημίου  Πελοποννήσου - Σχολη Καλών τεχνών ..  Αυτός ειναι ο λόγος και η αφόρμηση  για  να ανασύρω από την μνήμη μου  και να μοιραστώ μαζί σας  απόσπασμα από ανέκδοτη συλλογή :
  ....  Μου πέρασε  από  τον νού να μπολιάσω το φευγα του μυαλού  με τη μοναχική  ηλιαχτίδα . Την ηλιαχτίδα  που τρυπά  τις ριγωτές  ραβδώσεις . Κάποιοι τις λένε κάγκελα .  Συγκεκριμένη  στιγμή . Συγκεκριμένη ώρα  και τσουουουυυπππ !  Η  ηλιαχτίδα !  Γύρευε  από που έρχεται  και τι μαντάτα  κουβαλά  η λαμποκοπή της . 
     Ερχεται και τρυπώνει  την ίδια στιγμή , την ίδια ώρα .  Μοιάζει σαν λεωφορείο  που συλλέγει  αόρατους  επιβάτες . Ερχεται και φλερτάρει  με τις σκιές  μας . Μολύνει με κάποιο τρόπο  το πυκνό σκοτάδι  που πνίγει  το κελί μας , με ολίγα γραμμάρια ελευθερίας . 
     Αφήνομαι με την φαντασία μου . Επιβιβάζομαι στην  λαμποκοπή  της και ταξιδεύω  στην σφαίρα του έξω  κόσμου . 
     Μυρωδιές, καινούργιοι θόρυβοι , ηλιοβασιλέματα , σιωπές , χρώματα , φωνές, γέλια , κλάματα , χαρές, λύπες , ΖΩΗ .. !!!  Μια  εξ  αποστάσεως  σπουδή . Νεκρωμένες  οι αισθήσεις  και πως  ν  αντέξω  τέτοιο μποτιλιάρισμα . 
   Την ίδια στιγμή απ΄΄εξω  οι θόρυβοι  της πόλης  και τα γκάζια  των αυτοκινήτων  ορμούν σαν υπότιτλοι  σε βουβή ταινία  με τίτλο  .. Ειιιι  !  Σεις  οι  απ  έξω ..  μ  ακούτεεε .. ??? 
                                                                                   ...κυρ.....  σαμ ....
     

Σάββατο 9 Ιουνίου 2018

Γιουσουρούμ εντός μας .. !

 Παγώνω  την εικόνα  με τα σκαλοπάτια  προτού τσιγκλίσουν την εκκολαπτόμενη  υψοφοβία  απομεινάρια στα κατάβαθα  του νου ,  ενοχλητικά φτερουγίσματα  μια  λαθραία εισβολή  στις παρυφές του μυαλού .  Ωστόσο αφήνω τον δρασκελισμό μου να κουμαντάρει  την ισορροπία  της βάδισης , και μηδενίζω  την διαδρομή , η οποία με βρίσκει   στην πλησιέστερη  παλαιικού τύπου  βαριάς κοπής  ξύλινης πόρτας .
     Ακούω φωνές  και δεν χάνω την ευκαιρία . Στέκομαι  στο πλατύσκαλο  σε θέση οκλαδόν  και σαν μωρό  που το σερβίρει  άστοργη μάνα  σε πόρτα  ξένη περιμένω την τύχη μου . Ακούω φωνές να τέμνονται στον αέρα :
   -----  Κάτω από τον ίδιο ουρανό ...
   -----  Τι  κάνω εγώ ... ?
   ----- Τι  κάνεις  εσύ ..?
   -----  Τι κάνει  ο διπλανός ..?
     ----- Τι  κάνουμε όλοι οι άνθρωποι  και φουντώνει η οργή ??
    ----  Απόψε οι εφιάλτες  έχουν ρεπό ....
   -----  Πως  είσαι  σίγουρη ??
  ------    Το  νιώθω μέσα μου οι ευχές μου πιάνουν τελευταία ...
  -------   Ελπίζω να μην διαψευστείς ...
      Φωνές ανάκατα  στον αέρα και από πίσω  σε δεύτερη ανάγνωση  μια μελωδία ασθμαίνοντας  προσπαθεί σαν μουσικό χαλί μήπως και απορροφήσει το χάλι  που γεννά  η εν λόγω αερομαχία των λέξεων .
    Στιγμές  συμπυκνωμένες  βγαλμένες  από ληγμένα ανεμολόγια  εξ  ου  και το σφαγείο  εννοιών και νοημάτων .  Τώρα  είπα  σε λίγο ξε- είπα . Στιγμές συνεπιβάτες  σε μικρόσωμο  κιβώτιο  αποκαλούμενο ασανσέρ.  Στο  πάνω  κάτω της διαδρομής  αμήχανα βλέμματα  εγκλωβισμένα στην βιασύνη  του χρόνου.  Δευτερόλεπτα σιωπής  μεσολαβούν  έως ότου  διασταυρωθούν  στον αέρα .  Το κλειστοφοβικό ασανσέρ  εκτελεί την εντολή  και οδεύει προς τα κάτω .  Βυθίζεται αγκομαχώντας  όχι  από το αθροιστικό  βάρος μας ,  αλλά από το  ελάχιστο  χρονικό περιθώριο , τόσο  όσο   που  να  δικαιολογεί  την πολύπαθη ρήση ... δεν έχω χρόνο ..!
    
  Τι  να  πεις ?? Και πόσα να εννοήσεις ??  Και ύστερα  συχνά πυκνά δυστυχώς πέφτει η κακοτράχαλη  είδηση  αυτοχειρίας με τον έναν η τον άλλο τρόπο .  Είδηση που μας σοκάρει αλλά ταυτόχρονα  ως κοινωνία μας  στέλνει  μπρος στον καθρέφτη  της αλήθειας ! Ώρες καθρεφτιζόμαστε  και προβάρουμε το ένδυμα της πιθανής ευθύνης μας  μήπως και  εντοπίσουμε  τα αίτια τις αφορμές  και τα γιατί  που  δίνουν τροφή  σε  θλιβερές ειδήσεις .
    Όμως  σαν έρθει το πρωί με τον ήλιο μπροστάρη , όλα μυρίζουν αλλιώς , εντός και εκτός των τειχών  όλο και κάποια  πολιτικά παιχνίδια , κάποιοι αθώοι θάνατοι , προκύπτουν .. !  Εμείς πια λες και γινόμαστε ατρόμητοι  Ινδιάνοι , που περιμένουν στην όχθη του ποταμού  μέχρι να δουν  τα πτώματα των εχθρών  τους να περνάνε . Το πρωί όλα μυρίζουν αλλιώς , ενώ την νύχτα .  Την νύχτα έ(ρ)πονται  πολλά  Μες την σιγαλιά της  τρυπώνει  η καθημερινότητα , λιωμένη  από το σεκρέντο  της αφασίας . Τι  είναι σωστό και τι λάθος !  Το παζάρι  σκληρό . Και οι αλήθειες  στοιβαγμένες  σε μπόγους  , σε υπόγεια , σε υπόστεγα . Όλο αυτό το μαυρόασπρο  κοχλάζει  βγάζοντας  υδρατμούς  ασυνεννοησίας από την  γλώσσα της Βαβυλωνίας .. ! Γιουσουρούμ εντός μας ! Όλα κατακρημνίζονται , αναπόφευκτα  θραύσματα  ραγισμένα φωνήεντα  κυριαρχούν στον λόγο  και παράγουν  έναν ιδιότυπο ... τραυλισμό .. !
     Για δες πως μια σταλιά διαδρομή  στο κλειστοφοβικό  ασανσέρ  γίνεται  σταλαγματιά  και ξεχειλίζει  καλή ώρα  σαν την άφρη της μπύρας . Τα  πάνω κάτω της διαδρομής . Τα πάνω κάτω του ποτηριού .  Έτσι συμβαίνει συνήθως.

  Την  νύχτα  όλα καταλαγιάζουν / λέξεις  φυτρώνουν στην μπάρα /  με αλκοόλ και τσιγάρα / στα μάτια σου διαβάζω / ίδιες άυπνες λύπες /  καίνε τα τι και τα πως / αστράφτει  άπλετο φως / ...
                                                                                            ...κυρ...  σαμ...

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

..Συ(γγ)ραφή οραμάτων, ορατών και αοράτων ... !!!

    Το φως, ο χρόνος ,  τ  όνειρο  κατά καιρούς  σμίγουν σε σταυροδρόμια πανικού .  Φυτρώνουν  σε άδολα εδάφη  αγωνιούν  για την μακρόσυρτη  διαδρομή  του ήρωα  που  διακατέχεται από εναν έντονο  οραματισμό .   Από μικρό, παιδί  ηταν επιρεπης  στο << αφρώδες >>  φευγειό !
     Συ(γγ)ραφή  οραμάτων ... Ορατών και αοράτων .. !  Ενδεδειγμένος τίτλος που κερδίζει  την εμπιστοσύνη  του . Το δυνατό αεράκι  λες και  διασαλεύει τήν σκέψη  και οι ιδέες  γίνονται σαίτες χάρτινες . Πειθαρχημένο  σμήνος  που πετά πάνω από  λησμονημένα  ονειροδρόμια !  Σμήνος που πετά πάνω απο ανθρώπους βουτηγμένους στην προσφυγιά .  Πρωταγωνιστές στ  όραμα κομπάρσοι στην ζωή .  Παρόντες στον μόχθο  και στον πόνο , απόντες  στο δια ταύτα της ζωής .  Παρόντες  σε μια αέναη  γεωγραφία  με θάλασσες , ποτάμια ,  και βουνά .  Μα ειναι βέβαιο πως το μεγαλύτερο βουνό  το κουβαλούν μέσα τους . 
     Ανθρωποι  βουτηγμένοι  στην αναγκαστική φυγή .  ¨Ανδρες , γυναίκες , παιδιά , όλοι τους απόντες  στο δια ταυτα της  ζωής .. ! Αλήθεια ειναι κρίμα μια σταλιά κόσμος και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε  ώστε να πρυτανευσει η  ειρήνη ... !  Η  ειρήνη μέσα μας , αλλά και έξω ..! Βαθιά στα οράματά μας , ορατά και αόρατα  ν αποτελέσει συστατικό βασικό  για την γόνιμη συνύπαρξη του ανθρώπινου είδους ..!  Κι  ενώ ο νούς μου σουλατσάρει  σε αυτόν τον δαιδαλώδη  προβληματισμό ενα  αναπάντεχο γεγονός  μου τραβά την προσοχή και  σχεδόν μου<<υφαρπάζει >>  το μολύβι από το χέρι . Σταματώ για λίγο  κάνω τρόπο τινά ανακωχή ολίγων δευτερολέπτων  στην  π- λέξη  ..!!!  Εξω   ένας παρατεταμένος ήχος σειρήνας  τεμαχίζει την ηρεμία της νύχτας , αυγαταίνει  την ανησυχία μου ,  και αυτός ειναι ο λόγος  που τα επόμενα λεπτά  με βρίσκουν  στο μπαλκόνι . Ορθιος παρατηρώ  την κόκκινη  λυσαλέα κουκίδα  , την βλέπω  ν  απομακρύνεται ώσπου  ο ήχος της  απαλαίνει  βαθμιαία χάνεται και σωπαίνει εντελώς .  Μια  ευχή  κατρακυλά :  << ολα  να πάνε καλά .. >> και διάφοροι  συνειρμοί  περιτυλίγουν  τους συλογισμούς μου . 
     Βέβαια  ο χαρακτηριστικός  ήχος --- σε  άλλη  έκδοχή --  σειρήνας  μας παραπέμπει  και στην γωνιά της γης  όπου  συνάνθρωποι μας δυστυχώς  βιώνουν  εικόνες πνιγμένες  στο ποδοβολητό  του θανάτου .  Στ  απομεινάρια της φωτιάς , σε συντρίμια βομβαρδισμού , στα παιχνίδια του οικονομικού πολέμου , στην λαίλαπα της απληστίας !  Εικόνες καρποσταλ  με μαυρόασπρο   περιεχόμενο  και υπότιτλους  διόλου  ευανάγνωστους  από την αιθαλομίχλη  των επιθέσεων !
     Στο πρόσωπό μ ου εμφανή τα σημάδια θυμού και οργής , προσπαθώ ν απεμπλακώ   και  τραβώ γραμμές , δοκιμάζω  σκίτσα  ειρήνης , καρποσταλ  χαράς .   Επιστρέφω στην π-λέξη ! Επιστρέφω  στην συ(γγ)ραφή οραμάτων, ορατών και αοράτων !!!
                                                                                                                    .....κυρ..... σαμ.....

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

..Τα όμορφα όνειρα σε όμορφες θάλασσες , ομορφα πνίγονται ...!

    
        Τραβώ το συρτάρι και με το χέρι μου  ψάχνω τα σκόρπια  χαρτιά , κάπου στο βάθος ξετρυπώνω  ξεθοριασμένους αριθμούς  με μολυβένια γραφή και διευθύνσεις πασαλιμένες  με την λάβα του χρόνου . Ακριβώς από κάτω  φάκελοι φρέσκιας κοπής  με υποσημειώσεις  οπως : .. <<  Ιατρική γνωμάτευση ..>>  .... << ... Ιστολογική .. >>   <<  προ  εγχείρησης ,  μετά εγχείρησης .. >>  και άλλα παρόμοιου περιεχομένου  επίσημα ενημερωτικά  διόλου ευχάριστα  έγγραφα . Συνοθύλευμα  αναγκαίων  εξετάσεων ..
     Η παλάμη μου χωμένη και χαμένη  στην προσπάθεια ανα-σύνταξης  της σειράς τους . 
Τα  μπρός --πίσω , τα πίσω --μπρός μια ροή  ξεχωριστών στιγμών ,κομβικών θα έλεγα για την πορεία της υγείας μου .  Καιρό  τώρα  τριβελίζει  μέσα μου μια βαθιά επιθυμία  ν ανασύρω σκέψεις  και ν ανασυρθώ  από τον πυθμένα τους  στην επιφάνεια .  Το συνηθίζω  άλλωστε  ν  αλλιεύω  στιγμές , εικόνες ,  και συμβάντα ζωής , πλεούμενα  σε όμορφες θάλασσες  που ρέουν εκ βαθέων ψυχής ..!
    Διπλώνω την υπομονή μου  προσεχτικά  μη και ο θόρυβος ξυπνήσει  τυχόν σύννεφα αμφιβολλίας  και γκριμάτσες φόβου υπό διάθλαση .  Ανα-διπλώνω  χάρτες διαφυγής προς τον ήλιο τα χρώματα , την φύση , το χαμόγελο..! Σε λίγο εντελώς μηχανικά  σπρώχνω και κλείνω το συρτάρι.   Εξω ο βηματισμός της νύχτας  πριμοδοτεί  με ανησυχία τα παραμελημένα αδέσποτα ζωάκια . Μέσα ο Περού  μικρόσωμο χαριτωμένο σκυλί , πιστός και αληθινός οικογενειακός σύντροφος ανταποδίδει με σινιάλο φωνής την συμπαράσταση του . Ενώ πιο  μέσα , εντός μου , καινούργια σελίδα, καινούργιο βιβλίο ανατέλλει  και στο βάθος  η ευχή : .. Αντε  απ   εδώ   καρκινάκι μου ..!!! Για πόσο άραγε ???  Δεν έχει σημασία ...!
    Συχνά πυκνά  μας περικυκλώνουν  γεγονότα  που διεκδικούν  τον τίτλο  του απρόοπτου, γεγονότα τα οποία κάνουν χρήση  την αιχμηρή αυτήν ιδιότητα του ξαφνικού , διαταράσουν  τον ρούν  της προσωπικής μας ζωής .  ¨Οταν όμως  κολυμπάς  σε θάλασσες  οπου το συναίσθημα του φόβου , η αγωνία για το επόμενο τρίμηνο , σε συνδιασμό με τα  χνάρια που σου αφήνει  το στάδιο της χημειοθεραπείας , σμίγουν σαν κοκτειλ  που καίει στον ουρανίσκο  σου .  Ναι ειναι αλήθεια οταν συμβαίνουν όλα αυτά  η θεώρηση της  ζωής αποκτά  ευλίγιστη  οπτική γωνία . 
     Νομίζω πως εχει απόλυτο δίκιο  η άποψη  Ογκολόγου  την οποία ξεχωρίζει η  Ρέα  Βιτάλη  στο άρθρο της με τίτλο .. <<..Η  τελευταία χημειοθεραπεία ..>>:.

     <<......   Ο  καρκίνος  ειναι μια σειρά ευκαιριών ,μακάρι να μην γίνει σειρά χαμένων ευκαιριών ...  >> 
      Και τώρα που βάζω σε τάξη  αυτές τις αράδες  καμπανίζουν στο μυαλό μου  οι φιλικές και καλοπροέραιτες  παροτρύνσεις και προτροπές  φίλων και συγγενών  :  <<  .. Μή τα βάζεις κάτω .. >> ... <<  Ψυχολογία ειναι το παν .. >>  << ... Να  θυμάσαι πως κάθε στάλα  φάρμακου ειναι για το καλό σου .. >>  Και άλλες διάφορες συμβουλές , η κάθε μια  με ξεχωριστο βεληνεκές .  Ευχές βέβαια  από ανθρώπους  ευτυχώς  << εκτός χορου >>  !  
    Οι  δε  γιατροί  να υπενθυμίζουν  τ  αυτονόητα,  δηλαδή  << .. Μακρια από  ανούσια πράγματα .. >> ...  <<  Ηρεμία  πραότητα .. >> ... <<  ποιότητα ζωής >> .. <<  περί  μη συγκίνησης .. >> .. <<  Αγάπη μόνο ρεεε .. >> .  Αυτονόητες αλήθειες , που η σπορά τους  καθοριστική αναγκαία και χρήσιμη , τίθεται σε ισχύ ,η  τουλάχιστον θα  πρέπει να τίθεται σε ισχύ από γεννησημιού μας .  Ιδανική περίπτωση οταν και όπου συμβαίνει .. !  Ονειρο ?? Πραγματικότητα ?? Ουτοπία ?? Ισως !!!
     Ομως τα όμορφα όνειρα  σε όμορφες θάλασσες , όμορφα πνίγονται ... !!!
                                                                                             ....  κυρ...  σαμ..
   

Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

.. Η ζωή μας σε λεπτή .... λούπα .. !

       Η  λεπτή  μύτη του μολυβιού σαρώνει στιγμές ,χρησιμοποιώντας την λέξη βαγόνι  << λεπτή >>  αναρριχάται σαν οδοντωτός σιδηρόδρομος  πατώντας  στα χνάρια που αφήνει  η
 λεπτή  γραφή πάνω στην λεπτή  οριζόντια γραμμή με αφορμή  λεπτό θέμα . Θυμός και οργή  μίγμα που σπαρταρά καρφιτσωμένο  με λεπτή κλωστή  σε φρεσκοβαμένο  τοίχο .  Η λοξή ματιά του ανυποψίαστου διαβάτη  σπάει την λεπτή ισορροπία , και  θρυματίζει  την βιασύνη του .
     Τα λεπτά κυλούν  από τους λεπτούς λεπτοδείκτες  του ρολογιού . Η ώρα περνά το ίδιο και οι λεπτοί  άνθρωποι  περνούν και πιάνουν θέση στην λεπτή  λωρίδα της πλατείας .  Εκεί όπου δεσπόζει  η λεπτή προτομή του ευεργέτου της πόλης .  Εκεί  όπου  ξεχωρίζει  μια λεπτή  επιγραφή  με λεπτά  γράμματα προιόν  οργής  και θυμού , ντυμένη με λεπτή περιβολή  στοχασμού .. :  << ... Η  ζωή μου  σε λούπα ξεκινάει με γκάζι τελειώνει με στούκα ... >>.  Και οσο να πείς  το << κρυμμένο  κείμενο >> που ρέει πίσω από το προ-κείμενο  προσδίδει  λεπτή οπτική γωνία αλλά και α-γωνία στην σκέψη  των περαστικών . Ερμηνείες και ερωτήματα  με ποικίλο  και συνάμα λεπτό  ενδιαφέρον  σμίγουν στ  ανθρωποπηγαδάκια , και δίνουν  εναυσμα για το ξεκίνημα της κουβέντας . Μία λεπτή κλωστή τυλίγει και ξετυλίγει   την ροή των συμπερασμάτων , καθώς και την λεπτή γραμμή των διαφωνιών . Σφυρίλατη σιωπή  δοκιμάζει τις αντοχές στο περπάτημα πάνω στην λεπτή  κλωστή  με την λεπτή εκκολαπτόμενη  ισορροπία .    Βουτάω βαθιά  στην λεπτή  σειρά των γραμμάτων  του λεξικού  και αντλώ  σχετικές πληροφορίες ....  Λούπα :  Ειδικός μεγεθυντικός  φακός που χρησιμοποιείται  στην τυπογραφία για τον έλεγχο των εκτυπώσεων . Στούκα:  Πολεμικό αεροσκάφος κάθετης  εφόρμησης . 
       Σχηματίζω μια λεπτή σκέψη  τόσο λεπτή ώστε να χωρά  στην λεπτή  τρυπιδούλα της βελόνας , και προσπαθώ -- οσο μου το επιτρέπει η όραση -- να την περάσω με την πρώτη . Ξεκινώ το λεπτό << κέντημα >>  των λέξεων  και φράσεων . 
       Ο  ανα-- γραμματισμός  των προτάσεων  και το παχύρευστο υγρό  του νοήματος περιλούει την λεπτή επιφάνεια  του συνθήματος και  εν--σαρκώνει  διαφορετικές λεπτές απο- χρώσεις που προκύπτουν κάθε φορά που λέξεις κλειδιά αλλάζουν θέση  προκαλώντας λεπτή απόκλιση  στην ζυγαριά των λεπτών νοημάτων . Λέξεις κλειδιά οπως ...  Ζωή ... Λούπα ... Γκάζι ... Στούκα ...
      Και οταν καμιά φορά φυσήξει ανεμοστρόβιλος τότε ειναι που ο  ανα-γραμματισμός  θα διασαλεύσει την ισορροπία  της ερμηνείας του λεπτού περιεχομένου .  Και τούτο γιατί πως να το κάνουμε ..αλλιώς  ειναι ... Η ζωή μου με στούκα  ξεκινάει με γκάζι  τελειώνει με λούπα ...  και αλλιώς βέβαια ... << Η ζωή μου σε λούπα ξεκινάει με γκάζι τελειώνει με στούκα .. >>  Λεπτές ισορροπίες πάνω σε  λεπτές  σκέψεις ! 
      Η ζωή μας  σε λεπτή  ..λούπα , μεσοπέλαγα  αρμενίζει και αναμετριέται πεισματικά με τα κύματα της καθημερινότητας . Αυτή η λεπτή  σπειρωτή   διαδρομή  μας δίνει άφθονη  τροφή για σκέψη , διαφορετικά   αν προτιμάται  << δουλειά >> για το   σπίτι , οπου σπίτι το προσωπικό  κρυσφηγετο μας .
      << Ζωή .. >> ... << Λούπα >>  .. << Γκάζι ...>> ... << Στούκα >> , κωδικοί που ανοιγοκλείνουν  το νεύμα του συν--θήματος ! Μέρος επιτραπέζιου παιχνιδιού λίγο πριν την λεπτή τοποθέτηση  στο παζλ των λεπτών ισορροπιών .. !!!
                                                                                     ..κυρ....  σαμ....