Δικαίωμα στην θλίψη ..! ( 2 )
Λες και τα γράμματα με κάποιο μαγικό τρόπο συνωμοτούν και σπρώχνουν το μολύβι σε σπορά γκρίζων διαδρομών .
΄Αμυαλη γραφή? Εν θερμώ περιπλάνηση?
Ποιος ξέρει? Μπορεί …
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι πως ο πυρήνας της ροής των σκέψεων πηγάζει από βιωματική εμπειρία καταγεγραμμένη .
Οι αλήθειες που αναδεικνύονται φωτίζουν πολύπλευρα το σχήμα το μέγεθος το βάρος , το περιεχόμενο αλλά και το περιτύλιγμα του πένθους που αναβλύζει μέσα από μια απώλεια .
Είτε πρόκειται για απώλεια προσώπου , είτε για ζωάκι , είτε για αντικείμενο συναισθηματικής αξίας , είτε για φιλίας , είτε για απώλεια επαφής με γενέθλιο τόπο , είτε οποιαδήποτε άλλης μορφής απώλεια , το πένθος πάλλεται .
Το ειδικό βάρος του φωτίζεται με προβολείς. Κάθε προβολέας και την δική του ξεχωριστή οπτική γωνία .
Να ! Όπως ο συγκεκριμένος που η φέξη του έρχεται να δώσει χώρο στα επόμενα βήματα της γραφής .
Ναι ! Από καιρό μέσα μου ένιωθα την δίψα της επιθυμίας να γράψω κάτι για σένα ..
Για σένα που μάταια προσπαθείς να με φέρεις στην μνήμη σου .
Η πάχνη του μυαλού είναι τόση που δεν αντέχει και πολλές ανακατατάξεις …
Βαρύ το φορτίο … !
Δεν έχω παρά να σου θέσω ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία με την ελπίδα ότι θα βοηθήσουν στο ξεμπλοκάρισμα της μνήμης .
Δεν βρίσκω άλλο τρόπο από το να σου θυμίσω εκείνη την αναπάντεχη συνάντηση . Την συνάντηση του … αιώνα σε ένα από τα σταυροδρόμια της ζωής ( Ζήτω η ρυμοτομία..!!! ).
Κι έπειτα μου είπες :
…<<. Κάνε υπομονή όλα θα περάσουν .. >>
Κι εγώ δεν σου μίλησα γιατί ήξερα ότι δεν θα περάσουν .. ! … Δάκρυσα … ! Τότε μου χαμογέλασες γλυκά κι έφυγες …
Με αποκάλεσες και πέρασες στο απέναντι πεζοδρόμιο . Θρονιάστηκες εκεί .
Από τότε με… αποκαλείς με διαφορετικές ταμπέλες , πεισματικά μου φορτώνεις κάθε τόσο και μία … ετικέτα ( ετικέτα = επιγραφή εμπορευμάτων ) στην ράχη μου .
Ναι ακριβώς , δεν είμαι προϊόν !
Και ύστερα εκείνο το βράδυ ?? ΄Ηταν θαρρώ στο κινηματογράφο !.. Για θυμήσου .. !
΄Ηταν η τελευταία σκηνή του έργου . Το τέλος -- πραγματικά το μόνο κοινό σημείο των ανθρώπων -- που ενώνει την σκέψη .
Κάτι σαν στιγμιαία επικοινωνία . ΄Ομορφη στιγμή . Μοναδική ίσως .. ! …. Πως ?? Το θυμήθηκες ??
Προσπάθησε λίγο ακόμη και ρίξε μία ματιά γύρω στη γειτονιά ! Μη σε παραξενεύει το τοπίο ..
Ναι ! Οι άνθρωποι μαραίνονται και τα φυτά ανθίζουν γιατί έχουν υπομονή και καρτερικότητα ..
Συμφωνούσες και σύ τότε , όλα όμως ξαφνικά έγιναν υπερβολές και κακόγουστες φιλολογίες ..
Τότε .. !
Τώρα όμως με απλοχεριά μοιράζεις ετικέτες . Αμετακίνητη στο απέναντι πεζοδρόμιο . Στο ίδιο λοξοπερπατημένο λιθόστρωτο .
Προσπάθησε να θυμηθείς τον ήχο του τηλεφώνου και ότι επακολούθησε ..
Τότε που χτύπησε το τηλέφωνο και με …. αποκάλεσες !!!
΄Όχι ..! ¨Όχι .. ! Μη ταράζεσαι . Δεν περιμένω απάντηση .
Εκείνο που θέλω είναι απλά και καθαρά να κρατήσω αυτό που δικαιούμαι .
Το δικαίωμα στην θλίψη ..!
κυρ..σαμ..
