<< ... εδώ στού δρόμου τα μισά...>>

       ...  Ειναι σε καλό δρόμο..!
       .... Εχει τον  δρόμο του ..!
       ..... Ολοι  στο δρόμο .. !
     Να λοιπόν που η προίκα του προφορικού λόγου  μεταφέρεται  χρόνια τώρα  από τα χείλη της καθημερινής συνομιλίας σμίγει σε σταυρο-δρόμι  με την κινηματογραφική φράση : << .. Ολα ειναι δρόμος .. >> . Η ατάκα  η οποία  δίνει τροφή για σκέψη , και είναι η ίδια  μασημένη τροφή  που ακολουθεί τον βηματισμό μας . Και ειναι επίσης η ιδια πολυπαιγμένη  μαυρο-άσπρη ταινία    συνήθως μεταμεσονύχτιας προβολής , που ξεδιπλώνει  ησύχως ,σχεδόν αθόρυβα  το σενάριο της λες και προφυλάσσει τον ύπνο μας από την εισβολή ανεπιθυμήτων ονείρων .
     << Εδώ στου δρόμου τα μισά.. >> .... Μα τι λέω ?? Μισά και πολλά βάλε ..!  Αραγε πόσα  δράμια υπομονής χρειάζεται η φαρέτρα μας  για να σπρώξει τον χρόνο ?
    Με την σκέψη υπέρβαρη  και τον λαβύρινθο ν άλλάζει  συνεχώς μεγέθη , η δαιδαλώδη διαδρομή αποκτά ενδιαφέρον .  Ενας χαρακτηριστικός ηλεκτρονικός ήχος και στ άκρα του υπολογιστή  καταφθάνει   το μήνυμα :  << ετσι απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί  σου .. >>  Αχνογραμμένος δάνειος τίτλος  από στίχο τραγουδιού  :  <<.. η ζωή  είναι πολύ μικρή για να ειναι θλιβερή .. >>. Ομορφο  μ  ευστοχες αλήθειες . Ναι ! Θαρρώ  πως η ζωή ειναι μια παράσταση χωρίς πρόβα .  Ενα τσιγάρο δρόμος --- για να μην ξεχνάμε και την προίκα του προφορικού λόγου --- ώσπου να το καπνίσεις << δευτερη ζωή δεν έχεις .. >>.
     Ολα ειναι δρόμος.. ! Ω την ατυχία μου  κάπου στο νιοστό  χιλιόμετρο  μαυρο σεντόνι πέφτει και σκοτεινιάζει το μυαλό . Πασχίζω να θυμηθώ την ορθή γραφή της σκοπίμως παροπλισμένης  φράσης : συλλαλητήριο ..!!!  Θες η σύγχυση των γραμμάτων , θες η σύγχυση της εποχής , θες τα πολλαπλά είδωλα που αντικατοπτρίζονται ,απο τα επίσης πολλαπλά << λάμδα >>που κοσμούν την λέξη , ειναι ανεξήγητο το πως η αμφιβολλία φουντώνει , και με ωθεί  σ ενα αδιάκοπο κολύμπι στις σελίδες των λεξικών .  Εγκαταλείπω την προσπάθεια  και  τα επόμενα λεπτά  με βρίσκουν  στο σημείο που σε βρήκα  οταν μου τα έλεγες μα δεν σε άκουγα .  Ολοι στο δρόμο .. !
    Και νά μαι  πάλι εδώ να λούζομαι  την ανυπάκοη ακοή  και να προσπερνώ αιχμηρά βλέμματα .  Ελέγχω την κίνηση και προσεχτικά περνώ στο απέναντι πεζοδρόμιο .Λίγη ξεκούραση  στο παγκάκι , κι έπειτα στην ουρά του πηγαινέλα , όπως χθές και προχθές , για πόσο άραγε ακόμη ???
  Κατά τα λοιπά .. !  Ειναι σε καλό δρόμο .. !
    Ανατολή-- Δύση .. !
   Μέρα --  Νύχτα .. !
  Ζωή-- Θάνατος .. !
  Μερικά δίπολα , φωτοσκιάσεις  όμοια στασίδια , μικρές δεξαμενές όπου κοχλάζουν συμπεριφορές ανθρώπων, συν-ανθρώπων ,αλλά και πλην-ανθρώπων ..!!!  Δρόμοι  που σμίγουν και καταλαγιάζουν σ ενα κοινό παράπονο . Ενα παράπονο που έχει τον δρόμο  του και  δεν διαφέρει διόλου  από το παράπονο του Μιχάλη Γκανά  :        <<... οσο κι αν κανείς προσέχει
                             οσο κι αν το κυνηγα
                             πάντα  πάντα  θά  ναι  αργά
                             δεύτερη ζωή δεν έχει .. >>
               
                                                    ....κυρ...σαμ...

..Που και πως να στριμώξεις τ όνειρο ???

... Τό  παραθύρι  παραδομένο  στις ορέξεις του αγέρα  συνεχίζει  τις ταλαντευσεις ,  απέναντι  στην μικρή πλατεία ενα μοναχικό δένδρο  επιδίδεται  στην γνωστή γυμναστική   η επιδεξιότητα του δικαιώνει την θυμοσοφία του λαού  << ... δένδρο που λυγίζει  δεν σπάει .. >> . Η βουή του αγέρα περιπλέκεται  στ  ασυνάρτητα  σοκάκια της πόλης , , αναμαλιασμένα γυναικεία  πρόσωπα << λουφάρουν >>  πιότερη φυσικότητα , ομορφιά , και λάμψη !  Το Σαββατοκύριακο πλέει  στην ουρά της εβδομάδας  κι εμείς κωπηλατούμε  αγκομαχώντας από τα  τερτίπια  της καθημερινότητας μας .
 Ωστόσο     στιγμές  διάσπαρτες  εικόνες   <<καρφιτσωμένες >>   δυστυχώς στο πέτο της ανεμελειάς μας  κατακλύζουν  το διάβα μας . Η αυρα που αποπνέει από   στιγμιότυπα  ζωής  δεν εν-συρταρώνεται σε ζελατίνες και ναυλον  συσκευασίες.  Οι εστίες ανθρωπίνων δραστηριοτήτων που << μπολιάζουν >>  κυριολεκτικά  με ναυλον  συμπεριφορές  πόλεις και ανθρώπους  υφαίνουν ενα  γκρίζο πέπλο , και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει  μόνο με τον τόπο . Οι άνθρωποι  παντού ίδιοι  ειναι , διαφέρουν  μόνο οταν αγαπούν .  
      Απλές εικόνες στιγμιότυπα ζωής ! ... Να..!  Για  δες ... !  Στην άκρη του πλατύσκαλου   ο άστεγος βιολιστής , απρόθυμος  πια να υποδυθεί τον ρόλο του βιο--ληστή , εγκαταλείπει  την << στέγη >> του  όχι όμως και το βιολί του , και από βιολιστής της στέγης  μεταμορφώνεται  σε βιολιστής του δρόμου .  Μισάνοιχτη η θήκη του οργάνου  προστατεύει  τα λιγοστά κέρματα  την ώρα που ο καλλιτέχνης κερνά μελωδίες και χαμόγελα στους βιαστικούς διαβάτες . 
   Στην άλλη άκρη  του πεζόδρομου  ο πλανόδιος  κιθαρίστας  κουρδίζει  την κιθάρα του , προβάρει << λάθρα >> λίγο πριν την έναρξη  του προγράμματος .  Που και πως να στριμώξεις τ όνειρο ??? Που και πως να ζυγιάσεις την πραμάτεια τους ??? 
      Γνήσια αληθινά ζωντανά στιγμιότυπα που  γεννούν αμηχανία  , και απο την άλλη  ναυλον συμπεριφορές , ναυλον  άδειες πόλεις  και  τ  αναπ(α) λιν !                 

    

                     ( Δεύτερη  γραφή )   2
                                                                                                  .....  κυρ....σαμ....
       

... Καλό ταξίδι μάννα .. !

.........   Αραγε  έχει αιωνιότητα η λιακάδα?  Τετάρτη πρωί και το μαντάτο  για το φευγιό σου  έρχεται  σαν  αεράκι  να μου τρυπήσει  το νου  και την ψυχή ...Ναι σαν αεράκι έφυγες μάννα ! Φτερούγισες αθόρυβα , ηρεμα , σε λεωφόρους  και ατραπούς , γερμένοι  οι ώμοι σου από το βάρος των ημερών ,διπλωμένο το σώμα  μα η  ψυχή όρθια και διαθέσιμη  στον κόσμο .  Σε όλο τον κόσμο . Στόν κόσμο  τον μάταιο.. ! Ξεφυλλίζω το τετράδιό σου και αντιγράφω  το αγαπημένο σου στίχο .... Ο  κόσμος ειναι μάταιος τα πάντα ματαιότης ./ Ενα λουλούδι ψέυτικο ειναι η ανθρωπότης .. / Εφυγες μάννα  για τον γλυκό αναπαμό ,  για το γλυκό αντάμωμα  με τον Αργύρη   ,  αγωνιούσες ... ! Πως να διαχειριστεί κανείς το μποτιλιάρισμα συναισθημάτων ... !  Αντε λοιπόν  γαληνεμένες θάλασσες  να σε συντροφευουν  χαιρετισμούς και φιλιά !!! Καλό  ταξίδι  μάννα  !    κυρ..σαμ

Το χαρτοκιβώτιο .. !!!

Το  χαρτοκιβώτιο δείχνει να κερδίζει  την μάχη με τον χρόνο , αφού  τα σημάδια κόπωσης δεν αποπνέουν  ανησυχία  για κίνδυνο διάλυσης . Τώρα που το καλοβλέπω  στα πλαινά σημεία του διακρίνει κανείς  κάποια ιχνη ταλαιπωρίας . Φαίνεται όμως πως ο ισχυρός δεσμός  με την άλλοτε κραταιά χαρτο-ταινία  καλά κρατεί .
    Εν μέσω κονιορτού αποκαλύπτεται  η αγωνία του γηραιού  πια χαρτοκιβώτιου  για την τελική κατάληξη του .  Οι διαθέσεις του Γιάννη  ενδόμυχα  ολοφάνερα καθάριες  και κρυστάλλινες , δεδομένου οτι οι   επόμενες κινήσεις του δεν δείχνουν κάτι διαφορετικό .  Τί κάνει???
   Ρίχνει δύο- τρείς  ερευνητικές ματιές  στο σχεδόν άδειο δωμάτιο  παίρνει ανυπόμονα το καρεκλάκι  στέκει πλάι στο χαρτοκιβώτιο  εκσφενδονίζει μια ριπή με το βλέμμα  του , κάτι σαν χαριστική βολή , το ανοίγει  τελετουργικά  και ξεκινά το << ψάρεμα >>  χαρτιών .! Το συγκεκριμένο  χαρτοκιβώτιο δεν του ηταν παρά μόνο  μια απύθμενη λίμνη συναισθημάτων , κι αυτό που διαδραματίζεται τούτη την στιγμή  μοιάζει να ταράζει τα  νερά της λίμνης . 
    Ωστόσο κάθε φορά που ο επίδοξος << ψαράς >>  ψυχή τε  και σώματι  αφήνεται στην αυρα του χαρτοκιβώτιου  οι μικροί  ομόκεντροι υδάτινοι κύκλοι  ανοιγοκλείνουν  παρασύροντας έτσι  τον Γιάννη  στο βυθό της νοσταλγίας !    
  << Κύριε Γιάννη  εμείς τελειώσαμε ... >>  Χρειάσθηκε αρκετός χρόνος για ν αντιληφθεί  την φωνή .  << Κύριε Γιάννη σας μιλάμε ... ειστε καλά ?? .. >>  Τότε τινάχθηκε , περνά την παλάμη στο πρόσωπο  του  τους κοιτά  και μετά βίας  μουρμουρίζει .. << ..πηγαίνετε , το χαρτωκιβώτιο  θα το αναλάβω μόνος μου ... >> . Σηκώνεται με το καρεκλάκι στο ένα χέρι  προχωρεί προς τον διάδρομο  του δωματίου  και το ακουμπά δίπλα στην έξοδο .
     Κάπου εκεί τον περιμένουν τα σύνεργα  του καπνίσματος .  Με αργές κινήσεις στρίβει το τσιγάρο του , το ανάβει , και πλησιάζει το χαρτοκιβώτιο .  Ορθιος πια περιφέρετε γύρω απ  αυτό .  Πότε  σταματά , πότε  το βλέμμα του  να συντροφεύει  την πορεία του καπνού .  Η ώχρα του δωματίου , το φευγιό  του καπνού , το φευγιό το δικό του , κι έπειτα το ...χαρτοκιβώτιο  με το περιεχόμενο , η λίμνη συναισθημάτων . 
     Σημάδια ανεξίτηλα τυπωμένα στον ευθρυπτο πια Γιάννη .  Κοντοστέκεται για λιγο , πάει προς τον διάδρομο  δείχνει πως κάτι ψάχνει .  Επιστρέφει αποφασιστικά  στο χαρτοκιβώτιο  διπλώνει προσεχτικά το επάνω μέρος του , στην συνέχεια  με τον μικρό μαρκαδόρο που κρατά στα χέρια του , στην <<ράχη>> του χαρτοκιβώτιου  εναποθέτει την ένδειξη  ..προσοχή ευθραστον ...! Σκύβει και  με καταπληκτική επιμέλεια  προσφέρει την αγκαλιά του παραμερίζοντας το  στην άκρη του δωματίου .Τινάζει  νωχελικά με την παλάμη του την σκόνη  και εν μέσω κονιορτού  χάνεται προς την έξοδο , αφήνοντας πίσω τα  ταραγμένα νερά της λίμνης.  Της λίμνης των συναισθημάτων ..!!!  Ακολουθεί ολόγιομη σιωπή σε ρόλο γομολάστιχας ..  Ομως  μάταια  προσπαθεί να σβήσει τα ίχνη ...!!!
                                                                                 ...κυρ...σαμ...