Τέχνη ΜΕΣΑ με θέα το ΕΞΩ .. !

 

 

Χρήσιμο ξεχωριστό δώρο  που φέρνει κοντά δύο κόσμους .!

 

   ΤΟ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

 

Σειρά 18 Βιβλίων  που αφορούν τις φυλακές Τίρυνθας και Ναυπλίου  από τις εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ 

Στην εν λόγω σειρά ανήκει και το  ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΠΡΑΞΕΙΣ

….Κάντε δωρο  ένα βιβλίο  με  βιωματικές εμπειρίες   , ευκαιρία να αποδράσετε για λίγο  από τον έξω κόσμο στον ..κόσμο της φυλακής..

….. ΄Άλλη ενέργεια  και ζέση  αποκτούν οι λέξεις , στιγμές και τα ρυμουλκούμενα   νοήματα τους όταν λούζονται με το φως που εκπέμπει  ένα ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

…… Δώρο γνωριμίας  αφού  στις σελίδες του  αποτυπώνεται  η εκφραστική φωνή των εγκλείστων  καλλιτεχνών .

 

Η σειρά κυκλοφορεί  στα βιβλιοπωλεία και απ ευθείας  από τις εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ  Ακαδημίας 76   Τ.Κ.  10678 Αθήνα   τηλέφωνα : 2155155600   6945929902

 

Σκίτσο   του έγκλειστου  Ι. Ν. Μπ.

                 Η  τραγιάσκα .. !          (  4  )

 

Όχι  αυτό  είναι άλλο καπέλο . ΄Άλλη τραγιάσκα . Την κουβαλώ μαζί μου από φυλακή σε φυλακή . Δώρο  ενός αγαπητού συγκρατούμενου . Ανταμώσαμε στις φυλακές Τρικάλων . Δεν την λες και νορμάλ  την γνωριμία μας  αφού  προέκυψε  από ένα  απρόσμενο  επεισόδιο . Ήταν  η στιγμή που άναψε ένας καβγάς έξω από τα μαγειρεία  χώθηκα ανάμεσα τους  και  προστάτεψα  τον Νώντα . Στην ουσία τον γλύτωσα  από χοντρό μπλέξιμο .  Το εκτίμησε δεόντως και γίναμε φίλοι .  Την φοράω συνέχεια  με ακολουθεί και την ακολουθώ . Η σκιά που μου προσφέρει  δεν είναι τίποτα  μπρος στην  συναισθηματική  αξία της . Γιαυτό σας λέω πως αυτό είναι άλλο καπέλο .!

-----  Αντώνη  η τραγιάσκα δική σου . Δωράκι  από μένα για σένα .  Να την φοράς και να την προσέχεις  για να θυμάσαι τον φίλο σου τον Νώντα .

Τα λόγια αυτά χαράχθηκαν στο μυαλό μου , όπως και η σκηνή του αποχαιρετισμού μας , λίγο πριν πατήσει το πόδι του  στην .. έξω  κοινωνία .

Να  μαι  τώρα  κι  εγώ  ο Αντώνης  στο προθάλαμο του Αρχιφυλακείου  να περιμένω  για τον έλεγχο και την διαδικασία  χορήγησης του περιβόητου κίτρινου  χαρτιού .  Ο χρόνος της φυλακής   δυσκίνητος , πόσο μάλλον τούτη η ξεχωριστή στιγμή , στο μεταίχμιο της ελευθερίας μου . Η βουή της πόλης  έρχεται καθαρά στα  αυτιά μου . Η βιασύνη των αυτοκινήτων  που διασχίζουν  τον δρόμο ταχείας κυκλοφορίας  κινητοποιεί  την φαντασία . Αναρωτιέμαι ,δηλαδή σε λίγο θα χωθώ κι εγώ στην βουή ??Κλιμακούμενη διαπίστωση …  Με  χαρακτηριστική ηρεμία  στρίβω ένα ακόμη τσιγάρο ,. Στην Τρίτη ρουφηξιά  αποδεσμεύω  μ ένα φύσημα  την κάπνα  ψηλά στο ταβάνι και αφήνω το βλέμμα μου  να καταγράψει τους ελιγμούς και  τις χορευτικές φιγούρες  του καπνού . Τα χείλη μου ασυναίσθητα ψελλίζουν :.. Κίτρινο  χαρτί ..Χμ !  Με περιμένει κανείς έξω ?? Αύριο άραγε πού  θα  βρίσκομαι ??    Στα χέρια μου η τραγιάσκα του Νώντα  εδώ και κάμποσα λεπτά της ώρας  γίνεται  σάκος του μποξ  που απορροφά  τις αρνητικές σκέψεις .

      Τα δάχτυλα μου  περιπλέκονται  και παιχνιδίζουν με την τραγιάσκα  στριφογυρίζοντας την με αγαπησιάρικο τρόπο. Νιώθω την παρουσία του Νώντα  μέσω  αυτής και όσο να πεις αυτό κάτι είναι .

  Ωστόσο  κινητικότητα στο Αρχιφυλακείο  κι εγώ όμως στην αναμονή ..

   ΄Εμαθα στη φυλακή και στριμώχνω τον χρόνο  στο τσεπάκι . Αυτό κάνω και τώρα , με την παλάμη του χεριού μου  βουτάω στην τρύπια τσέπη και περισυλλέγω  τα θραύσματα . ΄Ένα ξεχασμένο ραβασάκι  τα ιδρωμένα δάχτυλα μετριάζουν τις ζάρες του χαρτιού . Όλα πλέον είναι καθαρά και ευανάγνωστα :

 Χαιρετίσματα  πες στον δικό σου

Το αδέλφι τον κολλητό σου

Για το θέμα του από  νωρίς

Βρήκα λύση να του πεις ..

Κομμάτιασε το όνειρο

Όνομα και επώνυμο

Από την πύλη να χωρέσει

Να περάσει και να τρέξει ….

 

Απορροφημένος για κάμποσα δευτερόλεπτα ,  ακούω  μια φωνή , μου φάνηκε να βγαίνει από βυθό πηγαδιού , τόση ήταν η  αφηρημάδα μου .

 

 

------  Αντώνη  έλα  ήρθε η σειρά σου … ακούμπα τα πράγματά σου εδώ ..   Επιτέλους , περνάω στο γραφείο  γίνεται ο απαραίτητος έλεγχος  στα λιγοστά προσωπικά είδη  ,  ακούω σχετικές συμβουλές  και προτροπές , ανταλλάσω  χειραψίες με κάνα δύο  υπαλλήλους , φοράω την τραγιάσκα  και προχωρώ προς την τελική έξοδο .

Στέκομαι για λίγο . Κάνω μεταβολή και ρίχνω τελευταία ματιά  στο εσωτερικό   χώρο της φυλακής .  Ο  φύλακας έχει ήδη μισανοίξει την βαριά σιδερένια πόρτα και περιμένει το πέρασμα μου .

   Στα επόμενα λεπτά ένας βαρύγδουπος μεταλλικός ήχος  πέφτει σαν τελεία  στο τέλος της σελίδας  .  ΄Ηδη πίσω μου εκτός από τον μεταλλικό κρότο  αφήνω και το πακέτο του εγκλεισμού μου . Επτά χρόνια !!!  Ας είναι …..! Και να που τούτη την στιγμή

  υπό την σκέπη της τραγιάσκας  ξετυλίγω τον βηματισμό μου  και βιώνω  τις  πρώτες  σελίδες  μιας καινούργιας ζωής ! 

                              κυρ...σαμ  

 

Αφιέρωμα στον Μιχάλη Τραίτση .. Πέρα από τις φυλακές !

 

 

 

Πέρα από τις φυλακές : θέατρο--  συνάντηση – αφιέρωμα στον Μιχάλη Τραϊτση   κι ένα αντάμωμα  ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩ  από έναν ηθοποιό πρώην έγκλειστο .

 

Είναι  κάποια απογεύματα που ο  χαρακτηρισμός  χρήσιμα αποδεικνύεται λειψός  ώστε να αποτυπωθεί   το μέγεθος της αξίας του περιεχομένου τους .

Είναι κάποια απογεύματα  που επιφυλάσσουν όμορφες εκπλήξεις .. Να  .. Όπως ένας τεράστιος ήλιος λίγο πριν την καθιερωμένη βουτιά του  διακτινίζει  χρώματα  στον ουράνιο θόλο , κάπως έτσι  εισβάλλει  στον χώρο του αμφιθεάτρου της Φιλοσοφικής Σχολής Εθνικού  Καποδιστριακού  Πανεπιστημίου  Αθηνών .

Διάσπαρτες ακτίνες  φεγγίζουν  κάνοντας ορατό το θέατρο  πέρα από την φυλακή

Αφορμή ???  Το αφιέρωμα  στον σκηνοθέτη , θεατρικό  παιδαγωγό  του Balamos  Teatro  , Μιχάλη Τραίτση .

Η μεταλαμπάδευση της εμπειρίας του χρήσιμη εργαλειοθήκη γνώσεων .. Ο  Μιχάλης  Τραίτσης  ασχολείται  με τον σχεδιασμό  την οργάνωση  και την εκτέλεση  θεατρικών προγραμμάτων  και παραστάσεων  σε σχολεία  όλων των βαθμίδων . Πανεπιστήμια , θεραπευτικά κέντρα  ψυχολογικών σωματικών και νευρολογικών διαταραχών , σε υποβαθμισμένες  αστικές  συνοικίες  σε φυλακές  στην Ιταλία .

Από το 2006  διευθύνει  το θεατρικό πρόγραμμα Passi  Sospesi  στις ανδρικές  και γυναικείες  Φυλακές της Βενετίας .

  Το μοίρασμα των εμπειριών του σαφώς  ενίσχυσε  και εμπλούτισε  με πληροφορίες  καθ όλα χρήσιμες .

Διάχυτη ατμόσφαιρα ικανοποίησης   σε όλο το ακροατήριο . Ικανοποίηση που κορυφώθηκε όταν δόθηκε λόγος  στην θεατρική πράξη .  Στο κλείσιμο  του σύντομου αλλά υπέροχου αφιερώματος  στον ΄Ελληνα  σκηνοθέτη , και θεατρικό παιδαγωγό   Μιχάλη Τραίτση  καιροφυλακτούσε το  άνοιγμα  ξεχωριστής αυλαίας .

Αλλάζουμε χώρο αλλάζουμε αίθουσα .

Τα φώτα  χαμηλώνουν . Οι ψίθυροι  κοπάζουν .  ΄Ενας ηθοποιός  ακροβολισμένος   σε μία άδεια  πλην όμως  γεμάτη  από ενέργεια αυτοσχέδια σκηνή   . Η παράσταση αρχίζει.  Το σωματικό θέατρο  αρθρώνει  τον λόγο του .  Ο ηθοποιός βυθίζεται και καταπιάνεται  σε μια  εργώδη  προσωπική εκσκαφή συναισθημάτων .. Διασχίζει την σκηνή σέρνοντας  αναδιπλώνοντας το σώμα του . Φορτωμένος και φορτισμένος . Κολυμπά , ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩ .  Σέρνεται  σαν μία παραπαίουσα περισπωμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά  ρυμουλκούμενος  από τις  φωνές  φαντασμάτων του παρελθόντος . Ολομόναχος  παλεύει να αποκολληθεί  από τον κύβο,  την  ζαριά της ζωής(?)

. Επιμένει επί σκηνής  να απεμπλακεί από τα δίχτυα  . από την φάκα .

Ναυαγός της στεριάς  λες  και  τον  ξεβράζει  το κύμα της θάλασσας  στην ακτή .  Και το όνομα αυτής ?  ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩ ..!!!

Και όλα αυτά από έναν ηθοποιό . Έναν ηθοποιό  πρώην έγκλειστο !

Χρήσιμο αφιέρωμα  χρήσιμο απόγευμα !  Εύγε   στούς διοργανωτές/τριες

Κρατώ στα χέρια μου ένα καλαίσθητο καρποστάλ .  Διαβάζω—αντιγράφω :

ΕΠΑΚ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Στάθης Γράψας

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ :Σάββας Τσιλιγκιρίδης

ΦΩΤΙΣΜΟΙ :  Νίκος Νίκου

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ : Ευδοκία  Χλουβεράκη

ΕΠΙ  ΣΚΗΝΗΣ :  Πέτρος Τζεδάκης 

 

       κυρ..σαμ..

  

 

Νύχτα σε γεύση φραγκοστάφυλου..!

 

 Τα χρόνια κυλούν .   Ο Άνθιμος Σεπεντζόγλου   στα πρώτα του βήματα  κάτω από τον Αττικό ουρανό .Τόπος δράσης Αθήνα

    πρακτορεία λεωφορείων  του Κηφισού . Έτσι τα λέγανε από παλιά .

Γύρω του   στροβιλισμοί από θορύβους  αναμεμειγμένους  σφίγγουν περισσότερο  την θηλιά της αναποφασιστικότητας  . Μετρά  και ξαναμετρά   τα λιγοστά χρήματα  , κάνει υπολογισμούς  για τον προορισμό  του .

 Τα βγάζει  από την μία τσέπη και τα τοποθετεί  στην άλλη , λες και με αυτόν τον  τρόπο  ως εκ θαύματος επρόκειτο  ν  αυγατίσουν . 

 Χώνεται   στην βουή  μπερδεύεται  στο πλήθος  και το βλέμμα   φωτογραφίζει  ανθρώπους  με ταξιδεμένη σκέψη  , άλλους  στον βηματισμό της βιασύνης , και άλλους να σέρνονται  σαν υπέργηροι  λεπτοδείκτες  βαριεστημένου ρολογιού ..! 
   Τα λεωφορεία  σε αργό  αλλά τακτικό τέμπο  ξεμυτίζουν  από τις αποβάθρες τους με προορισμό   πόλεις  της Πελοποννήσου  ..

  Ο Άνθιμος   ήδη έχει βρει καταφύγιο   σ ένα από τα πολλά ημικατεστραμένα  παγκάκια . 

 Από το στασίδι αυτό  το μόνο που του  μένει ν  αρπάξει την ευκαιρία  ώστε  να φρεσκάρει  την γνώση της γεωγραφίας    . 

 Οι αφετηρίες των λεωφορείων  ορμητήρια  όπως για    Κόρινθος, Τρίπολη , Αργος, Ναύπλιο , Πάτρα, Πύργος , και λοιπές ονομασίες  κυρίως  πρωτευουσών Πελοποννήσου  .. !

 Ροκανίζει  αρκετό χρόνο  έως ότου  αποφασίζει  ν  αναβάλλει  αυτό που είχε στο μυαλό του .

 Την επιθυμία  ν ανταποκριθεί  στο ένστικτό  που του λέει ότι στο σημείο αυτό θ ανταμώσει και πάλι  την κοπέλα που του  έχει στερήσει τρόπο τινά μέρος από τον ύπνο  του .

 Η ώρα περνά . Ήδη η νύχτα  στο ξεκίνημα της. Σουλατσάρει όπως και οι λιγοστοί πια εκκολαπτόμενο ι επιβάτες  υπό το βάρος όχι μόνο των αποσκευών αλλά και της σκέψης τους αναχωρούν για τον προορισμό  τους. 

Οι ελπίδες  του   εξαερώνονται  ... ! Αντίθετα στο μυαλό  βαθιά παραμένει έντονα   η μορφή της  κοπέλας , το πέρασμα της , η αύρα της  . 

 …. Ίσως  την  επόμενη φορά  σταθώ   τυχερός .

     Ψιθυρίζει ! Σφίγγει τα χείλη  δίνει ένα  σάλτο από το  παγκάκι  αποφασιστικά  βαδίζει παράλληλα  τον δρόμο που οδηγεί στην έξοδο του σταθμού  των λεωφορείων .

Ένα μεσαίου μεγέθους περίπτερο  ηλιοκαμένο από τα χνάρια του χρόνου  τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο σε τέτοιο σημείο που ο σωματότυπος του  περισσότερο σε παραπέμπει σε ξύλινο  φυλάκιο παρά σε κατασκευή με υπηρεσίες περίπτερου ..

.  Το πρόσωπο ενός ανθρώπου καδραρισμένο στο άνοιγμα , με φόντο πολύχρωμα κουτάκια  και άλλα μικροαντικείμενα

Το χαμόγελο του περιπτερά γάργαρο  ξεχειλίζει   υφαρπάζοντας  έτσι  και το δικό του  ελαφρύ μειδίαμα ...
------  Πάλι εδώ φιλαράκο ...
-----   Σάμπως  μπορώ να κάνω και αλλιώς .  με  καίει  ...
-----  Τι να σου πω χαράς το κουράγιο σου .. 
Νωχελικά και κάπως μηχανικά  η παλάμη του βουτά στην τσέπη , σκόρπια κέρματα κι ένα χάρτινο νόμισμα  ανασύρονται και πειθαρχούν  στο καινούργιο μέτρημα .

 Το βλέμμα του  περιμετρικώς σαρώνει την πραμάτεια του περιπτερά .  Σταματά σε μια στιβάδα από σοκολάτες .  Απελευθερώνει  την πολύχρωμη  και σχεδόν αμέσως ...
----  Τι σας οφείλω  ?? 
----   Δύο δραχμούλες !!
-----  Ορίστε ..!. Μου λέτε και την ώρα ?? 
-----  11.30 ...  Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις  το  αστικό .... 
  Η τελευταία  ατάκα σαν  ν  αφύπνισε  την εγρήγορση   του..
 --- Σας  ευχαριστώ ..  τα  λέμε αύριο πάλι ... !  
 Και χώνεται  στο ηχηρό σκοτάδι ...
 Ο Περιπτεράς  έχει καρφώσει το βλέμμα του επάνω στο τρεχειό και την βιασύνη    και  παρά το γάργαρο γέλιο του ,σοβαρεύει ξαφνικά 
----- Αύριο πάλι ?? Τι μου είπε το άτομο ??  Βρε χαράς στο κουράγιο του ... !
  Σε αργό πλάνο  επιστρέφει στο σκαμπουδάκι του , και αφήνεται στην μουσική περαντζάδα  όπως αυτή ξεδιπλώνεται από το τραντζιστοράκι που πάντα του κρατά συντροφιά ... ! 

Ο Άνθιμος στο παρά τρίχα προλαβαίνει το αστικό  λεωφορείο . Καταλαμβάνει την αγαπημένη του θέση .

¨Όρθιος  στο πίσω μέρος του διαδρόμου .  Το μέτωπο  κολλημένο στο θολό  παρμπρίζ  του λεωφορείου .

 Οι αναταράξεις και το τράνταγμα  δίνουν ρυθμό στις  σκέψεις του :

----- Πως ξέμεινα  σε άγνωστη πόλη .  Με τα κτίρια  αλώβητα  στον χρόνο  και λουσμένα  από την οχλοβοή  των αστεριών της νύχτας που ήδη  έχει προχωρήσει .

 Τότε  σχεδόν μηχανικά  και αρκετή βιασύνη  μη και δεν προλάβει  γέρνει περισσότερο στο  θολό  παρμπρίζ του παράθυρου  και πάνω στην θαμπάδα    δια μέσου του δαχτύλου του προσθέτει και την δική του θολούρα :

  Ο άδειος χώρος  κρύβει

 ένα γεμάτο παρελθόν ,

ένα βουβό τηλεφώνημα

μια ολόγιομη ευχή

Ένα κρυφό χαμόγελο

Μια φανερή επιθυμία

Ένα ηχηρό παραμιλητό

Μία σιωπηλή περιπλάνηση …

Σε λίγο   εγκαταλείπει την ιδιότητα του επιβάτη  κατεβαίνει από το λεωφορείο και συνεχίζει  πεζός πια την νυχτερινή  διαδρομή . 

Με την άκρη των ματιών  αντιλαμβάνεται  να τον ακολουθεί ένα αδέσποτο σκυλί .

 Σταματά. Αυτό φαίνεται να τον μιμείται. Μένει ασάλευτο , στέκεται απέναντι του , σκύβει προσεχτικά μη και το φοβίσει .

 Το βλέμμα του  ως μη ανθρώπου  το νιώθει  να τον αγκαλιάζει , και όσο αυτό τον  τυλίγει όλο και περισσότερο  το γαλήνεμά του  διαπερνά εντός του .

   Αφήνει το χέρι   να τρέξει πάνω στο πυκνό τρίχωμα του .

 Το χάδι  απορροφά την αγάπη   όπως αυτό – ως μη άνθρωπος – γνωρίζει  να προσφέρει .

   Και από τότε δικαιωματικά  πήρε θέση στην έγνοια του .

 Την επομένη  το έψαξε όπως και την μεθεπομένη  λίγο πριν αναχωρήσει  στα πατρώα εδάφη  για το Αυγουστιάτικο χαρτζιλίκι . 

Ναι. Η σύντομη ευκαιριακή  επίσκεψη του Άνθιμου  στην Αθήνα  απέφερε μόνο  γεύση φραγκοστάφυλου .  Ας είναι .. 

                               ..κυρ..σαμ..