...τοκετος συναισθημάτων !!!

...της φαντασίας τα ταξίδια περιέχουν μια γόνιμη πολλές φορές απρόβλεπτη εξέλιξη. Ομως τα πιο απολαυστικά και παραδεισένια ειναι εκείνα που η οσμη των χρωμάτων σε οδηγούν στην καρδυά αγαπημένων προσώπων! Ολα εχουν το τίμημά τους. Η διαδρομή διάσπαρτη από ποικίλες εικόνες παραστάσεις βιώματα εμπειρίες πολαπλών αποχρώσεων !!! Ενα σφυρυλάτημα εν θερμώ οπου παρελθόν και παρόν σμιγουν μπρος σε αυτήν την διεργασία !!!
Κυρίαρχο στοιχείο στον ΄ χαραγμένο ταξιδιωτικό χάρτη ειναι οι ..γέφυρες.. τα ποτάμια... !!! Το μοίρασμα των εμπειριών εκτός του οτι προάγει και καλλιεργεί την επικοινωνία μας , χτίζει γέφυρες που ανοίγουν δίοδο επαφης , κινητοποιούν τις αισθήσεις μας. Ολες τις αισθήσεις μας οραση , ακοή , αφή , οσφρηση ..Οι δε σκέψεις μας σκόρπιες μιμούνται τα ποτάμια δανείζονται αλλοτε την ηρεμία αλλοτε την ορμή τους και ρέουν κάτω από τις γέφυρες .....Ενώ αλλες φορές στέκονται στην κουπαστη της γέφυρας και κατακρημνύζονται στο υγρό διάβα του ποταμού ..!!!

...το ψωμένιο θεατράκι !!!

...Ο νούς μου πηγαίνει σ εκείνη την Εβραία που εφτιαξε μόνη της ενα θέατρο μέσα στο γκέτο του Βίλνο . Ναι ενα θέατρο.
Κλέβοντας από την καθημερινή μερίδα του ψωμιού της , έπλαθε μικρές κούκλες από ψύχα. Και κάθε βράδυ η πεινασμένη γυναίκα ζωντάνευε αυτές τις θρεπτικές φιγούρες , έβγαζε τούς ψωμένιους ηθοποιούς στην μικροσκοπική τους σκηνούλα , μπροστά σε μερικές δεκάδες θεατές πεινασμένους οπως εκείνη , κι όπως εκείνη προορισμένη για το ολοκαύτωμα...
Κάθε βράδυ ως το τέλος! Πρέπει να κρατήσουμε την μνήμη αυτής της γυναίκας σαν αγιάτρευτη πληγή. Πρέπει γιατί αν ξεχάσουμε το ψωμένιο θεατράκι του Βίλνο , θα χάσουμε το θέατρο .
Ariane Mnouchkin

...στιγμές...στιγμές...στιγμές..!!!

...Λένε πως οι λέξεις ανασαίνουν και πως η ανασαιμιά τους στιβάζεται σε λεξικά πολύχρωμα ! Λεξικά φορτισμένα με το βάρος των εννοιών , απαλαγμένα από το μένος της φλυαρίας , υπομένουν καρτερικά τις διαθέσεις του αναγνωστη. Να !!! Οπως καλή ώρα αυτο που κρατώ στα χέρια μου. Βέβαια οι σελίδες του πρόθυμες να σε ξεναγήσουν στα πιο απόκρυφα σημεία του ! Βρίσκομαι περίπου στα σύνορα του δέλτα και οι λέξεις θαρρείς πως μ εκλιπαρούν να με τρατάρουν γευσεις και αρώματα.. ενδίδω στην πρόκληση τους ! Και να μαι τώρα εδώ να ταξιδεύω στις γραμματοσειρές που διασχίζουν τα σοκάκια τις πλατείες τα ορη και τα ποτάμια !!!

...ανυπάκοη ..ακοή !!!

...Κάστρα παλιά βουτηγμένα στην ιστορία τους , ασάλευτα καμαρώνουν και γεύονται το χνούδι της νύχτας καθώς αυτη ανταριάζει με τα στοιχεία της φύσης .Πνεύματα πηγαινοέρχονται αλύτρωτες ψυχές κουρνιάζουν στην σκιά της νύχτας ! Οταν η πόλη ξυπνά την επόμενη μέρα οι άνθρωποι αμολιώντε στους δρόμους οι ανάσες τους θαρρείς πως αγκομαχώντας ΄σκορπίζουν ψίγματα θυμού !!!
..... Στο δρόμο σε βρήκα μου τα έλεγες μα δεν σε άκουσα . Και νάμαι πάλι εδω ν ακούω τα ίδια λόγια, λούζομαι την ανυπάκοη ακοή και προσπερνώ τα αιχμηρά βλέμματα . Τα επόμενα λεπτά της ώρας με βρίσκουν στο απέναντι πεζοδρόμιο . Λίγη ξεκούραση στο παγκάκι , και επειτα στην ουρά του πηγαινέλα , οπως χθές και προχθές.....

....(απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπη ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΕ ΡΑΓΕΣ--ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ FM 95,8) Τετάρτη 9.00--11.00 μ.μ)