2017. Στις εκβολές του ποταμού
στις εκβολές της ασθένειας .
Τα λόγια μου
βότσαλα ξεβρασμένα
λουσμένα στην υπομονή .
Πρώτη γνωριμία με καρκινάκι .
2021. Συνεχίζω μέρος δεύτερο .
Στις εκβολές του ποταμού
τα λόγια μου
βότσαλα ξεβρασμένα
σχηματίζουν στην άμμο σαφώς
πως η ζωή βλέπεται και αλλιώς .
Ασίγαστη χειρολαβή
το θέατρο οι φίλοι/ες
και η αγάπη σας η αληθινή .. !
κυρ .. σαμ ..
1
.......... και αυτή την φορά ακτίνες του ήλιου καταφέρνουν να εισβάλλουν από τις λιγοστές γρίλιες του παραθύρου ....
Με αστραπιαία δεξιοτεχνία υφαρπάζουν το ... θ .. της θαλπωρής ..! Το βουτούν και το ξαναβουτούν στην ηλιολαμπή τους .
Αυτό όσο να πεις εξαερώνει την θαμπάδα του .. θ...
Σε λίγο από το μέσα της δεξαμενής μας με ένα γλυκό τρόπο αναβλύζουν λέξεις φράσεις όπως :
Θέλω .... Θάλασσα ... Θαλπωρή ... !
2
...... για εκείνον που το έβαλε στα πόδια υπάρχει σκόνη , μπουχός που αφήνει πίσω του βλαβερές αναθυμιάσεις .... !
3
.... ΄όπου η ψυχή συνηθίζει το σκοτάδι , το ζύγι των αντοχών γέρνει έως ότου η επόμενη πυγολαμπίδα ανασύρει το φως κι εμφανιστεί η λάμψη .. !
4
..... εντός και εκτός ορίων . Αιτίες και αφορμές που μας οδηγούν στην ακροβασία του νου .
Δονήσεις όπου το μυαλό λειτουργεί σαν πρώτο βιολί . Και από την άλλη η δοκιμασία της καρδιάς .
Ρευστή διαδρομή ...
Ρευστή ενέργεια .....
Ρευστά τα όρια ....
Κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία .. !!!
5
.... η αλμύρα της θάλασσας νοστιμεύει την γραφή . Σφυρηλατεί τις λέξεις με ορμή και θυμό , γεννά κύματα που προσκρούουν σε βράχια της υπομονής .
Ζηλεμένη οικοδέσποινα των ονείρων μας η θάλασσα , μας ταξιδεύει και μας ηρεμεί κάτι φορές όμως μας ξεβράζει σε αφιλόξενες ακτές ....
..... άηχες σκιές .. για δες πως χορεύουν τα γιατί .. Αργό βαρύ το τέμπο τους . Αν θες ... Θαμπό γυαλί τα θέλω τους .... !
7
...... κι όπως ο παφλασμός της θολούρας αναμετριέται με κάπνα , χώμα , σιωπές , ουρλιαχτά , παρά δίπλα πάνω στο άδειο πακέτο ξεχωρίζει η υπόκλιση .
Η υπόκλιση στον μαχόμενο εαυτόν , αισιόδοξο πύκνωμα ηλιαχτίδα στην αιθαλομίχλη ... Μαχόμενε μου εαυτέ λέξη κλειδί .. !!!
8
....... στο πηλίκο διαθλάται η ζωή
κρατούμενο χωρίς πνοή
κομμάτια τα δεμάτια
της διαίρεσης πραμάτεια
Και ύστερα στο μέτρημα
δεν ήξερα το μέρισμα
της ψυχής μου η πράξη
πολλαπλά τα πάθη ....
9
....... σταλαγματιά - σταλαγματιά υγρή διαδρομή του μελανιού η στάμπα .
Η στράτα του απλώνει καθώς προχωράς τα πως και τα γιατί κυκλώνει ....
10
......... και είναι οι σιωπές οι γεμάτες σιωπές , υγρές κουρτίνες ριχτάρια χαρμολύπης που απορροφούν τις δονήσεις του πόθου .
Στέκομαι μπρος στον καθρέφτη , βουλιάζω στην γκριμάτσα του χαμόγελου , νιώθω την αλμύρα των δακρύων μου να ρένει την στιγμή του ναυαγίου .
Τραβώ την κουρτίνα και με τα ακροδάχτυλα μου διαταράσσω λίγο την επιφάνεια με αργές κινήσεις σχηματίζω λέξεις .... αύριο πάλι ... έρωτας .... πόθος .. αγάπη ... νιώθω ...
11
...... κι αν σου πούν ότι χάθηκα , πρόβαλε το περιτύλιγμα της γεμάτης σιωπής σαν ερέθισμα και αφορμή για καινούργιο ξετύλιγμα .
Καινούργια αποφλοίωση συναισθημάτων , σκέψεων , πόθων , επιθυμιών .. !
11+1
...... ο παφλασμός των κυμάτων ιχνογραφεί τ αόρατα κάγκελα της προσωπικής φυλακής .
΄Αραγε ποιό αντικλείδι ταιριάζει για την απόδραση μας ??
Πως καθιστούμε ορατά τα αόρατα κιγκλιδώματα της έξω κοινωνίας ??
κυρ... σαμ ...
…. Αδόκιμη ζυγαριά
… Κάθε που ξυπνώ από το όνειρο προσέχω την τελευταία ρανίδα μη και ξεθωριάσουν τα χρώματα.
Πλησιάζω τον πίνακα, πλησιάζω τον καθρέφτη και προσπαθώ να το εξομολογήσω .
Η διάθλαση του καδράρει τον τρόμο της πιθανής εξαέρωσης του .
Τα ελάχιστα ρινίσματα δίνουν τροφή στα ρινίσματα μολυβιού .
Κάπως έτσι ξεγελώ , στρογγυλεύω τις πληγές για να κυλούν ανώδυνα πάνω στην λευκή κόλα ..
Συχνά πυκνά στροβιλίζονται εντός μου μακρόσυρτοι Νοσοκομειακοί διάδρομοι ,γοργοί βηματισμοί στο πέρα δώθε , άλαλοι της ησυχίας οπαδοί …
Ο πόνος και ο φόβος δύο αδερφών παιδιά , πρωτοξάδελφα .. !
Μία έρχονται μία φεύγουν , παίζουν στα δάχτυλα τα πως και τι …
Ρίχνουν την ζαριά σε αδόκιμη ζυγαριά …!
Παρατεταμένο ζύγι της ζωής ..
Παρατεταμένη η ισορροπία του ονείρου ..
Γιατί ναι η ζωή είναι όνειρο ! Πίνακας που άλλοτε γέρνει προς την ανατολή και άλλοτε προς την δύση .. !!!
κυρ σαμ
΄Έξω φυσάει αέρας .
΄Έξω η νύχτα διαρκεί .
Παράξενο !!!
Μέσα το σκοτάδι λάμπει !
Απίστευτο .!
Φαίνεται πως ήταν γραπτό
το ποίημα να μείνει ορφανό .
Λένε πως έγινε καράβι
φλόγα που την αγάπη ανάβει ...
΄Έξω φυσάει αέρας
Μέσα :
βρυχηθμοί και λοιποί ρυθμοί .
Φύλλο και φτερό
το α-λογο ποίημα και η οπλή ..
κυρ..σαμ.
… Και όπως η στάθμη του νερού χαίρει άκρας διαρροής πάνω στην πυρακτωμένη άσφαλτο το ξαφνικό μπουρίνι απρόσκλητο διακόπτει τον λογισμό μου .
Τοποθετώ στο συρτάρι την μισοτελειωμένη σκέψη , επιστρατεύω την συγκέντρωση προσοχής όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν .
Επιχειρώ ένα ελπιδοφόρο άλμα πάνω στην σχηματοποιημένη άλμη γεγονός που με φέρνει αντιμέτωπο με το διαθλώμενο υγρό είδωλο μου .
Ανασηκώνω τους μισοσηκωμένους γιακάδες και προσπαθώ να αναχαιτίσω το μένος της μετεωρολογικής γκριμάτσας !
Τα βήματα μου απεγκλωβισμένα από το απρόσμενο άλμα απολαμβάνουν την διαδρομή την γήινη επαφή το σούρσιμο των ποδιών και τον ψίθυρο των σκέψεων μου …
.... στιγμές που εισ-πνέουν !
....... στιγμές που εκ-πνέουν !
....... στιγμές που απο-ρέουν !
....... στιγμές που κατα-ρέουν !
κυρ...σαμ...
Μολυβένιες ριπές στις εκβολές του Νέστου … !!! (1)
Από καιρό μέσα μου ένιωθα την δίψα της επιθυμίας να γράψω κάτι για σένα ..
Για σένα που μάταια προσπαθείς να με φέρεις στην μνήμη σου .
Η πάχνη του μυαλού είναι τόση που δεν αντέχει και πολλές ανακατατάξεις …
Βαρύ το φορτίο … !
Δεν έχω παρά να σου θέσω ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία με την ελπίδα ότι θα βοηθήσουν στο ξεμπλοκάρισμα της μνήμης .
Δεν βρίσκω άλλο τρόπο από το να σου θυμίσω εκείνη την αναπάντεχη συνάντηση . Την συνάντηση του … αιώνα σε ένα από τα σταυροδρόμια της ζωής ( Ζήτω η ρυμοτομία..!!! ).
Κι έπειτα μου είπες :
…<<. Κάνε υπομονή όλα θα περάσουν .. >>
Κι εγώ δεν σου μίλησα γιατί ήξερα ότι δεν θα περάσουν .. ! … Δάκρυσα … ! Τότε μου χαμογέλασες γλυκά κι έφυγες …
Με αποκάλεσες και πέρασες στο απέναντι πεζοδρόμιο . Θρονιάστηκες εκεί .
Από τότε με… αποκαλείς με διαφορετικές ταμπέλες , πεισματικά μου φορτώνεις κάθε τόσο και μία … ετικέτα ( ετικέτα = επιγραφή εμπορευμάτων ) στην ράχη μου .
Ναι ακριβώς , δεν είμαι προϊόν !
Και ύστερα εκείνο το βράδυ ?? ΄Ήταν θαρρώ στο κινηματογράφο !.. Για θυμήσου .. !
΄Ηταν η τελευταία σκηνή του έργου . Το τέλος πραγματικά το μόνο κοινό σημείο των ανθρώπων που ενώνει την σκέψη .
Κάτι σαν στιγμιαία επικοινωνία . ΄Όμορφη στιγμή . Μοναδική ίσως .. ! …. Πως ?? Το θυμήθηκες ??
Προσπάθησε λίγο ακόμη και ρίξε μία ματιά γύρω στη γειτονιά ! Μη σε παραξενεύει το τοπίο ..
Ναι ! Οι άνθρωποι μαραίνονται και τα φυτά ανθίζουν γιατί έχουν υπομονή και καρτερικότητα ..
Συμφωνούσες και σύ τότε , όλα όμως ξαφνικά έγιναν υπερβολές και κακόγουστες φιλολογίες ..
Τότε .. !
Τώρα όμως με απλοχεριά μοιράζεις ετικέτες . Αμετακίνητη στο απέναντι πεζοδρόμιο . Στο ίδιο λοξοπερπατημένο λιθόστρωτο .
Προσπάθησε να θυμηθείς τον ήχο του τηλεφώνου και ότι επακολούθησε ..
Τότε που χτύπησε το τηλέφωνο και με …. αποκάλεσες !!!
΄Όχι ..! ¨Όχι .. ! Μη ταράζεσαι . Δεν περιμένω απάντηση .
Εκείνο που θέλω είναι απλά και καθαρά να κρατήσω αυτό που δικαιούμαι .
Την μοναδική στιγμή !
Το τέλος της ταινίας…!
Το τέλος του έργου .. !!! κυρ.. σαμ ..
…Παχυλή αγάπη .. !
Κι όπως καθρεφτίζομαι
στο χείλος του κενού
σύννεφα και είδωλα
αγγελάκια τ ουρανού .
Φλερτάρουν με το βλέμμα τους
στάζει βροχή το έλα τους .
Δρόμοι ανοιχτοί φόβοι κλειστοί
ιώβεια λάμψη όμοια αστραπή ....!!!
Δανείζομαι από τον ήλιο τις ακτίνες
Να για δες εμπρός μου πέφτουν
τις νιώθω σαν κουρτίνες !
Τραβώ την άκρη μετρώ τα λάθη
γράφω σβήνω στιγμές και πάθη
λεζάντα ορίζω :
Παχυλή αγάπη .. !
Κι όπως καθρεφτίζομαι
στο απάνθισμα της φράσης :
Παχυλή αγάπη
Το άρωμα εξαερώνεται
και γύρω παντού … απάτη .. !
κυρ σαμ
