Αδόκιμη ζυγαριά .. !

 

                  …. Αδόκιμη  ζυγαριά

 

… Κάθε που ξυπνώ  από το όνειρο  προσέχω  την τελευταία ρανίδα   μη και ξεθωριάσουν  τα χρώματα.

Πλησιάζω τον πίνακα, πλησιάζω τον καθρέφτη  και προσπαθώ  να το εξομολογήσω .

Η διάθλαση του  καδράρει  τον τρόμο της πιθανής εξαέρωσης του .

  {  Μουσείο  Μποτέρο -- Bogota ( Candelaria )  πίνακας   Botero  }

  Τα ελάχιστα ρινίσματα  δίνουν τροφή  στα ρινίσματα  μολυβιού .

 Κάπως έτσι  ξεγελώ , στρογγυλεύω τις  πληγές  για να κυλούν  ανώδυνα  πάνω στην λευκή κόλα ..

     Συχνά πυκνά  στροβιλίζονται  εντός μου  μακρόσυρτοι Νοσοκομειακοί διάδρομοι  ,γοργοί βηματισμοί  στο πέρα δώθε , άλαλοι  της ησυχίας οπαδοί …

   Ο  πόνος και ο φόβος  δύο αδερφών  παιδιά , πρωτοξάδελφα .. !

 Μία έρχονται  μία φεύγουν , παίζουν στα δάχτυλα  τα πως  και τι …

    Ρίχνουν την ζαριά σε αδόκιμη  ζυγαριά …! 

  Παρατεταμένο ζύγι της ζωής ..

 Παρατεταμένη η ισορροπία   του ονείρου ..

Γιατί  ναι η ζωή είναι  όνειρο ! Πίνακας που άλλοτε γέρνει  προς την ανατολή και άλλοτε προς την δύση .. !!! 

                               κυρ  σαμ