... Από την εκ-- σκαφή του κε-- νού στην εκ--σκαφή του νού .. !

... κι  έτσι  καθώς  η παγωμένη παλάμη  βουλιάζει  στο παχύρρευστο  χιόνι . Λίγο  πριν  τ  ακροδάχτυλα  μορφοποιήσουν  την χιονόμπαλα  διαταράσσοντας  σχήμα  και μέγεθος  χιονιού , απρόβλεπτο  συμβάν , απρόσμενη ανακάλυψη  εμπρός μου . 
    Εκσκαφή  κενού  τίτλος θεατρικής παράστασης    από το πρόγραμμα της οποίας  αλιεύω  και σας παραδίδω  μια από τις πολλές εικόνες  ειπωμένες  με λέξεις :  <<  ... Κάπου  στις  ακτές  στις νότιες θάλασσες , όπου  τ  αστέρια είναι πιο  μακρυά  από τις εικόνες τους μες στο νερό , οι επιβάτες σε κάποιο καράβι  έφαγαν μια τεράστια χελώνα . Μετά από πεντακόσια χρόνια , σ  εκείνη την ίδια ακτή , κάποιος ναύτης  βρήκε το καβούκι της  και μπήκε μέσα του να κοιμηθεί .  Το πρωί ξεκούραστος  και χαρούμενος , ξύπνησε , έβγαλε  από τις τρύπες του καβουκιού  τα χέρια , τα πόδια ,  και το κεφάλι του , και βούτηξε στην θάλασσα  παίζοντας  με τον ίδιο τον εαυτόν του . Στο καβούκι της χελώνας , μετά από μιση χιλιετία , ξαναχτυπάει  μια καρδιά , και ξέρει πάλι  να κολυμπάει . ¨Ετσι  χτυπάει η καρδιά σου μέσα μου .. ! .>>    Μίλοραντ  Πάβιτς  --- Τοπίο ζωγραφισμένο με τσάι 
                                                       ...κυρ  ... σαμ  ...

... Στιγμές από ημερολόγιο δοκιμών .. !

..... και η βροχή  αναπτύσσει σφοδρό  φλερτ με την ομπρέλα . Διόλου  διακριτικά. Ωστόσο το Σαββατοκύριακο , αφού προηγουμένως   σβήσει  την θολούρα  του καθρέφτη ,  καθαρίζει τρόπο τινά τα διάσπαρτα χνώτα .  Δοκιμάζει  πιθανές γκριμάτσες άλλοτε έντονες , άλλοτε χαλαρές , ισιώνει τον μανδύα , τον φέρνει από εδώ , τον φέρνει από εκεί , ισιώνει , τσαλακώνει  , τεντώνει .   Μια διαρκή αναζήτηση . Μία κανονική πρόβα ! Μια αποτελεσματική δοκιμή ! Υπό τον ήχο της βροχής ξεφυλλίζω  το  δικό μας ρούχο ! Τον  δικό μας μανδύα ! Ταξιδεύω... !  Ακούω  τις φωνές σας , τα βήματά σας .  Αναμοχλεύω τα υλικά  επεξεργασίας  και φαντάζομαι  ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ  επί σκηνής .  Έναν ενιαίο  θεματικό άξονα  που διαπερνά  και τροφοδοτεί  με ρυθμό  και  θεατρική ροή  σε όλη την διάρκεια  μιας χειροποίητης παράστασης . Ήρωες από τον παρελθόντα χρόνο  έρχονται στο θυμικό της δημοσιογράφου  .    Ζωντανεύουν επί σκηνής .  Αντικείμενα συναισθηματικής αξίας  μας οδηγούν στην αρχική πηγή συγκίνησης .  Υπάρχει τρόπος ΄?? Υπάρχει χρόνος??  Να  σπάσουν ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ  που  κουβαλούν   μέσα τους  οι άνθρωποι που  ξεπηδούν  από το θυμικό  της απολυμένης δημοσιογράφου ?? 
                                                           κυρ...σαμ... 

Χάρις Τσεκούρα Μαύρη Ομπρέλα

                  

  Χάρις  την ... Μαύρη  ομπρέλα / με λόγια στεγνά / γράφω στον αγέρα / σκόρπια χρώματα / σκόρπιες φωνές/ αρώματα κι  εμμονές / .    κυρ... σαμ..

... ενός λεπτού σιγή .... !!!

  Τα καιρικά φαινόμενα  είχαν προαναγγελθεί  , πλην όμως  δεν περίμενε κανείς  το μέγεθος  και την σφοδρότητα τους .  Αέρηδες  ηψηλόκορμοι  με  φουσκωμένα  μάγουλα   διασταυρώνουν την μανία τους  κι  εν  μέσω  αστραποβροντών εκτοξεύουν λόγια ,  λόγια του αέρα ..!  Σκόρπια στον ορίζοντα  φωνήεντα, σύμφωνα, προσπαθούν να βρούν  το ταιριαστό  τους  σημείο στίξης .  Η παρουσία της ομπρέλας δεν αποδίδει κι  έτσι το μουσκίδι από την γραμματο-βροχή  γεγονός αναπόφευκτο , μου προσθέτει  κάτι από  στιβάδες  λεξικο-σελίδων  .! 
    Νοτισμένα  λόγια  από το μένος της βροχής  αναζητούν το νεύμα του ήλιου .  Βρίσκω καταφύγιο  στην  κοντινότερη  δέσμη  όπως αυτή προβάλλει εν μέσω νεφών . Δοκιμάζω  , προσπαθώ ν απεμπλακώ  και να βάλω σε  σειρά  τα υγροποιημένα  γράμματα ..  Προσπαθώ να ταιριάξω νοήματα  αλλά  σχεδόν  πάντα μου λείπει το  σίγμα τελικό .  Κατά περίεργο τρόπο  δεν ξέρω πως  η έλλειψη  αυτή  σημαδεύει  και απορροφά  την σκέψη  ..  Και όσο να πεις η ορφάνια  αυτή  μοιάζει με  αεροπλάνο εν πτήση  που για κάποιο λόγο  χάνει  την .... ουρά του  !  Δικαιολογημένη θαρρώ  η ......ενός λεπτού σιγή  που ακολουθεί !  .........................................  !!!!
    Έτσι  απλά για το ανολοκλήρωτο .. ανέφικτο ...  ημιτελές ... Για το  δεν έχω  χρόνο ..  Δεν  προλαβαίνω ...  Για  το  γαμώτο  της ζωής .. !!! 
                                                                                 .....  κυρ ... σαμ ...

... σαν οροπέδια με ταχύτητα χελώνας .. !!!

 Γύρω μας   φωτοσκιάσεις γνέφουν με τρέμουλο φωνής  μη και σκοντάψουμε  στην τεθλασμένη γραμμή  του περιθωρίου , οπως αυτή καδράρει την καθημερινότητα μας . 
   Εντός της σελίδας  το μελάνι  ρέει  κι εμφυσά  ζωντάνια , σε γραμματοσειρές  που ξεδιπλώνονται  σαν οροπέδια με ταχύτητα χελώνας πάνω  σε γεωφυσικούς  χάρτες . Σύρονται  και κλέβουν  λίγο  από την λάμψη του περιθωρίου , καθώς διαχέεται  από τα συντρίμμια  της τεθλασμένης γραμμής ...!   κυρ...  σαμ ..

Πτήση σε χαμηλό ορίζοντα ... !!!

Κάτι φορές είναι  ορισμένα  όνειρα που καρφώνονται  η ορθότερα  μας καρφώνουν  σε ονειρεμένα βήματα , τα οποία με την σειρά τους  μας ξεναγούν σε άλλου είδους  τοπία και διαδρομές . 
    Ήταν λέει πρωί . Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού  για να βγω έξω και σκοντάφτω ξαφνικά σε μια πανομοιότυπη εικόνα .  Όλα . Μα όλα τα σπίτια  ίδιο σχήμα  μέγεθος  και χρώμα . Έκπληξη η πρώτη αντίδραση .  
     Λευκά  κατάλευκα  όχι από χιόνι , όλως περιέργως  από χτισιμιού  τους-- κατά το γεννησιμιού τους -- σύμφωνα με την λαϊκή ρήση .  Ένας πάλλευκος μανδύας  ως Λευκός Πάνας  ευχαρις , αλλοπαρμένος .   Και  τ  αυτοκίνητα λέει  στο δρόμο  πειθαρχημένα  στα χιλιόμετρα τους , ντυμένα και αυτά  στο λευκό  χρώμα , συμπληρώνουν  το τοπίο  μοιράζοντας την καλημέρα τους .  Δεν ξέρω πως  με ποιο τρόπο  κάθε τόσο  η κόρνα  τους  παπαγαλίζει  την καλημέρα . 
    Τα δε περίπτερα -- εναπομείναντα -- λέει  πάνω σε ρόδες  διασχίζουν  τους δρόμους  της πόλης  μ ενδιάμεσες στάσεις . 
   Την ίδια στιγμή λέει  ένα  σμήνος από λευκά κάτασπρα  πουλιά  πετούν  σε χαμηλό  ορίζοντα . Τότε  λέει  αρχίζει να πέφτει  καταρρακτώδης  βροχή .  Γίνομαι  μουσκίδι , παρ  όλα  αυτά   δεν  νιώθω  κρύο , παρά μόνο  ένα  ακατάπαυστο  νευρικό γέλιο . Σε λίγο το γέλιο μου σβήνει .  Εγώ λέει όχι . !!
   Η απρόσμενη  λευκή ισοπαλία  μου δημιουργεί  ασυνείδητα  το σύνδρομο  του λευκού χρώματος . Από την άλλη  μία λευκή περιστέρα  εκτελώντας  πτήση σε χαμηλό  ορίζοντα  αναγγέλλει  με περίσσια λευκή  λαλιά  τ  ακόλουθα : 
    Τ  αυτοκίνητα λέει  θ  αποκτήσουν  δική  τους φωνή , έτσι ώστε  να επιλέγουν  τους ιδιοκτήτες .  Τα περίπτερα λέει  θα μετατραπούν  σε κυλιόμενα , ώστε  να μπορούμε  να τα καλούμε  ανά πάσα  στιγμή  με ειδικό  χειριστήριο , το λεγόμενο  περι- κοντρολ .   Οι εφημερίδες  λέει   θα έχουν  τουλάχιστον  μια λευκή  σελίδα , οι δε λοιπές  σελίδες  θα φιλοξενούν  ειδήσεις  με ψιλά  γράμματα . Αυτά είπε  η λευκή περιστέρα  και συνέχισε  την  πτήση  της  σε χαμηλό ορίζοντα . 
    Τότε λέει καλώ κι εγώ  με το περι-- κοντρόλ  ένα περίπτερο , ζητώ χαρτί και μολύβι  και προσπαθώ λέει  ν  αποτυπώσω  ότι δια γυμνού οφθαλμού  προλαβαίνει η ταπεινή μου όραση .   Όμως  το αποβραδίς  ξεχασμένο ραδιοφωνάκι  στη διαπασών επιμένει με  το  << ... ακριβό μου διθέσιο ... >> .  Ταράζομαι  έως ότου αντιληφθώ  τι γίνεται , διότι συνειρμικά  ανησύχησα  για την τύχη του ακριβού μου ποδηλάτου . 
     Ξυπνώ ! Ρίχνω  μια προσεχτική  ματιά γύρω μου , όλα ήταν στη θέση τους . Εκτός από μια λευκή σκόνη  που αιωρείτο , απομεινάρι  του ονείρου . 
    Είπα μέσα μου  για μια στιγμή  να συνεχίσω  το λευκό υφάδι , αλλά σκέφθηκα  πως  τώρα πια  δεν ... λέει  .. !!!   
                                                                  κυρ...  σαμ ....

... κάτι σαν υστερόγραφα .. !!!

http://enfo.gr/mb2785

Αφιερωμένες σκέψεις ...! Δεν ντρέπομαι ... ! .. Δεν φοβάμαι .. !!!

¨Όσο  κι  αν  το μελάνι  πυκνό  και δασύ  απλώνει πάνω  στην  λευκή  κόλα , το γεγονός  αυτό  δεν αναγορεύεται  εμπόδιο  στην ροή  του περιεχομένου  των λέξεων , φράσεων ,  και εννοιών  που αναβλύζουν από την σελίδα του ημερολογίου με την υποσημείωση : 4 Φλεβάρη  εορτάζεται  παγκόσμια ημέρα  κατά του καρκίνου . 
    Περιστοιχισμένος από εκκρεμότητες  και προερχόμενος  από προσωπική  περιπέτεια υγείας , δίνω την μάχη με το θηρίο !!!  Να το ονοματίσω ??  Ναι !  Γιατί όχι ??  Δεν ντρέπομαι ..! Δεν φοβάμαι .. !  Λούζομαι και συνεχίζω  να λούζομαι τις παρενέργειες των χημειοθεραπειών  .  Από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης  στάθηκα εμπρός στον καθρέφτη  με μισοκλεμένο  χαμόγελο  κοιτάζοντας κατάματα  στο πρόσωπο   τον  απρόσμενο   <<  δάσκαλο >>  και  συνάμα  << φίλο >> τον... καρκίνο.!    
   Το  έχω πεί .  Το έχω  ξαναπεί . 
    Το έχω γράψει . Το έχω ξανά  γράψει . 
  Πάλη  η  αποδοχή ?? 
  Δεν ξέρω για πόσο ??
 Ίσως για λίγο ? 
  Ίσως για πολύ ? 
Ίσως  για πάντα ??
Δεν  με  απασχολεί ..!
Ωστόσο  βουτώ  και ξαναβουτώ  στις  παρενέργειες  των χημειοθεραπειών . Ανακτώ δυνάμεις , και το βλέμμα μου θαρρείς  τρέχει  σε βρεγμένη άσφαλτο .  
    Αντανακλάσεις , διαθλάσεις , φυτρώνουν  σπινθηροβολούν 
προσπαθώ  να τις βάλω σε τάξη αλλά αυτές  χοροπηδούν  σαν τις στάλες  της  βροχής . 
   Τόσο ξαφνικά . Τόσο  ακαριαία . Ανατροπή  καθημερινότητας . Αιφνιδιασμός  γεγονότων . Αστραποβολές από αυτές που  η λάμψη τους  στιγμιαία διαλύουν  την σκοτεινιά , πριν το βλέμμα  απορροφήσει τον  θόρυβο που προκαλεί  το δίλημμα : Πάλη η αποδοχή ?  Ένα  δίλημμα που εξελίσσεται σ  εύθραυστο παιχνίδι .. !   
    Συνωστισμός  στο  μυαλό . Σκέψεις  ποικίλες  διασχίζουν λεωφόρους και παρόδους σαν τ  απείθαρχα  μοτοσακό  της Μπανγκόκ  .  Ελίσσονται  και σφυρίζουν  χιαστί και κάθετα . Αγέρηδες φυγαδεύουν  από τους ασκούς του Αιόλου  θυμό  και  οργή .. 
   Κλείνω τ αυτιά  μου , στέκομαι μπρος στον καθρέφτη . Σε λίγο  δεν ξέρω πως , το δάχτυλό μου μεταμορφώνεται  σε μολύβι ,και πάνω στα χνάρια της ανασαιμιάς  σκαρφαλώνουν σύμφωνα και φωνήεντα , λέξεις και φράσεις , όπως :  << ... η μεγαλύτερη απώλεια  είναι αυτό που πεθαίνει μέσα μας  ενώ είμαστε ζωντανοί .. >> ( Νόρμαν  Κούσενς ) .   
  Σκέψεις  αφιερωμένες  σε όσους έχουν νοσήσει  από καρκίνο , σε αυτούς που νοσούν  η θα νοσήσουν από καρκίνο  η άλλη σοβαρή αρρώστια  και στις οικογένειες τους .
                                                     ...κυρ .. σαμ ..