... κι έτσι καθώς η παγωμένη παλάμη βουλιάζει στο παχύρρευστο χιόνι . Λίγο πριν τ ακροδάχτυλα μορφοποιήσουν την χιονόμπαλα διαταράσσοντας σχήμα και μέγεθος χιονιού , απρόβλεπτο συμβάν , απρόσμενη ανακάλυψη εμπρός μου .
Εκσκαφή κενού τίτλος θεατρικής παράστασης από το πρόγραμμα της οποίας αλιεύω και σας παραδίδω μια από τις πολλές εικόνες ειπωμένες με λέξεις : << ... Κάπου στις ακτές στις νότιες θάλασσες , όπου τ αστέρια είναι πιο μακρυά από τις εικόνες τους μες στο νερό , οι επιβάτες σε κάποιο καράβι έφαγαν μια τεράστια χελώνα . Μετά από πεντακόσια χρόνια , σ εκείνη την ίδια ακτή , κάποιος ναύτης βρήκε το καβούκι της και μπήκε μέσα του να κοιμηθεί . Το πρωί ξεκούραστος και χαρούμενος , ξύπνησε , έβγαλε από τις τρύπες του καβουκιού τα χέρια , τα πόδια , και το κεφάλι του , και βούτηξε στην θάλασσα παίζοντας με τον ίδιο τον εαυτόν του . Στο καβούκι της χελώνας , μετά από μιση χιλιετία , ξαναχτυπάει μια καρδιά , και ξέρει πάλι να κολυμπάει . ¨Ετσι χτυπάει η καρδιά σου μέσα μου .. ! .>> Μίλοραντ Πάβιτς --- Τοπίο ζωγραφισμένο με τσάι
...κυρ ... σαμ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου