Η νύχτα αυτή δεν είναι οποιαδήποτε νύχτα . Τελευταία νύχτα του χρόνου . Νύχτα φορτισμένη ! Νύχτα φω (ρ)τισμένη από προσδοκίες , ελπίδα , όνειρα και προσμονή . Μετρώ τα λεπτά της ώρας έως ότου το καινούργιο εισβάλλει και κινητοποιήσει τις χορδές μας , όσες απέμειναν σε λειτουργία ,όσες ανθίστανται και δεν έχουν καταπλακωθεί από τα μπάζα των κατεδαφίσεων , των απογοητεύσεων , και των κάθε λογής σκιρτημάτων της σκληρής καθημερινότητας .
Παραμονή πρωτοχρονιάς , και η πένα με οδηγεί σε ατραπούς και διαδρόμους διαφυγής ανθρωπιάς και κατανόησης ..!!! Κάθε που συμβαίνει αυτό νιώθω τα βήματα μου να με σπρώχνουν προς το πάρκο , δεν έχει σημασία τ όνομα και η τοποθεσία . Λίγο πολύ το ίδιο ισχύει για τα περισσότερα . Εν προκειμένω κάτω από το ακλόνητο βλέμμα του Κολοκοτρώνη , σε διάσπαρτα παγκάκια ανταμώνουν άστεγοι και αδέσποτα σκυλιά . ΄Άνθρωποι υπέρβαροι όχι ένεκα φαγητού , αλλά υπέρβαροι ένεκα του φορτίου που
κουβαλούν μέσα τους . Στο μυαλό ,στην ψυχή, στον νου ! Ροκανίζουν τον χρόνο στα παγκάκια . Τα λόγια τους . Τα βουβά λόγια τους , γκρίζο πριονίδι , κάτι σαν προσάναμμα -- αν δεχθούμε πως οι λέξεις τους πλασμένες από εύφλεκτο υλικό -- θερμαίνουν την παρέα τους . Ασάλευτοι με λαλίστατο βλέμμα ανταλλάσσουν δειλά δειλά εκκολαπτόμενο χαμόγελο ...
Αφουγκράζομαι το ροκανίδι του χρόνου στο διάβα μου με τον Περού και διασχίζω τον διάδρομο του πάρκου . Εισπράττω το ελαφρύ μηδείαμα τους , ανταποδίδω και παγιδευμένος στην όσφρηση που ακολουθεί ο Περού συνεχίζω το ζιγκ ζαγκ της διαδρομής μας . Τα λεπτά κυλούν . Η νύχτα μακραίνει . Και το παλιό μικραίνει .! Λίγα μέτρα πιο πάνω μια μικρή στάση και επιστροφή πάλι στο πάρκο . Μόνο που αυτήν την φορά προστίθεται στην παρέα μας ένα κουτί γεμάτο γλυκίσματα καθώς και ο ταχύς βηματισμός μας -- πράγμα που δυσκολεύει τις συνήθειες του Περού -- προκειμένου να προ φθάσουμε τους θαμώνες του πάρκου ...
Πλησιάζουμε και διασχίζουμε τους χαλικόστρωτους διαδρόμους , πάντα υπό το ακλόνητο βλέμμα του Κολοκοτρώνη . Το σούρσιμο των ποδιών μας μάρτυρας της βιασύνης μας .
Στην τελευταία στροφή διακρίνω την απουσία τους .. Ευκαιρία για ξεκούραση . Ξαποσταίνω λίγο . Ακουμπώ το κουτί με τα γλυκίσματα στο παγκάκι . Στο συγκεκριμένο παγκάκι . Αφήνω ένα σημείωμα : ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!! ... ΑΥΡΙΟ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ ... ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ...!!! Έτσι άνθρωπος και σκυλάκι εγκαταλείπουμε το πάρκο με την ελπίδα πως κάποιος παραλήπτης θα σκοντάψει στο συγκεκριμένο παγκάκι .. .... Ωστόσο τα λεπτά κυλούν και το ποδοβολητό του καινούργιου αχνοφαίνεται από τις γκρίζες γρίλιες του παλιού ... .. !!!
...κυρ ..σαμ
Παραμονή πρωτοχρονιάς , και η πένα με οδηγεί σε ατραπούς και διαδρόμους διαφυγής ανθρωπιάς και κατανόησης ..!!! Κάθε που συμβαίνει αυτό νιώθω τα βήματα μου να με σπρώχνουν προς το πάρκο , δεν έχει σημασία τ όνομα και η τοποθεσία . Λίγο πολύ το ίδιο ισχύει για τα περισσότερα . Εν προκειμένω κάτω από το ακλόνητο βλέμμα του Κολοκοτρώνη , σε διάσπαρτα παγκάκια ανταμώνουν άστεγοι και αδέσποτα σκυλιά . ΄Άνθρωποι υπέρβαροι όχι ένεκα φαγητού , αλλά υπέρβαροι ένεκα του φορτίου που
Αφουγκράζομαι το ροκανίδι του χρόνου στο διάβα μου με τον Περού και διασχίζω τον διάδρομο του πάρκου . Εισπράττω το ελαφρύ μηδείαμα τους , ανταποδίδω και παγιδευμένος στην όσφρηση που ακολουθεί ο Περού συνεχίζω το ζιγκ ζαγκ της διαδρομής μας . Τα λεπτά κυλούν . Η νύχτα μακραίνει . Και το παλιό μικραίνει .! Λίγα μέτρα πιο πάνω μια μικρή στάση και επιστροφή πάλι στο πάρκο . Μόνο που αυτήν την φορά προστίθεται στην παρέα μας ένα κουτί γεμάτο γλυκίσματα καθώς και ο ταχύς βηματισμός μας -- πράγμα που δυσκολεύει τις συνήθειες του Περού -- προκειμένου να προ φθάσουμε τους θαμώνες του πάρκου ...
Πλησιάζουμε και διασχίζουμε τους χαλικόστρωτους διαδρόμους , πάντα υπό το ακλόνητο βλέμμα του Κολοκοτρώνη . Το σούρσιμο των ποδιών μας μάρτυρας της βιασύνης μας .
Στην τελευταία στροφή διακρίνω την απουσία τους .. Ευκαιρία για ξεκούραση . Ξαποσταίνω λίγο . Ακουμπώ το κουτί με τα γλυκίσματα στο παγκάκι . Στο συγκεκριμένο παγκάκι . Αφήνω ένα σημείωμα : ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!! ... ΑΥΡΙΟ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ ... ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ...!!! Έτσι άνθρωπος και σκυλάκι εγκαταλείπουμε το πάρκο με την ελπίδα πως κάποιος παραλήπτης θα σκοντάψει στο συγκεκριμένο παγκάκι .. .... Ωστόσο τα λεπτά κυλούν και το ποδοβολητό του καινούργιου αχνοφαίνεται από τις γκρίζες γρίλιες του παλιού ... .. !!!
...κυρ ..σαμ
