ΕΣΩΤΕΡΙΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

.....Το έργο του Μαριου Ποντίκα κλείνει φέτος 30 χρόνια ζωής. Διαβάζοντας το μας θύμισε το στιχάκι .... όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν... Ο θίασος διάλεξε εκείνα τα κομμάτια από το έργο που έκρινε ότι είχε την δυνατότητα να αποδώσει καλύτερα. Αυτοσχεδιάζοντας στις δοκιμές γεννήθηκαν κάποιες ιδέες οι οποίες έγιναν μικρές σκηνές και που τολμήσαμε να στριμώξουμε δίπλα σε αυτές του συγγραφέα.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Μάριο Ποντίκα που μας έδωσε την ελευθερία να ..παίξουμε.. με το έργο του. Και να σας εξομολογηθούμε διαρκώς αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα πάψει να είναι επίκαιρο.
... καλή σας διασκέδαση...
Σέργιος Γκάκας--Κυριάκος Σάμιος

( Σημείωμα από το πρόγραμμα της παράστασης του ΔΗΘΕΝΑ )

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ- ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ___ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΡΙΟΥ ΠΟΝΤΙΚΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ.....( ΤΡΙΑΝΟΝ )

27 , 28, 29, ΜΑΡΤΙΟΥ
3 , 4 , 5 , 10 , 11, 12, ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΤΗΛΕΦ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ...ΔΗΘΕΝΑ 2752026461 ( ώρες γραφείου )

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ. ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το 2000 κυκλοφόρησε τόμος ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα θεατρικά έργα του Μπρεχτ
αλλά και πολές σημειώσεις και σκέψεις του γύρω απ'ό τό θέατρο πολλές ανέκδοτες οι περισσότερες λιγότερο γνωστές. Από το << ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ . ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ >> που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις <<ΓΚΑΛΙΜΑΡ>> αλλιεύω κάποιες σκόρπιες σκέψεις του:......<<....Η πλάνη ειναι πλήρης οταν τα επαγγελματικά θέατρα κλείνουν την πόρτα στο ερασιτεχνικό θέατρο. Και η πλάνη ειναι πλήρης οταν το ερασιτεχνικό θέατρο κλείνει την πόρτα στο επαγγελματικό θέατρο....>>.....
.....<< Τι διακρίνει τον ηθοποιό της παλαιάς σχολής;
__ Εκφράζεται . Αυτό είναι όλο. Κι αυτηήν την έκφραση την πουλά σαν να ήταν εμπόρευμα.
___ Σε ποιόν;;
____ απόδειξη Αυτός ο αγύρτης ο οποίος δεν φανερώνει παρά τα συναισθήματα που του προμηθεύουν κάποια επινοημένα γεγονότα, έχει ως θεατή εναν συλλέκτη εντυπώσεων
ο οποίος από την δική του πλευρά , δεν εγγράφει παρά τα συναισθήματα που του προμηθεύει το θέαμα...>>... .
....<<.... Φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στο θέατρο κάποιες μεμονωμένες
παραστάσεις ενός παραδεκτού επιπέδου:ενας δύο άνθρωποι, οι οποίοι στο μελλοντικό θέατρο θα κάνουν ισως κατι καλό, έδειξαν πως έχουν ταλέντο . Αυτή είναι πάντως μια δυσάρεστη κατάσταση για όλους όσοι επιμένουν ακόμα να γράφουν η να κάνουν παραστάσεις. Το να δηλώνει κανείς μετρίως ικανοποιημένος από την παρούσα κατάσταση του θεάτρου θα ήταν απόδειξη μιας θλιβερής απουσίας απαίτησης. Το βροντοφωνάζω: Οποιος θα έδειχνε και το παραμικρό σημάδι ικανοποίησης ως προς αυτό το θέατρο θα απεδείκνυε τρανταχτά την ανικανότητα του να δημιουργήσει ενα θέατρο πραγματικό. Αντίθετα, η ανοιχτή , γενική παραδοχή της έλλειψης ικανοποίησης που φανερώνεται κάθε μέρα και περισσότερο ειναι το σημάδι οτι το θέατρο μπορεί να έχει μέλλον.>>.....
Ο ΜΠΡΕΧΤ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟ ΤΟ 1920 ! ΟΜΩΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΙ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ...!!!

ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΝΤΙΚΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ <<ΕΣΩΤΕΡΙΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ >>

......<<....Ξεκινώντας από τα κωμικοτραγικά βιώματα ενός απάνθρωπα αποσπασματικού
αγώνα για επιβίωση, φτάνω να διαπιστώσω ότι αυτό που ονομάζουμε ζωή, δεν είναι άλλο από την απομίμηση της. Μέρα με την μέρα απομακρυνόμαστε από την ελπίδα να
δούμε το αληθινό μας πρόσωπο , μέρα με τη μέρα συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω απο κάποιο άλλο που δεν είναι το δικό μας. Παίζουμε ρόλους που, ίσως , δε μας ταιριάζουν . Αποχτάμε συνήθειες που δεν είχαμε την ψυχραιμία να κριτικάρουμε και σκέψεις που δεν είχαμε το χρόνο να φωτίσουμε. Τρέχουμε πίσω από στόχους που άλλοι μας όρισαν και θεωρούμε αναμφισβήτητα ( ποιος ξέρει από πόσες και ποιές ανασφάλειες ) εκείνα γι τα οποία θα πρεπε ίσως να αμφιβάλουμε. Δεχόμαστε μόνο και δε ρωτάμε πια. Δεν αμφιβάλλουμε....>>...
Μάριος Ποντίκας

....

...ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΟΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ...!!!

......Και καθως ξεχωρίζω το χαρτοκυβερνείο στο γραφείο μου , σκοντάφτω σ ενα ξεχασμένο ελαφρα ζαρομένο με ρυτίδες χρόνου χαρτί. Το ξεδιπλώνω αργά-αργά....μέσα σ αυτήν την άργητα αστράφτει η στιγμή το περιεχόμενο , κοντοστέκομαι...το βλέμμα μου περνάει την σχισμή σαν κλωστή που << φλερτάρει >> την βελόνα και τότε είναι που μου΄ρχονται λόγια όπως: τ απομεινάρια των ημερών... οι στιγμές... τα θραύσματα βρίσκουν καταφύγιο στην σκόνη. Στην σκόνη του χρόνου.

...ΒΓΕΣ ΑΠ ΤΟ ΚΕΛΙ ΣΟΥ...!!!

....... Και πως ν αρχίσω πως να βγώ
γράφω στίχους τραγουδώ
να σπρώξω θέλω τον καιρό
με φθόγγο άναρθρο να πώ
για το χαμένο ηθικό και την εφηβεία

Ηχοι θόρυβοι φώτα μαζί
πωλούνται σε μισή τιμή
φυτρώνουν πλαει σε παγκάκια
χτίζουν νέα Μοναστηράκια

Καθ ενα ξεχωριστά
καρφωμένο στο μυαλό
πρώτη θέση πρώτη σειρά
και εισιτήρια δανεικά

Το κλάμα γίνεται ουρλιαχτό
σκορπά παντού φοβεία
την νύχτα π άστραψε το πως
χάνω την ευκαιρεία.

..ΣΥΜΒΟΥΛΗ -ΤΣΕΣΛΑΒ ΜΙΛΟΣ ( απόσπασμα)

.....Ναι ειν΄ αλήθεια το τοπίο άλλαξε λιγάκι : Εκεί που ήταν δάση, τώρα φυτρώσαν αχλαδιές τα εργοστάσια. Κοντά στου ποταμού τις εκβολές κρατάμε την μύτη μας. Το ρεύμα σέρνει χλώριο , πετρέλαιο κι ενώσεις μεθυλίου, χωρίς να αναφέρουμε τα υποπροϊόντα κόπρανα , κατρουλιά και πεθαμένο σπέρμα. Στη θάλασσα μια τεράστια κηλίδα δηλητηριάζει τα ψάρια, και η ακρογιαλιά, σκεπασμένη άλλοτε με βούρλα , σκουριάζει τώρα με σπασμένες μηχανές , αποκαιδια, τούβλα. Στούς παλιούς ποιητές διαβάζαμε την ευωδιά της γης και τις ακρίδες. Τώρα παρακάμπτουμε τους αγρούς:
Πέρνα όσο πιο γρήγορα μπορείς, μεσ΄ απ την χημική ζώνη των καλλιεργητών . Εντομα
και πουλιά εξαφανίζονται. Πέρα μακριά ένας βαριεστημένος άντρας σέρνει με το τρακτέρ του σκόνη , ομπρέλα κόντρα στον ήλιο. Ρωτάω: Τι νοσταλγούμε;; Μια τίγρη;;
Εναν καρχαρία;; Φτιάσαμε μια δεύτερη φύση κα τ εικόνα της πρωτης για να μήν πιστέψουμε πως ζούμε στον παράδεισο. (.....)
ΤΣΕΣΛΑΒ ΜΙΛΟΣ Λιθουανός νομπελίστας ποιητής
Πεντάλ από την Μαρία Λαϊνά - Εναρκτήριος λόγος - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6-03-09