Παράθυρο με θέα το λιμάνι …!
___ Ωωωωχχχ!!! ... Κλειδώθηκα ! Λες;; Γούστο θάχει..!!!
Η Θωμαΐς έχει ήδη γείρει το σώμα της στην πόρτα και την σπρώχνει μ αυτή δεν υπακούει...
____ Φύγανε όλοι .. Πως έγινε; Φύγανε και με ξεχάσανε μέσα.!!!!
Λέξεις φράσεις βαπτισμένες στην κολυμπήθρα της αγωνίας κατρακυλούν από τα χείλη της .
Οσο δε ωριμάζει η διαπίστωση εντός της ότι -- παρά την θέληση της -- θα περάσει μια νύχτα κλειδωμένη στον ημιώροφο όλο και πιότερο κρύος ιδρώτας λούζει το πρόσωπο της.
Από κλειστοφοβία μηδέν πρόβλημα , παρόλα αυτά αρχίζει να υφαίνεται ατμόσφαιρα μικρού πανικού!
Βηματισμοί χιαστί οριοθετούν τον βαθμό της ατυχίας της , κάποια στιγμή πλησιάζει το παράθυρο που βλέπει προς το λιμάνι.
Πίσω από την τζαμαρία του η νύχτα προβάρει το καινούργιο πουκάμισο της .
Τα πλοία στο λιμάνι άλλα είναι αραγμένα και περιμένουν καρτερικά άλλα φεύγουν !
Ακουμπάει την σκέψη της στην ρότα τους .
_____ Για δες ...!!! ..Φεύγει το πλοίο..!!! Φεύγει η έγνοια ..!!! Να έφευγα κι εγώ..!
Μουρμουρίζει κι άλλα παρόμοια και δείχνει να ξεχνιέται. Σε λίγο νιώθει σαν να ξυπνάει απ όνειρο , επιστροφή στο παρών.
_____ Πως θα περάσω την νύχτα;; Πρέπει να δράσω ...πρέπει κάτι να κάνω...
Ο θυμός της ξεχειλίζει και την οδηγεί σ ένα πέρα-- δώθε διασχίζει οριζόντια την μεγάλη αίθουσα στον ημιώροφο...
Στον ίδιο χώρο συνυπάρχουν μία ανθοδέσμη σε χυμώδη ανεμελιά , δύο ποτήρια μισογεμάτα , ένα χειρόγραφο κείμενο , αφημένα όλα στο κατάλευκο τραπέζι που δεσπόζει περίπου στο κέντρο.
Παρά δίπλα σκόρπια στο δάπεδο κάτι σαν χαλιά , παντού καρέκλες ..
Η Η Θωμαΐς επιστρατεύει το χιούμορ της .
Παίρνει μια βαθιά ανάσα αυτοσυγκεντρώνεται στον αυτοσχέδιο μονόλογο της .
___Καλώς ήλθατε καλοί μου συγκάτοικοι !!!! Καλώς ήλθατε και καλώς ηλθαααααα!!!!!
Έτσι ξεκινά την πρώτη γνωριμιά!!! Τα δάχτυλά της φυλλομετρούν το χειρόγραφο κείμενο .
_____ Χμμμ!!! Ψιλούλια γράμματα , όμορφη πένα ...
Το βλέμμα της ταξιδεύει στις πρώτες αράδες....
..<< 7/ 5 / 10 .......Αφηγήσεις >>.....
.<< Μιχάλης >>
<< Δεν είναι παραμύθι >>
Και ψιθυρίζει χαριτολογώντας .
____ ΄Όχι βέβαια ... δεν είναι παραμύθι , είναι πραγματικότητα αυτό που μου συμβαίνει τώρα .. Μουρμουρίζει συνεχώς και επιταχύνει την βιασύνη της στο ξεφύλλισμα του κειμένου , φθάνει στην τελευταία σελίδα .
____ Χμμμ!!! Και όμορφη...και ευγενική πένα!!!
Αφορμή για το σχόλιο της;; Στο κάτω αριστερό μέρος της τελευταίας σελίδας διαβάζει <<...Καληνύχτα..>>
____Καληνύχτα κι εσένα !!!
Αφήνει το κείμενο στην θέση του , απλώνει το χέρι της και μισοκλέβει ένα λουλούδι από την ανθοδέσμη , προχωρεί προς το βάθος της αίθουσας όπου βρίσκονται κρεμασμένα με σοβαρή επιμέλεια ασημένια κουδουνάκια!!!
Πριν καλά- καλά προφθάσει να κάνει τρία βήματα , ωωωωππππ σκοντάφτει και σωριάζεται κάτω!!! Πως είναι όταν βαδίζεις αμέριμνος στο δρόμο ξαφνικά περνάει ένα αυτοκίνητο πάνω από λακκούβα με νερό , με αποτέλεσμα να γευθείς τα υγρά πλοκάμια του νερού;;
Ε λοιπόν κάτι ανάλογο , μόνο που αυτήν την φορά αιτία της πτώσης είναι μια λεκάνη γεμάτη νερό και βιβλία!!!!!
Σωριασμένη καθώς βρίσκεται η Θωμαΐς στέκεται για κάποια δευτερόλεπτα ώσπου ν απεμπλακεί από το ξάφνιασμα της. Με τα μουσκεμένα χέρια κολλημένα στο πάτωμα προσπαθεί ν απο-συγκολληθεί.
Τα καταφέρνει και σηκώνεται !!! Θυμάται το παραθυράκι προς την πλευρά του λιμανιού.
Χωρίς σκέψη αμολιέται προς τα εκεί . Το θυμωμένο χέρι της δεν προλαβαίνει να τραβήξει το πόμολο και ωωω του θαύματος το παράθυρο ανοίγει!!!
Και τότε μια ηχηρή δέσμη βουής εισβάλλει στην αίθουσα , φρέσκο ανάμεικτο αεράκι φυγαδεύει το βουητό της πόλης στον εσωτερικό χώρο .
΄ Έκπληκτη απολαμβάνει μέχρι τελευταίας ρανίδος αέρος την δροσιά , νιώθει να την αιχμαλωτίζει ένα αναζωογονώ δίχτυ !!!
Ταυτόχρονα οι στροβιλισμοί του αέρα διοχετεύουν ρυθμό στον χορό των αντικειμένων!!!
Τα μαλλιά της λουσμένα πια από τις διαθέσεις του αγέρα ανεμίζουν στο πρόσωπο της πέφτουν εμπρός .
Κι έτσι όπως σμίγουν με την λάμψη των ματιών της θαρρείς πως πρόκειται για φωτισμένη αυλαία !!! Πίσω από την αυλαία δύο λαλίστατα γαλάζια μάτια δίνουν παράσταση !!!
ΝΤΡΙΝ !!! ΝΤΡΟΥΝ !!! ΝΤΡΑΑΑΝ !!! Τ ασημένια κουδουνάκια δεν σταματούν το τιτίβισμα τους . Η γεμάτη νερό και βιβλία λεκάνη , παραδόξως πως πανάλαφρη ως φύλλο δένδρου επιδίδεται σε χορευτικές φιγούρες και τελικώς μεταμορφώνεται σε ιπτάμενο σιντριβάνι!!!
Τα βιβλία με τις σελιδο- φτερούγες τους σχηματοποιούν στον αέρα σμήνη αποδημητικών πουλιών . Πετούν!!! Διαγράφουν τον ορίζοντα ανοιγοκλείνοντας συνεχώς τις σελιδο- φτερούγες τους . Ζωγραφίζουν στον αέρα ενώ αραιά και πού αρθρώνουν ακαταλαβίστικα θροΐσματα ακαταλαβίστικες ατάκες , όπως¨:
<< Μαμά πεινάω >>
<< Μαμά με συλλάβανε >>
<< Τίιιιιι;;;; Πήγες και το ήπιες;;; >>
<<Μαμά εδώ ένα φίδι >>
<< Μπαμπάς που είναι;; >>
και άλλες παρόμοιες παράξενες κραυγές .!
Στο βαθύ γαλάζιο των ματιών αποτυπωμένα συναισθήματα έκπληξης χαράς απορίας , προσδίδουν περισσότερη λάμψη , αποδυναμώνουν το ημίφως και δίνουν χώρο σ ένα τεράστιο ζεστό χαμόγελο !!!
Η ώρα περνά ο χορός καλά κρατεί!!! ΄Όταν ... ΝΤΑΠ !!! ΝΤΟΥΠ!!! ΝΤΑΠ!!! ακούγονται ήχοι που μοιάζουν σαν άνθρωπος που ανεβαίνει ξύλινη σκάλα . ΝΤΑΠ!!! ΝΤΟΥΠ!!! ΝΤΑΠ!!!
_____ Τι ακούω;;; ...
Για δες....Ψιθυρίζει και παρακολουθεί......Μια γυναικεία φιγούρα αργά- αργά με βαρύ βηματισμό και τα χέρια τεντωμένα μπροστά εμφανίζεται και γράφει κάθετα στον χώρο !
____ Υ π ν ο β α σ ί α ...!!!
Μα πώς ;
Αμέσως προσπαθεί ν απομακρύνει τους ελάχιστους ύφαλους μη και διαταράξει το διάβα της υπνοβασίας .
Την ίδια στιγμή από την πλευρά της εισόδου ένα μεταλλικό κλειδί ξύλινης παλαιικής πόρτας , με χαραγμένα επάνω του τα σημάδια του χρόνου , γλείφει κυριολεκτικά την κουπαστή της σκάλας και ως άλλο αεροπλάνο απογειώνεται , στριφογυρίζει στον αέρα και χαριετίζεται με όλους και με όλα!!! Ακόμη και με αυτό το παράξενο φίδι !!!
Ένα φτερωτό φίδι πάνω σε ιπτάμενο χαλί συνάπτει αερομαχίες , χορεύουν στον ρυθμό της μελωδίας που ακατάπαυστα μοιράζουν τ ασημένια κουδουνάκια .
Επί ματαίω η Θωμαΐς πασχίζει να εξηγήσει την ενορχηστρωμένη μαγική ατμόσφαιρα των γεγονότων! Αποφασίζει πάει προς το παράθυρο .
Πίσω από την τζαμαρία του οι άνθρωποι λιγοστοί πια στις ράγες του πεζοδρομίου ο καθένας κι ένα ξεχωριστό βαγόνι .
Διαφορετικοί προορισμοί! Διαφορετικές σκέψεις! Ανάμεσά τους μία γυναίκα σέρνει αγκομαχώντας το βήμα της , κάθε τόσο στέκεται ασάλευτη . Στα χέρια της κρατά μία μαύρη σακούλα !
____ ..ΕΕΕ!!! Καλή μου κυρίααα!!! Καλή μου κυρίααααα!!!!
Φωνάζει από το ανοιχτό παράθυρο . Αλλά η φωνή της σαν ηχώ επιστρέφει και γεμίζει όλη την αίθουσα .
Ούτε καν περνά το ανοιχτό παράθυρο.. Όμως επιμένει
____ Ειιιιιιι!!! Καλή μου κυρίααααα!!! Σε σας μιλάωωωωω!!!
Επιμένει κουνώντας ταυτόχρονα τα χέρια της σαν πρωτάρης τροχονόμος σε ώρα αιχμής ..
Στην προσπάθειά της επάνω από μια μικρή σχισμή των ματιών της εισβάλλει φως της ημέρας .
Τότε νιώθει τα ματοτσίνορά της ν αλαφραίνουν λες και συμβιβάζονται στην ήττα!!!
Νικημένα από την ονειρική περιπλάνηση τελικώς ανοίγουν!!!
Η Θωμαΐς τινάζεται και προσπαθεί να τιθασεύσει τα χέρια της . Ξυπνάει!!! Τσιμπολογιέται. Το βλέμμα της φωτογραφίζει την πραγματικότητα. Γύρω της όλα στη θέση τους. Πετάγεται αρχίζει ν αγγίζει τα έπιπλα του δωματίου και προσωπικά αντικείμενα.
____ ... Όνειρο ήταν.....
Κολυμπώντας στο μεταίσθημα του ονείρου με κινήσεις αργές συνεπαρμένη προχωρεί ανοίγει το ραδιόφωνο , η βραχνή φωνή του εκφωνητή συντροφεύει το ριπλέει του ονείρου .
Τα επόμενα λεπτά την βρίσκουν μπρος στον υπολογιστή . Πάνω στα πλήκτρα του , τα δάχτυλα της θαρρείς και χορεύουν ροκ-εν-τρολ !!!
Αυτόματα στην οθόνη εμφανίζεται...:..
Παράθυρο με θέα το λιμάνι ..!
___ Ωωωωχχ !!! ..Κλειδώθηκα ! Λες;; Γούστο θάχει !!!
Η Θωμαΐς έχει ήδη γείρει το σώμα της στην πό....
ky
κυρ...σαμ..
