Καινούργια μαγειρέματα ... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ .. !!!

 

 

               Καινούργια  μαγειρέματα .. !

Καλή  χρονιά ..!!!

 

Με  τούτα   και με  εκείνα  εν μέσω νεφών  και γκρίζων ζωνών  ανά την υφήλιο  φθάσαμε πλέον  στα τελευταία σκαλοπάτια  και αυτής της χρονιάς .

Να   μαι   λοιπόν  στέκομαι στο τελευταίο πλατύσκαλο , με το σακίδιο στον ώμο , επιφορτισμένο  από ωμές αλήθειες ..

Στέκομαι  σε πρόχειρο πεζούλι , προσέχω  μη και ταράξω  τον ύπνο  ξεχασμένων  ερωτήσεων  βυθισμένων σε μια ιδιότυπη  σιωπή  αφού ουδέποτε η  σπανίως     διατυπώθηκαν  από  ανθρώπινα χείλη .

Ανείπωτες, αιχμηρές, ανυπάκουες , και άκρως αινιγματικές αλήθειες .

 

 

Αντιγράφοντας   το περπάτημα της γάτας  ξεκινώ  σκαλοπάτι  σκαλοπάτι   . Τετάρτη…. Πέμπτη…. Παρασκευή …. Σάββατο…. Κυριακή ….

---  Φτου  ξελευτεριά   και  βγαίνω ….!

Μου φάνηκε σαν  ανεπαίσθητο χάδι  η φωνή  του καινούργιου …   Ίσως  και η ιδέα μου … Ίσως η βιασύνη να αλλάξει η χρονιά …

 Το ξεπερνώ  και συνεχίζω σκαλοπάτι  σκαλοπάτι …

Πιάνομαι χαλαρά  από την κουπαστή  της σκάλας , την ίδια στιγμή  το σακίδιο μου  υποχρεώνεται  σε ένα συνεχές  πέρα  δώθε  .  Η ράχη μου κυματοθραύστης ..

Αιτία ? Ο ξεσηκωμός των ερωτήσεων ..  Τον καβγά τον ξεκίνησε το ερώτημα ΤΙ?  Το οποίο  διοχέτευσε τον θυμό του   στο ΓΙΑΤΙ?  Η συμπλοκή  αυτή  παρέσυρε  σε  ρόλο ειρηνευτικό  το  ΠΟΤΕ? Οι φωνές και οι αλαλαγμοί  τράβηξαν την προσοχή του κόσμου , οπότε  στην διένεξη  εμπλέκεται και το ερώτημα ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ?  Αναμάλλιασμα   το λένε οι άνθρωποι … Εδώ θα ταίριαζε … Αναγραμματισμός .. !

  Ένα αλλόκοτο μάλωμα – αναγραμματισμός -- μέσα  στο  σακίδιο μου  και πίσω από την πλάτη  μου .

Η ζωή έχει καταδείξει πως ότι μαγειρεύεται πίσω από την πλάτη μας  έχει  πικρή γεύση , και προξενεί  ανυπολόγιστη  βλάβη  στην καθημερινότητα μας  και όχι μόνο .

Παίρνω μια βαθιά ανάσα  και συνεχίζω  σκαλοπάτι  σκαλοπάτι  … Όλως  παραδόξως  το ημερολόγιο δείχνει  ότι απομένουν   λιγότερα από τα δάχτυλα της παλάμης   για  την παράδοση και παραλαβή  του καινούργιου χρόνου …  Ελπίζω κι εύχομαι πως κάποτε  θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν ειρηνικό  κόσμο που να χωράει ο ένας στον άλλο !

Αν μη τι άλλο υγεία να έχουμε και ξύστρα για το μολύβι μας … !!!

ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ !!!!! 

       Κυρ..Σαμ..

 

 

 

Γιώργος Μιχαλακόπουλος -- Θεατράνθρωπος ...!

 

 

«Γράμμα σε έναν νέο ηθοποιό» από τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο

 

Να αγαπάς το σώμα σου, τη στραβή τη μύτη, το πάχος σου, τα μικρά τα μάτια σου, γιατί μόνον έτσι θα φτάσουν όμορφα στη σκηνή, άλλωστε μ’ αυτά θα ζήσεις και θ’ αποθάνεις. Όσο τα κρύβεις, τόσο τ’ ασχημαίνεις. Να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, το κορμί σου και όχι κάποιον άλλο από αυτό.

Να πληροφορείσαι πριν την ανάγνωση για το έργο, το συγγραφέα, την εποχή του και μετά την ανάγνωση να μηδενίζεις τις πληροφορίες σου.

Το μυαλό σου στη διάρκεια της παράστασης και στην ανάπτυξη του ρόλου σου πάνω στη σκηνή να λειτουργεί, να φωτίζει και να ελέγχει πίσω στο βάθος του εγκεφάλου σου, σαν ένα μικρό προβολάκι, ποτέ σαν προβολέας, γιατί θα σου στεγνώσει το αποτέλεσμα και θα σε κάψει.

Είσαι υποχρεωμένος να αγαπήσεις το συνάδελφό σου πάνω στη σκηνή στη διάρκεια της παράστασης, έστω κι αν πολλές φορές δεν το αξίζει, γιατί μόνον έτσι θα καταφέρεις να κερδίσεις το επιθυμητό κομμάτι της σκηνικής σου σχέσης.

Δημιούργησε και διαφύλαξε το καλό κλίμα της πρόβας και τη σχέση σου με τους συναδέλφους. Ποτέ μην ξεχνάς πως πέρα από το δικό σου (ΕΓΩ) υπάρχουν κι άλλοι.

Η δουλειά του ηθοποιού στη λειτουργία της ισως είναι η πιο μοναχική και παράλληλα ομαδική τέχνη. Δε χωράνε απόψεις του τύπου της απόλυτης επάρκειας.

Ταλαντούχοι αυριανοί συνάδελφοί σου κατάφεραν να εκποιήσουν το σπουδαίο ταλέντο τους, στα καλντερίμια της μικρότητάς τους και έτσι έγιναν οι επιτυχημένοι μέτριοι.

Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και επιεικής για τους άλλους, γιατί τις περισσότερες φορές το χάϊδεμά σου είναι υπεύθυνο για τα λάθη των άλλων.

Πρέπει να ξέρεις πως ο καθένας πάνω στην πρόβα και τη σκηνή θέλει τους δικούς του χρόνους να ωριμάσει, αν δεν το λάβεις σοβαρά υπόψη σου αυτό θα έρθει η στιγμή που ο τωρινός ανώριμος στην αυριανή πρόβα-παράσταση θα είναι ωριμότερος από σένα γιατί αυτός έψαχνε, έκανε τις σωστές επιλογές, απέρριπτε, ενώ εσύ είχες ξαπλώσει πάνω στις ευκολίες σου και το εγώ σου.

Να αγωνιάς σε όλη σου την καριέρα να κατακτήσεις την εμπιστοσύνη και την καταξίωση ανάμεσα στους συναδέλφους σου, γιατό μόνον τότε αληθινά, θα αποτελέσεις μέλος της ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. Τα καμαρίνια όσο μικρόψυχα κι αν είναι-γιατί είναι-ξέρουν να υποκλίνονται στους άξιους της σκηνής.

Είσαι αθλητής, αλλά πάντα να επιλέγεις δρόμους μεγάλων αποστάσεων, να έχεις το ρυθμό σου σ’ αυτό το μαραθώνιο που διάλεξες, θα δεις να σε προσπερνάνε, μην απογοητευθείς, απλώς αυτοί βιάζονται, δεν ξέρουν να χειριστούν τις αποστάσεις, δε σκέφθηκαν τις ανηφόρες. Εσύ θα προχωράς αδιάκοπα, αυτοί θα έχουν εγκαταλείψει. Μην επαναπαυθείς σ’ αυτή τη νίκη σου, γιατί μια ήττα πάντα σε κάθε σου βήμα καραδοκεί. Μάθε πως η σοφία στη δουλειά σου, θα είναι το άθροισμα των λαθών σου.

Πρόσεχε να είσαι διαθέσιμος...παρθένος στην αντιμετώπιση του ρόλου σου, να ερμηνεύεις τα έργα και τους ρόλους όχι ξεκινώντας με το δέος της μυθολογίας τους, αλλά πάντα με σεβασμό στην αλήθεια του έργου και του ρόλου, αλλιώς κινδυνεύεις να γίνεις μια σκέτη πόζα.

Ψάχνε το ρόλο σου, από που έρχεται και τι ζητάει, προτού εμφανιστεί στη σκηνή, στη δράση κι αν αυτό δε δηλώνεται στο έργο, οφείλεις να δημιουργήσεις τη δική σου αλήθεια, γιατί αυτό που πρωταγωνιστεί στη σκηνή είναι αυτό που έχει συμβεί εκτός σκηνής. Μάθε να είσαι θρήσκος και ιερόσυλος μαζί. Στην τέχνη πρέπει να διακινδυνεύεις, γιατί είναι χρησιμότερο ένα ”ενδιαφέρον λάθος” από ένα ”αδιάφορο σωστό”. Άμα αισθανθείς πως είσαι επαρκής δύο τινά συμβαίνουν. Ή έχεις αποθάνει ή είσαι ύποπτος.

Φίλε, ένας ρόλος μοιάζει με μία ωραία γυναίκα στις ιδιαίτερες στιγμές της. Ε, μη μας τον αποκαλύψεις το ρόλο από την αρχή-σιγά-σιγά, χτίζε αυτό που πρόκειται να συμβεί, κράτα μας ελπίζοντας πως υπάρχει κάτι ακόμα. Δώσε μας την ελπίδα, την ψευδαίσθηση, πως αυτό που γίνεται επί σκηνής, είναι από κοινού παιχνίδι.

Η σπουδαία στιγμή του ηθοποιού δεν καταγράφεται, μοιάζει με μία πανέμορφη πεταλούδα, που καίγεται την ώρα που κάνει το πρώτο θριαμβευτικό της πέταγμα. Πολλές σπουδαίες στιγμές σου, ακόμα και στην πρόβα δε θα μπορέσεις να τις επαναλάβεις. Στην παράσταση μην προσπαθήσεις γιατί το αποτέλεσμα θα μοιάζει με αντίγραφο, που το ακριβό πρωτότυπο χάθηκε. Κοίταξε να βρεις καινούριους τρόπους, να πιάσεις την αλήθεια της στιγμής. Μην επιτρέψεις σε κανένα να σου επισημαίνει πόσο σπουδαία είπες μια φράση, γιατί σίγουρα όταν θα φθάσει η στιγμή στην επόμενη παράσταση, θα αγωνιάς να επαναλάβεις τον υποκριτικό σου άθλο.

Η τέχνη φίλε μου μοιάζει με ένα ξεφούσκωτο τόπι, που καλείσαι συνεχώς με το χέρι σου να καλύψεις μία λακούβα του, αλλά μόλις το πετυχαίνεις, διαπιστώνεις ότι στην άλλη μεριά δημιουργήθηκε μια άλλη.

Μην ανησυχείς που είσαι ντροπαλός, οι ντροπαλοί ανήκουν στην τέχνη, γιατί είναι υπεύθυνοι, γιατί δε θέλουν να εκθέσουν κάτι, που δεν είναι τόσο σίγουροι. Παντού μέσα τους υπάρχει ένα δημιουργικό εγώ.

Η τέχνη είναι ανιχνευτής, πάει μπροστά και οι φωτισμένες ηγεσίες ακολουθούν. Η τέχνη διαμορφώνει ”πολίτες” που μπορούν να επιλέγουν τους καλύτερους. Δεν πρέπει να συμπολιτεύεται με κόμματα και εξουσίες. Ο δρόμος της είναι μοναχικός-δημιουργικός.

Ο ηθοποιός δεν μπορεί να ζει μέσα σε μία γυάλα. Τα παραθύρια του πρέπει να είναι ορθάνοιχτα στον κόσμο-στην κοινωνία, να πληροφορείται. Πρέπει να πιστεύει πως δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, γιατί το ιδιαίτερο είναι αυτό που βρίσκεται γύρω του, η ζωή, το βρεγμένο χώμα, τα φύλλα στο δρόμο, το χνώτισμα στα τζάμια, ο ίσκιος μας.

Η τέχνη του ηθοποιού δεν πρέπει να έχει τίποτα το δεδομένο, η πρώτη αλήθεια κρύβει μία δεύτερη και δεύτερη μία τρίτη και η τέταρτη σε οδηγεί στην πρώτη.

Η γοητεία του παραλόγου στο θέατρο, κρύβει το απολύτως λογικό, άλλωστε και η ίδια μας η ζωή δεν είναι άθροισμα από παράλογες συμπεριφορές; Ο έρωτας-το μίσος-ο θάνατος.

Η κάθε παράστασή σου πρέπει να κρύβει ένα ξεχωριστό ταξίδι, που ξέρεις, έχεις διαβάσει τους χάρτες σου, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσεις στη διαδρομή σου, να τους πετάξεις μαζί με τις πυξίδες σου και να κρατήσεις μόνο για οδηγό και συντροφιά σου, τα άστρα, τους ανέμους που θα συναντήσεις. Τότε θα είσαι δημιουργικός, πειθαρχημένος, απρόβλεπτος.

Οι θεατές σου σε κάθε παράσταση είναι άλλοι, έχουν άλλα σχήματα, φιγούρες και ψυχή. Με αυτούς θα συνταξιδέψεις. Η ανάσα τους, το τρίξιμο της πολυθρόνας, ο βήχας τους, η σιωπή τους, ο αγκώνας του ενός πάνω στον άλλο. Αυτό το εκκλησίασμα θα προσπαθήσεις να κατακτήσεις. Υπάρχει πάρε-δώσε και αυτό θα κάνει ενδιαφέρον το άγνωστο και επικίνδυνο ταξίδι της παράστασής σου.

Να εμπιστεύεσαι περισσότερο το όνειρο παρά τη φαντασία. Το όνειρο κρύβει αλήθεια. Η φαντασία τη μίμηση.

Αυτό που ανακαλύπτεις τώρα προϋπήρχε και θα υπάρχει… (2017)

 

 

Αναμονή ....Προσμονή --- Ελπίδα ...

 

    Αναμονή  -- προσμονή – ελπίδα .. !

 

 Δεκέμβρης  μήνας , καινούργια εβδομάδα , ξεχωριστά φορτισμένη  ,  αφού  σωρευμένα όλα αιωρούνται  ….

Αναμετριόνται  με την ετικέτα :

Εκτός τόπου και χρόνου

Είναι φορές  που με διακατέχει  μια παιγνιώδη διάθεση , θα έλεγα  εμμονή σε κατάστασης μέθης  ένεκα  της  επιρροής  υπερβάλλοντα ζήλου .

Είναι φορές που συλλαμβάνω τον εαυτόν μου  εγκλωβισμένο  στον λαβύρινθο  συνδυαστικών σκέψεων …

Ίσως να ισχύει  το εκτός τόπου και χρόνου ??

Αλήθεια είναι όταν έχεις  χρόνο, άπλετο μεν , ημιθανή δε ,  η θέαση της ζωής αποκτά  κρυστάλλινα ευμεγέθη φίλτρα  και όλα πια προβάλλονται αλλιώς .

Ναι.. Η ζωή  βλέπετε  αλλιώς  ακόμη κι αν σε πνίγει η  αντήχηση του εκτός τόπου και χρόνου .

Όσο αργείς

να καταλάβεις

πως η ζωή  είναι

μικρή

Σε προσπερνάει 

μιμούμενη  τον αγέρα

Σαρώνει

Αρώματα

Μυρωδιές

Βλέμματα

΄Ερωτες

΄Ονειρα

Ελπίδες ….

   κυρ..σαμ..

Παλίρροια εντός..... Πάμε Περού !

 

   11.  La Boca – Caminito ! 

 

Είναι να μην προσελκύει  αξιόλογους ζωγράφους  καλλιτέχνες  αυτή  η πολύχρωμη  ατμόσφαιρα  της Αργεντίνικης γειτονιάς?  La  Boca . Δικαίως  και ο διάσημος ζωγράφος  Benito Quinquela  Martin  μαγεμένος  από το περιβάλλον  εγκαταστάθηκε  εδώ ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του .

Δεν είναι τυχαίο βέβαια που πρόσφερε το σπίτι του  προκειμένου να στεγαστεί  το Μουσείο καλών τεχνών  Αργεντινών καλλιτεχνών  του 20^ου αιώνα .

   Σε αυτήν την χρωματιστή  συνοικία του Buenos Aiers  ένα ηλιόλουστο  απόγευμα  αποφασίσανε  με την Μελίτη  να περπατήσουνε  τον γνωστότερο  πεζόδρομο   τον Caminito .

    Υπαίθριες παραστάσεις ταγκό  ζωγραφικές εκθέσεις  και άφθονη μπύρα  να ρέει  στα τραπεζάκια έξω .

Ο βηματισμός τους  σε αργό τέμπο , τρυπώνουνε  στο πλήθος  απορροφούνται   από τις μουσικές  τον χορό  και την  γλωσσική Βαβυλωνία .

     Εδώ που κάποτε  παλιές αποθήκες  λειτουργούσαν  κάτι σαν πρόχειρες  κατοικίες  για τους  μετανάστες  κυρίως Ιταλούς  οι οποίοι κατέφθαναν  για να αναζητήσουν  τ όνειρο διαφορετικής ζωής .

Ανάμεσα τους και ένας Έλληνας ο δικός μας Αριστοτέλης Ωνάσης .  Διόλου απίθανο  να πήρε  τα όνομα  από τους Ιταλούς , αφού  La Boca  σημαίνει  το στόμα .  Η είσοδος του παλιού λιμανιού .

Κάμποσοι μύθοι αποδίδουν  την πανσπερμία των  χρωμάτων  σε ποικίλα σενάρια .

   Επικρατέστερο λέει  πως  τα έντονα  διαφορετικά μεταξύ τους χρώματα , προήλθαν  από περισσεύματα μπογιάς  των εργατών μεταναστών  που επιδιόρθωναν τα σκαριά . ΄Εβαφαν κομμάτι ,κομμάτι τις αποθήκες .

Εντωμεταξύ το απόγευμα  συνεχίζει  ηλιόλουστο  να τους περιλούζει  με λιωμένα πλέον χρώματα .

 Μπορεί ο ήλιος να γέρνει προς την δύση του , δεν συμβαίνει το ίδιο  με την διάθεση τους .

 Το νιώθει στο βλέμμα της Μελίτης  στο άγγιγμά της  αλλά και στο σάλτο  προς το μόλις  απελευθερωμένο  τραπεζάκι ..  Σε θέση πλεονεκτική  σχετικά με την  ολιγομελή ορχήστρα ..

Στην πλειοψηφία τους οι θαμώνες  του πεζόδρομου  ευρωπαίοι . Ορμώμενοι από Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία  .

Καθιστοί πια  σε τραπεζάκι  οργανώνουνε την παραγγελία  φυλλομετρούνε τον κατάλογο  η Μελίτη  όπως πάντα σε ρόλο μεταφράστριας .

Νεαρό πανέμορφο ζευγάρι  σε απόσταση  αναπνοής , στροβιλίζεται  σε ρυθμούς ταγκό   από κοινού μοιράζουν φιγούρες .

 Και οι δύο τους  σαν ερωτεύσιμη   σβούρα  , λες και συνομιλούν  με τα σώματα τους .

    Ευλυγισία πλαστικότητα ακρίβεια  στην κίνηση ,με βλέμμα  λαλίστατο  χωρίς ίχνος ανορθογραφίας , δικαίως κάθε τόσο πνίγονται  στο θερμό χειροκρότημα .

Χαμογελαστός, ακούραστος, ο Αργεντινός  καλλιτέχνης με την κιθάρα του .

΄Αριστος  στην επικοινωνία  με τους ανθρώπους , επί πλέον  κρύβει και μια καλή κουβέντα  για κάθε παρέα .  όλοι μαζί μία υπαίθρια αγκαλιά , τι το ομορφότερο?

   Οχλοβοή.  ¨Ένα μπλέξιμο  διαφορετικών ηχοχρωμάτων  με μουσική και χορό . Σε λίγο καταφθάνουν και οι μπύρες .  Τα υψηλόκορμα  ποτήρια  ετοιμοπόλεμα  στην διαχείριση  της αφρώδους διάθεσης  των .

   Σε ανύποπτο χρόνο ο καλλιτέχνης με την κιθάρα του  στρέφεται προς τον Άνθιμο και την Μελίτη , απευθύνει  από μικροφώνου  κάποια λόγια .  Καλωσόρισμα συνοδευόμενο  από το κλασσικό ερώτημα :

---  Como esta  usted ?... Como  se  encuentra usted? ( Πως  είστε ?  Τι κάνετε ? )

De donde es  usted?  ( Από πού είστε ? )

-----  Soy  de  Grecia   Soy  griego .. griego  ( Eίμαι από την Ελλάδα ..είμαι Έλληνας .. Ελληνίδα )

 Σμίξανε οι φωνές   με την Μελίτη !!

΄Ακρατος  ενθουσιασμός  στην ομήγυρη , και από μικροφώνου πάντα συνεχίζει  ο καλλιτέχνης  να τοποθετεί υπότιτλους  στην  εν εξελίξει καρποστάλ  εικόνα !

… .. Bienvenido .. Profador ..Profador…  Grecia   Grecia (  Καλώς ήλθατε … Παρακαλώ…Παρακαλώ .. Ελλάδα .. )

Η όψη του βυθίζεται σε σύντομη σκέψη όμως  σε δευτερόλεπτα επανέρχεται η  λάμψη στο πρόσωπο του  και με στραμπουλιγμένη Ελληνική προφορά:

……  Deodorakis …  Meglina …Onasis …Greciaaa  ( Θεοδωράκης, Μελίνα, Ωνάσης ..  Ελλάδαααα )

Απρόσμενη έκπληξη  για την ευγενική προσφώνηση του Αργεντινού  ακολουθούν αλαλαγμοί χαράς και  χειροκροτήματα  από όλους τους θαμώνες του πεζόδρομου .  Τα χρώματα και οι μυρωδιές της γειτονιάς  της La Boca θαρρώ  πως ζωήρεψαν  τόσο που ξαφνικά ο Άνθιμος εξομολογείται στην Μελίτη :

-------- Νιώθω  και αφουγκράζομαι  τα βήματα του Ωνάση  και το άρωμα  από το πούρο του να μας περικυκλώνουν .  Υπερηφάνεια και συγκίνηση . Τι άλλο ?

----------  Έτσι συμφωνώ…!  ….. Εγώ πάλι όπως βλέπω το  ομοίωμα του  Τσε γκε βάρα   από το απέναντι μπαλκόνι  αισθάνομαι  το βλέμμα του  να μας  μιλά  και να μας  κάνει σινιάλο …  !

    Σαν επιστέγασμα της όμορφης αυτής ατμόσφαιρας  ο Αργεντινός καλλιτέχνης  επαναλαμβάνει :

Griegoοο…!  Griego.οοο. !

Ανταλλάσει  μερικές κουβέντες  με τον συνάδελφο του  ο οποίος του δίνει μια μικροσκοπική θήκη .

Βουτηγμένος στο χαμόγελο  την ανοίγει  τελετουργικά  και βγάζει από μέσα  μια φυσαρμόνικα  , από μικροφώνου :

--- Griego…. Griegooo … profador …

Αναμοχλεύει  και στραμπουλά τα χείλη του . Κάτι σαν προθέρμανση , και :

---- Mikis  Deodorakis……!

Δεν περνούν δευτερόλεπτα , με την φυσαρμόνικα  συνεπικουρούμενος  από την κιθάρα , ξεχύνονται νότες πασίγνωστες .

Ρυθμικά χειροκροτήματα  συνοδεύουν την μελωδία του Θεοδωράκη ο Ζορμπάς .

  Η  Μελίτη  δίνει μία  και τραβά τον Άνθιμο  . Τόση ήταν  η ορμή της  που πάνω στη βιασύνη της  σκοντάφτουνε σε κάνα δύο καρέκλες . 

Κάπως έτσι γεννιέται η απαρχή ενός μεγάλου κύκλου .

΄Ολοι  τους  άγνωστοι από διαφορετικά μέρη της γης  χαμένοι  στον αυτοσχέδιο χορό  σε μια υπαίθρια πίστα .

Από την μία το αλκοόλ, από την άλλη  η ευγενική ιδέα των Αργεντινών καλλιτεχνών ,η συγκίνηση  στο άκουσμα  του Ζορμπά , η πανδαισία των χρωμάτων  της πέριξ περιοχής , όλα μαζί  συνέθεταν   ένα  τοπίο  συναισθημάτων .

   Σχεδόν όλος ο πεζόδρομος  μια παρέα  ένας κύκλος  μια αγκαλιά , μια ανθρώπινη  αλυσίδα  με κρίκους επαφής  την μουσική του Θεοδωράκη . Έστω ελαφρώς πειραγμένη .

Το  ρυθμικό  παλαμοκρότημα   ενισχύει και δίνει διάρκεια  στο ντάντεμα  στην θαλπωρή  του Ζορμπά .

 Την ίδια στιγμή από πάνω τους  το ηλιοβασίλεμα  αποσκιρτά  αποσύρεται μοιάζει  σαν να πέφτει  αυλαία σκηνικού .

    Χωρίς υπερβολή την όλη εικόνα  το συνολικό κάδρο  θα το ζήλευε  και ο απαιτητικότερος  ντοκιματερίστας..

 

Καρτ-ποστάλ :   Πεζόδρομοι παράδρομοι / στον ρυθμό του ταγκό ./  La Boca – Caminito ./ Υπό το φως του ήλιου  /αρτίστα χορεύει  σε υπαίθρια πίστα . / Σβούρα ερωτεύσιμη  απλώνει /Έλληνας Ζορμπάς τους ξεσηκώνει / Ομαδικό κέφι  ομαδικός χορός /  Πέφτει ο ήλιος  και ανάβει το φως / Τέλος / Και όλα γύρω  είναι αλλιώς / Βαραίνει η νύχτα στο Caminito  / στήνει  δίχτυα  με αλκοόλ και μοχιτο /.`   

 

( απόσπασμα  από ανέκδοτο  Μυθιστόρημα  -- Αφήγημα   με τίτλο : Παλίρροια  εντός ....  Πάμε  Περού ! )      

                κυρ..σαμ..