Πως είναι όταν κρατάς φυλαγμένες στην κρύπτη των ονείρων σου πακεταρισμένες στιγμές τυλιγμένες με " κορδέλα " βυθισμένη στην ζάλη μακρινών χιλιομέτρων???
Πως είναι όταν με αργές
προσεχτικές κινήσεις προσπαθείς να ξετυλίξεις
το περιτύλιγμα . χωρίς να διαταράξεις
την ήδη διαταραγμένη ισορροπία του
περιεχόμενου ???
Εικόνες και χρώματα , μυρωδιές ,
και θόρυβοι , μποτιλιάρισμα , ανθρώπινες δράσεις
, αγώνας για επιβίωση , κραυγαλέες
ανισότητες .
Kοινος παρονομαστής
ζωγραφισμένα χαμόγελα σε ηλιοκαμένα πρόσωπα !
Βραζιλία ! Ρίο Ντε Τζανέιρο
!!!
Το ταξί στοιχισμένο στην
πολύβουη διαδρομή , και μείς
χαμένοι στην μετάφραση μιας καινούργιας
καθημερινότητας ρουφάμε ήχους χρώματα και
μυρωδιές , καθώς και την φιλότιμη
προσπάθεια του ταξιτζή για ν
αποσπάσει σχετικές πληροφορίες σε ότι αφορά
τον σκοπό της επίσκεψης μας .
Τα Πορτογαλέζικα και κυρίως
τα Ισπανικά της Μαρίας δίνουν πάσα
στην κουβέντα , όμως η σωρευμένη κούραση
από το εναέριο ταξίδι μας δεν μας
επέτρεπε για πλατειασμό και φλυαρία , Eiπώθηκαν τα βασικά .
Τα βλέφαρα βαριά ! Σύμμαχος στην αγωνία μας για το καινούργιο τοπίο και ο ουρανός , αφού σύννεφα πυκνώνουν και σχεδόν παίζουν κρυφτούλι με την τεράστια αγκαλιά του Χριστού που από το 1931 με τόση νηφαλιότητα και υπομονή μοιράζει από την κορυφή του βουνού Corcovado .
Μια αγκαλιά που νιώθεις πως
ακολουθεί το βήμα σου .
Συχνά πυκνά από αυτήν
την αγκαλιά φαίνεται πως γλιστρούν ?? Ξεφεύγουν
?? Διαφεύγουν ??
Δεν έχει όμως σημασία η λέξη όσο έχει
το συμβάν , η πραγματικότητα που δεσπόζει
σκόρπια στους πρόποδες του βουνού , ξεχειλίζει
και απλώνεται σε Κόπα Καμπάνα
και Ιπανεμα , πλάι στην αμμουδιά
της παραλίας , στις γειτονιές με τις παράγκες
και τα αυτοσχέδια ασουβάντιστα
σπίτια ατάκτως τοποθετημένα ,λες και τα
έχει σπείρει χέρι τρεμάμενο σε
πλαγιές του βουνού .
Η καθημερινότητα παλαντζάρει ! Από
την μια οι φαβέλες όπου οι
άνθρωποι βιώνουν σκληρές συνθήκες επιβίωσης ,
εφευρίσκουν απίθανους τρόπους προκειμένου
να κερδίσουν το στοίχημα της ζωής
, και από την άλλη οι γειτονιές
με τα ηλεκτροφόρα καλώδια και την
ιδιωτική φρούρηση !
Μια κραυγαλέα ανισότητα που η
μυρωδιά της σου τρυπά τα ρουθούνια !
Η ώρα περνά και το
ταξί θαρρώ πως πλησιάζει στον προορισμό μας
. Κόπα Καμπάνα , ένας παράλληλος δρόμος
πριν την παραλία , οι φωναχτές σκέψεις
του Ατλαντικού , σμίγουν με τις
σκέψεις μας .
.... Το νου σου τις
βαλίτσες ... μη ξεχάσουμε ... Η
Μαρία μου θυμίζει επίσης ... πλήρωσε
τον ταξιτζή μέσα στο ταξί ... πριν
βγούμε έξω ... Με τόσα που είχαμε
ακούσει και είχαμε διαβάσει πως να
μην παγιδευτείς στην υπερβολή ???
Στο βουητό του Ρίο Ντε Τζανέιρο
προστίθεται και η δική μας λαλιά !
Η διαφορετική γλώσσα κυρίως η γοργή
προφορά σε συνδυασμό με τους ήχους
που γεννά η καθημερινή σχόλη των ανθρώπων
, σε λεωφόρους πλατείες και παραλίες
, συνθέτουν ένα πέπλο μουσικής παραδομένο
στο αεράκι .
Αποσβολωμένοι από το
λίκνισμα του πέπλου καθώς αιωρείται από
γειτονιά σε γειτονιά από φαβέλα σε
φαβέλα πετά πάνω από το σύμβολο του
ποδοσφαίρου το Μαρακανα τρυπώνει στο
τρενάκι που αναρριχάται στην κυριολεξία
από την φιδίσια διαδρομή προς την Santa
Teresa , για ν αφεθεί στα πολύχρωμα
σκαλοπάτια της περίφημης Escadaria Selaron .
Ξετυλίγω το περιτύλιγμα των μακρινών
χιλιομέτρων ενώ ταυτόχρονα καταπιάνομαι με το περιτύλιγμα του εδώ και τώρα .
Το περιτύλιγμα της πανδημίας . Προσεχτικά και τηρώντας τους κανόνες υγιεινής ντανιάζω τις εικόνες και αφήνομαι στην εξελικτική περιπέτεια γραφής .... !!!
( Υλικό - απόσπασμα- επεξεργασίας από την υπό εξέλιξη συγγραφή βιβλίου , υποψήφιος τίτλος : Πάμε Περού ?? ... )
