Βιβλιοπαρουσίαση στη Νέα Κίο Αργολίδας
Γενέθλια παράσταση στον γενέθλιο τόπο.........
Όλοι εμείς και άλλοι τόσοι ...... !
Αντίο Σέργιε ....!!!
Τούτες τις πένθιμες στιγμές
ψάχνουμε λέξεις για βατήρες
Βάφουμε όνειρα και ελπίδες
για άλμα άκυρο γεμάτο
άκυρο το θλιβερό μαντάτο ....
Όλοι εμείς και άλλοι τόσοι .... όσο και ν αναμοχλεύουμε λεξικά δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε κάποια , για ν απορροφήσουν την υγρασία των δακρύων , και των σκέψεων μας , ώστε η αποτύπωση να είναι κρυστάλλινη .
Σωπαίνουμε ! Τυλίγουμε τα λόγια μας με ησυχία !!! Βουβό κλάμα ! Βουβός πόνος .!
Λένε πως και η ανάσα , μας διδάσκει .
Ναι αγαπημένε Σέργιε θα είσαι στην σκέψη μας σαν πνοή ανέμου , φωλιές να πλάθεις στις αγκαλιές του σύμπαντος .
Τα χνάρια της ανάσας σου ακολουθήσαμε από την πρώτη στιγμή που ήρθες στο Ναύπλιο !
Θυμάσαι???
1993! Ναι ήρθες δεν εισέβαλες ! Εκείνο το απόγευμα στο κόκκινο σπίτι --- έτσι το λέγαμε --- επί της οδού Σοφρώνη στο παλιό Ναύπλιο .
΄Ήρθες ήρεμα με χαμόγελο .
Θυμάσαι??
Ήρθες χωρίς την αλαζονεία εισβολέα . Συχνωτίστηκες , συχνωτιστήκαμε όλοι μας και πορευτήκαμε θεατρικά .
Το ίδιο διάβα σου επί σκηνής αλλά και εκτός σκηνής χαραγμένο στα δρομάκια του Ναυπλίου . Κυρίως τις κρύες νύχτες του χειμώνα .
Θυμάσαι Σέργιε ???
Ο τρόπος ζωής σου όμοιο δόρυ που τρυπούσε ποιητικά τα σπλάχνα της σκληρής καθημερινότητας .
Το παιχνίδισμα σου με τα όρια της ζωής . ΄Έρωτας -- Θάνατος ....Και ύστερα οι σταθερές αξίες σου πολύτιμο περιεχόμενο στην φαρέτρα σου .
Ο μαρασμός της φύσης δυσκολοχώνευτη πληγή . Η μέθη σου για την χαρά των άλλων . Πάντα την αποζητούσες .
Είτε για τον άνθρωπο . Είτε για ότι κινείται γύρω από τον άνθρωπο ...
.... Αποζητώ την μέθη
όπως η φωτιά το νερό .
Αποζητώ την μέθη
όπως η αλήθεια το ξέφωτο της
Αποζητώ την μέθη
όπως ο παλλαϊκός τοίχος το ιστορικό του
Αποζητώ την μέθη
΄όπως ..................
Αντίο αγαπημένε μας Σέργιε ........
Απ όλους εμάς και άλλους τόσους θα είσαι στην σκέψη μας σαν πνοή ανέμου φωλιές να πλάθεις στις αγκαλιές του σύμπαντος ...!!!
κυρ...σαμ..
Το βιβλίο βρίσκεται στο Ναύπλιον
Βιβλιοπωλειο Paper Clip Ασκληπιου 6
Βιβλιοπωλείο Αποσπερίτης Αμαλίας
Παλιό Ναύπλιο ...
Νέα Κίος Βιβλιοπωλείο ΓΝΩΣΗ
Τι θα βρει ο αναγνώστης/τρια στις σελίδες του …
----- Αρχείο –Ντοκουμέντο
----Δρόμοι αναζήτησης του χαμένου ρόλου του Ερασιτεχνικού θεάτρου …
------- Από την άγονη γραμμή στην γόνιμη αποδρομή …..
------ Ευεργετική επίδραση του ερασιτεχνικού θεάτρου σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες
----- Ερέθισμα για λαογραφική έρευνα …..
------- Το ερασιτεχνικό θέατρο είναι απαραίτητο .. ¨Άραγε γιατί ???
------ Λαϊκά δρώμενα και λοιπές θεατρικές αποχρώσεις
-------- Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με τίτλο η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ του αείμνηστου δημοσιογράφου—ερευνητή Γιώργου Αντωνίου ….
------- Σκέψεις – Προτάσεις που δίνουν αφορμές και ερεθίσματα στο αναγνωστικό κοινό κυρίως των μελών των ερασιτεχνικών ομάδων για επι μέρους μοίρασμα στον κύκλο των δραστηριοτήτων ……
-------- Χρήσιμο εργαλείο για κάθε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα ….
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ? ΠΑΜΕ ΠΕΡΟΥ
Αύγουστος και ο καύσωνας φλογίζει περισσότερο το ρήμα καταρρέω.
Η θάλασσα βεβαίως αμύνεται περί της δροσιάς σε βαθμό που τα κύματα είναι συνεργάσιμα απαλλαγμένα από θυμό και οργή.
Ο γοργός κυματισμός τέλειος παλμογράφος γράφει σαν καρδιογράφος πάνω κάτω ευθεία και σβήσιμο στην ακτή .
Ασυναίσθητα έρχεται στο μυαλό το φαινόμενο της παλίρροιας . Το τράβηγμα των νερών προς τα μέσα . Πλημμυρίδα και άμπωτη . Και ύστερα η αποκάλυψη του βυθού της θάλασσας
Να όμως που διάφοροι συνειρμοί γεννιούνται και στρέφουν τον προβολέα στην παλίρροια εντός μας .
Μικρές παλίρροιες αποκαλύπτουν ανείπωτα , ανομολόγητα, εν τέλει τον βυθό που ταλανίζει την σκέψη μας .
Σε μια τέτοια παλίρροια εντός σύρεται η πέννα και μέσα από γεγονότα περιπλεγμένα με ελκυστική μυθοπλασία αναδύουν το μυθιστόρημα – αφήγημα καθώς και μυρωδιές ,χρώματα , Νότιας Αμερικής.
Αναμένει καρτερικά στο συρτάρι προς το παρόν σας παραθέτω το οπισθόφυλλο …
Οπισθόφυλλο
Πάμε Περού..!
Σαν παράξενος ταξιδιώτης στέκω εμπρός σε αυτοβιογραφικά σημειώματα καλά φυλαγμένα στις γέρικες σελίδες του σπιράλ τετραδίου .
Συνομιλώ με κείμενα που ζέουν από την οσμή δολοφονημένης εφηβείας , δίνουν σχήμα σε σαρωτικές αγωνίες , υπογραμμίζουν ανθρώπινα λάθη .
Περνώ και διασπώ άθελά μου την ανασαιμιά τους , αναμοχλεύω ξεθωριασμένους χάρτες , αποκόμματα μνήμης , εικόνες από ταξίδια στη Νότιο Αμερική ατάκτως διεσπαρμένες .
Με σύμμαχο και πιστό φίλο τον Περού μοιράζομαι την περιπέτεια γραφής , οπότε αφήνω κάτω το μολύβι και τον καλώ :
…Πάμε Περού ?
Η απαρχή της βόλτας , του διαλείμματος , της αποφόρτισης , αλλά και της πιθανής εξέλιξης της ζύμης των δρώμενων .
Κάθε που επιστρέφουμε από την έξοδο ο Περού ικανοποιημένος ασχολείται με το μπαλάκι του , ενώ εγώ ο άσημος γραφιάς πιάνω το νήμα δίνοντας συνέχεια στο παιχνίδι της ακροβασίας του μύθου
Φωτίζω τα γεγονότα κάτω από το πρίσμα του πλατωνικού έρωτα ? Εσφαλμένης αντίληψης? Πιθανής οφθαλμαπάτης ?
Ο Άνθιμος η Μελίτη και στο βάθος η Gazmin
Τα μεγέθη τους τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι όπως οι φανοί θυέλλης σε παλίρροια συναισθημάτων . Η εν θερμω γραφή λάβα φεγγαριού !
Την στιγμή που οι θάλασσες βγαίνουν από τις κρυψώνες τους γεννούν πότε πλημμυρίδες πότε άμπωτη . Οι παφλασμοί των κυμάτων σε ρόλο υποβολέα . Παλίρροια εντός …
Ο τρίποδας της φαντασίας στήνεται στο δωμάτιο πιθανοτήτων , μετατοπίζοντας την οπτική γωνία από το παρά πέντε του θανάτου στο και πέντε της ζωής .
Έρωτας- Θάνατος ! Άνω και κάτω άκρα της ζωής ! Πώς να χωρέσουν δυο σιωπές σε μία παλάμη ?
κυρ...σαμ..
Τυχαίο στιγμιότυπο πεζόδρομου .. !
Δεν έχει σημασία η ώρα , αν είναι πρωί αν είναι απόγευμα .
Ας πούμε λοιπόν για την καθαρότητα της εικόνας πως πρόκειται για πρωί .
Ναύπλιο. Η πόλη δοκιμάζει τα πρώτα ξεμουδιάσματα από τον ύπνο . Πάρκο Κολοκοτρώνη με τον ήρωα καβάλα στο άλογο του να δείχνει με την παλάμη του βουτηγμένη στην σιγουριά το ίδιο πάντα σημείο .
Στις παρυφές του πεζόδρομου δειλά δειλά ξεδιπλώνεται η καινούργια ημέρα .
----- Καλημέρα …!
------- Που την είδες την καλημέρα ?
Χωρίς να διακόψει το τέμπο της χορογραφίας , απαντά η κυρία με το κίτρινο γιλέκο και με εμφανή σημάδια κούρασης . Το πρόσωπο της λουσμένο στον ιδρώτα – προχωρημένος καύσωνας – σαρώνει με την σκούπα ρυθμικά τα φύλλα των δένδρων πέρα δώθε .
Θέλησα λίγο να απαλύνω τον θυμό της και :
------ Είναι και αυτός ο αγέρας τα πάει από εδώ τα πάει από εκεί …..
------- Έτσι ακριβώς ….
Συμπληρώνει χωρίς να διακόψει τον ρυθμό της . Αφοσιωμένη στο σάρωμα των φύλλων των δένδρων , λάφυρα του αγέρα και ταυτόχρονα τροφή στην ρυθμολογία της εξελικτικής χορογραφίας η οποία διεκδικούσε τον τίτλο :
Τυχαίο στιγμιότυπο πεζόδρομου …
Τότε δεν ξέρω πως και γιατί επανέλαβα μέσα μου :
------ ¨Όπως και τα ξερόφυλλα ….
Η γυναικεία σιλουέτα με το κίτρινο γιλέκο απορροφημένη στο σάρωμα απολαμβάνει την χορογραφία με παρτενέρ την σκούπα η οποία βέβαια και αυτή με την σειρά της συνεργάζεται άψογα στα βήματα . Κυκλικά. Πέρα δώθε και τανάπαλιν .
Καθώς απομακρυνόταν η κυρία με το κίτρινο γιλέκο κάποια στιγμή λες και εξατμίστηκε στον ορίζοντα .
Μίκραινε … Μίκραινε .. Και από την άλλη μέσα μου μεγάλωνε η αποστροφή :
------- Όπως τα ξερόφυλλα ….
Αυτό συμβαίνει . Πέρα δώθε .. Σκέψεις άλλοτε μας προσπερνούν άλλοτε θαρρείς πως φορούν τα παπούτσια μας και σουλατσάρουν σε αχανείς διαδρόμους .
Ακούμε τον βηματισμό σαν εκο . Κάθε χτύπος και μια καινούργια παράγραφος .. Νιώθω τις λέξεις να γλιστρούν από παράγραφο σε παράγραφο σαν προϊόν κεντήματος .
Σουλατσάρουν αναζητώντας έστω ένα πρόσκαιρο καταφύγιο
Και το ημερολόγιο δεν έγραφε παρά μόνο την υπενθύμιση ενός διλήμματος (?)….
Είναι φρονιμότερο να δίνουμε χρόνια στην ζωή ? Η ζωή στα χρόνια μας ?
κυρ..σαμ..
