Σε λίγο..!!!

 

 

                                   Σε   λίγο ….!!!

… Λες και σκάλωσε στον βυθό της σχολικής σάκας  όσο και αν η δυνατή χειρολαβή  προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να το απεγκλωβίσει  από  τα απρόσκλητα εμπόδια  αυτό δεν λέει να υπακούσει  και αρνείται  την έξοδο του , ορθότερα τη  έκδοση του γιατί σαφώς όπως ορθά καταλάβατε πρόκειται περί βιβλίου .

   Και να   μαι   τώρα  στέκομαι   στο ετοιμόρροπο σκαμπό  , έξω ο ήλιος καίει , μέσα μου το ίδιο ζεματάει η αναβαλλόμενη  άφιξη  του καινούργιου ….

Αθήνα. Ακαδημίας 76 καφέ  μπαρ  Μαριονέτα !

Το μυαλό ταξιδεύει , στην περιπλάνηση , συμβάλλει και ο εσωτερικός χώρος του μπαρ  , μακρόστενος  όπως είναι  παραπέμπει σε τρένο ,  κάθε θαμώνας και βαγόνι . Κι  έπειτα η μουσική , το άρωμα του καφέ , και  οι  συνομιλίες των ανθρώπων   ---ευτυχώς – δια ζώσης   σμίγουν  και προσπερνούν  τις διάσπαρτες  στον τοίχο , καρφιτσωμένες σκέψεις   νοτισμένες  με στοχασμό ζωής , τροφή για σκέψη !   Δειγματοληπτικά  :

… Για το κορμί σας που έδιωχνε  τον φόβο … του θανάτου ..

                                            Ν.Κ.

---- Όταν πίνεις  ο κόσμος  εξακολουθεί  να υπάρχει . Αλλά για λίγο, δεν σε κρατάει από το λαιμό ..!     Μπουκ.

---- Τα θλιμμένα πακετάρω  και αλλού σαλπάρω..!

                                       Εμού του ίδιου ..

----  Μόνος  ποιο μόνος

        Πόνος με τόνο ….

Αλλά θα τα καταφέρω ..!

                 Εμού του ίδιου…

Πονάει το σώμα  πονάει η ψυχή . Ε   και!  Αφού τα καλύτερα έρχονται .

  Αντ  αυτού όμως  απρόσμενα  συννεφάκια  βαραίνουν  την σκέψη  λες και η δίνη του μαύρου σκύλου με παρασέρνει.

 Στο βάθος μικρή ποσότητα φόβου --- όπως λένε μικρή ποσότητα  ηρωίνης ---  μου χαμηλώνει τα φτερά . Ταξιδεύω στην μουσική  και αυτό που με λωλαίνει  είναι ότι ξεδιπλώνοντας  όλο το σκηνικό  στο μυαλό μου , περνά η υποψία αναβολής  του αναβαλλόμενου   ερχομού!

Τι λογής ερχομός  δεν γνωρίζω ακριβώς , ότι κι αν συμβεί θα συμβεί…

Για τον λόγο αυτό αφήνω   κενό στο κενό μου  μπας και χωρέσει αυτό που θα συμβεί σε λίγο !

Σε λίγο  ( απόσπασμα, ποιήματος από τη  συλλογή ΗΜΙΘΑΝΗ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ )

Είτε αινιγματικό ,είτε   αισιόδοξο   ,είτε απαισιόδοξο

Θα συμβεί

Σε  λίγο

Και αυτό που θα συμβεί σε λίγο

Δεν είναι  απαραίτητα να είναι λίγο..!!!

Υ.Γ.  Το κειμενάκι  -- εν θερμω γραφή ,όχι  λόγω καύσωνα --- πολιτογραφήθηκε  κάτω από τον Αττικό ουρανό , δευτερόλεπτα  μετά την …ενός λεπτού σιγή ….για το γαμότο  που σαν μπαλάκι πιγκ  πογκ   ταλανίζει τον πλανήτη  μας.

                    κυρ..σαμ..

 

 

Το τεφτέρι ..!

 

 

                          Το  τεφτέρι

         Τώρα που το τρέμουλο  της ψυχής διαχέεται  στην ακουσίως παλλόμενη  παλάμη , μοιραία η τεθλασμένη  γραμμή  καθρεφτίζει αγωνίες .

Αγωνία για την καθαρότητα νοημάτων  και την αυθεντία  των λέξεων . Μα τι λέω ?

Μια μεθυσμένη γραφή  όλα τα χωράει . Νιώθω το χτύπημα-χάδι- στην πλάτη .  Κι όμως είναι φορές που δεν αρκεί , αλλά υπάρχουν στιγμές  όπου το απλό άγγιγμα   λες και ανοίγει διακόπτη  ενέργειας , ανατροφοδότηση συναισθημάτων .

Αμφίδρομη πλεύση  ναυαγοσωστικού   χαρακτήρα  βοήθεια  σε ακυβέρνητο σκάφος  το οποίο  παιχνιδίζει  σε πελάγη  αδιευκρίνιστων μεγεθών .

Σκάφος , πάνω  κάτω δεξιά αριστερά   προσδοκά  το αλμυρίκι  της θαλπωρής .  Κάρμα του καταραμένου ποιητή .

Κι όπως λικνίζεται   έρμαιο των κυμάτων , στην προσπάθεια αποτύπωσης  της χορευτικής  αυτής  εικόνας , εντελώς ξαφνικά  νιώθει  το άδειασμα του   μελανιού  να παραδίδεται στο χαρτί .  Το στυλό τέλος .

Άμεση αντικατάσταση και η ζωή επί χάρτου συνεχίζεται . Το ίδιο  και το τρέμουλο της ψυχής  ακολουθεί  το τρέμουλο της παλάμης .

Ο χρόνος τσουλάει  σαν  το ανέμελο ποδοκίνητο  πατίνι  του πιτσιρικά   που γκαζώνει , σχεδόν κεντά   σπέρνοντας πανικό  στους ανυποψίαστους  διαβάτες .

Το ρίγος  του ρίσκου της παιδικής   αθωότητας  προξενεί  ποικίλες αντιδράσεις .

Κι ενώ τίθενται   τούτες οι  αυθόρμητες σκέψεις   , σκέψεις βαγόνια σε έκτακτη διαδρομή ,  το ημερολόγιο  γράφει   δεκαοχτώ Ιουνίου  Αθήνα .  Καφέ Νομισματοκοπείο.

Σωρευμένοι διάλογοι στο μυαλό μου , αντίλαλοι από τα όσα είχαν προηγηθεί  στους μακρόσυρτους διαδρόμους …

Επανεξέταση,  επανεκτίμηση, νόσος υπό έλεγχο?  Προσμονή, αναμονή, χρόνος τεθλασμένη γραμμή.

Μεθυσμένη γραφή και ο καφές τελειώνει !  Αγέρας φυσάει , γύρω μου  φωνές ανθρώπων . Αγνώστων !  Μα  ανθρώπων ! Βλέμματα  αλληλοεξοντώνουν  την αμηχανία τους.  ΄Αλλα υγρά. ΄Αλλα λιγότερα υγρά !

Συλλέγω στιγμές , δανείζομαι την ελπίδα , λούζομαι τα σπινθηρίσματα . Το νέκταρ   ενισχύει το μέθυσμα της γραφής .   Όχι από αλκοόλ ! 

Και ο καφές τελειώνει. Αθήνα κήπος Νομισματοκοπείου .  Όλα στο μυαλό  παίζουν  σε γκρίζο πλάνο . Μοναδική εξαίρεση , διάλλειμα ζωής . Όνειρο  που  γίνεται πραγματικότητα .

Η συνάντηση μας  και η κουβέντα μας  με τον  αγαπημένο φίλο  και εκδότη  ( Απαρσις ) των πονημάτων μου   Γιώργο Ευσταθίου … Σ  ένα μήνα  -- εκτός αντικειμενικών δυσκολιών --  κυκλοφορεί το  μυθιστόρημα μου  :  ΠΑΜΕ  ΠΕΡΟΥ  με άρωμα γιασεμιού !  Βρίσκεται στην τελική επιμέλεια .

Οσονούπω   παρατηρώ  το γύρισμα του ανεμιστήρα , κι όπως περιστρέφεται  μοιάζει σαν ανθρώπινο πρόσωπο  που συνεχώς αλλάζει γκριμάτσα  . Απορροφά τις διαθέσεις των θαμώνων . ΄Αλλοι προσγειωμένοι , άλλοι φευγάτοι , άλλοι  λες και τους έχει πιάσει το δόκανο  τυχαίας  ηλεκτρισμένης κουβέντας .

Κάθε γύρισμα του ανεμιστήρα κι ένα βουβό σχόλιο του .

Γύρευε το κουράγιο του , καθώς και  τι μεγέθους ανεμολόγια  βαθιά αποταμιευμένα  καραδοκούν στην μνήμη του ..

Υ.Γ.  Πάλι καλά! Ευτυχώς έπιασε τόπο η αγορά του εν λόγω ..τεφτεριού  !!! 

                                κυρ..σαμ..

 

Η απ αρχή ενός μονόλογου ..!

  Η  απ  αρχή   ενός   μονόλογου 

 

 ( Καρέκλα-- κουπί--- μικρή υδρόγειος )

 

 

 

 

 

    Μακραίνει ο  χρόνος 

    βαθαίνει ο πόνος 

   Μακραίνει η διαδρομή 

  βαθαίνει η πληγή 

 Κωπηλατώ ... κωπηλατώ  

 Στην απόλυτη σιγή

 στην σιγαλιά της νύχτας

Το φέγγος  αστροβολή 

έναστρη  κορυφογραμμή 

ουρανομήκης πίκρα ....

Κωπηλατώ   κωπηλατώ ...

Σκούρα  τα σύννεφα

όσο κι αν ο αγέρας

τ  αναδεύει 

το μείγμα επιμένει...

και να μαι τώρα εδώ

να βολέψω  προσπαθώ 

τον καταραμένο μονόλογο 

με μια καρέκλα  κι ένα κουπί

αυτοσχέδιο  σκαρί 

Κωπηλατώ....Κωπηλατώ....

 

Άδεια σκηνή ! ¨Άδειο σπίτι .. !

Δύο πικροί θάνατοι

ταυτόχρονα α- θάνατοι

με ντύνουν ερημίτη .

Στον δρόμο για το επόμενο

όμοιο συχνό φαινόμενο .

Ζυγιάζω το περίσσιο μου θάρρος

μάταια λίγο το βάρος .

Αλλάζω πόλη .

Αλλάζω Νομό .

Δεν αλλάζω προορισμό !

Δύο πικροί θάνατοι .

¨Άδεια σκηνή ! ¨Άδειο σπίτι !

Με ξεβράζουν

σε ποταμιού την κοίτη .. .. !!!  

          κυρ...σαμ..

Απώλεια φιλίας= Μικρός θάνατος ...

 Fernando  Botero   Μουσείο   Μποτέρο  , Μπογκοτά Κολομβία

 

          Απώλεια φιλίας =  << Μικρός  θάνατος >>

 

Γαντζωμένος στην αντηλιά της ημέρας  προσπερνώ – τουλάχιστον προσπαθώ -  τα  διάσπαρτα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας  καθώς χοροπηδούν  φράζοντας τρόπο τινά

 τον δρόμο προς την επανεκκίνηση ..

Η λέξη  φραγή  ποτισμένη   με δηλητηριώδη  περιεχόμενο . Κακόηχη ! Αντικλείδια ψάχνω  να σπάσω το φράγμα . Ανοίγω και  κλείνω συρτάρια.. αποταμιευμένες  σκέψεις  που μοιάζουν και δεν μοιάζουν .. που είναι και δεν είναι .. το μαξιλαράκι  του  εν δυνάμει καταραμένου ποιητή … 

Και ύστερα από έναν  τέτοιο ύπνο γύρευε τι είδους όνειρα? Εφιάλτες? Μπορείς να δεις !

Έχουν γραφτεί κι έχουν καταναλωθεί  αρκετές λέξεις , φράσεις  που σκιαγραφούν  το περιεχόμενο των ποικίλων  μικρών  << θανάτων >> !

Έστω κι αν πρόκειται  για την μεταφορική έννοια  κι όμως προξενεί τον ίδιο πόνο !!!

Έτσι λοιπόν , πολλές φορές νιώθω τον εαυτόν μου  περιστοιχισμένο   με κάδρα.

 Μικροί << θάνατοι>>   να περιστρέφονται  καδραρισμένοι, και να κραδαίνουν  χωρίς να παράγουν ήχο . Φραγή! Μόνο κατά διαστήματα  τονίζουν το τέλος της φράσης τους , κυρίως το σίγμα τελικό .

  Άλλες φορές πνίγουν τα φωνήεντα και υπερτονίζουν τα σύμφωνα . Χάος !

Όνειρο? Εφιάλτης !

Και όταν κάποια στιγμή κοπάζουν οι φωνές  τα βήματα μου  με φέρνουν  απέναντι στα κάδρα όπου στο κάτω μέρος διακρίνω και διαβάζω   τους ξεχωριστούς υπότιτλους :

-----  Απώλεια  φιλίας…

-----Αποχωρισμοί………

-----Τελευταία θεατρική παράσταση…….

Ναι όλοι τους και κάμποσοι ακόμη  βιώνονται σαν  << μικροί θάνατοι >>….