Το τεφτέρι ..!

 

 

                          Το  τεφτέρι

         Τώρα που το τρέμουλο  της ψυχής διαχέεται  στην ακουσίως παλλόμενη  παλάμη , μοιραία η τεθλασμένη  γραμμή  καθρεφτίζει αγωνίες .

Αγωνία για την καθαρότητα νοημάτων  και την αυθεντία  των λέξεων . Μα τι λέω ?

Μια μεθυσμένη γραφή  όλα τα χωράει . Νιώθω το χτύπημα-χάδι- στην πλάτη .  Κι όμως είναι φορές που δεν αρκεί , αλλά υπάρχουν στιγμές  όπου το απλό άγγιγμα   λες και ανοίγει διακόπτη  ενέργειας , ανατροφοδότηση συναισθημάτων .

Αμφίδρομη πλεύση  ναυαγοσωστικού   χαρακτήρα  βοήθεια  σε ακυβέρνητο σκάφος  το οποίο  παιχνιδίζει  σε πελάγη  αδιευκρίνιστων μεγεθών .

Σκάφος , πάνω  κάτω δεξιά αριστερά   προσδοκά  το αλμυρίκι  της θαλπωρής .  Κάρμα του καταραμένου ποιητή .

Κι όπως λικνίζεται   έρμαιο των κυμάτων , στην προσπάθεια αποτύπωσης  της χορευτικής  αυτής  εικόνας , εντελώς ξαφνικά  νιώθει  το άδειασμα του   μελανιού  να παραδίδεται στο χαρτί .  Το στυλό τέλος .

Άμεση αντικατάσταση και η ζωή επί χάρτου συνεχίζεται . Το ίδιο  και το τρέμουλο της ψυχής  ακολουθεί  το τρέμουλο της παλάμης .

Ο χρόνος τσουλάει  σαν  το ανέμελο ποδοκίνητο  πατίνι  του πιτσιρικά   που γκαζώνει , σχεδόν κεντά   σπέρνοντας πανικό  στους ανυποψίαστους  διαβάτες .

Το ρίγος  του ρίσκου της παιδικής   αθωότητας  προξενεί  ποικίλες αντιδράσεις .

Κι ενώ τίθενται   τούτες οι  αυθόρμητες σκέψεις   , σκέψεις βαγόνια σε έκτακτη διαδρομή ,  το ημερολόγιο  γράφει   δεκαοχτώ Ιουνίου  Αθήνα .  Καφέ Νομισματοκοπείο.

Σωρευμένοι διάλογοι στο μυαλό μου , αντίλαλοι από τα όσα είχαν προηγηθεί  στους μακρόσυρτους διαδρόμους …

Επανεξέταση,  επανεκτίμηση, νόσος υπό έλεγχο?  Προσμονή, αναμονή, χρόνος τεθλασμένη γραμμή.

Μεθυσμένη γραφή και ο καφές τελειώνει !  Αγέρας φυσάει , γύρω μου  φωνές ανθρώπων . Αγνώστων !  Μα  ανθρώπων ! Βλέμματα  αλληλοεξοντώνουν  την αμηχανία τους.  ΄Αλλα υγρά. ΄Αλλα λιγότερα υγρά !

Συλλέγω στιγμές , δανείζομαι την ελπίδα , λούζομαι τα σπινθηρίσματα . Το νέκταρ   ενισχύει το μέθυσμα της γραφής .   Όχι από αλκοόλ ! 

Και ο καφές τελειώνει. Αθήνα κήπος Νομισματοκοπείου .  Όλα στο μυαλό  παίζουν  σε γκρίζο πλάνο . Μοναδική εξαίρεση , διάλλειμα ζωής . Όνειρο  που  γίνεται πραγματικότητα .

Η συνάντηση μας  και η κουβέντα μας  με τον  αγαπημένο φίλο  και εκδότη  ( Απαρσις ) των πονημάτων μου   Γιώργο Ευσταθίου … Σ  ένα μήνα  -- εκτός αντικειμενικών δυσκολιών --  κυκλοφορεί το  μυθιστόρημα μου  :  ΠΑΜΕ  ΠΕΡΟΥ  με άρωμα γιασεμιού !  Βρίσκεται στην τελική επιμέλεια .

Οσονούπω   παρατηρώ  το γύρισμα του ανεμιστήρα , κι όπως περιστρέφεται  μοιάζει σαν ανθρώπινο πρόσωπο  που συνεχώς αλλάζει γκριμάτσα  . Απορροφά τις διαθέσεις των θαμώνων . ΄Αλλοι προσγειωμένοι , άλλοι φευγάτοι , άλλοι  λες και τους έχει πιάσει το δόκανο  τυχαίας  ηλεκτρισμένης κουβέντας .

Κάθε γύρισμα του ανεμιστήρα κι ένα βουβό σχόλιο του .

Γύρευε το κουράγιο του , καθώς και  τι μεγέθους ανεμολόγια  βαθιά αποταμιευμένα  καραδοκούν στην μνήμη του ..

Υ.Γ.  Πάλι καλά! Ευτυχώς έπιασε τόπο η αγορά του εν λόγω ..τεφτεριού  !!! 

                                κυρ..σαμ..