.. Κάθε φορά που ο εγκλεισμός απρόσμενος επισκέπτης εισχωρεί στην καθημερινότητα μας , σχεδόν αυτόματα η φαντασία αναζωπυρώνεται . Ενεργοποιείται και γεννά τρόπους διαφυγής είτε με τρένο , είτε με πλοίο , είτε με ποδήλατο με κάθε λογής μεταφορικό μέσον ... Μετατρέπει τον άπλετο χρόνο σε άπλετους λεωφορειοδρόμους .. ! Στην φαντασία όπως και στα όνειρα τα πάντα χωράνε ... Όπως ας πούμε και ένα .... ανεμόπτερον που αφήνεται με πολύ αγάπη από το μισάνοιχτο παραθύρι της καραντίνας ...
Ανεμόπτερον
Αέρα πατέρα
με ανεμόπτερο έλα 
δευτερόλεπτα πριν
τ όνειρο κάνει γκέλα
και στα σύννεφα χαθεί .
Πες την μητέρα
την μάννα γη
βαθιά να σκύψει
σε καρδιά και ψυχή .
Την λάβα να σβήσει
ν ανθίσει το φιλί .
Σου λέω και πάλι
νυσταλέο τροχάδι
θα ψάξω να βρω
απ της ψυχής τη μιζέρια
να δραπετεύσω να βγω .
Αέρα πατέρα
πάρε με πιο πέρα
μάθε με να αγαπώ
φάλτσα μη τραγουδώ
κι απ τις νότες μου προδοθώ
Αέρα πατέρα
το << ε >> του αέρα
δεν μένει εδώ
΄Αρα η καριέρα
άδεια σκακιέρα
και το πιόνι απόν ...!!!
κυρ...σαμ..
