Ειναι φορές που τα λόγια ποτισμένα με " ανορθόγραφη " βιασύνη μας προσπερνούν . Λες και κάτι γίνεται με τον Αίολο και ο αγέρας αγριεύει τόσο οσο χρειάζεται για να μεταμορφώσει τις κουβέντες μας σε ιπτάμενες " σαίτες " , άλλοτε πικρόχολες και ενίοτε γλυκολαλιές ! Κι ετσι μένουμε ασάλευτοι στην ουρά του περίμενε . συντροφιά με μιά γνώριμη ηχώ η οποία επιστρέφει και μας τυλίγει μ εγνοιες , άγχη , και ενοχές .
Και οταν η έρημος επεκτείνεται αλίμονο σ αυτόν που την κουβαλάει .
Μακραίνει ο δρόμος . Μακραίνει η διαδρομή εως ότου πίσω από την σιωπηλή πεδιάδα ανατείλει ο ήλιος . Ενας ήλιος πρόθυμος ν απορροφήσει την υγρασία των δακρύων !
Σε κάνα δύο ώρες ξημερώνει ! Με τις εκκρεμότητες που μας κατακλίζουν , όλοι μας , σχεδον όλοι , οι περισσότεροι θα έλεγα πως λίγο πολύ εχουμε ψελλίσει την γνωστή φράση " με την πλάτη στον τοίχο ... " .
Με την πλάτη στον τοίχο σας γράφω τις λιγοστές αυτές λέξεις κάτι σαν ανεμόσκαλα που αωρείται μιμούμενη την φιγούρα χειρολαβής !
Σε κάνα δύο ώρες ξημερώνει ! Σηκώνω το βλέμμα και οι λεπτοδείκτες του ρολογιού το επιβεβαιώνουν . Τό σκίρτημα της καινούργιας μέρας ερχεται σαν πουλί πετούμενο και χτυπά το παραθύρι !!!
Το " φτερούγισμα " του καινούργιου γεννά ελπίδες για αλλιώτικη μέρα !
Ωστόσο θα χρειασθεί να σ αφήσω γιατί ακούω γνώριμα βήματα . Ερχονται και φεύγουν ! Εγγονάκια ανεξέλεκτου θυμού ανταμώνουν μπρος στον κίνδυνο της ενηλικίωσης τους . Ποιός ξέρει ??? Αναζητούν την κρυψώνα τους ???
Θα χρειασθεί να σ αφήσω γιατί ακούω γνώριμα βήματα ...!.
......κυρ..... σαμ ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου