Αγαπητέ Βαραββά .. !!!

 

     Ένα γράμμα για ... σένα !

 

Αγαπητέ  Βαραββά  ... 

Λίγο πριν το τέλος σου , θέλω να  στείλω  δύο λόγια . 

Μη με ρωτάς  γιατί . Ο χρόνος  είναι πολύτιμος και τα λεφτά κυλούν . 

Ωστόσο το τέλος  είναι τέλος . Ελπίδα καμία ! 

Αλήθεια θυμάσαι    πόσες φορές βρίσκεσαι κρεμασμένος ? Θυμάσαι άραγε  με πόσα και πόσα παράταιρα  παντελόνια και πουκαμίσες  σε έχουμε στολίσει ?  Γιατί άραγε ?  Αφού το τέλος είναι τέλος ! 

Πόσα σπίρτα έχουμε σπαταλήσει  για χάρη σου .  Να λοιπόν  που για μια ακόμη φορά  βρίσκεσαι  στην κρεμάλα  και περιμένεις !  Από στιγμή σε στιγμή  το πλήθος πλησιάζει , ο χαρακτηριστικός ήχος  θα  ακουστεί , μία εκτυφλωτική  λάμψη  και όλα θα δουλέψουν  ρολόι . 

   Κρότος  φωτιά  και το αχυρένιο  σώμα σου  θα σκορπιστεί  για μία ακόμη φορά . 

   Το  τέλος  έγινε τέλος .  Σχόλια ικανοποίηση , θαυμασμός  από το πλήθος .  Η πομπή  του επιταφίου  συνεχίζει  και η χορωδία  επιμένει  .

 Το ακρωτηριασμένο  αχυρένιο σώμα  αιωρείται  σαν τεράστιο  πέπλο πάνω μας ,καθώς και μία  ολοφώτιστη  επιγραφή  με  κάτι γράμματα τόοοοσο  μεγάλα  ... ΚΑΙ  ΝΑ  ΜΗΝ  ΕΛΠΙΖΕΙΣ ... !!! 

( Το κάψιμο του Βαραββά έθιμο που έφεραν οι Μικρασιάτες  από την Κίο  και το διατηρούν μέχρι και σήμερα  στην Νέα Κίο ..  Κατά την διάρκεια της περιφοράς του επιταφίου  ομοίωμα του Βαραββά  έπεφτε στην πυρά ...! Βέβαια λόγω πανδημίας  είναι η δεύτερη φορά που ο Βαραββάς  γλυτώνει την αναπαράσταση ... )

                                                                           κυρ...  σαμ ..

Προσοχή ευθραστον ( 2 )

                               ΠΡΟΣΟΧΗ  ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ    ( 2 )

 

Πολλές οι φορές  ένιωθα  την ανάγκη να γράψω για σένα ..  

 Μονολογούσα και περιέλουζα  την προσοχή μου  με ψιθύρους  όπως :

…..  καιρός  να γράψω δύο λόγια για σένα …

……  Ναι !  Αυτήν την στιγμή  αναγκαίο να  πω δυο κουβέντες για σένα …

Για σένα  που μάταια προσπαθείς  να με φέρεις στην μνήμη σου …

Για σένα  που πεισματικά  και λυσσαλέα  φορτώνεις κάθε τόσο  και μία ετικέτα  ( ετικέτα = επιγραφή  εμπορευμάτων ) στην πλάτη μου .

Ναι ακριβώς ! Δεν είμαι  προϊόν !  ….

Προσπάθησε  λίγο να θυμηθείς ..

  Εκείνο το βράδυ  με  τον ουράνιο θόλο  πνιγμένο  στα  αστέρια , και μείς  ναυαγοσώστες  του  σκαρώναμε  σωσίβιες λέξεις.

 Τόσο αστραπιαία  τόσο γλυκά  που σχεδόν δεν καταλάβαμε για  πότε  φθάσαμε   στην αίθουσα του κινηματογράφου ..

Προσπάθησε λίγο ακόμη ίσως θυμηθείς το βράδυ εκείνο , την τελευταία  σκηνή του έργου ..  Το  ΤΕΛΟΣ ..  -- Μοναδικό  κοινό σημείο  των ανθρώπων ---  σημείο που μας ένωσε την σκέψη ..

   ΄Ηταν κάτι σαν  στιγμιαία  επικοινωνία . ¨Όμορφη στιγμή .

     Δεν γνωρίζω ίσως κάνω λάθος , αλλά  θαρρώ  πως η στιγμή  του έρωτα  του θανάτου  και της επικοινωνίας  είναι  στιγμές που έρχονται  μια φορά στην ζωή μας . .. Νομίζω .. !

    Αν  έως  εδώ  δεν σε  έχω  βοηθήσει  τι  λες   δοκιμάζουμε κάπως αλλιώς ??

   ΄Ας   παίξουμε   το παιχνίδι της αλήθειας .  Είναι πολύ απλό .  Πάμε λοιπόν ??

  ΄Ελευθέρωσε την ματιά σου να φτερουγίσει  έξω  από σένα , στο σπίτι , στη γειτονιά , στη πλατεία , στη καφετέρια  στη … στη … στη …

 Παντού  ακόμη και στον εαυτόν σου … Κράτησε την εικόνα .

    Μη σε παραξενεύει το τοπίο .. ΄Ελα   μην τρομάζεις .. !  ΄Αλλωστε  και σύ το είχες πει :

….Η  ζωή  είναι  διεστραμμένη .. …

Σε τρομάζουν λοιπόν οι μαραμένοι ‘άνθρωποι και  τα  ανθισμένα φυτά ??   Πως?  Δεν γνωρίζεις τα δημιουργήματα σου ?

   Παρατήρησε  καλά τα πρόσωπα , τις φωνές τους , τα τραγούδια ! Δεν σου είναι  έστω και λίγο γνώριμα ?

΄Όλα ξαφνικά  για σένα  μετατράπηκαν  σε υπερβολές  και κακόγουστες φιλολογίες ..!

    Τώρα  με απλοχεριά  προσφέρεις  ετικέτες  . Σταθερή και αμετακίνητη στο απέναντι πεζοδρόμιο .

Ναι στο  ίδιο χιλιοπερπατημένο  πεζοδρόμιο , στάσιμη  γαντζωμένη  γερά στην σκουριασμένη χειρολαβή σου .

   Προσπάθησε να  θυμηθείς  τότε που χτύπησε το τηλέφωνο  και με  αποκάλεσες  προσφέροντας μου  μια ακόμη ετικέτα .

   ΄Όχι .. ΄Όχι  !  Μη ταράζεσαι . Δεν περιμένω απάντηση  και  δεν έχω πρόθεση  να σε κουράσω  περισσότερο .

    Εκείνο που θέλω είναι  απλά  και καθαρά  να κρατήσω αυτό που δικαιούμαι .

Την μοναδική στιγμή .

 Το  ΤΕΛΟΣ  της ταινίας!

  Το ΤΕΛΟΣ  του έργου ! 

                                

   κυρ... σαμ ..

Κάτι σαν ανεμόμυλος .. !

            ....  κάτι  σαν   ανεμόμυλος ... !!!

  Μοάι  - Νησί Πάσχα ...!

 .......  Στα επόμενα λεπτά της ώρας  δύο μισόγυμνα  σώματα παραδομένα  στις διαθέσεις  του ανεμόμυλου , βυθίζονται  σε μια ακατάπαυστη  ερωτική συνομιλία . 

Το παιχνίδι της σβούρας , το πέταγμα  επάνω από την αγριεμένη θάλασσα . Ένας μύλος . Ένας ανεμόμυλος , μία ενέργεια που  κινητοποιεί  παροπλισμένες αισθήσεις και συναισθήματα . 

Έξω ο ήλιος  ταξιδεύει πάνω από τον ωκεανό  και περιλούζει τους φιλήσυχους  κατοίκους  Ράπα  Νούι  .. !!!

  Το πλοίο χορεύει στα κύματα του Ειρηνικού  πλησιάζει   και αγκυροβολεί όχι πολύ κοντά στην ακτή .

 Αυτό συμβαίνει μόνο  μία φορά την εβδομάδα .  Το ενοικιασμένο αυτοκίνητο  λίγο παρά  δίπλα στον πυργίσκο ,  σε καλή ορατότητα οι πέτρινοι φύλακες τα τεράστια μυστηριώδη αγαλματίδια τα Μοαι .

 Και  μέσα στον πυργίσκο- ανεμόμυλο

    ο   Λάμπρος και η Ηλέκτρα  σε πλήρη απογείωση  απολαμβάνουν αμίλητοι  τον απόηχο της ηρεμίας . 

 Πρώτος σπάει την σιωπή του  ο Λάμπρος :

  … Να λοιπόν που μ έμαθες να πετάω …  σ  ευχαριστώ .. 

 Η  Ηλέκτρα  αχνά , ίσα που ακούγεται 

  … ήσουν καλό παιδί .. άλλωστε στο είχα  υποσχεθεί …ότι  θα σε μάθω να πετάς .. 

 Ξεσπούν  και οι δύο στα γέλια  μπερδεύοντας  ταυτόχρονα για λίγο ακόμη  τα σώματα τους .  Ο χρόνος όμως αδυσώπητος .  Χρειάζεται να επιστρέψουν  το ενοικιασμένο  αυτοκίνητο …

   Με αλληλοβοήθεια  ενδυματολογικά  επανέρχονται  στην  προτέρα  κατάσταση .  Όρθιοι  πια  ρίχνουν μια ματιά στον εσωτερικό  χώρο  του ανεμόμυλου .

Φθάνουν στην έξοδο  αλλά η Ηλέκτρα τραβά τον Λάμπρο  μέσα . Στέκονται στο στρογγυλό τραπέζι , τα σημάδια του Λάμπρου ακόμη εκεί .

 Κοιτάζονται με νόημα στα μάτια . Το δάχτυλο της Ηλέκτρας  σε ρόλο κιμωλίας  χαράσσει  επάνω στο σκονισμένο ξύλο :

… Με το καράβι όνειρο , πάρε με μαζί σου όμηρο …

 Αγκαλιάζει τον Λάμπρο , κι έτσι όπως είναι πιασμένοι  χέρι – χέρι ,  Ο Λάμπρος κάνοντας την ίδια κίνηση με την σειρά του  ανταπαντά  γράφοντας : .

. Δέσε με στο κατάρτι μένα φιλί , δώσμου ανάσα δώσμου πνοή .. !  

(  υλικό επεξεργασίας -απόσπασμα-  δημιουργικής γραφής ... )

                                               κυρ .. σαμ .. 

     

 

   

   

 

Δέλεαρ το ΠΡΙΝ... το πολύ ΠΡΙΝ .... το πολύ πιο ΠΡΙΝ ... !!!

     

.......  Τα έχουν αυτά τα μπαουλάκια ...! Δεν προλαβαίνεις να τα ανοίξεις  και η μυρωδιά του χρόνου  σε  υφαρπάζει ..! Δέλεαρ το ΠΡΙΝ .. το πολύ ΠΡΙΝ ... το πολύ πιο ΠΡΙΝ .. ! 

  1945 ( ??)..... Προσφυγικός συνοικισμός Νέα Κίος Αργολίδας .

   Από αριστερά ο πατέρας μου Παναγιώτης η μητέρα μου Στέλλα , η θεία μου Κατίνα και ο θείος μου Παύλος ( στρατιώτης ) ..  Ερωτευμένα ζευγαράκια νεανικής ηλικίας  , όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η αφιέρωση της μητέρας μου ... !

      .....  Δέξου   χαιρετίσματα από τα βάθη 

        δια  εσένα  μαράθη  η αθώα μου καρδιά ...

  Ενθύμιον μετά του μνηστήρ μου   στη  νεανική μας  ηλικία ...

   Εν  Νέα  Κίω  τη  19/8/47 

   Στέλλα  Δημητράκη 

   .....  Σε βλέπω να κατεβαίνεις 

        με το βλέμμα να υφαίνεις 

        την αρχή του τραγουδιού ..

       Με τα φτερά των ανέμων 

     και το θάμα των αγγέλων 

       στον αγέρα του παραδείσου 

     ο Πάνος εσύ και το παιδί σου .. !

    ΄Άγκυρα ρίχνω στα βαθιά 

      πιάστηκα από την θυμησιά 

      στην αρχή του παραδείσου 

     η φωτο  εσύ και ο μνηστήρ σου ... 

      ενθύμιον  νεανικής ψυχής σου ..

                           κυρ... σαμ ..

   

11΄ + 1" Γκρο πλαν ........ !

                                                1

..........  και αυτή την φορά  ακτίνες  του ήλιου  καταφέρνουν  να εισβάλλουν  από τις λιγοστές  γρίλιες  του παραθύρου ....

   Με  αστραπιαία  δεξιοτεχνία υφαρπάζουν το ... θ .. της θαλπωρής ..! Το  βουτούν και το ξαναβουτούν  στην ηλιολαμπή  τους . 

   Αυτό όσο να πεις  εξαερώνει  την θαμπάδα  του .. θ...  

 Σε λίγο από το μέσα της δεξαμενής μας  με ένα γλυκό τρόπο  αναβλύζουν  λέξεις φράσεις όπως :

 Θέλω .... Θάλασσα ... Θαλπωρή ... !

                                        2 

   ...... για  εκείνον που το έβαλε στα πόδια  υπάρχει  σκόνη  , μπουχός που αφήνει πίσω του  βλαβερές  αναθυμιάσεις .... ! 

                                       3

.... ΄όπου  η ψυχή  συνηθίζει  το σκοτάδι , το ζύγι των αντοχών  γέρνει  έως ότου η επόμενη  πυγολαμπίδα  ανασύρει  το φως  κι εμφανιστεί η λάμψη .. !

                                      4

.....  εντός και εκτός  ορίων . Αιτίες και αφορμές  που μας οδηγούν στην ακροβασία του νου .   

   Δονήσεις  όπου το μυαλό  λειτουργεί σαν πρώτο βιολί .  Και από την άλλη η δοκιμασία της καρδιάς . 

Ρευστή διαδρομή ...

Ρευστή ενέργεια .....

Ρευστά τα όρια .... 

Κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία .. !!! 

                                      5

.... η  αλμύρα της θάλασσας  νοστιμεύει   την γραφή . Σφυρηλατεί τις  λέξεις  με ορμή και θυμό , γεννά κύματα που προσκρούουν σε βράχια της υπομονής .

   Ζηλεμένη οικοδέσποινα  των ονείρων μας  η θάλασσα , μας ταξιδεύει  και μας ηρεμεί   κάτι φορές όμως  μας ξεβράζει  σε  αφιλόξενες ακτές ....

6

 ..... άηχες σκιές .. για δες πως χορεύουν τα γιατί .. Αργό βαρύ το τέμπο τους . Αν θες ... Θαμπό  γυαλί τα θέλω τους .... !

 7

...... κι  όπως  ο παφλασμός της θολούρας  αναμετριέται  με κάπνα , χώμα , σιωπές , ουρλιαχτά , παρά δίπλα πάνω στο άδειο πακέτο  ξεχωρίζει η υπόκλιση . 

    Η υπόκλιση  στον μαχόμενο  εαυτόν , αισιόδοξο  πύκνωμα  ηλιαχτίδα  στην αιθαλομίχλη ... Μαχόμενε μου εαυτέ λέξη κλειδί .. !!! 

                                                      8

       .......   στο πηλίκο διαθλάται η ζωή 

                κρατούμενο χωρίς πνοή 

               κομμάτια τα δεμάτια 

               της διαίρεσης  πραμάτεια 

                Και ύστερα  στο μέτρημα 

               δεν ήξερα το μέρισμα 

               της ψυχής μου η πράξη 

               πολλαπλά τα πάθη .... 

                                              9

....... σταλαγματιά - σταλαγματιά  υγρή διαδρομή  του μελανιού η στάμπα . 

        Η στράτα του απλώνει  καθώς  προχωράς τα πως και τα γιατί  κυκλώνει ....

                                          10

.........  και είναι οι σιωπές οι γεμάτες σιωπές , υγρές κουρτίνες  ριχτάρια χαρμολύπης  που απορροφούν  τις δονήσεις του πόθου . 

       Στέκομαι  μπρος στον καθρέφτη , βουλιάζω  στην γκριμάτσα του  χαμόγελου , νιώθω την αλμύρα των δακρύων μου  να  ρένει  την στιγμή του ναυαγίου  .

     Τραβώ την κουρτίνα  και με τα ακροδάχτυλα μου  διαταράσσω λίγο  την επιφάνεια  με αργές κινήσεις  σχηματίζω λέξεις .... αύριο πάλι ... έρωτας .... πόθος .. αγάπη ... νιώθω ...

                                         11

......   κι  αν σου πούν ότι χάθηκα , πρόβαλε το περιτύλιγμα της γεμάτης  σιωπής  σαν ερέθισμα  και αφορμή για καινούργιο ξετύλιγμα . 

   Καινούργια  αποφλοίωση  συναισθημάτων , σκέψεων , πόθων , επιθυμιών .. !

                                       11+1

......  ο  παφλασμός των κυμάτων  ιχνογραφεί  τ  αόρατα κάγκελα  της προσωπικής  φυλακής . 

    ΄Αραγε  ποιό αντικλείδι  ταιριάζει  για την απόδραση μας ??

     Πως  καθιστούμε  ορατά  τα  αόρατα  κιγκλιδώματα   της έξω κοινωνίας ??

                                                    κυρ... σαμ ...

......   ατυχές φωτογράφημα .. !!!

Αδόκιμη ζυγαριά .. !

 

                  …. Αδόκιμη  ζυγαριά

 

… Κάθε που ξυπνώ  από το όνειρο  προσέχω  την τελευταία ρανίδα   μη και ξεθωριάσουν  τα χρώματα.

Πλησιάζω τον πίνακα, πλησιάζω τον καθρέφτη  και προσπαθώ  να το εξομολογήσω .

Η διάθλαση του  καδράρει  τον τρόμο της πιθανής εξαέρωσης του .

  {  Μουσείο  Μποτέρο -- Bogota ( Candelaria )  πίνακας   Botero  }

  Τα ελάχιστα ρινίσματα  δίνουν τροφή  στα ρινίσματα  μολυβιού .

 Κάπως έτσι  ξεγελώ , στρογγυλεύω τις  πληγές  για να κυλούν  ανώδυνα  πάνω στην λευκή κόλα ..

     Συχνά πυκνά  στροβιλίζονται  εντός μου  μακρόσυρτοι Νοσοκομειακοί διάδρομοι  ,γοργοί βηματισμοί  στο πέρα δώθε , άλαλοι  της ησυχίας οπαδοί …

   Ο  πόνος και ο φόβος  δύο αδερφών  παιδιά , πρωτοξάδελφα .. !

 Μία έρχονται  μία φεύγουν , παίζουν στα δάχτυλα  τα πως  και τι …

    Ρίχνουν την ζαριά σε αδόκιμη  ζυγαριά …! 

  Παρατεταμένο ζύγι της ζωής ..

 Παρατεταμένη η ισορροπία   του ονείρου ..

Γιατί  ναι η ζωή είναι  όνειρο ! Πίνακας που άλλοτε γέρνει  προς την ανατολή και άλλοτε προς την δύση .. !!! 

                               κυρ  σαμ