Προσοχή ευθραστον ( 2 )

                               ΠΡΟΣΟΧΗ  ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ    ( 2 )

 

Πολλές οι φορές  ένιωθα  την ανάγκη να γράψω για σένα ..  

 Μονολογούσα και περιέλουζα  την προσοχή μου  με ψιθύρους  όπως :

…..  καιρός  να γράψω δύο λόγια για σένα …

……  Ναι !  Αυτήν την στιγμή  αναγκαίο να  πω δυο κουβέντες για σένα …

Για σένα  που μάταια προσπαθείς  να με φέρεις στην μνήμη σου …

Για σένα  που πεισματικά  και λυσσαλέα  φορτώνεις κάθε τόσο  και μία ετικέτα  ( ετικέτα = επιγραφή  εμπορευμάτων ) στην πλάτη μου .

Ναι ακριβώς ! Δεν είμαι  προϊόν !  ….

Προσπάθησε  λίγο να θυμηθείς ..

  Εκείνο το βράδυ  με  τον ουράνιο θόλο  πνιγμένο  στα  αστέρια , και μείς  ναυαγοσώστες  του  σκαρώναμε  σωσίβιες λέξεις.

 Τόσο αστραπιαία  τόσο γλυκά  που σχεδόν δεν καταλάβαμε για  πότε  φθάσαμε   στην αίθουσα του κινηματογράφου ..

Προσπάθησε λίγο ακόμη ίσως θυμηθείς το βράδυ εκείνο , την τελευταία  σκηνή του έργου ..  Το  ΤΕΛΟΣ ..  -- Μοναδικό  κοινό σημείο  των ανθρώπων ---  σημείο που μας ένωσε την σκέψη ..

   ΄Ηταν κάτι σαν  στιγμιαία  επικοινωνία . ¨Όμορφη στιγμή .

     Δεν γνωρίζω ίσως κάνω λάθος , αλλά  θαρρώ  πως η στιγμή  του έρωτα  του θανάτου  και της επικοινωνίας  είναι  στιγμές που έρχονται  μια φορά στην ζωή μας . .. Νομίζω .. !

    Αν  έως  εδώ  δεν σε  έχω  βοηθήσει  τι  λες   δοκιμάζουμε κάπως αλλιώς ??

   ΄Ας   παίξουμε   το παιχνίδι της αλήθειας .  Είναι πολύ απλό .  Πάμε λοιπόν ??

  ΄Ελευθέρωσε την ματιά σου να φτερουγίσει  έξω  από σένα , στο σπίτι , στη γειτονιά , στη πλατεία , στη καφετέρια  στη … στη … στη …

 Παντού  ακόμη και στον εαυτόν σου … Κράτησε την εικόνα .

    Μη σε παραξενεύει το τοπίο .. ΄Ελα   μην τρομάζεις .. !  ΄Αλλωστε  και σύ το είχες πει :

….Η  ζωή  είναι  διεστραμμένη .. …

Σε τρομάζουν λοιπόν οι μαραμένοι ‘άνθρωποι και  τα  ανθισμένα φυτά ??   Πως?  Δεν γνωρίζεις τα δημιουργήματα σου ?

   Παρατήρησε  καλά τα πρόσωπα , τις φωνές τους , τα τραγούδια ! Δεν σου είναι  έστω και λίγο γνώριμα ?

΄Όλα ξαφνικά  για σένα  μετατράπηκαν  σε υπερβολές  και κακόγουστες φιλολογίες ..!

    Τώρα  με απλοχεριά  προσφέρεις  ετικέτες  . Σταθερή και αμετακίνητη στο απέναντι πεζοδρόμιο .

Ναι στο  ίδιο χιλιοπερπατημένο  πεζοδρόμιο , στάσιμη  γαντζωμένη  γερά στην σκουριασμένη χειρολαβή σου .

   Προσπάθησε να  θυμηθείς  τότε που χτύπησε το τηλέφωνο  και με  αποκάλεσες  προσφέροντας μου  μια ακόμη ετικέτα .

   ΄Όχι .. ΄Όχι  !  Μη ταράζεσαι . Δεν περιμένω απάντηση  και  δεν έχω πρόθεση  να σε κουράσω  περισσότερο .

    Εκείνο που θέλω είναι  απλά  και καθαρά  να κρατήσω αυτό που δικαιούμαι .

Την μοναδική στιγμή .

 Το  ΤΕΛΟΣ  της ταινίας!

  Το ΤΕΛΟΣ  του έργου ! 

                                

   κυρ... σαμ ..