...προσεχώς....!!!

..Με  σχισμένο παπούτσι
θλιμένο μεθύσι
κομμένο το φως
περπατω  τ όνειρο
σε φιλμ προσεχώς

Αλλάζω διάδρομο
ρεσάλτο παράτολμο
η νύχτα πλακώνει
το χθες στην οθόνη
δες πως τελειώνει

Εικόνα  αλλάζει
σταγόνα  και στάζει
ντανιαζει στο πανί
 απλώνει και πάλι
μα η  αλήθεια θα φανεί

Ωρα  μηδεν σε όλα
και το διάλλειμμα αργει
ανώνυμη καραμπόλα
σ επωνυμη διαδρομή

Μέρος δευτερο  εκεί
στο πανί και η φωνή
δίπλα καποιος  κάτι λέει
ακούει βλεπει κλαίει
η ζωή του σε ριπλέει

Κουρνιάζω στον διάδρομο
η ανάσα μου εκκρεμές
ονοματάκι επώνυμο
φιλμάκι ημιτελές .....
                              ....κυρ...σαμ...

....Ανναμίτες καπεταναίοι ..!

...Την   θάλασσα  μπορείς  και  την  συνηθάς
      μέσα  σ  ενα  μήνα
  Συνηθάς  το  μπόζι   και  δεν  συνηθάς
     το  κύμα  .

Κάτω  από  τον  ίδιο  ουρανό
το  παπόρι  στην  τρικυμία
κινείται   με  πολλούς  τρόπους
κινείται  και  απ  τους  ανθρώπους

Θυμάμαι  τους  καπεταναίους  στο  Χαι  Φογκ
μέσα  τους   εκρυβαν  κάτι  μαγικό
Ρόμπες   μεταξωτές  φορούσαν
ξυπόλυτοι  ισια   περπατούσαν

Κάπνιζαν   τεράστια  τσιμπούκια
γεμάτα  οπιο  με  άρωμα  φουντούκια
στην  παραλία  περιμένουν   να  φορτώσουν
τα  νησιά  του  Ειρηνικού  να  οργώσουν

Παράξενα   πλεούμενα  καικια
χωρίς  μπούσουλα  μα  ρότα  ισια
τ  ονομα  τους  ηταν  λέει
Ανναμίτες  καπεταναίοι

Τους  σύφωνες  χτυπούσαν
με  τετράγωνα  μαχαίρια
εξόρκιζαν  τούς  ανέμους
Ο  τρόπος  τους  μαγεία
με  δυό  γυαλιά  στα  δάχτυλα
και  το  υψος   ως  το  τρία

Βουτάγανε  με  το  γυαλί
στ  αστέρια  τ  ουρανού
Στο  Αλφα  του μεγάλου  Ταυρου
στο  Αλφα  του  Αετού
Αλταιρ  Αλφερατ
και  άλλοτε  στο  Μιζαρ

Ανναμίτες  καπεταναίοι
τ  ονομα  τους  ηταν  λέει
του  μεσαίωνα  αστρονόμοι
μεγάλοι  ποιηταί
Στην  τροχιά  της  γης  των  ανθρώπων
και  των  αστέρων  των  ερώτων  ....!!!  
            .....   κυρ....  σαμ ...

..ΤΟ ΣΚΑΜΠΟ....

....καθε Σάββατο το βραδυ
νιώθει απιαστο σημάδι
σφαίρες δίπλα του οι μέρες
θέλουν να του βάλουν βέρες

Στο σκαμπό λιώνει ωρες
ταξιδακια με γονδόλες
σε παλιούς ωκεανούς
και χρόνους αλλοτινούς

αντιστέκεται με τεκίλα
της ζωής την κατρακύλα
καθε Σάββατο το βραδυ
η σκέψη του πηγάδι

και οταν πιανει πάτο
δεν το βάζει κάτω
στο σκαμπό του ορθιος μένει
αραγε τι να περιμένει..

οι θαμώνες του μαγαζιού
ολοι τους του ποτηριού
αλλου κοιτάζουν, αλλου τιρβάζουν
βουτιά στον πάτο δοκιμάζουν

.....κυρ σάμιος