Γύρω γύρω αποκριά και στη μέση τ όνειρο ..!

   .. ΓΥΡΩ  ΓΥΡΩ  ΑΠΟΚΡΙΑ και ΣΤΗ  ΜΕΣΗ  ΤΟ  ΟΝΕΙΡΟ ..!

 

Είναι η στιγμή  που η Ηλέκτρα  κόβει  και το τελευταίο  χάρτινο αστεράκι , όταν από την μπαλκονόπορτα  της  τραβά την προσοχή της   ένας ασυνήθιστος  θόρυβος .  Διακόπτει για λίγο και πλησιάζει προς το παράθυρο .  Ρίχνει μια γρήγορη ματιά και επιστρέφει  στην δημιουργική της ενασχόληση .

  Σκυμμένη με αφοσίωση   στις χειροκατασκευές της  περιτριγυρισμένη  από  χαρτοπόλεμο  , ημιτελής μάσκες , χρωματιστά  χαρτόνια , και το κελάιδισμα του ψαλιδιού να παραβγαίνει  τρόπο τινά  μ εκείνο του ραδιοφώνου  που συντροφεύει  την καλλιτεχνική της διάθεση  .

   Στο νεοσυσταθέν  χρωματιστό δωμάτιο  η Ηλέκτρα  ,  πολύχρωμες  αιλουροειδής  κορδέλες τοποθετημένες στον τοίχο  σχηματοποιούσαν  όλων των ειδών  χαμόγελα  .

    Ο θόρυβος  έξω επιμένει .  Αυτήν την φορά η Ηλέκτρα αφήνει  το ψαλίδι  δίπλα της , σηκώνεται  και με κάποια επιφύλαξη , χαμηλώνει την μουσική , ρίχνει ματιά στο ρολόι , προσεχτικά  κατευθύνεται προς την μπαλκονόπορτα .

Επιχειρεί τρόπους να διαλύσει το σκοτάδι  για να διευκολύνει  την ορατότητα . Ανάβει  το έξω φως  και ταυτόχρονα  χώνει το πρόσωπο της  σε μια σχισμή  της κουρτίνας . έκπληκτη  παγιδεύεται  από το θέαμα  που αντικρίζει  απέναντι της :  Ένας χαμογελαστός κλόουν  σκαρφαλωμένος   στο δένδρο   κάνει  διάφορα σινιάλα .! Παραμένει  για αρκετό διάστημα  να παρακολουθεί την μικρή παράσταση , ενθουσιασμένη  ανοίγει το παράθυρο  και  τον καλεί να περάσει μέσα .

   Ο κλόουν  θέλοντας  να δοκιμάσει εντυπωσιακή  είσοδο  συνεργάζεται   με το κλαρί  του δένδρου , εκτελεί δύο κολπάκια  και  αποσπά πιότερο το χαμόγελο  της Ηλέκτρας .

 Ακολουθεί η θερμή υποδοχή του  και χωρίς λεπτό καθυστέρησης  ο κλόουν την ρωτά :

… << .. Είσαι η Ηλέκτρα ??.. >>

 κι ευγενικά της προσφέρει ένα λουλούδι . Απόλυτος αιφνιδιασμός .

  Με το λουλούδι στο χέρι  μένει  για λίγο μετέωρη  και αργά- αργά  πλησιάζει τον κλόουν.

  Σε όλο αυτό το διάστημα  διάφοροι συνειρμοί  περνούν  από το μυαλό της .  Μαντεύει , αλλά δεν το πιστεύει .. !¨

Όσο  τον παρατηρεί  όλο και περισσότερο  θεριεύει μέσα της η πεποίθηση πως πρόκειται  για τον φιλαράκο τον κλόουν του Φίλιππου .

 Δεν γνωρίζει για πιο λόγο τον αποκαλούσε  έτσι ο Φίλιππος .

 Η Ηλέκτρα χαλαρώνει και χαμογελαστή  αφήνεται στις κυκλωτικές  κινήσεις γύρω  από τον κλόουν .

    Τα  μαύρα  τεράστια παπούτσια , το μαύρο-άσπρο  παντελόνι , το ριγέ γιλέκο ,οι χρωματιστές τιράντες , η κόκκινη μύτη , το άσπρο-κόκκινο  σκουφάκι , όλα μαζί  συνηγορούν  στην εύστοχη  μαντεψιά  της Ηλέκτρας .

 Εξ  ου  και αστραπιαία  χουφτώνει  και με τις δύο παλάμες της  τα ισοϋψή   βουναλάκια   χαρτοπόλεμου  εκσφενδονίζοντας τα  στον  αέρα , ενθουσιασμένη  αναφωνεί συλλαβιστά :

<<…..  ο  φι-λα-ρά-κο-ς ….??? … >>

  Ο κλόουν πάραυτα  αυτοσυστήνεται θεατρικά :

 <<…. Ουάουυυ .. !  Χοπ! Χοπ!  Ναιαιαιαιαι … !! << Ο φιλαράκος .. >>

Στα επόμενα λεπτά της ώρας ακολουθεί  χαλαρωτική ατμόσφαιρα και ανταλλαγή φιλοφρονήσεων .

Η Ηλέκτρα χαρούμενη  του προσφέρει ένα μικρό σκαμπό  που ήταν ευκολο εκείνη την στιγμή για να καθίσει , αλλά  αυτός ήδη πνιγμένος στον χαρτοπόλεμο  επιλέγει την θέση οκλαδόν  δίπλα στο μικρό πρόχειρο εργαστήρι  μάσκας  της  Ηλέκτρας .

<< Πως άφησες μόνο  του τον φιλαράκο σου τον Φίλιππο ?? ..>>

 Ρίχνει την πρώτη  ερώτηση .   Ο κλόουν ατάραχος απαντά αμέσως

 << Έτσι γίνεται κάθε που έρχονται απόκριες …Αυτός μου είπε να έρθω εδώ ..  … Όμορφο  το δωμάτιο σου .. >>

  Το βλέμμα του πέφτει πάνω  σε διάσπαρτα  πολύχρωμα  παρεό  που στολίζουν  τον τοίχο . Στοιχεία από θάλασσες ,όρη, ποτάμια  , λίμνες , αποτυπωμένα  σε υφασμάτινες  εν-τοιχισμένες  σελίδες .

<< … Ώστε  σου αρέσει το δωμάτιο  μου .. πως το βρίσκεις ?? .. >>

  <<… Βέβαια  μου αρέσει .. Να  ας  πούμε  αυτή η γωνία … >>

   <<.. Ναι  αυτή η  γωνία    τι ….. Τι  σου κάνει κλικ ?? … >>

Ο κλόουν επιλέγει ν απαντήσει με τον τρόπο του ..  Μ ένα  ξεχωριστό   κόλπο  χωρίς την χρήση  των χεριών του , μπρος στα έκπληκτα  μάτια της Ηλέκτρας , ξεδιπλώνει το σώμα του  και από την θέση οκλαδόν  επανέρχεται  στην όρθια  στάση , τρέχει προς τα πανιά  και κατεβάζει ένα πολύχρωμο παρεό .

Πλησιάζει την Ηλέκτρα  ανεμίζει  το παρεό , επιδίδεται σε μια ελαφριά υπόκλιση .  Απευθύνεται σε υποτιθέμενο κοινό . :

              …. Πως με λένε ?

                       Πως σε λένε ??

                     Κλόουν  είμαι

                     Πως το λένε!!!

                    Έχω μάννα  την οξεία

                   Και την γραμματική θεία

                   Τον τόνο για πατέρα

                    Δεν με σκιάζει η  φοβέρα

                    Την ψιλή περισπωμένη

                  Αγαπημένη  ξεχασμένη

                  Και το κόμμα  το αστείο

                   Αυστηρό  μακρινό θείο …….. 

Η Ηλέκτρα  δεν πιστεύει στα μάτια της , χειροκροτεί  συνέχεια  κι εκδηλώνεται φωνητικά 

  << … Μπράβοο !  Μπράβο  φιλαράκο .. >>

 Η ατμόσφαιρα αποκτά χροιά παραμυθιού .  Ο κλόουν απτόητος συνεχίζει :

 << … Ηλέκτρα  πες μου αμέσως  χωρίς σκέψη  μια λέξη  ν αρχίζει από νι …>> 

  << .. Νύχτα … >>

 επιλέγει η Ηλέκτρα και μέσα της αδημονεί  για την συνέχεια .  Ο κλόουν επανέρχεται ..

<< .. όμορφα . Τώρα πες μου  μια λέξη που ν αρχίζει από Κάπα .. αμέσως μην το σκέφτεσαι … >>  

 << .. Καλοκαίρι .. >>

 Ξεσπά η Ηλέκτρα  και συνεπαρμένη μονολογεί  διαρκώς

 << .. να δούμε που το πάει ο φιλαράκος .. >>

Ο κλόουν γεμάτος ενέργεια στριφογυρίζει στον αέρα τρείς φορές το παρεό  και ταυτόχρονα διαλαλεί  στον χώρο την  ακαταλαβίστικη φράση :

<< .. Καλονυκαιρι  .. >> … <<  Καλονυκαιρι .. >>

Κατά περίεργο τρόπο κάθε φορά που το παρεό   ακουμπούσε τα αντικείμενα , αυτά  σχεδόν ζωντάνευαν . Λες και  το παρεό  αντλούσε κάποια μαγική ιδιότητα από την φράση κλειδί :

 << … Καλονυκαιρι .. >>

και δια της αφής  έσπερνε πνοή  και ενέργεια .   Αποτέλεσμα ?? 

Τα  μολύβια σαν ερωτικά σμήνη  ζωγραφίζουν στον αέρα , τα λευκά φύλα  αιωρούνται σκόρπια ,περιστρέφονται , ο χαρτοπόλεμος όμοιο  συννεφόκαμα  , στροβιλίζονται όλα   λες  και πρόκειται  για μία  ονειρολογία  στερεωμένη στην οροφή του δωματίου . 

   Τα  δε πλήκτρα  της γραφομηχανής  κάθε που η μαγική επαφή του παρεό  ζωντάνευαν την ορχήστρα των γραμμάτων , τότε  μικρά , κεφαλαία , φωνήεντα , σύμφωνα , κόμμα , περισπωμένη , ερωτηματικά  θαυμαστικά , όλα στον αέρα  χόρευαν, όσο  ο κλόουν ταλάνιζε  τον ορίζον τα  με την μαγική λέξη 

  <<.. Καλονυκαιρι >> .

  Μπαίνει και η Ηλέκτρα στο παιχνίδι ! Πως ??

 Αρπάζει ένα τεράστιο  πολυσέλιδο  βιβλίο με χοντρά και ανθεκτικά εξώφυλλα , ανοιγοκλείνει  ρυθμικά  δίκην  ακορντεόν , συνοδεύοντας έτσι  τον κλόουν στην εξέλιξη του μουσικού παιχνιδιού .

       Κάποια ανύποπτη στιγμή το παρεό  γλιστρά από το χέρι του κλόουν , μ εξαιρετική ορμή προσγειώνεται  πάνω στην γραφομηχανή  συγκεκριμένα  πάνω στην ένδειξη  τελεία και παύλα !

 Το τελεία και παύλα λειτούργησε σαν αυτόματος διακόπτης .

  Τέλος η παραμυθένια ατμόσφαιρα !

  Επανήλθαν όλα στην προτέρα κατάσταση .

 Η Ηλέκτρα προσπαθεί να τιθασεύσει τα ματοτσίνορα της .  Με μισόκλειστα μάτια κουλουριασμένη  στο δάπεδο , το ψαλίδι μπλεγμένο ακόμη στην παλάμη της  , περιστοιχισμένη  από πλήθος   ημιτελής μάσκες , και στοίβες χαρτοπόλεμο  φορτισμένη με την ένταση του παράξενου ονείρου .

 Απορροφημένη  από το αλλόκοτο  σκηνικό με τον κλόουν , σηκώνεται , κάνει βόλτες  στο δωμάτιο  σαν να ψάχνει  τον απρόσκλητο επισκέπτη.

    Περιπλανιέται  φθάνει στην μπαλκονόπορτα  καρφώνει το βλέμμα της  για αρκετή ώρα στον κήπο , στο κλαρί του δένδρου , στρέφει το πρόσωπο της σ ένα  ένα  τα αντικείμενα  του χώρου . όλα στη θέση τους !

<< Κρίμα !!! Όνειρο ήταν >>

μονολογεί ρίχνει μια ακόμη ματιά έξω στον κήπο . Τραβά την κουρτίνα  , κατευθύνεται στο ραδιοφωνάκι , δυναμώνει την μουσική , πιάνει το ψαλίδι  και :

 << .. άντε λοιπόν Ηλέκτρα , που μείναμε ?? .. >>

                                                                                    Κυρ..σαμ..