.... κάτι σαν ανεμόμυλος ... !!!
....... Στα επόμενα λεπτά της ώρας δύο μισόγυμνα σώματα παραδομένα στις διαθέσεις του ανεμόμυλου , βυθίζονται σε μια ακατάπαυστη ερωτική συνομιλία .
Το παιχνίδι της σβούρας , το πέταγμα επάνω από την αγριεμένη θάλασσα . Ένας μύλος . Ένας ανεμόμυλος , μία ενέργεια που κινητοποιεί παροπλισμένες αισθήσεις και συναισθήματα .
Έξω ο ήλιος ταξιδεύει πάνω από τον ωκεανό και περιλούζει τους φιλήσυχους κατοίκους Ράπα Νούι .. !!!
Το πλοίο χορεύει στα κύματα του Ειρηνικού πλησιάζει και αγκυροβολεί όχι πολύ κοντά στην ακτή .
Αυτό συμβαίνει μόνο μία φορά την εβδομάδα . Το ενοικιασμένο αυτοκίνητο λίγο παρά δίπλα στον πυργίσκο , σε καλή ορατότητα οι πέτρινοι φύλακες τα τεράστια μυστηριώδη αγαλματίδια τα Μοαι .
Και μέσα στον πυργίσκο- ανεμόμυλο
ο Λάμπρος και η Ηλέκτρα σε πλήρη απογείωση απολαμβάνουν αμίλητοι τον απόηχο της ηρεμίας .
Πρώτος σπάει την σιωπή του ο Λάμπρος :
… Να λοιπόν που μ έμαθες να πετάω … σ ευχαριστώ ..
Η Ηλέκτρα αχνά , ίσα που ακούγεται
… ήσουν καλό παιδί .. άλλωστε στο είχα υποσχεθεί …ότι θα σε μάθω να πετάς ..
Ξεσπούν και οι δύο στα γέλια μπερδεύοντας ταυτόχρονα για λίγο ακόμη τα σώματα τους . Ο χρόνος όμως αδυσώπητος . Χρειάζεται να επιστρέψουν το ενοικιασμένο αυτοκίνητο …
Με αλληλοβοήθεια ενδυματολογικά επανέρχονται
στην προτέρα κατάσταση .
Όρθιοι πια ρίχνουν μια ματιά στον εσωτερικό χώρο του ανεμόμυλου .
Φθάνουν στην έξοδο αλλά η Ηλέκτρα τραβά τον Λάμπρο μέσα . Στέκονται στο στρογγυλό τραπέζι , τα σημάδια του Λάμπρου ακόμη εκεί .
Κοιτάζονται με νόημα στα μάτια . Το δάχτυλο της Ηλέκτρας σε ρόλο κιμωλίας χαράσσει επάνω στο σκονισμένο ξύλο :
… Με το καράβι όνειρο , πάρε με μαζί σου όμηρο …
Αγκαλιάζει τον Λάμπρο , κι έτσι όπως είναι πιασμένοι χέρι – χέρι , Ο Λάμπρος κάνοντας την ίδια κίνηση με την σειρά του ανταπαντά γράφοντας : .
. Δέσε με στο κατάρτι μένα φιλί , δώσμου ανάσα δώσμου πνοή .. !
( υλικό επεξεργασίας -απόσπασμα- δημιουργικής γραφής ... )
κυρ .. σαμ ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου