Ειιι .. ! Σεις οι απ έξω μ ακούτε .??

Ειναι κάτι στιγμές  που η φωνή του ανθρώπου  γίνεται λάφυρο  της σαρωτικής  διάθεσης του αέρα . Φωνήεντα, σύμφωνα , φθόγγοι ,  σημεία στήξης , απορρυθμίζονται κι έτσι το νόημα των λέξεων  διαθλάται .  Κάποιες άλλες στιγμές  όμως  η δύναμη του περιεχομένου και των εννοιών   παραμένει αλώβητη  και σθεναρή  σε κάθε λογής  τυφώνα .  Τά λόγια του αέρα  μεταλάσσονται σε λόγια του .. α-γέρα ! Η διαφορά στον τονισμό  αυτομάτως  γεννά αισιόδοξους συνειρμούς (  α- γερά ).
    Οταν η φωνή του ανθρώπου φιλτράρεται  << .. ανάμεσα  στις  γραμμές >>  που οριοθετούν  φυλακές  της Αργολίδας  τα λόγια αποκτούν ιδιέταιρο βάρος και αξία , η χρησιμότητα τους  εχει αποδειχθεί  πως αγγίζει τον κόσμο της φυλακής . Το ερώτημα ειναι κατά πόσο αγγίζει και την έξω κοινωνία ! Κι  εδώ ειναι αναγκαία  και μάχιμη  ευχή  μας !
     Φοιτητές και φοιτήτριες   που βρίσκονται στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών  του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου  Σχολής καλών τεχνών , τόλμησαν ερευνητική βουτιά στην ιστορία των φυλακών  Αργολίδας .   Κολύμπισαν στα βαθιά νερά της έρευνας , κι έφεραν στην επιφάνεια  μνήμες , στιγμές , πληροφορίες , από το απώτερο παρελθόν των φυλακών της Αργολίδας  αλλά και την σκληρή  καθημερινότητα των κρατούμενων ! 
   <<  Ανάμεσα  στις γραμμές .. >>  ξεπηδούν μνήμες , πολιτισμός , κι εκπαίδευση   των εγκλείστων ανθρώπων   που απαρτίζουν την μικροκοινωνία των φυλακών .   Των ανθρώπων που για κάποιο λόγο , κάποια στιγμή  της ζωής τους  έσπασαν το φράγμα της νομιμότητας  !  Στιγμιαίο  λάθος ??  Ισως .. !
    Θαρρώ  πως εμείς που αυτοχαρακτηριζόμαστε  << εξω >>  κοινωνία  χρειάζεται  να διανύσουμε  την απόσταση  απο το ύπάρχω  στο συν-υπάρχω !!!  Οι έγκλιστοι των φυλακών ειναι κάτι παραπάνω  από τους ανθρώπους  της διπλανής  μας πόρτας .. ! Υπάρχουν πλην όμως  δεν συν-υπάρχουν .. ! 
      Δεν  ξέρω πως και γιατί κάθε φορά  που  παρόμοιες αράδες  σουλατσάρουν  στις λευκές σελίδες του σημειωματάριου μου , μια δέσμη ηλιοβολής  αφήνει την σκιά της  και συνοδεύει την σκέψη μου .  Ανάμεικτα συναισθήματα φτερουγίζουν  απανταχού  σαν αποδημητικά πουλιά  που ασθμαίνως  αναζητούν την άνοιξη τους . 
    Ειχα την τύχη να μοιραστώ την ξεχωριστή συγκινητική  ατμόσφαιρα οπως αναδύθηκε στο Βουλευτικό  Ναυπλίου  από τους φοιτητές και φοιτήτριες  των μεταπτυχιακών σπουδών  του  Πανεπιστημίου  Πελοποννήσου - Σχολη Καλών τεχνών ..  Αυτός ειναι ο λόγος και η αφόρμηση  για  να ανασύρω από την μνήμη μου  και να μοιραστώ μαζί σας  απόσπασμα από ανέκδοτη συλλογή :
  ....  Μου πέρασε  από  τον νού να μπολιάσω το φευγα του μυαλού  με τη μοναχική  ηλιαχτίδα . Την ηλιαχτίδα  που τρυπά  τις ριγωτές  ραβδώσεις . Κάποιοι τις λένε κάγκελα .  Συγκεκριμένη  στιγμή . Συγκεκριμένη ώρα  και τσουουουυυπππ !  Η  ηλιαχτίδα !  Γύρευε  από που έρχεται  και τι μαντάτα  κουβαλά  η λαμποκοπή της . 
     Ερχεται και τρυπώνει  την ίδια στιγμή , την ίδια ώρα .  Μοιάζει σαν λεωφορείο  που συλλέγει  αόρατους  επιβάτες . Ερχεται και φλερτάρει  με τις σκιές  μας . Μολύνει με κάποιο τρόπο  το πυκνό σκοτάδι  που πνίγει  το κελί μας , με ολίγα γραμμάρια ελευθερίας . 
     Αφήνομαι με την φαντασία μου . Επιβιβάζομαι στην  λαμποκοπή  της και ταξιδεύω  στην σφαίρα του έξω  κόσμου . 
     Μυρωδιές, καινούργιοι θόρυβοι , ηλιοβασιλέματα , σιωπές , χρώματα , φωνές, γέλια , κλάματα , χαρές, λύπες , ΖΩΗ .. !!!  Μια  εξ  αποστάσεως  σπουδή . Νεκρωμένες  οι αισθήσεις  και πως  ν  αντέξω  τέτοιο μποτιλιάρισμα . 
   Την ίδια στιγμή απ΄΄εξω  οι θόρυβοι  της πόλης  και τα γκάζια  των αυτοκινήτων  ορμούν σαν υπότιτλοι  σε βουβή ταινία  με τίτλο  .. Ειιιι  !  Σεις  οι  απ  έξω ..  μ  ακούτεεε .. ??? 
                                                                                   ...κυρ.....  σαμ ....