Γιουσουρούμ εντός μας .. !

 Παγώνω  την εικόνα  με τα σκαλοπάτια  προτού τσιγκλίσουν την εκκολαπτόμενη  υψοφοβία  απομεινάρια στα κατάβαθα  του νου ,  ενοχλητικά φτερουγίσματα  μια  λαθραία εισβολή  στις παρυφές του μυαλού .  Ωστόσο αφήνω τον δρασκελισμό μου να κουμαντάρει  την ισορροπία  της βάδισης , και μηδενίζω  την διαδρομή , η οποία με βρίσκει   στην πλησιέστερη  παλαιικού τύπου  βαριάς κοπής  ξύλινης πόρτας .
     Ακούω φωνές  και δεν χάνω την ευκαιρία . Στέκομαι  στο πλατύσκαλο  σε θέση οκλαδόν  και σαν μωρό  που το σερβίρει  άστοργη μάνα  σε πόρτα  ξένη περιμένω την τύχη μου . Ακούω φωνές να τέμνονται στον αέρα :
   -----  Κάτω από τον ίδιο ουρανό ...
   -----  Τι  κάνω εγώ ... ?
   ----- Τι  κάνεις  εσύ ..?
   -----  Τι κάνει  ο διπλανός ..?
     ----- Τι  κάνουμε όλοι οι άνθρωποι  και φουντώνει η οργή ??
    ----  Απόψε οι εφιάλτες  έχουν ρεπό ....
   -----  Πως  είσαι  σίγουρη ??
  ------    Το  νιώθω μέσα μου οι ευχές μου πιάνουν τελευταία ...
  -------   Ελπίζω να μην διαψευστείς ...
      Φωνές ανάκατα  στον αέρα και από πίσω  σε δεύτερη ανάγνωση  μια μελωδία ασθμαίνοντας  προσπαθεί σαν μουσικό χαλί μήπως και απορροφήσει το χάλι  που γεννά  η εν λόγω αερομαχία των λέξεων .
    Στιγμές  συμπυκνωμένες  βγαλμένες  από ληγμένα ανεμολόγια  εξ  ου  και το σφαγείο  εννοιών και νοημάτων .  Τώρα  είπα  σε λίγο ξε- είπα . Στιγμές συνεπιβάτες  σε μικρόσωμο  κιβώτιο  αποκαλούμενο ασανσέρ.  Στο  πάνω  κάτω της διαδρομής  αμήχανα βλέμματα  εγκλωβισμένα στην βιασύνη  του χρόνου.  Δευτερόλεπτα σιωπής  μεσολαβούν  έως ότου  διασταυρωθούν  στον αέρα .  Το κλειστοφοβικό ασανσέρ  εκτελεί την εντολή  και οδεύει προς τα κάτω .  Βυθίζεται αγκομαχώντας  όχι  από το αθροιστικό  βάρος μας ,  αλλά από το  ελάχιστο  χρονικό περιθώριο , τόσο  όσο   που  να  δικαιολογεί  την πολύπαθη ρήση ... δεν έχω χρόνο ..!
    
  Τι  να  πεις ?? Και πόσα να εννοήσεις ??  Και ύστερα  συχνά πυκνά δυστυχώς πέφτει η κακοτράχαλη  είδηση  αυτοχειρίας με τον έναν η τον άλλο τρόπο .  Είδηση που μας σοκάρει αλλά ταυτόχρονα  ως κοινωνία μας  στέλνει  μπρος στον καθρέφτη  της αλήθειας ! Ώρες καθρεφτιζόμαστε  και προβάρουμε το ένδυμα της πιθανής ευθύνης μας  μήπως και  εντοπίσουμε  τα αίτια τις αφορμές  και τα γιατί  που  δίνουν τροφή  σε  θλιβερές ειδήσεις .
    Όμως  σαν έρθει το πρωί με τον ήλιο μπροστάρη , όλα μυρίζουν αλλιώς , εντός και εκτός των τειχών  όλο και κάποια  πολιτικά παιχνίδια , κάποιοι αθώοι θάνατοι , προκύπτουν .. !  Εμείς πια λες και γινόμαστε ατρόμητοι  Ινδιάνοι , που περιμένουν στην όχθη του ποταμού  μέχρι να δουν  τα πτώματα των εχθρών  τους να περνάνε . Το πρωί όλα μυρίζουν αλλιώς , ενώ την νύχτα .  Την νύχτα έ(ρ)πονται  πολλά  Μες την σιγαλιά της  τρυπώνει  η καθημερινότητα , λιωμένη  από το σεκρέντο  της αφασίας . Τι  είναι σωστό και τι λάθος !  Το παζάρι  σκληρό . Και οι αλήθειες  στοιβαγμένες  σε μπόγους  , σε υπόγεια , σε υπόστεγα . Όλο αυτό το μαυρόασπρο  κοχλάζει  βγάζοντας  υδρατμούς  ασυνεννοησίας από την  γλώσσα της Βαβυλωνίας .. ! Γιουσουρούμ εντός μας ! Όλα κατακρημνίζονται , αναπόφευκτα  θραύσματα  ραγισμένα φωνήεντα  κυριαρχούν στον λόγο  και παράγουν  έναν ιδιότυπο ... τραυλισμό .. !
     Για δες πως μια σταλιά διαδρομή  στο κλειστοφοβικό  ασανσέρ  γίνεται  σταλαγματιά  και ξεχειλίζει  καλή ώρα  σαν την άφρη της μπύρας . Τα  πάνω κάτω της διαδρομής . Τα πάνω κάτω του ποτηριού .  Έτσι συμβαίνει συνήθως.

  Την  νύχτα  όλα καταλαγιάζουν / λέξεις  φυτρώνουν στην μπάρα /  με αλκοόλ και τσιγάρα / στα μάτια σου διαβάζω / ίδιες άυπνες λύπες /  καίνε τα τι και τα πως / αστράφτει  άπλετο φως / ...
                                                                                            ...κυρ...  σαμ...