Δικαίωμα στην θλίψη ..!

 

 

        Δικαίωμα  στην  θλίψη ..!    (  2 )

 

Λες και τα γράμματα  με κάποιο μαγικό τρόπο  συνωμοτούν  και σπρώχνουν  το μολύβι  σε σπορά γκρίζων  διαδρομών .

΄Αμυαλη  γραφή?    Εν θερμώ  περιπλάνηση? 

Ποιος ξέρει?  Μπορεί … 

Εκείνο που είναι βέβαιο  είναι πως  ο πυρήνας της ροής  των σκέψεων  πηγάζει  από βιωματική  εμπειρία  καταγεγραμμένη .

Οι αλήθειες  που αναδεικνύονται  φωτίζουν πολύπλευρα  το σχήμα το μέγεθος  το βάρος , το περιεχόμενο  αλλά και  το περιτύλιγμα  του πένθους  που  αναβλύζει  μέσα από  μια  απώλεια .

Είτε πρόκειται  για  απώλεια προσώπου  , είτε για ζωάκι , είτε για αντικείμενο συναισθηματικής  αξίας ,  είτε για φιλίας , είτε για απώλεια επαφής με γενέθλιο τόπο ,  είτε οποιαδήποτε άλλης μορφής  απώλεια , το πένθος πάλλεται .

Το ειδικό βάρος του  φωτίζεται  με προβολείς.  Κάθε προβολέας και την δική του ξεχωριστή οπτική γωνία .

  Να ! Όπως  ο συγκεκριμένος  που  η  φέξη του  έρχεται  να δώσει χώρο  στα επόμενα βήματα της γραφής .

 

  Ναι  ! Από καιρό μέσα μου  ένιωθα την δίψα της επιθυμίας  να γράψω  κάτι  για  σένα ..

Για σένα που μάταια προσπαθείς να με φέρεις στην μνήμη σου .

 Η πάχνη του μυαλού είναι τόση  που δεν αντέχει  και πολλές  ανακατατάξεις …

Βαρύ το φορτίο  … !

Δεν έχω  παρά  να σου θέσω  ορισμένα  χαρακτηριστικά  σημεία  με την ελπίδα  ότι θα βοηθήσουν στο ξεμπλοκάρισμα  της μνήμης .

Δεν βρίσκω άλλο τρόπο  από το να σου θυμίσω  εκείνη την αναπάντεχη  συνάντηση . Την συνάντηση του … αιώνα   σε  ένα από τα σταυροδρόμια  της ζωής ( Ζήτω η ρυμοτομία..!!! ).

Κι  έπειτα μου είπες :

…<<. Κάνε υπομονή  όλα θα περάσουν ..  >>

Κι  εγώ  δεν σου μίλησα  γιατί ήξερα  ότι δεν θα περάσουν .. ! … Δάκρυσα … !   Τότε  μου χαμογέλασες γλυκά κι έφυγες …

Με αποκάλεσες και πέρασες  στο απέναντι πεζοδρόμιο .  Θρονιάστηκες εκεί .

Από  τότε  με… αποκαλείς    με   διαφορετικές  ταμπέλες   , πεισματικά  μου φορτώνεις  κάθε τόσο  και μία … ετικέτα  (  ετικέτα = επιγραφή εμπορευμάτων ) στην ράχη μου .

Ναι  ακριβώς , δεν είμαι προϊόν  !

Και ύστερα εκείνο το βράδυ ??  ΄Ηταν  θαρρώ στο κινηματογράφο !.. Για  θυμήσου .. !

 ΄Ηταν  η τελευταία σκηνή του έργου . Το  τέλος  -- πραγματικά  το μόνο  κοινό σημείο των ανθρώπων -- που  ενώνει την σκέψη .

Κάτι σαν στιγμιαία επικοινωνία .  ΄Ομορφη    στιγμή . Μοναδική ίσως .. ! …. Πως ??  Το θυμήθηκες ??

Προσπάθησε  λίγο ακόμη και ρίξε   μία  ματιά  γύρω στη γειτονιά  !  Μη σε παραξενεύει το τοπίο ..

  Ναι ! Οι άνθρωποι  μαραίνονται  και τα φυτά ανθίζουν  γιατί έχουν  υπομονή και καρτερικότητα ..

Συμφωνούσες και σύ  τότε , όλα όμως ξαφνικά έγιναν  υπερβολές και κακόγουστες φιλολογίες ..

Τότε .. ! 

Τώρα όμως  με απλοχεριά  μοιράζεις  ετικέτες . Αμετακίνητη στο απέναντι πεζοδρόμιο . Στο ίδιο λοξοπερπατημένο  λιθόστρωτο .

Προσπάθησε να θυμηθείς  τον ήχο του τηλεφώνου  και ότι επακολούθησε ..

 Τότε που χτύπησε  το τηλέφωνο και με …. αποκάλεσες !!!

΄Όχι ..!  ¨Όχι .. !  Μη  ταράζεσαι . Δεν περιμένω απάντηση .

 Εκείνο που θέλω  είναι  απλά και καθαρά  να κρατήσω αυτό που δικαιούμαι .

Το δικαίωμα στην θλίψη ..!  

          κυρ..σαμ..