Μελιστάλαχτη απουσία....!

 Πυκνώνουν  οι  μέρες καθώς  ο Δεκέμβρης  καταβροχθίζει  τα σκαλοπάτια  της φυγής  του .  Και είναι αυτό το πύκνωμα  που κάνει τις νύχτες  ν ασφυκτιούν  και ν  αποζητούν  χαραμάδες  κόκκοι ελπίδας . Την επομένη  στρέφω  το βλέμμα  μου  προς τα επάνω . Προσκλητήριο  απόντων . Άυλα  χαμογελαστά  πρόσωπα  τραμπαλίζονται  στο πολύχρωμο  θόλο  του ουράνιου τόξου ! Η  θέα  του   θεά!!! Σιωπηλή μεν , λαλίστατη δε .. !  Μελιστάλαχτη σιωπή !  Μελιστάλαχτη  απουσία !!!
    Ας  είναι .. !           κυρ...σαμ...