..Τα όμορφα όνειρα σε όμορφες θάλασσες , ομορφα πνίγονται ...!

    
        Τραβώ το συρτάρι και με το χέρι μου  ψάχνω τα σκόρπια  χαρτιά , κάπου στο βάθος ξετρυπώνω  ξεθοριασμένους αριθμούς  με μολυβένια γραφή και διευθύνσεις πασαλιμένες  με την λάβα του χρόνου . Ακριβώς από κάτω  φάκελοι φρέσκιας κοπής  με υποσημειώσεις  οπως : .. <<  Ιατρική γνωμάτευση ..>>  .... << ... Ιστολογική .. >>   <<  προ  εγχείρησης ,  μετά εγχείρησης .. >>  και άλλα παρόμοιου περιεχομένου  επίσημα ενημερωτικά  διόλου ευχάριστα  έγγραφα . Συνοθύλευμα  αναγκαίων  εξετάσεων ..
     Η παλάμη μου χωμένη και χαμένη  στην προσπάθεια ανα-σύνταξης  της σειράς τους . 
Τα  μπρός --πίσω , τα πίσω --μπρός μια ροή  ξεχωριστών στιγμών ,κομβικών θα έλεγα για την πορεία της υγείας μου .  Καιρό  τώρα  τριβελίζει  μέσα μου μια βαθιά επιθυμία  ν ανασύρω σκέψεις  και ν ανασυρθώ  από τον πυθμένα τους  στην επιφάνεια .  Το συνηθίζω  άλλωστε  ν  αλλιεύω  στιγμές , εικόνες ,  και συμβάντα ζωής , πλεούμενα  σε όμορφες θάλασσες  που ρέουν εκ βαθέων ψυχής ..!
    Διπλώνω την υπομονή μου  προσεχτικά  μη και ο θόρυβος ξυπνήσει  τυχόν σύννεφα αμφιβολλίας  και γκριμάτσες φόβου υπό διάθλαση .  Ανα-διπλώνω  χάρτες διαφυγής προς τον ήλιο τα χρώματα , την φύση , το χαμόγελο..! Σε λίγο εντελώς μηχανικά  σπρώχνω και κλείνω το συρτάρι.   Εξω ο βηματισμός της νύχτας  πριμοδοτεί  με ανησυχία τα παραμελημένα αδέσποτα ζωάκια . Μέσα ο Περού  μικρόσωμο χαριτωμένο σκυλί , πιστός και αληθινός οικογενειακός σύντροφος ανταποδίδει με σινιάλο φωνής την συμπαράσταση του . Ενώ πιο  μέσα , εντός μου , καινούργια σελίδα, καινούργιο βιβλίο ανατέλλει  και στο βάθος  η ευχή : .. Αντε  απ   εδώ   καρκινάκι μου ..!!! Για πόσο άραγε ???  Δεν έχει σημασία ...!
    Συχνά πυκνά  μας περικυκλώνουν  γεγονότα  που διεκδικούν  τον τίτλο  του απρόοπτου, γεγονότα τα οποία κάνουν χρήση  την αιχμηρή αυτήν ιδιότητα του ξαφνικού , διαταράσουν  τον ρούν  της προσωπικής μας ζωής .  ¨Οταν όμως  κολυμπάς  σε θάλασσες  οπου το συναίσθημα του φόβου , η αγωνία για το επόμενο τρίμηνο , σε συνδιασμό με τα  χνάρια που σου αφήνει  το στάδιο της χημειοθεραπείας , σμίγουν σαν κοκτειλ  που καίει στον ουρανίσκο  σου .  Ναι ειναι αλήθεια οταν συμβαίνουν όλα αυτά  η θεώρηση της  ζωής αποκτά  ευλίγιστη  οπτική γωνία . 

     Νομίζω πως εχει απόλυτο δίκιο  η άποψη  Ογκολόγου  την οποία ξεχωρίζει η  Ρέα  Βιτάλη  στο άρθρο της με τίτλο .. <<..Η  τελευταία χημειοθεραπεία ..>>:.

     <<......   Ο  καρκίνος  ειναι μια σειρά ευκαιριών ,μακάρι να μην γίνει σειρά χαμένων ευκαιριών ...  >> 
      Και τώρα που βάζω σε τάξη  αυτές τις αράδες  καμπανίζουν στο μυαλό μου  οι φιλικές και καλοπροέραιτες  παροτρύνσεις και προτροπές  φίλων και συγγενών  :  <<  .. Μή τα βάζεις κάτω .. >> ... <<  Ψυχολογία ειναι το παν .. >>  << ... Να  θυμάσαι πως κάθε στάλα  φάρμακου ειναι για το καλό σου .. >>  Και άλλες διάφορες συμβουλές , η κάθε μια  με ξεχωριστο βεληνεκές .  Ευχές βέβαια  από ανθρώπους  ευτυχώς  << εκτός χορου >>  !  
    Οι  δε  γιατροί  να υπενθυμίζουν  τ  αυτονόητα,  δηλαδή  << .. Μακρια από  ανούσια πράγματα .. >> ...  <<  Ηρεμία  πραότητα .. >> ... <<  ποιότητα ζωής >> .. <<  περί  μη συγκίνησης .. >> .. <<  Αγάπη μόνο ρεεε .. >> .  Αυτονόητες αλήθειες , που η σπορά τους  καθοριστική αναγκαία και χρήσιμη , τίθεται σε ισχύ ,η  τουλάχιστον θα  πρέπει να τίθεται σε ισχύ από γεννησημιού μας .  Ιδανική περίπτωση οταν και όπου συμβαίνει .. !  Ονειρο ?? Πραγματικότητα ?? Ουτοπία ?? Ισως !!!
     Ομως τα όμορφα όνειρα  σε όμορφες θάλασσες , όμορφα πνίγονται ... !!!
                                                                                             ....  κυρ...  σαμ..