.. ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ
ΑΠΟΚΡΙΑ και ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟ
ΟΝΕΙΡΟ ..!
Είναι η στιγμή που η Ηλέκτρα
κόβει και το τελευταίο χάρτινο αστεράκι , όταν από την
μπαλκονόπορτα της τραβά την προσοχή της ένας ασυνήθιστος θόρυβος .
Διακόπτει για λίγο και πλησιάζει προς το παράθυρο . Ρίχνει μια γρήγορη ματιά και επιστρέφει στην δημιουργική της ενασχόληση .
Σκυμμένη με αφοσίωση στις
χειροκατασκευές της
περιτριγυρισμένη από χαρτοπόλεμο
, ημιτελής μάσκες , χρωματιστά
χαρτόνια , και το κελάιδισμα του ψαλιδιού να παραβγαίνει τρόπο τινά
μ εκείνο του ραδιοφώνου που
συντροφεύει την καλλιτεχνική της διάθεση .
Στο νεοσυσταθέν χρωματιστό δωμάτιο η Ηλέκτρα
, πολύχρωμες αιλουροειδής
κορδέλες τοποθετημένες στον τοίχο
σχηματοποιούσαν όλων των
ειδών χαμόγελα .
Ο θόρυβος
έξω επιμένει . Αυτήν την φορά η
Ηλέκτρα αφήνει το ψαλίδι δίπλα της , σηκώνεται και με κάποια επιφύλαξη , χαμηλώνει την
μουσική , ρίχνει ματιά στο ρολόι , προσεχτικά
κατευθύνεται προς την μπαλκονόπορτα .
Επιχειρεί τρόπους να διαλύσει το
σκοτάδι για να διευκολύνει την ορατότητα . Ανάβει το έξω φως
και ταυτόχρονα χώνει το πρόσωπο
της σε μια σχισμή της κουρτίνας . έκπληκτη παγιδεύεται
από το θέαμα που αντικρίζει απέναντι της : Ένας χαμογελαστός κλόουν σκαρφαλωμένος στο δένδρο
κάνει διάφορα σινιάλα .! Παραμένει για αρκετό διάστημα να παρακολουθεί την μικρή παράσταση ,
ενθουσιασμένη ανοίγει το παράθυρο και
τον καλεί να περάσει μέσα .
Ο κλόουν θέλοντας να δοκιμάσει εντυπωσιακή είσοδο
συνεργάζεται με το κλαρί του δένδρου , εκτελεί δύο κολπάκια και
αποσπά πιότερο το χαμόγελο της
Ηλέκτρας .
Ακολουθεί η θερμή υποδοχή του και χωρίς λεπτό καθυστέρησης ο κλόουν την ρωτά :
… << .. Είσαι η Ηλέκτρα
??.. >>
κι ευγενικά της προσφέρει ένα λουλούδι .
Απόλυτος αιφνιδιασμός .
Με το λουλούδι στο χέρι
μένει για λίγο μετέωρη και αργά- αργά πλησιάζει τον κλόουν.
Σε όλο αυτό το διάστημα διάφοροι
συνειρμοί περνούν από το μυαλό της . Μαντεύει , αλλά δεν το πιστεύει .. !¨
Όσο τον παρατηρεί
όλο και περισσότερο θεριεύει μέσα
της η πεποίθηση πως πρόκειται για τον
φιλαράκο τον κλόουν του Φίλιππου .
Δεν γνωρίζει για πιο λόγο τον αποκαλούσε έτσι ο Φίλιππος .
Η Ηλέκτρα χαλαρώνει και χαμογελαστή αφήνεται στις κυκλωτικές κινήσεις γύρω
από τον κλόουν .
Τα
μαύρα τεράστια παπούτσια , το μαύρο-άσπρο παντελόνι , το ριγέ γιλέκο ,οι χρωματιστές
τιράντες , η κόκκινη μύτη , το άσπρο-κόκκινο
σκουφάκι , όλα μαζί συνηγορούν στην εύστοχη
μαντεψιά της Ηλέκτρας .
Εξ
ου και αστραπιαία χουφτώνει
και με τις δύο παλάμες της τα
ισοϋψή βουναλάκια
χαρτοπόλεμου εκσφενδονίζοντας
τα στον
αέρα , ενθουσιασμένη αναφωνεί
συλλαβιστά :
<<….. ο
φι-λα-ρά-κο-ς ….??? … >>
Ο
κλόουν πάραυτα αυτοσυστήνεται θεατρικά :
<<…. Ουάουυυ .. ! Χοπ! Χοπ!
Ναιαιαιαιαι … !! << Ο φιλαράκος .. >>
Στα επόμενα λεπτά της ώρας
ακολουθεί χαλαρωτική ατμόσφαιρα και
ανταλλαγή φιλοφρονήσεων .
Η Ηλέκτρα χαρούμενη του προσφέρει ένα μικρό σκαμπό που ήταν ευκολο εκείνη την στιγμή για να
καθίσει , αλλά αυτός ήδη πνιγμένος στον
χαρτοπόλεμο επιλέγει την θέση
οκλαδόν δίπλα στο μικρό πρόχειρο
εργαστήρι μάσκας της Ηλέκτρας .
<< Πως άφησες μόνο του τον φιλαράκο σου τον Φίλιππο ??
..>>
Ρίχνει την πρώτη ερώτηση .
Ο κλόουν ατάραχος απαντά αμέσως
<< Έτσι γίνεται κάθε που έρχονται
απόκριες …Αυτός μου είπε να έρθω εδώ .. …
Όμορφο το δωμάτιο σου .. >>
Το βλέμμα του πέφτει πάνω σε
διάσπαρτα πολύχρωμα παρεό
που στολίζουν τον τοίχο .
Στοιχεία από θάλασσες ,όρη, ποτάμια ,
λίμνες , αποτυπωμένα σε υφασμάτινες εν-τοιχισμένες σελίδες .
<< … Ώστε σου αρέσει το δωμάτιο μου .. πως το βρίσκεις ?? .. >>
<<… Βέβαια μου αρέσει ..
Να ας
πούμε αυτή η γωνία … >>
<<.. Ναι αυτή η γωνία
τι ….. Τι σου κάνει κλικ ?? …
>>
Ο κλόουν επιλέγει ν απαντήσει με
τον τρόπο του .. Μ ένα ξεχωριστό κόλπο
χωρίς την χρήση των χεριών του ,
μπρος στα έκπληκτα μάτια της Ηλέκτρας ,
ξεδιπλώνει το σώμα του και από την θέση
οκλαδόν επανέρχεται στην όρθια
στάση , τρέχει προς τα πανιά και
κατεβάζει ένα πολύχρωμο παρεό .
Πλησιάζει την Ηλέκτρα ανεμίζει
το παρεό , επιδίδεται σε μια ελαφριά υπόκλιση . Απευθύνεται σε υποτιθέμενο κοινό . :
…. Πως με λένε ?
Πως σε λένε ??
Κλόουν είμαι
Πως το λένε!!!
Έχω μάννα την οξεία
Και την γραμματική θεία
Τον τόνο για πατέρα
Δεν με σκιάζει η φοβέρα
Την ψιλή περισπωμένη
Αγαπημένη
ξεχασμένη
Και το κόμμα το αστείο
Αυστηρό
μακρινό θείο ……..
Η Ηλέκτρα δεν πιστεύει στα μάτια της , χειροκροτεί συνέχεια
κι εκδηλώνεται φωνητικά
<< … Μπράβοο ! Μπράβο φιλαράκο .. >>
Η ατμόσφαιρα αποκτά χροιά παραμυθιού . Ο κλόουν απτόητος συνεχίζει :
<< … Ηλέκτρα πες μου αμέσως χωρίς σκέψη
μια λέξη ν αρχίζει από νι
…>>
<< .. Νύχτα … >>
επιλέγει η Ηλέκτρα και μέσα της αδημονεί για την συνέχεια . Ο κλόουν επανέρχεται ..
<< .. όμορφα . Τώρα πες
μου μια λέξη που ν αρχίζει από Κάπα ..
αμέσως μην το σκέφτεσαι … >>
<< .. Καλοκαίρι .. >>
Ξεσπά η Ηλέκτρα και συνεπαρμένη μονολογεί διαρκώς
<< .. να δούμε που το πάει ο φιλαράκος
.. >>
Ο κλόουν γεμάτος ενέργεια
στριφογυρίζει στον αέρα τρείς φορές το παρεό
και ταυτόχρονα διαλαλεί στον χώρο
την ακαταλαβίστικη φράση :
<< .. Καλονυκαιρι .. >> … << Καλονυκαιρι .. >>
Κατά περίεργο τρόπο κάθε φορά που
το παρεό ακουμπούσε τα αντικείμενα ,
αυτά σχεδόν ζωντάνευαν . Λες και το παρεό
αντλούσε κάποια μαγική ιδιότητα από την φράση κλειδί :
<< … Καλονυκαιρι .. >>
και δια της αφής έσπερνε πνοή
και ενέργεια . Αποτέλεσμα
??
Τα μολύβια σαν ερωτικά σμήνη ζωγραφίζουν στον αέρα , τα λευκά φύλα αιωρούνται σκόρπια ,περιστρέφονται , ο
χαρτοπόλεμος όμοιο συννεφόκαμα , στροβιλίζονται όλα λες
και πρόκειται για μία ονειρολογία
στερεωμένη στην οροφή του δωματίου .
Τα δε πλήκτρα της γραφομηχανής κάθε που η μαγική επαφή του παρεό ζωντάνευαν την ορχήστρα των γραμμάτων ,
τότε μικρά , κεφαλαία , φωνήεντα ,
σύμφωνα , κόμμα , περισπωμένη , ερωτηματικά
θαυμαστικά , όλα στον αέρα
χόρευαν, όσο ο κλόουν
ταλάνιζε τον ορίζον τα με την μαγική λέξη
<<.. Καλονυκαιρι >> .
Μπαίνει και η Ηλέκτρα στο παιχνίδι ! Πως ??
Αρπάζει ένα τεράστιο πολυσέλιδο
βιβλίο με χοντρά και ανθεκτικά εξώφυλλα , ανοιγοκλείνει ρυθμικά
δίκην ακορντεόν , συνοδεύοντας
έτσι τον κλόουν στην εξέλιξη του
μουσικού παιχνιδιού .
Κάποια ανύποπτη στιγμή το παρεό γλιστρά από το χέρι του κλόουν , μ εξαιρετική
ορμή προσγειώνεται πάνω στην γραφομηχανή συγκεκριμένα
πάνω στην ένδειξη τελεία και
παύλα !
Το τελεία και παύλα λειτούργησε σαν αυτόματος
διακόπτης .
Τέλος η παραμυθένια ατμόσφαιρα !
Επανήλθαν όλα στην προτέρα κατάσταση .
Η Ηλέκτρα προσπαθεί να τιθασεύσει τα
ματοτσίνορα της . Με μισόκλειστα μάτια
κουλουριασμένη στο δάπεδο , το ψαλίδι
μπλεγμένο ακόμη στην παλάμη της ,
περιστοιχισμένη από πλήθος ημιτελής μάσκες , και στοίβες χαρτοπόλεμο φορτισμένη με την ένταση του παράξενου ονείρου
.
Απορροφημένη
από το αλλόκοτο σκηνικό με τον
κλόουν , σηκώνεται , κάνει βόλτες στο
δωμάτιο σαν να ψάχνει τον απρόσκλητο επισκέπτη.
Περιπλανιέται φθάνει στην μπαλκονόπορτα καρφώνει το βλέμμα της για αρκετή ώρα στον κήπο , στο κλαρί του
δένδρου , στρέφει το πρόσωπο της σ ένα
ένα τα αντικείμενα του χώρου . όλα στη θέση τους !
<< Κρίμα !!! Όνειρο ήταν
>>
μονολογεί ρίχνει μια ακόμη ματιά
έξω στον κήπο . Τραβά την κουρτίνα ,
κατευθύνεται στο ραδιοφωνάκι , δυναμώνει την μουσική , πιάνει το ψαλίδι και :
<< .. άντε λοιπόν Ηλέκτρα , που μείναμε
?? .. >>
Κυρ..σαμ..
