Κάτω από αυτήν την ομπρέλα τα πρωινά απλώνουν το δίχτυ τους και αλιεύουν ιδέες ,όνειρα , τοποθετούνται επι χάρτου , ανταμώνουν , και κουμπώνουν ιστορίες αληθινές, ζωντανές , ιστορίες ανθρώπινες . Οταν ομως <<πλακώνουν >> και σε πλακώνουν οι παραβιάσεις εναέριου χώρου αναδύονται δυσκολίες και εμπόδια . Πως ν αντιμετωπισθούν ?? Αδυναμία αναχαίτησης !
Παρόλα αυτά παραμένω συγκεντρωμένος στα δέοντα και τις απαιτήσεις μιάς ακόμη μετακόμισης . Σμήνη από εμβόλιμες παρεμβάσεις στον << εναέριο χώρο του μυαλού >>, απειλούν την συγκέντρωση της σκέψης μου . Αφορμές και ερεθίσματα αναπηδούν κάθε φορά που ντανιάζω το χαρτομάνι , αδέσποτα << πνευματικά τέκνα >> , νιώθω το χαμόγελό τους , και ξαναζώ τις μεταμεσονύχτιες στιγμές σύληψης .
Παραμερίζω την σκόνη του χρόνου , κόντρα στις οδηγίες των γιατρών μου περί << μη συγκίνησης >> , << χαρά, χαρά , χαρά .. >> ,, ηρεμία και πραότητα >> << οχι υπεραισιόδοξος οχι απαισιόδοξος >> << ποιότητα ζωής >> κλπ κλπ ... Γιατί πέραν των άλλων εχω να κουμαντάρω κι εναν καρκίνο --- και δεν εννοώ ζωδιακό προσδιορισμό -- Εναν καρκίνο που σουλατσάρει μεταξύ συκωτιού και σπλήνας ...! Δυστυχώς τον << παντρευτηκα >> και πορευομαι με μάχιμη διάθεση και θετική αυρα , οξυγόνο ζωής που απορέει από την θερμη αγκαλιά ενός δικτυου φιλίας που με πολύ αγάπη στάθηκε και στέκεται δίπλα μου παράγοντας ετσι συγκίνηση και ελπίδα για συνέχεια . Στην προσπάθεια αυτοίασης μου και θεραπευτικής περιπέτειας αρχηγός ο άνθρωπός μου η Μαρία . Με πρωτοβουλίες της που αποδίδουν και τη συνεχή παρουσία της δικαίως γευεται τον τίτλο του μαέστρου ...!
Κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται οπως και η μετακόμιση μου . Παλεύω γεμίζω χαρτοκιβώτια , το πρακτικό μέρος __ φόρτο-- ξεφόρτο -- το έχουν αναλάβει αγαπημένοι μου φίλοι Θοδωρής και Παναγιώτης . Κάπως έτσι ανακαλύπτω και τα σκόρπια << πνευματικά μου τέκνα >> και αυτό μου δίνει ιδιεταιρη χαρά , αφού η συντροφιά τους με χαροποιεί και μου δίνει ερεθίσματα για εξευρεση τρόπου περαιτέρω επικοινωνίας .
Κάτω από τον συναυλιακό οίστρο των τζιτζικιών η κουβέντα μας με την καλοσύνάτη κι ευδιάθετη Λιάνα εξελίσσεται μ επίκεντρο μέρος από τα πνευματικά τέκνα που << επέστρεψαν >> οχι βέβαια ως άσωτοι υιοί , αλλά ως αγωγιάτες χαράς και ικανοποίησης !
Η μνήμη ξετιλύγεται με χιούμορ και χαμόγελο , οπως και οι ιδέες για το μέλλον και την << αποκατάσταση >> των πνευματικών τέκνων .
Και όλα αυτά κάτω από την σκιά μιας αλλιώτικης.... μετακόμισης !!!
.....κυρ...σαμ...
