... Στην σκιά μιας αλλιώτικης...μετακόμισης .. !!!

 ...Αποξηραμένες λέξεις  αποκτούν  την πρότερη τους  δροσιά και ζωντάνια , όποτε  και όταν  βρίσκω καταφύγιο  στον συναυλιακό  οίστρο των τζιτζικιών , στην ομπρέλα  του πλάτανου  που χρόνια τώρα  δεσπόζει στην πλατεία Συντάγματος  στο Ναυπλιο ! Πολυκαφενείον ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ  ! Ναυπλιο !
   Κάτω από αυτήν την ομπρέλα  τα πρωινά   απλώνουν το δίχτυ  τους και αλιεύουν ιδέες ,όνειρα , τοποθετούνται επι χάρτου , ανταμώνουν , και κουμπώνουν  ιστορίες αληθινές, ζωντανές , ιστορίες ανθρώπινες .   Οταν ομως <<πλακώνουν >> και σε πλακώνουν  οι παραβιάσεις εναέριου χώρου  αναδύονται  δυσκολίες και εμπόδια . Πως ν  αντιμετωπισθούν ?? Αδυναμία αναχαίτησης !
    Παρόλα  αυτά  παραμένω συγκεντρωμένος  στα δέοντα  και τις απαιτήσεις μιάς ακόμη  μετακόμισης . Σμήνη  από εμβόλιμες  παρεμβάσεις  στον << εναέριο χώρο του μυαλού >>, απειλούν την συγκέντρωση της σκέψης μου .  Αφορμές και ερεθίσματα  αναπηδούν κάθε φορά που ντανιάζω το χαρτομάνι , αδέσποτα << πνευματικά τέκνα >> , νιώθω   το χαμόγελό τους , και ξαναζώ τις μεταμεσονύχτιες  στιγμές σύληψης .
     Παραμερίζω την σκόνη του χρόνου , κόντρα στις οδηγίες  των γιατρών μου  περί  << μη συγκίνησης >>  , << χαρά, χαρά , χαρά .. >>  ,, ηρεμία και πραότητα >>  << οχι υπεραισιόδοξος οχι  απαισιόδοξος >>  << ποιότητα ζωής >> κλπ  κλπ ...  Γιατί πέραν  των άλλων εχω να κουμαντάρω κι εναν καρκίνο --- και δεν εννοώ ζωδιακό προσδιορισμό -- Εναν καρκίνο  που σουλατσάρει μεταξύ συκωτιού και σπλήνας ...!  Δυστυχώς τον  << παντρευτηκα >> και πορευομαι  με μάχιμη διάθεση και θετική αυρα , οξυγόνο ζωής που απορέει  από  την θερμη αγκαλιά ενός δικτυου  φιλίας   που με πολύ αγάπη  στάθηκε και στέκεται  δίπλα  μου  παράγοντας ετσι συγκίνηση και ελπίδα   για συνέχεια .  Στην προσπάθεια  αυτοίασης μου και θεραπευτικής περιπέτειας  αρχηγός ο άνθρωπός μου  η Μαρία .  Με πρωτοβουλίες της που αποδίδουν  και τη  συνεχή παρουσία της δικαίως      γευεται τον τίτλο του μαέστρου ...!
  Κάπως  έτσι η ζωή  συνεχίζεται οπως και η μετακόμιση μου . Παλεύω  γεμίζω  χαρτοκιβώτια , το πρακτικό μέρος __ φόρτο-- ξεφόρτο --  το έχουν αναλάβει  αγαπημένοι μου φίλοι  Θοδωρής και Παναγιώτης .  Κάπως έτσι ανακαλύπτω  και τα σκόρπια  << πνευματικά μου τέκνα >>   και αυτό μου δίνει ιδιεταιρη χαρά , αφού  η συντροφιά τους με χαροποιεί  και μου δίνει ερεθίσματα  για εξευρεση τρόπου  περαιτέρω επικοινωνίας .
    Κάτω από τον συναυλιακό οίστρο των τζιτζικιών  η κουβέντα μας με την καλοσύνάτη  κι ευδιάθετη Λιάνα  εξελίσσεται  μ επίκεντρο   μέρος από τα πνευματικά τέκνα  που << επέστρεψαν >> οχι βέβαια ως άσωτοι υιοί , αλλά  ως αγωγιάτες  χαράς και ικανοποίησης !
    Η μνήμη  ξετιλύγεται  με χιούμορ και χαμόγελο , οπως και οι ιδέες  για το μέλλον  και την  << αποκατάσταση >>   των  πνευματικών   τέκνων .
   Και όλα αυτά  κάτω από την  σκιά μιας  αλλιώτικης.... μετακόμισης !!!
                                                                   .....κυρ...σαμ...