Τυχαίο στιγμιότυπο πεζόδρομου !

 

        

            Τυχαίο  στιγμιότυπο   πεζόδρομου .. !

 

Δεν  έχει σημασία  η ώρα , αν είναι  πρωί  αν είναι  απόγευμα .

Ας πούμε λοιπόν  για την καθαρότητα της εικόνας  πως πρόκειται για  πρωί .

Ναύπλιο. Η πόλη  δοκιμάζει τα πρώτα ξεμουδιάσματα  από τον ύπνο .  Πάρκο Κολοκοτρώνη με τον ήρωα  καβάλα στο άλογο του  να δείχνει  με την παλάμη του  βουτηγμένη στην σιγουριά  το ίδιο πάντα σημείο .

Στις παρυφές του πεζόδρομου  δειλά  δειλά  ξεδιπλώνεται η καινούργια ημέρα .

-----  Καλημέρα …!

-------  Που την είδες την καλημέρα ?

Χωρίς να διακόψει  το τέμπο της χορογραφίας , απαντά  η κυρία  με το κίτρινο γιλέκο  και με εμφανή σημάδια κούρασης . Το πρόσωπο της  λουσμένο στον ιδρώτα – προχωρημένος καύσωνας – σαρώνει με την σκούπα  ρυθμικά  τα φύλλα  των δένδρων πέρα  δώθε .

Θέλησα λίγο να απαλύνω τον θυμό της  και :

------  Είναι και αυτός  ο αγέρας τα πάει από εδώ  τα πάει από εκεί …..

-------  Έτσι ακριβώς ….

Συμπληρώνει  χωρίς να διακόψει  τον ρυθμό της .  Αφοσιωμένη στο σάρωμα των φύλλων  των δένδρων , λάφυρα του αγέρα και ταυτόχρονα  τροφή  στην ρυθμολογία της εξελικτικής  χορογραφίας  η οποία διεκδικούσε τον τίτλο :

Τυχαίο στιγμιότυπο  πεζόδρομου … 

Τότε δεν ξέρω πως και γιατί  επανέλαβα μέσα μου :

------ ¨Όπως και τα   ξερόφυλλα ….

Η γυναικεία σιλουέτα  με το κίτρινο γιλέκο  απορροφημένη  στο σάρωμα  απολαμβάνει  την χορογραφία με παρτενέρ   την σκούπα η οποία βέβαια και αυτή με την σειρά της συνεργάζεται άψογα  στα βήματα . Κυκλικά. Πέρα δώθε και  τανάπαλιν .

Καθώς απομακρυνόταν η κυρία με το κίτρινο γιλέκο  κάποια στιγμή λες και εξατμίστηκε  στον ορίζοντα .

 Μίκραινε … Μίκραινε .. Και από την άλλη μέσα μου μεγάλωνε η αποστροφή :

-------  Όπως τα ξερόφυλλα ….

Αυτό συμβαίνει . Πέρα  δώθε .. Σκέψεις  άλλοτε μας προσπερνούν  άλλοτε θαρρείς πως  φορούν τα παπούτσια μας  και σουλατσάρουν  σε αχανείς διαδρόμους .

Ακούμε τον βηματισμό σαν  εκο  . Κάθε χτύπος και μια καινούργια παράγραφος .. Νιώθω τις λέξεις να γλιστρούν  από παράγραφο σε παράγραφο  σαν προϊόν κεντήματος .

Σουλατσάρουν  αναζητώντας  έστω  ένα πρόσκαιρο καταφύγιο

Και το ημερολόγιο  δεν έγραφε  παρά μόνο  την υπενθύμιση  ενός διλήμματος (?)….

Είναι φρονιμότερο να δίνουμε χρόνια στην ζωή ?  Η  ζωή στα χρόνια μας ?

                          κυρ..σαμ..

Καταπιάνομαι..!

 

 

                              Καταπιάνομαι ..!  

 

Φρεσκαρισμένα υποδήματα – υπό-δειγμα- βηματισμού  , αφενός  ζύγι της βιασύνης , αφετέρου  υπό την σκιά  της άργητας , μπερδεύονται  στην βουή της πόλης .

Αθήνα. Πολυσύχναστος  δρόμος . Το πρωινό στην νηπιακή του ηλικία . Κάτι  σαν αόρατη  κουρτίνα , ριχτάρι , αυλαία  στα νωπά όνειρα της απερχόμενης  νύχτας .

Συνοικιακή  ατμόσφαιρα  με ρουτινιάρικους πρωτόμπαρκους  φυσικούς ήχους … ¨Όλα στην θέση τους . Πολυκατοικίες , μαγαζάκια, κόσμος να πηγαινοέρχεται  τα δε φανάρια – λογοδιάρροια  του Γρηγόρη και του Σταμάτη -  να σπέρνουν  τον εκνευρισμό  στους ανυπόμονους  διαβάτες

Από  τον ανατέλλοντα  πίνακα διακρίνω  κάπου στην ακρίτσα  βολεμένο  και το υπαίθριο καφέ  της γειτονιάς .

Σε αυτό λοιπόν το εκκολαπτόμενο στέκι  μετρώ το βήμα των περαστικών .

Γουλιά—Γουλιά .  ΄Όπως  και το  καφεδάκι .  Ρουφώ τις εικόνες  ,ναι όπως και το καφεδάκι . Γουλιά—Γουλιά  ρουφώ την ζωή .

Γουλιά—Γουλιά όπως και τις ακάλεστες  σκέψεις  για το επερχόμενο  ιατρικό ραντεβού .

Ενδοφλέβια συνάντηση . Καινούργια γνωριμία . Συστάσεις γελάκια αμηχανία  …   Ναι !  Μα   αυτό συμβαίνει  όταν πρόκειται  για   αντάμωμα ανθρώπων ..  Στην παρούσα  περίπτωση  δεν ισχύει αυτό  .  Αλλά ??   … Μετάγγιση !!! Καινούργιος όρος,  μου φαντάζει  σαν αληθινό όρος .

Μετατοπίζω την σκέψη μου  και αναπαύομαι .  Μα.. Τι  λέω ? Αναπαύομαι ..!  Και πάνω που γράφω τούτη την ατάκα το ουρλιαχτό  του ΕΚΑΒ  αιτία διακοπής της ροής … Που είχαμε  μείνει??  Αααα.. Ναι  στο  περίφημο αναπαύομαι ..  Μα  αυτό γεννά συνειρμούς  αρνητικούς .. Με παραπέμπει στην  οδό αναπαύσεως  .  Στον Άγιο  Μηνά , κοιμητήριο της γενέτειρας μου ..   Όχι.. Όχι… !

Γυρίζω πλευρό  και … καταπιάνομαι .  Καταπιάνομαι από χειρολαβές . Καταπιάνομαι  από τα μικρά και ασήμαντα , ταυτόχρονα  μεγάλα και σημαντικά .

Έτσι αυτό που  έμοιαζε με όρος , γίνεται ορός .  Σταλαγματιά  σταλαγματιά  πέφτει  σε συνεχή ροή  σβήνει την δίψα  όμορφα ήσυχα  ήρεμα κυλά  το ποταμάκι  διασχίζει την πεδιάδα  της ζωής …

Ναι. Από το αναπαύομαι    προτιμώ  το καταπιάνομαι !!!

                                                         κυρ..σαμ..