Καταπιάνομαι ..!
Φρεσκαρισμένα υποδήματα – υπό-δειγμα- βηματισμού , αφενός ζύγι της βιασύνης , αφετέρου υπό την σκιά της άργητας , μπερδεύονται στην βουή της πόλης .
Αθήνα. Πολυσύχναστος δρόμος . Το πρωινό στην νηπιακή του ηλικία . Κάτι σαν αόρατη κουρτίνα , ριχτάρι , αυλαία στα νωπά όνειρα της απερχόμενης νύχτας .
Συνοικιακή ατμόσφαιρα με ρουτινιάρικους πρωτόμπαρκους φυσικούς ήχους … ¨Όλα στην θέση τους . Πολυκατοικίες , μαγαζάκια, κόσμος να πηγαινοέρχεται τα δε φανάρια – λογοδιάρροια του Γρηγόρη και του Σταμάτη - να σπέρνουν τον εκνευρισμό στους ανυπόμονους διαβάτες
Από τον ανατέλλοντα πίνακα διακρίνω κάπου στην ακρίτσα βολεμένο και το υπαίθριο καφέ της γειτονιάς .
Σε αυτό λοιπόν το εκκολαπτόμενο στέκι μετρώ το βήμα των περαστικών .
Γουλιά—Γουλιά . ΄Όπως και το καφεδάκι . Ρουφώ τις εικόνες ,ναι όπως και το καφεδάκι . Γουλιά—Γουλιά ρουφώ την ζωή .
Γουλιά—Γουλιά όπως και τις ακάλεστες σκέψεις για το επερχόμενο ιατρικό ραντεβού .
Ενδοφλέβια συνάντηση . Καινούργια γνωριμία . Συστάσεις γελάκια αμηχανία … Ναι ! Μα αυτό συμβαίνει όταν πρόκειται για αντάμωμα ανθρώπων .. Στην παρούσα περίπτωση δεν ισχύει αυτό . Αλλά ?? … Μετάγγιση !!! Καινούργιος όρος, μου φαντάζει σαν αληθινό όρος .
Μετατοπίζω την σκέψη μου και αναπαύομαι . Μα.. Τι λέω ? Αναπαύομαι ..! Και πάνω που γράφω τούτη την ατάκα το ουρλιαχτό του ΕΚΑΒ αιτία διακοπής της ροής … Που είχαμε μείνει?? Αααα.. Ναι στο περίφημο αναπαύομαι .. Μα αυτό γεννά συνειρμούς αρνητικούς .. Με παραπέμπει στην οδό αναπαύσεως . Στον Άγιο Μηνά , κοιμητήριο της γενέτειρας μου .. Όχι.. Όχι… !
Γυρίζω πλευρό και … καταπιάνομαι . Καταπιάνομαι από χειρολαβές . Καταπιάνομαι από τα μικρά και ασήμαντα , ταυτόχρονα μεγάλα και σημαντικά .
Έτσι αυτό που έμοιαζε με όρος , γίνεται ορός . Σταλαγματιά σταλαγματιά πέφτει σε συνεχή ροή σβήνει την δίψα όμορφα ήσυχα ήρεμα κυλά το ποταμάκι διασχίζει την πεδιάδα της ζωής …
Ναι. Από το αναπαύομαι προτιμώ το καταπιάνομαι !!!
κυρ..σαμ..
