Με σύμμαχο και πιστό φίλο τον Περού μοιράζομαι την περιπέτεια γραφής ....!!!
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ?
ΠΑΜΕ ΠΕΡΟΥ
Αύγουστος και ο καύσωνας φλογίζει περισσότερο το ρήμα καταρρέω.
Η θάλασσα
βεβαίως αμύνεται περί της δροσιάς σε
βαθμό που τα κύματα είναι
συνεργάσιμα απαλλαγμένα από θυμό και
οργή.
Ο γοργός κυματισμός τέλειος παλμογράφος γράφει σαν καρδιογράφος πάνω κάτω
ευθεία και σβήσιμο στην ακτή .
Ασυναίσθητα
έρχεται στο μυαλό το φαινόμενο της
παλίρροιας . Το τράβηγμα των νερών προς τα μέσα . Πλημμυρίδα και άμπωτη . Και
ύστερα η αποκάλυψη του βυθού της θάλασσας
Να όμως που
διάφοροι συνειρμοί γεννιούνται και στρέφουν τον προβολέα στην παλίρροια εντός μας .
Μικρές παλίρροιες
αποκαλύπτουν ανείπωτα ,
ανομολόγητα, εν τέλει τον βυθό
που ταλανίζει την σκέψη μας .
Σε μια
τέτοια παλίρροια εντός
σύρεται η πέννα και μέσα από γεγονότα
περιπλεγμένα με ελκυστική μυθοπλασία
αναδύουν το μυθιστόρημα – αφήγημα
καθώς και μυρωδιές ,χρώματα ,
Νότιας Αμερικής.
Αναμένει καρτερικά στο συρτάρι προς το παρόν σας παραθέτω το οπισθόφυλλο …
Οπισθόφυλλο
Πάμε Περού..!
Σαν
παράξενος ταξιδιώτης στέκω εμπρός σε
αυτοβιογραφικά σημειώματα καλά φυλαγμένα
στις γέρικες σελίδες του σπιράλ
τετραδίου .
Συνομιλώ με κείμενα που ζέουν
από την οσμή δολοφονημένης εφηβείας
, δίνουν σχήμα σε σαρωτικές αγωνίες , υπογραμμίζουν ανθρώπινα λάθη .
Περνώ και διασπώ
άθελά μου την ανασαιμιά τους , αναμοχλεύω ξεθωριασμένους χάρτες , αποκόμματα μνήμης , εικόνες από ταξίδια στη Νότιο Αμερική ατάκτως
διεσπαρμένες .
Με σύμμαχο και
πιστό φίλο τον Περού μοιράζομαι
την περιπέτεια γραφής ,
οπότε αφήνω κάτω το μολύβι και τον καλώ
:
…Πάμε
Περού ?
Η απαρχή της βόλτας , του διαλείμματος , της
αποφόρτισης , αλλά και της πιθανής εξέλιξης
της ζύμης των δρώμενων .
Κάθε που
επιστρέφουμε από την έξοδο ο
Περού ικανοποιημένος ασχολείται
με το μπαλάκι του , ενώ εγώ ο άσημος
γραφιάς πιάνω το νήμα
δίνοντας συνέχεια στο παιχνίδι της ακροβασίας του μύθου
Φωτίζω τα
γεγονότα κάτω από το πρίσμα του πλατωνικού έρωτα ? Εσφαλμένης αντίληψης? Πιθανής οφθαλμαπάτης ?
Ο
Άνθιμος η Μελίτη και στο βάθος η Gazmin
Τα μεγέθη
τους τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι όπως οι φανοί
θυέλλης σε παλίρροια συναισθημάτων . Η εν θερμω γραφή λάβα φεγγαριού !
Την στιγμή που οι θάλασσες βγαίνουν από τις κρυψώνες τους
γεννούν πότε πλημμυρίδες πότε άμπωτη .
Οι παφλασμοί των κυμάτων σε ρόλο υποβολέα . Παλίρροια εντός …
Ο τρίποδας
της φαντασίας στήνεται στο δωμάτιο
πιθανοτήτων , μετατοπίζοντας την οπτική
γωνία από το παρά πέντε του θανάτου στο και πέντε της ζωής .
Έρωτας-
Θάνατος ! Άνω και κάτω άκρα της ζωής
! Πώς να χωρέσουν δυο σιωπές σε μία
παλάμη ?
κυρ...σαμ..
