.. ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΑΠΟΚΡΙΑ και ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ..!
Είναι η στιγμή που η Ηλέκτρα κόβει και το τελευταίο χάρτινο αστεράκι , όταν από την μπαλκονόπορτα της τραβά την προσοχή της ένας ασυνήθιστος θόρυβος . Διακόπτει για λίγο και πλησιάζει προς το παράθυρο . Ρίχνει μια γρήγορη ματιά και επιστρέφει στην δημιουργική της ενασχόληση .
Σκυμμένη με αφοσίωση στις χειροκατασκευές της περιτριγυρισμένη από χαρτοπόλεμο , ημιτελής μάσκες , χρωματιστά χαρτόνια , και το κελάιδισμα του ψαλιδιού να παραβγαίνει τρόπο τινά μ εκείνο του ραδιοφώνου που συντροφεύει την καλλιτεχνική της διάθεση .
Στο νεοσυσταθέν χρωματιστό δωμάτιο η Ηλέκτρα , πολύχρωμες αιλουροειδής κορδέλες τοποθετημένες στον τοίχο σχηματοποιούσαν όλων των ειδών χαμόγελα .
Ο θόρυβος έξω επιμένει . Αυτήν την φορά η Ηλέκτρα αφήνει το ψαλίδι δίπλα της , σηκώνεται και με κάποια επιφύλαξη , χαμηλώνει την μουσική , ρίχνει ματιά στο ρολόι , προσεχτικά κατευθύνεται προς την μπαλκονόπορτα .
Επιχειρεί τρόπους να διαλύσει το σκοτάδι για να διευκολύνει την ορατότητα . Ανάβει το έξω φως και ταυτόχρονα χώνει το πρόσωπο της σε μια σχισμή της κουρτίνας . έκπληκτη παγιδεύεται από το θέαμα που αντικρίζει απέναντι της : Ένας χαμογελαστός κλόουν σκαρφαλωμένος στο δένδρο κάνει διάφορα σινιάλα .! Παραμένει για αρκετό διάστημα να παρακολουθεί την μικρή παράσταση , ενθουσιασμένη ανοίγει το παράθυρο και τον καλεί να περάσει μέσα .
Ο κλόουν θέλοντας να δοκιμάσει εντυπωσιακή είσοδο συνεργάζεται με το κλαρί του δένδρου , εκτελεί δύο κολπάκια και αποσπά πιότερο το χαμόγελο της Ηλέκτρας .
Ακολουθεί η θερμή υποδοχή του και χωρίς λεπτό καθυστέρησης ο κλόουν την ρωτά :
… << .. Είσαι η Ηλέκτρα ??.. >>
κι ευγενικά της προσφέρει ένα λουλούδι . Απόλυτος αιφνιδιασμός .
Με το λουλούδι στο χέρι μένει για λίγο μετέωρη και αργά- αργά πλησιάζει τον κλόουν.
Σε όλο αυτό το διάστημα διάφοροι συνειρμοί περνούν από το μυαλό της . Μαντεύει , αλλά δεν το πιστεύει .. !¨
Όσο τον παρατηρεί όλο και περισσότερο θεριεύει μέσα της η πεποίθηση πως πρόκειται για τον φιλαράκο τον κλόουν του Φίλιππου .
Δεν γνωρίζει για πιο λόγο τον αποκαλούσε έτσι ο Φίλιππος .
Η Ηλέκτρα χαλαρώνει και χαμογελαστή αφήνεται στις κυκλωτικές κινήσεις γύρω από τον κλόουν .
Τα μαύρα τεράστια παπούτσια , το μαύρο-άσπρο παντελόνι , το ριγέ γιλέκο ,οι χρωματιστές τιράντες , η κόκκινη μύτη , το άσπρο-κόκκινο σκουφάκι , όλα μαζί συνηγορούν στην εύστοχη μαντεψιά της Ηλέκτρας .
Εξ ου και αστραπιαία χουφτώνει και με τις δύο παλάμες της τα ισοϋψή βουναλάκια χαρτοπόλεμου εκσφενδονίζοντας τα στον αέρα , ενθουσιασμένη αναφωνεί συλλαβιστά :
<<….. ο φι-λα-ρά-κο-ς ….??? … >>
Ο κλόουν πάραυτα αυτοσυστήνεται θεατρικά :
<<…. Ουάουυυ .. ! Χοπ! Χοπ! Ναιαιαιαιαι … !! << Ο φιλαράκος .. >>
Στα επόμενα λεπτά της ώρας ακολουθεί χαλαρωτική ατμόσφαιρα και ανταλλαγή φιλοφρονήσεων .
Η Ηλέκτρα χαρούμενη του προσφέρει ένα μικρό σκαμπό που ήταν ευκολο εκείνη την στιγμή για να καθίσει , αλλά αυτός ήδη πνιγμένος στον χαρτοπόλεμο επιλέγει την θέση οκλαδόν δίπλα στο μικρό πρόχειρο εργαστήρι μάσκας της Ηλέκτρας .
<< Πως άφησες μόνο του τον φιλαράκο σου τον Φίλιππο ?? ..>>
Ρίχνει την πρώτη ερώτηση . Ο κλόουν ατάραχος απαντά αμέσως
<< Έτσι γίνεται κάθε που έρχονται απόκριες …Αυτός μου είπε να έρθω εδώ .. … Όμορφο το δωμάτιο σου .. >>
Το βλέμμα του πέφτει πάνω σε διάσπαρτα πολύχρωμα παρεό που στολίζουν τον τοίχο . Στοιχεία από θάλασσες ,όρη, ποτάμια , λίμνες , αποτυπωμένα σε υφασμάτινες εν-τοιχισμένες σελίδες .
<< … Ώστε σου αρέσει το δωμάτιο μου .. πως το βρίσκεις ?? .. >>
<<… Βέβαια μου αρέσει .. Να ας πούμε αυτή η γωνία … >>
<<.. Ναι αυτή η γωνία τι ….. Τι σου κάνει κλικ ?? … >>
Ο κλόουν επιλέγει ν απαντήσει με τον τρόπο του .. Μ ένα ξεχωριστό κόλπο χωρίς την χρήση των χεριών του , μπρος στα έκπληκτα μάτια της Ηλέκτρας , ξεδιπλώνει το σώμα του και από την θέση οκλαδόν επανέρχεται στην όρθια στάση , τρέχει προς τα πανιά και κατεβάζει ένα πολύχρωμο παρεό .
Πλησιάζει την Ηλέκτρα ανεμίζει το παρεό , επιδίδεται σε μια ελαφριά υπόκλιση . Απευθύνεται σε υποτιθέμενο κοινό . :
…. Πως με λένε ?
Πως σε λένε ??
Κλόουν είμαι
Πως το λένε!!!
Έχω μάννα την οξεία
Και την γραμματική θεία
Τον τόνο για πατέρα
Δεν με σκιάζει η φοβέρα
Την ψιλή περισπωμένη
Αγαπημένη ξεχασμένη
Και το κόμμα το αστείο
Αυστηρό μακρινό θείο ……..
Η Ηλέκτρα δεν πιστεύει στα μάτια της , χειροκροτεί συνέχεια κι εκδηλώνεται φωνητικά
<< … Μπράβοο ! Μπράβο φιλαράκο .. >>
Η ατμόσφαιρα αποκτά χροιά παραμυθιού . Ο κλόουν απτόητος συνεχίζει :
<< … Ηλέκτρα πες μου αμέσως χωρίς σκέψη μια λέξη ν αρχίζει από νι …>>
<< .. Νύχτα … >>
επιλέγει η Ηλέκτρα και μέσα της αδημονεί για την συνέχεια . Ο κλόουν επανέρχεται ..
<< .. όμορφα . Τώρα πες μου μια λέξη που ν αρχίζει από Κάπα .. αμέσως μην το σκέφτεσαι … >>
<< .. Καλοκαίρι .. >>
Ξεσπά η Ηλέκτρα και συνεπαρμένη μονολογεί διαρκώς
<< .. να δούμε που το πάει ο φιλαράκος .. >>
Ο κλόουν γεμάτος ενέργεια στριφογυρίζει στον αέρα τρείς φορές το παρεό και ταυτόχρονα διαλαλεί στον χώρο την ακαταλαβίστικη φράση :
<< .. Καλονυκαιρι .. >> … << Καλονυκαιρι .. >>
Κατά περίεργο τρόπο κάθε φορά που το παρεό ακουμπούσε τα αντικείμενα , αυτά σχεδόν ζωντάνευαν . Λες και το παρεό αντλούσε κάποια μαγική ιδιότητα από την φράση κλειδί :
<< … Καλονυκαιρι .. >>
και δια της αφής έσπερνε πνοή και ενέργεια . Αποτέλεσμα ??
Τα μολύβια σαν ερωτικά σμήνη ζωγραφίζουν στον αέρα , τα λευκά φύλα αιωρούνται σκόρπια ,περιστρέφονται , ο χαρτοπόλεμος όμοιο συννεφόκαμα , στροβιλίζονται όλα λες και πρόκειται για μία ονειρολογία στερεωμένη στην οροφή του δωματίου .
Τα δε πλήκτρα της γραφομηχανής κάθε που η μαγική επαφή του παρεό ζωντάνευαν την ορχήστρα των γραμμάτων , τότε μικρά , κεφαλαία , φωνήεντα , σύμφωνα , κόμμα , περισπωμένη , ερωτηματικά θαυμαστικά , όλα στον αέρα χόρευαν, όσο ο κλόουν ταλάνιζε τον ορίζον τα με την μαγική λέξη
<<.. Καλονυκαιρι >> .
Μπαίνει και η Ηλέκτρα στο παιχνίδι ! Πως ??
Αρπάζει ένα τεράστιο πολυσέλιδο βιβλίο με χοντρά και ανθεκτικά εξώφυλλα , ανοιγοκλείνει ρυθμικά δίκην ακορντεόν , συνοδεύοντας έτσι τον κλόουν στην εξέλιξη του μουσικού παιχνιδιού .
Κάποια ανύποπτη στιγμή το παρεό γλιστρά από το χέρι του κλόουν , μ εξαιρετική ορμή προσγειώνεται πάνω στην γραφομηχανή συγκεκριμένα πάνω στην ένδειξη τελεία και παύλα !
Το τελεία και παύλα λειτούργησε σαν αυτόματος διακόπτης .
Τέλος η παραμυθένια ατμόσφαιρα !
Επανήλθαν όλα στην προτέρα κατάσταση .
Η Ηλέκτρα προσπαθεί να τιθασεύσει τα ματοτσίνορα της . Με μισόκλειστα μάτια κουλουριασμένη στο δάπεδο , το ψαλίδι μπλεγμένο ακόμη στην παλάμη της , περιστοιχισμένη από πλήθος ημιτελής μάσκες , και στοίβες χαρτοπόλεμο φορτισμένη με την ένταση του παράξενου ονείρου .
Απορροφημένη από το αλλόκοτο σκηνικό με τον κλόουν , σηκώνεται , κάνει βόλτες στο δωμάτιο σαν να ψάχνει τον απρόσκλητο επισκέπτη.
Περιπλανιέται φθάνει στην μπαλκονόπορτα καρφώνει το βλέμμα της για αρκετή ώρα στον κήπο , στο κλαρί του δένδρου , στρέφει το πρόσωπο της σ ένα ένα τα αντικείμενα του χώρου . όλα στη θέση τους !
<< Κρίμα !!! Όνειρο ήταν >>
μονολογεί ρίχνει μια ακόμη ματιά έξω στον κήπο . Τραβά την κουρτίνα , κατευθύνεται στο ραδιοφωνάκι , δυναμώνει την μουσική , πιάνει το ψαλίδι και :
<< .. άντε λοιπόν Ηλέκτρα , που μείναμε ?? .. >>
Κυρ..σαμ..
