Αποδεδειγμένο στην πράξη ειναι πως αλήθειες και νοήματα γίνονται πιο γλυκύτερες οποτε " σερβίρονται " με ποσότητα δόσης παραμυθιού .
Με τον μανδύα παραμυθιού ντυμένη και η πένα ακολουθεί την περπατησιά της ηρωίδας μας . Κι ύστερα η Γαρουφαλιά η τρεχαντήρω χώνεται μέσα στα μολύβια και στούς χρωματιστούς μαρκαδόρους , αρχίζει να " κωπηλατεί " ζωγραφίζοντας ζωγραφίζοντας τ όνειρό της . Ακόμη καμπανίζει το τιτίβισμα του σπουργιτιού .... < ... Για να λυθεί το αίνιγμα με το μαγικό μολύβι ζωγράφισε τ όνειρό σου κι επειτα διάλεξε σημεία της πόλης και γράψε .... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? .... > . ¨ Ορος απαράβατος .
Χαρούμενη η Γαρουφαλιά η τρεχαντήρω ολοκληρώνει την πλουμιστή της ζωγραφιά και αναλαμβάνει δράση . Γαρουφαλλιά μέχρι να διαλέξει σημεία πέφτει σε βαθιά σκέψη και περισυλλογή . Για λίγο όμως γιατι αμέσως καταλήγει σε ποια σημεία θα γράψει το μήνυμα . ¨ Ελεγε και ξανάλεγε .....< Μακάρι να τα καταφέρω , μόνο ετσι θα απελευθερωθεί το μαγικό μολύβι , θα ξεκολλήσει επιτέλους και δεν θα γράφει μόνο την ιδια φράση ...ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ?? ...>
Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω ξεκινάει . Πάει λοιπον στην είσοδο της πόλης και με ολοστρόγγυλα γράμματα γράφει σ ενα πανό ... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? Δυσκολεύτηκε αλλά τελικά τα βρήκε με τον αέρα , καταφέρνει και κρεμάει το πανό ! Ο αέρας φυσούσε δυνατά και το πανό πήγαινε πέρα- δώθε , πέρα δώθε .Το ίδιο πέρα- δώθε πήγαιναν οι επισκέπτες της πόλης κάτω απο το ξεχωριστό αυτό < καλωσόρισμα > !!!
Στην συνέχεια σχεδον πετώντας φθάνει στον μισοπεσμένο τοίχο του Σχολείου , χωρις σκέψη σκεπάζει τον ημικατεστραμένο μαντρότοιχο με την < σωρό > του ερωτήματος ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? Η φόρα της Γαρουφαλιάς της τρεχαντήρω δεν έχει τελειωμό , την οδηγεί στην παραλία . Μια επίμονη ιδέα καρφώνεται στο μυαλό της .
Με παρακαλετό πείθει εναν βαρκάρη και με την βοήθειά του περνάνε απέναντι στο Μπουρτζι . Ο βαρκάρης εκπληκτος, φαίνεται να του αρέσει η ιδέα και αφήνεται στο παιχνίδι της . Το πανό τεράστιο και πως να το κουμαντάρεις ?? Σε λίγο η θαλπωρή του ... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ αγκαλιάζει το εγκαταλελειμένο Μπούρτζι . Ο ήλιος έπεφτε στα κύματα της θάλασσας . Το λιώμα του έλουζε όλο το υγρό κάδρο .
Ο χρόνος περνούσε και η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω βάζει πλώρη προς την στεριά. Επόμενος σταθμός ??? ... Το Δημαρχείο ..! Παίρνει το θάρρος και την πρωτοβουλία , τρυπώνει κρυφά στο γραφείο του Δημάρχου αφήνει ανάμεσα στα σιωπηλά χαρτιά την πλουμιστή ζωγραφιά της , δηλαδή τ όνειρό της , με την υποσημείωση ...ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ???
Την άλλη μέρα το σύνθημα της Γαρουφαλλιάς στόλιζε την είσοδο της πόλης , τον μισοπεσμένο τοίχο του Σχολείου , το εγκαταλελειμένο Μπουρτζι , και το Δημαρχείο της πόλης . Οι άνθρωποι της γειτονιάς αλλά και οι περαστικοί επισκέπτες άλλοι ξαφνιασμένοι άλλοι με απορία το κοιτούσαν , ενω αρκετοί συλλάβιζαν ψιθυριστά ... μηπωωωως φταιωωω εγωωω ....μήπωςςςς φταίωωω εγωωωω ??
Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω κρυμμένη σε μια ακρούλα παρατηρούσε τα βλέμματα , τις γκριμάτσες των ανθρώπων , κι έτσι όπως γελούσε κρυφά μη την ακούσουν , κόντεψε να σκάσει από το πολύ γέλιο .
---- ΧΧΧΧΧΧΧΜΜΜΜΜΠΠΠΠΑΑΑΑΜΜΜΜΜΑΑΑΑΜΜΜΜΧΜΜΜΜ..ΠΠΠΑΑΑΜ .... !
Οταν χώθηκε στο Δημαρχείο γέλασε περισσότερο με τον Δήμαρχο . Ξαφνιάστηκε τόσο πολύ ο Δήμαρχος και προσπαθούσε να καταλάβει πως βρέθηκε η ζωγραφιά στο γραφείο του . Βάζει τις φωνές .
_____ Ελάτε στο γραφείο μου ........
Ρωτούσε και ξανά ρωτούσε
____ Πως βρέθηκε αυτή η ζωγραφιά στο γραφείο μου ????
Ρωτούσε συνέχεια αλλά οι υπάλληλοι ζάρωναν το πρόσωπο τους , σήκωναν τους ώμους τους σχεδον σαν χορωδία απαντούσαν όλοοι μαζί .....
_____ Δεν γνωρίζουμε κύριε Δήμαρχε ....!!!
Ομως ο Δήμαρχος όσο παρατηρούσε την ζωγραφιά όλο και περισσότερο του περνούσε ο θυμός , γλύκαινε το πρόσωπο του , μαλάκωνε το βλέμμα του . ¨Ωσπου στο τέλος λέει ..
_____ Μια στιγμή !!! ... Σκέφτηκα κάτι , σε λίγες μέρες ξεκινούν οι εκδηλώσεις < Της γειτονιάς μας η αυλή > , η ζωγραφιά αυτή τώρα που την καλο βλέπω δεν ειναι άσχημη .
Μπορεί να τυπωθει και να γίνει αφίσα των εκδηλώσεων μας .
Αμέσως δίνει οδηγίες να πραγματοποιηθεί η εντολή του . Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω μόλις μαθαίνει τα καλά νέα καμάρωνε , χόρευε , τραγουδούσε ! Γιουχουουουου !! Μπράβο μου ! Καμάρωνε για την είδηση αυτή . Περισσότερο ομως καμάρωνε γιατί τώρα πια ειναι έτοιμη να δοκιμάσει το μαγικό μολύβι . Ετσι κι έγινε . Πραγματικά το αίνιγμα λύθηκε και το μολυβι απελευθερώθηκε , ξεχύθηκε σε καινούργιες περιπέτειες γραφής .
Από τότε η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω δεν αποχωρίζεται διόλου το μαγικό μολύβι . Γράφει , ζωγραφίζει , συνομιλεί με το σπουργιτι που τώρα πια την επισκέπτεται συχνά , και μοιράζονται ιστορίες που βγαίνουν απο το μαγικό μολύβι αλλά και πολλές.... άλλες προτάσεις !!!
..... Κυριάκος Σάμιος
Με τον μανδύα παραμυθιού ντυμένη και η πένα ακολουθεί την περπατησιά της ηρωίδας μας . Κι ύστερα η Γαρουφαλιά η τρεχαντήρω χώνεται μέσα στα μολύβια και στούς χρωματιστούς μαρκαδόρους , αρχίζει να " κωπηλατεί " ζωγραφίζοντας ζωγραφίζοντας τ όνειρό της . Ακόμη καμπανίζει το τιτίβισμα του σπουργιτιού .... < ... Για να λυθεί το αίνιγμα με το μαγικό μολύβι ζωγράφισε τ όνειρό σου κι επειτα διάλεξε σημεία της πόλης και γράψε .... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? .... > . ¨ Ορος απαράβατος .
Χαρούμενη η Γαρουφαλιά η τρεχαντήρω ολοκληρώνει την πλουμιστή της ζωγραφιά και αναλαμβάνει δράση . Γαρουφαλλιά μέχρι να διαλέξει σημεία πέφτει σε βαθιά σκέψη και περισυλλογή . Για λίγο όμως γιατι αμέσως καταλήγει σε ποια σημεία θα γράψει το μήνυμα . ¨ Ελεγε και ξανάλεγε .....< Μακάρι να τα καταφέρω , μόνο ετσι θα απελευθερωθεί το μαγικό μολύβι , θα ξεκολλήσει επιτέλους και δεν θα γράφει μόνο την ιδια φράση ...ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ?? ...>
Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω ξεκινάει . Πάει λοιπον στην είσοδο της πόλης και με ολοστρόγγυλα γράμματα γράφει σ ενα πανό ... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? Δυσκολεύτηκε αλλά τελικά τα βρήκε με τον αέρα , καταφέρνει και κρεμάει το πανό ! Ο αέρας φυσούσε δυνατά και το πανό πήγαινε πέρα- δώθε , πέρα δώθε .Το ίδιο πέρα- δώθε πήγαιναν οι επισκέπτες της πόλης κάτω απο το ξεχωριστό αυτό < καλωσόρισμα > !!!
Στην συνέχεια σχεδον πετώντας φθάνει στον μισοπεσμένο τοίχο του Σχολείου , χωρις σκέψη σκεπάζει τον ημικατεστραμένο μαντρότοιχο με την < σωρό > του ερωτήματος ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ??? Η φόρα της Γαρουφαλιάς της τρεχαντήρω δεν έχει τελειωμό , την οδηγεί στην παραλία . Μια επίμονη ιδέα καρφώνεται στο μυαλό της .
Με παρακαλετό πείθει εναν βαρκάρη και με την βοήθειά του περνάνε απέναντι στο Μπουρτζι . Ο βαρκάρης εκπληκτος, φαίνεται να του αρέσει η ιδέα και αφήνεται στο παιχνίδι της . Το πανό τεράστιο και πως να το κουμαντάρεις ?? Σε λίγο η θαλπωρή του ... ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ αγκαλιάζει το εγκαταλελειμένο Μπούρτζι . Ο ήλιος έπεφτε στα κύματα της θάλασσας . Το λιώμα του έλουζε όλο το υγρό κάδρο .
Ο χρόνος περνούσε και η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω βάζει πλώρη προς την στεριά. Επόμενος σταθμός ??? ... Το Δημαρχείο ..! Παίρνει το θάρρος και την πρωτοβουλία , τρυπώνει κρυφά στο γραφείο του Δημάρχου αφήνει ανάμεσα στα σιωπηλά χαρτιά την πλουμιστή ζωγραφιά της , δηλαδή τ όνειρό της , με την υποσημείωση ...ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ???
Την άλλη μέρα το σύνθημα της Γαρουφαλλιάς στόλιζε την είσοδο της πόλης , τον μισοπεσμένο τοίχο του Σχολείου , το εγκαταλελειμένο Μπουρτζι , και το Δημαρχείο της πόλης . Οι άνθρωποι της γειτονιάς αλλά και οι περαστικοί επισκέπτες άλλοι ξαφνιασμένοι άλλοι με απορία το κοιτούσαν , ενω αρκετοί συλλάβιζαν ψιθυριστά ... μηπωωωως φταιωωω εγωωω ....μήπωςςςς φταίωωω εγωωωω ??
Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω κρυμμένη σε μια ακρούλα παρατηρούσε τα βλέμματα , τις γκριμάτσες των ανθρώπων , κι έτσι όπως γελούσε κρυφά μη την ακούσουν , κόντεψε να σκάσει από το πολύ γέλιο .
---- ΧΧΧΧΧΧΧΜΜΜΜΜΠΠΠΠΑΑΑΑΜΜΜΜΜΑΑΑΑΜΜΜΜΧΜΜΜΜ..ΠΠΠΑΑΑΜ .... !
Οταν χώθηκε στο Δημαρχείο γέλασε περισσότερο με τον Δήμαρχο . Ξαφνιάστηκε τόσο πολύ ο Δήμαρχος και προσπαθούσε να καταλάβει πως βρέθηκε η ζωγραφιά στο γραφείο του . Βάζει τις φωνές .
_____ Ελάτε στο γραφείο μου ........
Ρωτούσε και ξανά ρωτούσε
____ Πως βρέθηκε αυτή η ζωγραφιά στο γραφείο μου ????
Ρωτούσε συνέχεια αλλά οι υπάλληλοι ζάρωναν το πρόσωπο τους , σήκωναν τους ώμους τους σχεδον σαν χορωδία απαντούσαν όλοοι μαζί .....
_____ Δεν γνωρίζουμε κύριε Δήμαρχε ....!!!
Ομως ο Δήμαρχος όσο παρατηρούσε την ζωγραφιά όλο και περισσότερο του περνούσε ο θυμός , γλύκαινε το πρόσωπο του , μαλάκωνε το βλέμμα του . ¨Ωσπου στο τέλος λέει ..
_____ Μια στιγμή !!! ... Σκέφτηκα κάτι , σε λίγες μέρες ξεκινούν οι εκδηλώσεις < Της γειτονιάς μας η αυλή > , η ζωγραφιά αυτή τώρα που την καλο βλέπω δεν ειναι άσχημη .
Μπορεί να τυπωθει και να γίνει αφίσα των εκδηλώσεων μας .
Αμέσως δίνει οδηγίες να πραγματοποιηθεί η εντολή του . Η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω μόλις μαθαίνει τα καλά νέα καμάρωνε , χόρευε , τραγουδούσε ! Γιουχουουουου !! Μπράβο μου ! Καμάρωνε για την είδηση αυτή . Περισσότερο ομως καμάρωνε γιατί τώρα πια ειναι έτοιμη να δοκιμάσει το μαγικό μολύβι . Ετσι κι έγινε . Πραγματικά το αίνιγμα λύθηκε και το μολυβι απελευθερώθηκε , ξεχύθηκε σε καινούργιες περιπέτειες γραφής .
Από τότε η Γαρουφαλλιά η τρεχαντήρω δεν αποχωρίζεται διόλου το μαγικό μολύβι . Γράφει , ζωγραφίζει , συνομιλεί με το σπουργιτι που τώρα πια την επισκέπτεται συχνά , και μοιράζονται ιστορίες που βγαίνουν απο το μαγικό μολύβι αλλά και πολλές.... άλλες προτάσεις !!!
..... Κυριάκος Σάμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου