....... και η επόμενη μέρα βρίσκει τα ακροδάχτυλά μου να << παιχνιδίζουν >> με το φερμουαρ της βαλίτσας που δεν λέει να τσουλήσει γραμμή πιο πέρα... μια επι πλέον κίνηση αρκει για να επιφέρει το μοιραίο.... ηρεμίααα.... βαθυά ανάσααα.... και << .... ελα καλό μου... βοήθα και σύ λίγο... >> με αργές << πλαστικές >> κινήσεις προσεχτικά μην διαταραχθεί η << οδοντοτή >> ζικ-ζακ διαδρομή ....<< μα γιατι... ελα καλό μου και μας περιμένει δρόμος.... πάτα γερά στην εγκοπή .... ετσιιιι..... Ωπ!!! Ναί!!! σαν να σαλεύει...... !!! >> Αυτό ειναι!!! Η βαλίτσα απελευθερώνει την αγκαλιά της... το φερμουάρ στην ακρούλα της διαδρομής νιώθω να ξεκαρδίζεται στα γέλια και λούζεται με τον απόηχο του παιχνιδιού.... η οσμή του ταξιδιού αναδύεται και σμίγει με την οσμή του παραμυθιού που ηδη η αρχή του το ξεκίνημα του επιβιβάζεται στο τετράδιο με ράγες και ξεδιπλώνει την δράση την πλοκή τις εικόνες και τα τοπία τα μολυβένια ίχνη
αποτυπώνουν την οσμή του ταξιδιου...
κυρ σαμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου