...Ενα όχημα τεραστίων διαστάσεων , με μοναδικό πλήρωμα τον οδηγό του. Κέντημα πνοής οι απουσίες , νοερες ανάσες που ζεσταίνουν τον χώρο ! Το λεοφωρείο παίρνει την τελευταία στροφή , ο οδηγός κεντράρει το βλέμμα του στον πλαινό καθρέφτη και πλησιάζει την αποβάθρα !
Εκεί τον περιμένει ενα τεράστιο καλωσόρισμα , κάμποσα αιωρούμενα χέρια ζωγραφίζουν στον αέρα εικόνες τοπία λέξεις χαμόγελα , ατμόσφαιρα αποχωρισμού αναδύεται και σκεπάζει τον ουρανό .
Οταν ξεχειλίζουν οι αποχωρισμοί βαραίνει πιότερο η νύχτα ! Και στο ξεχείλισμα επάνω πλέουν οι απουσιες μεταλλάσονται σε χάρτινα καραβάκια , πλεούμενα σε θάλασσες από μελάνι , κυματισμοί που αφήνουν τα χνάρια τους σε νοτισμένες λευκές σελίδες.....
Πως να σωπάσω πές μου/ στην ακρη του αποχωρισμού /με βρήκε υγρό κομμάτι ουρανού / ολόγιομο λάβα / δεν ηταν φεγγάρι / ελεγα μέσα μου μακάρι /.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου