....ψίγματα καλογνωμιάς ...!!!

...επειτα  πως  ν  αρθρώσεις    λέξη  οταν  εχεις  εξαντλήσει   τ  αποθέματα   και  δεν  σου  μένει  παρά  ενα  δείγμα  αντικατοπτρισμού  με  ψίγματα  καλογνωμιάς  να  λαμπυρίζουν  στο  περίγραμμα  του  προσώπου  ... Κλέβεις  λίγο  από  αυτήν  την  λάμψη  και  διαλύεις  τα  σκοτάδια   που  ντύνουν  την  σκέψη  σου  ,  ετσι   η  γύμνια  της  αλήθειας   αφήνει  τα  σημάδια  της  και  σχηματοποιεί  πάνω  σε  χωματένιους  δρόμους   ανεξερεύνητους   χάρτες   με  γεωφυσικά   ανομολόγητα  ερωτικά  τοπία ....!!!
   Μέσα  από  την  σκόνη   και  τον  μπουχό  που  γεννά  το  ποδοβολητό  του  ανέφικτου   διακρίνουμε  την  ταραχή  των  λέξεων   και  την  βιασύνη  τους  προκειμένου  ν  αναρριχηθούν  με  εξαιρετική  σβελτάδα   στην  κορυφή  του  ποιήματος ....
   Και  οταν  κωπάσει  το  τρεχειό   το  βλέμμα   μουλιάζει   στην  αλμύρα  της  θάλασσας  καθως  το  δάκρυ  καίει  και  την  τελευταία  φράση   του  εκκολαπτόμενου  ποιήματος ...