........ Μου πέρασε από τον νου να μπολιάσω το φευγα του μυαλού με τη μοναχική ηλιαχτίδα . Την ηλιαχτίδα που τρυπά τις ριγωτές ραβδώσεις . Κάποιοι τις λένε κάγκελα !
Συγκεγκριμμένη στιγμή ! Συγκεγκριμμένη ώρα και ... τσοοουυυππππ ! Η ηλιαχτίδα ! Γύρευε από που έρχεται και τι μαντάτα κουβαλά η λαμποκοπή της .
΄Ερχεται και τρυπώνει την ίδια στιγμή , την ίδια ώρα . Μοιάζει σαν λεωφορείο που συλλέγει αόρατους επιβάτες . Ερχεται και φλερτάρει με τις σκιές μας ..... μολύνει με κάποιο τρόπο το πυκνό σκοτάδι που πνίγει το κελί μας , με ολίγα γραμμάρια ελευθερίας .
Αφήνομαι με την φαντασία μου . Επιβιβάζουμε στην λαμποκοπή της και ταξιδεύω στην σφαίρα του έξω κόσμου .
Μυρωδιές , καινούργιοι θόρυβοι , ηλιοβασιλέμματα , σιωπές , χρώματα , φωνές , γέλια , κλάματα , χαρές , λύπες , ΖΩΗ .. ! Μία εξ αποστάσεως σπουδή ! Νεκρωμένες οι αισθήσεις και πως ν αντέξω τέτοιο μποτιλιάρισμα .
Την ίδια στιγμή , απ έξω οι θόρυβοι της πόλης και τα γκάζια των αυτοκινήτων ορμούν σαν υπότιτλοι σε βουβή ταινία με τίτλο ...... Ειιι ! Σεις οι απ΄ έξω μ ακούτε ????
....κυρ...σαμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου