Ετσι απλά για .. << ..μία μικρή θύμηση .. >> .. Αφιερωμένο εξαιρετικά .. !!!

ΤΑΞΗ   Ε   ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ  ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ  27 ΙΟΥΝΙΟΥ 1965  Προσθήκη λεζάντας

 Και  η ώρα πήγε 8.00 .. !  Κι  όλας ??  Ε .. και .. !! Ο  χρόνος άπλετος λύνεται  σαν παρατρεχάμενο  κουβάρι  που κατρακυλά  και απολαμβάνει  το γλίστρημα  , υπερπηδά  εμπόδια .  Συρρικνώνει  και πακετάρει  δευτερόλεπτα  σφυρηλατημένα , στιγμές  πολύχρωμες  με δάνειες  αποχρώσεις  ουράνιου τόξου . 
    ¨Όλα ταχτοποιημένα  σε χαρτοκιβώτια  με χαρακτηριστική  σχολαστικότητα , επιμέλεια ολκής . 
Το  ένα δίπλα στο άλλο ..
Το άλλο  πλάι στο δίπλα .. 
 Το δίπλα  πάνω στο άλλο ..!
Κάπως έτσι ορθώνεται  η πλέξη του τοίχου . ¨Όρθιος  στέκομαι και παρατηρώ τούς χάρτινους λοφίσκους .  Αφήνομαι στο κατρακύλισμα της ματιάς μου .  Με περίσσιο θάρρος  με  περνά  μέσα από μια τρυπδούλα  του χρόνου  η οποία με οδηγεί μπρος στα σκαλοπάτια . Εκεί που  κάποτε η νιότη μας  αναμετριόταν με  τα  λιωμένα  πρωινά  και τον μεταλλικό ήχο του κουδουνιού .  Αποθηκευμένες στιγμές . Ο χρόνος  εγκλωβίζεται  καδραρισμένος σε μια εικόνα . Σε μία φωτογραφία ! Η κυτταρική μνήμη αναλαμβάνει  δράση ! Και  να  τώρα που κρατώ στα χέρια μου την φωτογραφία , σας κοιτάζω έναν  έναν  μία  μία  το κουβάρι ξεδιπλώνεται . Καθώς ξεδιπλώνεται το βλέμμα μου αδύναμο  να συγκρατήσει την υγρασία  που απορρέει  από τα τοιχώματα του χρόνου . Προσπαθώ να θυμηθώ την πρώτη φράση , την πρώτη λέξη ,  το πρώτο κλάμα , το πρώτο γέλιο , που διανεμήθηκε  μεταξύ μας . 
    Αφουγκράζομαι  τα πολλαπλά σκιρτήματα  της παιδικής νιότης . Τα λόγια μου  βυθίζονται στην  σιωπή , πνίγονται στην σκόνη  από το ποδοβολητό  της παιδικής μας ανεμελιάς .. !
    Στο τρεχαλητό μου επάνω  σκοντάφτω  στις μορφές  των αγαπημένων δασκάλων . Στην γλυκύτατη  Ευαγγελία , στον αυστηρό  και νευρώδη  Πετρόπουλο , στην τρυφεράδα  της Δήμητρας  που τόσο απλόχερα  μοίραζε το χαμόγελό της , και φυσικά στην ηρεμία και  σοφία  του  Παναγάκη .. !!!  Ξεχωριστές προσωπικότητες με καλές και άσχημες στιγμές που σ έναν βαθμό  τα χνάρια τους σημάδεψαν  την παιδική μας ηλικία ..  Και τώρα που κρατώ την φωτογραφία στα χέρια μου , σας κοιτάζω , έναν  έναν  μία  μία   και προσπαθώ να σκιτσάρω τα  συναισθήματα  όπως αυτά πηγάζουν , πλάθουν και πλάθονται , από την δεξαμενή του χρόνου .. !
   Χαρά μου αν το μοίρασμα αυτό  που είναι εξαιρετικά αφιερωμένο  σε όλους και όλες σας , γίνει αφορμή  για ένα ταξίδι στα χρόνια της αθωότητας μας . 
   Ελπίζω  κι εύχομαι  ο ιντερνετικός αγέρας  ν ανακαλύψει το κρησφύγετο σας , από το πρώτο έως και το τελευταίο ξύλινο διθέσιο θρανίο ..!  Έτσι  απλά << .. για μια μικρή θύμηση ... >>  όπως  σημειώνει  στο πίσω μέρος της φωτογραφίας ο αλησμόνητος Πετρόπουλος .!
    ¨Όπου κι αν ξυπνάτε να περνάτε όμορφα  αγαπημένοι μου συμμαθητές /τριες  .. Ωστόσο  κατά τα λοιπά υγεία να  έχουμε και ... ξύστρα για το μολύβι ... !!! 
                                         κυρ .... σαμ ...