Το συνήθιζα από τότε και το είχα ως έθιμο να κόβω την τελευταία σελίδα του τετραδίου και ως εκκολαπτόμενος ναυπηγός ονείρων να διπλώνω στα τέσσερα το άψυχο χαρτί και με επιδέξιες κινήσεις τότε με τα παιδικά μου χέρια το μεταμόρφωνα σε καραβάκι . Χωρίς υπερβολή είχα μετατρέψει το ξύλινο διθέσιο θρανίο σε ναυπηγείο . !! Καρνάγιο . Και αφού δημιουργούσα το χάρτινο σκαρί , δεν δίσταζα να το φιλοτεχνώ, προσθέτοντας στα πλαϊνά με την μολυβένια γραφή δύο κύκλους . Δύο τρεμάμενοι κύκλοι και η κλασική άγκυρα .. !
Η δασκάλα - κ. Ευαγγελία-- πάντα στον έλεγχο , στο έγχρωμο εκείνο δίφυλλο εκτός από την βαθμολογία της , στην στήλη των παρατηρήσεων σημείωνε : ... πολύ καλός , αλλά συνεχώς αφηρημένος ...! Την επόμενη φορά το ίδιο .. ! Αφηρημένος : αποσπασμένος από την πραγματικότητα .. Με παροπλισμένη την αφηρημάδα μου ακούω με προσοχή τις νουθεσίες . Μένω για λίγο σιωπηλός , αμφιταλαντεύομαι , προχωρώ προς την σάκα μου τραβώ βιαστικά το τετράδιο της αντιγραφής και καθώς το ξεφυλλίζω το μάτι μου πέφτει σ ένα ξεχασμένο σημείωμα .
Τότε , δύο πενιχρές μολυβένιες αράδες με άρωμα κιμωλίας .. Σήμερα , στο ίδιο σημείωμα ήρθε να προστεθεί η χαρακιά του χρόνου , το πέρασμα του , το διάβα του ..
Το διαβάζω ψιθυριστά και επιβιβάζουμε στο χάρτινο σκαρί του .. Την ίδια στιγμή ένας φρέσκος καλοδεχούμενος στίχος έρχεται να συμπληρώσει το παραμιλητό μου : Πάτα γερά το βήμα/ άνοιξης πρώτο κύμα / ναυαγός ποτέ μη γίνεις / ζωντανός εδώ να μείνεις .../ ....
.... καθιερωμένη φωτογραφία , παιδική αύρα , αθωότητα .... Στο κέντρο ο δάσκαλος μας κ. Πετρόπουλος ... ..
.... κυρ .. σαμ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου